Tíminn - 25.07.1972, Qupperneq 14

14
TÍMINN
Þriðjudagur. 25. júli 1972
i sólbökuðu, gulnuðu grasinu, sem var næstum þvi alveg eins á litinn og
hárið á Harrý Collins.
En ég sjálf er lika harla breytt, þvi að nú er búið að þurrka úr sál
minni þá unaðsáælu vissu, að ástin sé ævarandi, og miskunnarlausar
staðreyndir lifsins hafa rutt merkur gamalla vo'na og trúnaðartrausts.
Forðum sá ég ekkert ský á himni á laugardegi i júlimánuði.
Ég beið Harrýs i bifreið við verksmiðjuhliðiðþegar flauturnar kváðu
við. Gjallandi raust þeirra lét mér ljúflega i eyrum þennan dag. Þær
boðuðu mér það sama og konum og unnustum verkamannanna, sem
biðu eftir fótataki einhvers þeirra á dyrapallinum — einhvers, sem þær
hlökkuðu til að eiga með hálfan sólskinsdag. Hann settist við hlið min,
heillandi, hrifandi, i lyngbrúnum fötunum, sem mér þóttu svo falleg
vegna þess, hve litur þeirra fór vel við litlu brúnu og grænu dilana i
dökkum augum hans. Við ókum drjúgan spöl eftir þjóðveginum, en
sveigðum siðan inn á ógreiðfæra og fáfarna braut, sem varð að hálf
grónum troðningi, þegar fjær dró veginum, og endaði loks við
kjallararústir brunnins húss milli lágra runna. Við settumst á
sólvermda dyrahelluna og snæddum nestið, sem ég hdfði komið með,
og drukkum súrt, rautt vin, sem Harrý hafði gabbað einn italska
verkamanninn til að selja sér.
„Þetta á sjálfsagt að vera kostavin,” sagði Harrý, ,,en i sannleika
sagt er það lélegt gutl. En það verður ekki á allt kosið á þessari
bannöld. Róselli þorði meira að segja varla að láta mig hafa þetta af
ótta við, að það kæmist upp, að hann hefði bruggað i hjallinum sinum.
Það er margt að varast i landi okkar”.
,,Já,” svaraði ég. ,,1 vetur komu allir karlmenn með flöskur i vösum
sinum á dansleikina i Boston, og sumt kvenfólk kom jafnvel lika með
vin með sér”.
Harrý hallaði sér aftur á bak og kveikti i sigarettu.
,,Ég drakk aldrei meira en svo, að mér yrði aðeins léttara um að
hlæja, nema einu sinni. Þá grétég i samkvæmi alveg að tilefnisiausu,”
hélt ég áfram.
Harrý hló.
,,Þú er skritin, Emma”, sagði hann. Gælunafn mitt hafði svo undur-
fagran hljóm á vörum hans. ,,En þannig geðjast mér lika vel að þér.”
„Þú er sjálfur skringilegur”, svaraði ég, ,,og mér geðjast lika vel að
þér”.
,,Ég get lesið hugsanir þinar eins og ég les bók. Og það er margfalt
skemmtilegri lestur en allur bóklestur”. Hann geispaði og fleygði frá
sér sigarettunni. ,,Og nú ætla ég með þinu leyfi að leggja mig stundar-
korn, en þú skalt mála mynd — en samtekki af mér”.
Hann lagðist niður i grasið og gróf andlitið i olnbogabótina til þess að
verjast ásókn flugnanna.
Ég tók upp málaratæki min og myndabók og byrjaði að teikna frum
drætti myndarinnar: kræklótt þyrnitréð á brúnum hvolnum og lága
hæðaþyrpinguna i baksýn. Þótt ég handléki bursta og blöð og liti, varð
mér oftar litið þangað, sem Harrý lá endilangur i sólskininu, lima-
langur og þreklegur. Hann lá grafkyrr, en þó var eins og f jör og kraftur
byggi i hverri linu vaxtarlagsins, og mér fannst ég sjá, hvernig blóðið
þandi út æðarnar á freknóttum höndum hans og örmum, þar sem
gullin likhárin voru, miklu ljósari og smágerðari en lokkar hans.
