Tíminn - 25.07.1972, Blaðsíða 1
------———\
Pa« CT/tvcXa^. A/
RAFTÆKJADEILD
Hafnarstræti 23
Simar 18395 & 86500
-
Frá skákinni i Laugardaishöllinni á sunnudaginn: Róbert Fischer er i vigahug, þegar hann fingrar hrók
sinn. Þaöer peðið, sem hann ætlar aö leggja aö velli. Sjá grein á 3. blaösiöu og viötöl á bls 6.
KÚFISKVEIÐAR SENN
MIKILVÆG ATVINNUGREIN?
Tekið að nota kúfiskinn í súpu í Bandarfkjunum
ÞÓ—Reykjavik
Margt bendir til þess, aö innan
skamms geti kúfiskurinn oröiö
inikilvæg útflutningsvara hjá
islendingum. En ikringum island
er gifurlegt magn af kúfiski og
auöveit aö ná honum.
Hrafnkell Eiriksson fiskifræö-
ingur sagði i viðtali við Timann,
að i Bandarikjunum væri farið að
fiska sömu kúfisktegundina og
við hefðum hér við Island. Nota
Bandarikjamenn kúfiskinn i
súpu, og er hann þá brytjaður
niður. Kúfiskurinn hefur lengi
verið veiddur i Vesturheimi, en til
skamms tima voru veiddar aðrar
tegundir af honum en eru við
íslandsstrendur.
Hrafnkell sagði, að nú væri
bara að fá veiðisvæðið við Island
viðurkennt af bandariskum við-
skiptaaðilum, þannig að hægt
væri að byrja þessar veiðar. Ekki
er vitað um verð á kúfiskinum, en
nýtingin á kúfiskskelinni er það
góð, að hér á að vera hægt að
stunda þessar veiðar með góðum
árangri.
Er þess varla langt að biða, að
byrjað verði að veiða kúskel til
útflutnings.
NIÐUR EFRA FA|i
GULLFOSS - NAÐ
IST LIFANDI
OÓ—Reykjavik
Lambi var bjargaö úr gljúfri
neöan við efra vatnsfalliö i Gull-
fossi s.i. miövikudag. Er taliö
nær fullvist.aö lambiö hafi hrakizt
út i ilvitá og fariö niöur efri
fossinn, en komizt þar upp á
bakkann. Varö aö siga um 40
metra niður bergiö til aö ná lamb-
inu. Var þaö nokkuö dasaö, en
ómeitt aö kalla.
Ekki er vitað meö vissu,
hvenær lambið fór niður fossinn
og hve lengi það var á bakkanum,
áður en þvi var bjargað úr
flæðarmálinu milli fossanna, en
þar er svolitil tó, sem lambið gat
kroppað. Einar Jónsson bóndi á
Tungufelli, var einn þeirra,
manna, sem björguðu lambinu.
Saði hann Timanum, að ferða-
menn hafi séð lambið af vestri
bakka Gullfoss, én lambiö var við
vatnsborðið milli fossannaaö
austanverðu. Pétur Pétursson.út-
varpsþulur,var einn þeirra feröa-
manna, sem veittu lambinu at-
hygli, og sá hann þegar að
ómögulegt var fýrir það aö
komast úr sjálfheldunni án
hjálpar og lét bændur i
nágrenninu vita, hvernig komið
var.
Einar sagði, að nokkrir menn hafi
verið látnir vita, og héldu siðan
fullgildir karlmenn með vað að
gljúfrinu. Sigurður.iMagnússon á
Högnastöðum seig eftir lambinu,
en hinir héldu i vaðinn. Sigurði
gekk vel að ná lambinu, sem er
fremur litil gimbur, og var hann
dreginn upp með hana i fanginu.
Móðir lambsins var hvergi
nærri, þegar komið var með það
upp.enlambiðreyndistvera eign
Stefáns Kristjánssonar i Götu,
sem sótti það. Var nýlega búið að
reka féð þar til afréttar,
Einar sagöi, aö hann vissi ekki
til, að kindur hafi komizt á
þennan stað áður, og enginn
þeirra, sem hann hefur talað viö.
Sagði hann þetta vera heldur
ógæfusamlegan stað fyrir sauðfé,
og væri engin leið aö sjá þar kind
nema frá vestri bakkanum.
Enginn þeirra manna, sem þátt
tóku i björgunarleiöangrinum,
hefur áður verið við sig, enda ekki
von að bjargmenn búi á þessum
slóðum. Þaö hefur að visu komið
fyrir áður, að kindur hafi lent i
gljúfrinu viö Hvitá, en ekki nærri
þessum staö. Og hefur þá
orðið að siga eftir þeim.
