Tíminn - 25.07.1972, Qupperneq 8

8
TÍMINN
Þriöjudagur. 25. júli 1972
Scð yfir tjaldbúöasvæöiö í Viöey. (Ljósm. Ómar)
„DRÍFÐU ÞIG í
VIÐEY, VINUR..."
— frá skátamóti í Viðey um helgina
Það var glatt á hjalla i Viðey
um helgina, þarsem skátafélagið
Landnemar úr Reykjavik hélt
skátamót. Alls voru þar saman-
komnir hátt á sjötta hundrað
skátar, viðsvegar að af Sv-landi.
Var þar unnið að ýmsu, sem
kemur skátum og „venjulegu”
fólki að góðum notum i daglegu
lifi, en þegar blaðamann Timans
bar þar að á laugardagseftirmið-
dag, voru þátttakendur i „Skáta-
rama”: Ollum mótsgestum hafði
verið skipt niður i 11 hópa og fóru
þeir siðan á milli 11 „pósta", eða
staða, og leystu af hendi hin ýmsu
verkefni. Má nefna meðal þeirra
hnútabindingar, linukast, með-
ferð fána, hjálp i viðlögum, ör-
ncfnakynningu og fleira og fleira.
Úr einslaka tjaldi mátti heyra
söng og gitarspil og annars staðar
sátu skátar við eld og ornuðu sér
á milli verkefna.
Það var Hafsleinn Guðmunds-
son, sem flutti gesti á milli lands
og eyjar á hraðbátnum Moby
Diek og þótti hann standa sig af
svo mikilli prýði, að hans var get-
ið i mótssiingnum, sem ekki ein-
asta var sunginn á varðeldinum á
laugardagskvöldið, heldur og við
daglega leiki og störf:
Drifðu þig i Viðey vinur
vertu hress og glaður.
Moby Dick af stressi stynur
stuðið byrjar, maður.
Þessi lallega Vcstmannaeyja-
stúlka bar kjörorðin á barini sér
og á þau horfðu félagar hennar á
meðan þeir sungu!
Þessi Kcykjavikurskáti vildi vera
við öllu búinn — og hans vegna
mátti rigna eldi og brennisteini.
Fiskimálaráð gefur út rit
um íslenzkan sjávarútveg
ÞÓ—Reykjavik.
Fiskimálaráð hefur gefið út
bækling um islenzkan sjávarút-
veg, stöðu hans, skipulag og stað i
islenzku stjórnlifi.
Að sögn forráðamanna Fiski-
málaráðs var efnið i bæklinginn
valið með það fyrir augum, að
venjulegt fólk gæti fyrirhafnarlit-
ið gert sér sæmilega mynd af
skipan islenzkra sjávarútvegs-
mála. — Ekki þótti ástæða til þess
að gera fyrirhugaðri útfærslu
fiskveiðilandhelginnar sérstök
skil, enda stöðugt fjallað um mál-
ið' á opinberum vettvangi um
þessar mundir. Hinsvegar notaði
Fiskimálaráð tækifærið til að
koma bæklingnum á framfæri
núna, þegar mest er rætt um
landhelgina og þýðingu sjávarút-
vegsins fyrir fslenzkt þjóðlif.
Bæklingurinn er 30 blaösiður að
stærö og skiptist hann i marga
kafla, en i hverjum kafla er gerð
grein fyrir hinum margvislegu
málum. Einn kaflinn fjallar m.a.
um framtiðarhorfur i islenzkum
sjávarútvegi. Þar segir m.a., að
islenzkur sjávarútvegur eflist
væntanlega i náinni framtið og
fólk,er þangað leiti til starfa, geti
gert sér vonir um betri og trygg-
ari afkomu aö jafnaði, en völ hef-
ur veriö á til þessa.
Samkvæmt þeim upplýsingum,
sem nú liggja fyrir. gæti fjárfest-
ing i islenzkum sjávarútvegi hæg-
lega numið allt að 7.5 milljöröum
króna á næstu tveimur til þremur
arum.
Aðilar að Fiskimálaráði eru
flest. ef ekki öll samtök. sem eru i
tengslum við sjávarútveginn. En
stjórn Fiskimálaráðs skipa nú
Matthias Bjarnason, formaður.
Tómas Þorvaldsson og Gunnar
Guðjónsson.