Brjóstið hófst og hneig undir hvitri baðmullarskyrtunni, hófst og hneig
i sifellu. Ég hætti að mála, og ókennilegur hiti, sem var miklu máttugri
en áhrif hins heimabruggaða vins, læsti sig um mig.
,,Hvað eru að hugsa um, Emilia?”
Hann velti sér snögglega á bakið og horfði á mig svefnhöfgum
augum.
„Ekkert”, svaraði ég og leit ekki undan. Hann horfði brosandi á mig,
og þá gat ég ekki lengur borið á móti þvi. „Jæja þá — um okkur, ef þú
þarft að vita það”.
„Auðvitað þarf ég að vita það....”
Hann talaði lágt og þagnaði i miðri setningu. Augu hans gerðu mig
skyndilega feinma og ringlaða, og þó var það þetta augnatillit, sem ég
hafði alltaf þráð að fá einhvern tima að sjá. Dag eftir dag hafði ég
vonazt eftir að sjá þennan neista leynast i djúpi brúnna augna hans. Nú
sá ég hann, og þá greip mig ósjálfrátt hræðsla. Ég spratt á fætur og
fleygði frá mér áhöldum minum og ætlaði að flýja. En það var eins og
fætur minir hefðu festzt við jörðina og ég megnaði ekki aðforða mér frá
honum, sem sótti á eftir mér. „Biddu”, hrópaði hann. „Þú veizt, að ég
varlika aðhugsa um okkur —einkum þig.”
Armar hans luktust um mig, sterkir, harðir og heitir. ör andar-
dráttur hans lék um kinn mina, og af honum lagði angan lyngs og
grass, sem mér er sem ég finni enn fyrir vitum minum, er ég rifja upp
minningarnar frá þessum degi.
Ég hafði verið kysst áður. Hvaða stúlka á minum aldri hefur ekki
verið kysst? En þetta var gerólikt þvi. Hvernig, sem mér kann
að verða hugsað til hans — og ég hef hugsað margt um hann siðan
þennan dag, bæði gott og illt — mun ég aldrei gleyma áfengum sætleik
vara hans.
Hann þrýsti mér að sér. Ég veit ekki, hve lengi hann hélt rnér i faðmi
sinum, enda varð ekkert til þess að trufia okkur. Engar verksmiðju-
flautur kváðu við þetta kvöld, og smátt og smátt föskvaðist eldur
aftansólarinnar á tjörnunum á enginu, dumbrauðum bjarma sló á
himininn og sumarrökkrið seig yfir landið.
„Harrý,” man ég, að ég stundi loks upp. „Erum við, þú og ég, erum
við,....?”
Hann kinkaði kolli og þrýsti mér þéttar að sér.
„Og eigum við að segja þeim það undir eins i kvöld?”
„Ef þú vilt. Samt held ég, að við ættum að þegja um leyndarmál
okkar nokkrar fyrstu vikurnar.”
„Þau komast óðar að þvi, hvort sem við segjum þeim það eða ekki.
Þau sjá það á mér. Ó, Harrý! Ég vissi ekki — eg vissi aldrei, hvort þú
elskaðir mig. Ég fann alltaf, aðég elskaði þig.”
8. Kafli.
Fyrstu ástarvikur okkar Harrýs liðu eins og ljúfur draumur. Það var
eins og við bærumst áfram með einhverjum straumi, sem var miklu
máttugri en við sjálf. „Við”, segi ég, en þó get ég aðeins talað fyrir
sjálfa mig. Þær renna að mestu leyti saman I minningunni, nú orðið,
þessar vikur, en einstök atvik standa mér fyrir hugskotssjónum á
svipaðan hátt og ég hafi lesið um þau i bók. Ég veit aðeins, að hávaxna
stúlkan i gráa kjólnum með kóralhnappana er i rauninni ég sjálf, og
það er ör andardráttur minn, sem veldur þvi að barmurinn bifast svona
ótt, þegar hún festir þar slöngunælunni, sem Emma frænka gaf mér,
er við Harrý gerðum heyrumkunnugt hjúskaparheit okkar á 21 árs
afmælinu min. Angan af sólarblómum, resedum og rósum lagði um
1163
Lárétt
1) Dýr,- 6) Fis,- 7) Stafur,- 9)
Eins,- 11) Viðurnefni