Þrjár norskar stúlkur á
Slysavarðstofuna eftir
umferðaróhapp
ÞO—-Reykjavik.
Fullsetin 21 manns rúta rakst á
brúarhandrið á Skillandsá i
Laugardal i fyrradag um kl. 20.
Þrjár norskar stúlkur, sem
voru farþegar i rútunni, slösuðust
litillega og voru þær fluttar á
slysavarðstofuna.
Miklar skemmdir uröu á rút-
unni, það miklar að hún er jafnvel
talin ónýt. Rútan var svo til ný,
aðeins mánaðar gömul, og hafði
verið ekið um 7000 km.
Þrír sóttu um
landlæknisembættið
Umsóknarfrestur um land-
læknisembættið er útrunninn, og
sóttu um það þrir læknar — Arin-
björn Kolbeinsson, Brynleifur
Steingrimsson og Ólafur Ólafs-
son.
Útmánaðarnótt á Skerjadjúpi:
Kveðja af hafsbotni frá
ókunnu skipi og skipshöfn
Bein þeirra manna, sem
lifað hafa og dáiö i landinu,
morkna i kumlum og kirkju-
göröum. Leifar þeirra skipa,
sem lokiö hafa hiutverki sinu
með snöggum hætti, eru ýmist
sandorpnar við strendur
landsins eöa á hafsbotni, þar
sem náttúruöflin liafa búiö
þeini leg. Lfkt og gömul og
fúin bein koma stundum upp á
yfirborðiö, þegar jarðýtur eru
aö vcrki eða grafiö er fyrir
húsgrunnum, kont leifar
sokkinna skipa stundum upp
meö veiðarfærum, sem dregin
eru með botni á fiskislóöum.
Stundum getur það verið
forvitnilegt, sem upp kemur,
og eitt siikra dæma er það,
sem skuttogarinn Sólbakur frá
Akureyri fékk í vörpu sina nú i
vor djúpt suðvestur af Eldey.
Togað yfir skipsflak
Sólbakur var að toga á
Skerjadjúpi á næturþeli.
Þegar varpan hafði verið
dregin upp og farið var að fást
við aflann á milliþiljum, kom i
ljós, að fleira var i kösinni en
fiskur. Var sýnilegt, að
varpan hafði dregizt yfir
gamalt skipsflak, og voru
þarna leirker eða leirbrúsar,
einn þeirra heillegur, steinar
úr eldföstum leir og hluti af
skipsreiða.
í umsjá Útgerðar-
félags Akureyringa
Skipstjórinn, Aki
Stefánsson, var sofandi er
þetta gerðist, og munu yfir-
menn á skipinu ekki hafa
fengið vitneskju um þetta,
fyrr en búið var að kasta
reiðabrotunum og einhverju
af leirkerjabrotum i sjóinn
aftur. Var ekki nægjanlega
fljótt að þvi gætt, að rétt
myndi að halda þessu til haga.
Leibrúsi sá, sem heill var,
og steinarnir voru aftur á móti
hirtir, og er þetta nú geymt i
kassa til frekari ráðstöfunar
hjá Útgerðarfélagi
Akureyringa.
óvist um aldur.
Vilhelm Þorsteinsson,
annar framkvæmdastjóra
Útgerðarfélags Akureyringa,
sagði i simtali i gær, að
sérfróðir menn hefðu ekki enn
skoðað það, sem í kassanum
er, og væri torvelt um það að
dæma, frá hvaöa tima þetta
væri. Steinninn eldfasti gæti
verið úr katli gufuskips, en
þetta gæti líka verið frá þeim
timum, er aðeins voru til
seglskip.
Ef til vill hefðu reiðabrotin
getað gefið visbendingu um
aldur og gerð skipsins. En
þeim var þvi miöur fleygt eins
og áður sagði.
Margar spurningar,
eitt svar
Það er aragrúi seglskipa af
mörgum þjóðernum, sem siglt
Leirkúturinn og steinarnir. Ljósmyndari: Friörik Vestmann.
hefur um þessar slóðir á
liðnum öldum. Þar hafa
Englendingar, Þjóðverjar,
Hollendingar, Færeyingar og
loks tslendingar sjálfir
stundað kveiöar, og þar
hafa dönsk kaupför plægt
öldurnar. Og mörg þessara
skipa hafa bæði fyrr og siðar
ekki áttafturkvæmt til hafnar.
Þeir, sem ævintýralegastir
eru i hugsun, bæta þvi við, að
þarna kunni Serkir I ránshug
einnig að hafa siglt skipum
sinum.
Þannig geta ýmsar
spurningar vaknað. En aðeins
einni veröur svarað: Þarna
hefur sjóferð endað og
skipshöfn hlotið vota gröf.