Bæklingurinn islenzkur sjávar-
útvegur er gefinn út i 6 þúsund
eintökum og verður honum dreift
i bókaverzlanir um allt land, og til
tals hefur komið, að nota hann i
skólum landsins til hjálpar við
kennslu. Verð bæklingsins er kr.
95-
Lagiö var gamalt og skemmti-
legt reviulag, „Mama, may I go
on dancing...” og svo sungu allir
viölagiö af miklum krafti:
Landnemanna lag
látum hljóma hátt með látum
— kátthjá skátum.
Sýnum dug, þá lifir lengi
Landnemanna gengi.
Og á varðeldinum þótti tilhlýði-
Jegtaösyngja af sérstökum krafti
niðurlagið:
Lif og fjör svo lukku veldur
langtimum hjá eldi.
Reykjavik ei vatni heldur
varðeldsins á kveldi.
En það voru fleiri, sem helzt
máttu ekki vatni halda, þar á
meðal veðurguðirnir. Aö visu var
veður gott, en öðru hverju komu
litlar skúrir — sem voru vel til
þess fallnar að auka geðprýðina,
sem ljómaði úr hverju andliti.
Á tjaldbúðasvæði Vestmanna-
eyjaskáta var veriö að reisa
flaggstöng, rúmlega 20 metra háa
og þar með hæsta mannvirki á
þessu forna höfuðbóli. Vest-
mannaeyingarnir sögöust alltaf
vera með hæstu flaggstöngina á
skátamótum og eftir töluvert
brask, þar sem allir nærstaddir
voru nýtlir til hins ýtrasta, komst
hún i lóðrétta „stellingu” og siðan
var Vestmannaeyjafáninn dreg-
inn að húni.
Á meðan stjórnaði einn hinna
eldri miklum söng: Hallelúja,
hallelúja. hallelúja... Fjrálsar
eyjar. frjálsar eyjar, frjálsar eyj-
ar tra la la... Til aö undirstrika
aðskilnaðarandann, sem rikti i
tjaldbúðum Vestmannaeyinga,
var ein stúlkan i bol. sem á var
ritað það sama: „Frjálsar eyj-
ar".!
i dagskrártjaldinu, þar sem
fyrir var að hitta mótsstjórana,
llauk Haraldsson og Þórð
Antonsson þáðum við heitt kakó
og beinakex i samfélagi við hóp
smávaxinna meyja, ljósálfa-
félags Landnema. Sungu þær
stuttu viö raust og skemmtu sér
hið besta: Pollivolli pollivolli
pollivolli búm bamm! Úmba
úmba úmba úmba!
Á varðeldinum á laugardags-
kvöldið var svo bál á mjög sér-
stæöan hátt. Stálstrengur var
festur i klett fyrir ofan brekkuna
og niður i bálkostinn. Siöan rann
logandi kyndill niður eftir
strengnum og inn i köstinn, sem á
svipstundu varpaði logaglóð i
þreytt en hamingjusöm andlit
skátanna.
Að loknum varðeldi var farið i
næturleik. Skipt var i lið og fékk
hver liðsmaður hvitt band um
arminn. Siöan var keppnin um að
komast að fjársjóðnum og ná „lif-
um", en það eru hvitu böndin
kölluö af andstæðingnum og þarf
ekki að efa, aö allir skemmtu sér
konunglega.
Á sunnudagsmorguninn var
farið á fætur um klukkan 8.30, þá
fengu menn sér árbit og voru til-
búnir i tjaldskoðun 9.30: þá þurfti
allt að vera hreint og snyrtilegt.
Að þvi búnu hófst flokkakeppni og
dróttskátakeppni, en aö loknum
hádegisverði var haldið áfram
leiknum frá laugardeginum,
„Skátarama", og um kaffileytið
var mótinu slitið.
Þá heldu allir heim — með
minningar á næsta skátafund,
næsta skátamót og framtiðina
alla. ó. vald.
Á milli dagskrárliða var vaðið i sjónum —en tæplega hafa þær komizt
alla leið til Reykjavíkur.
Æfing i liflinukasti. Einbeitingin leynir sér ekki.
Vestmannaeyingar reisa stöngina mikiu: —Svona, áfram meðykkur,
stelpur,hrópuðu strakarnir: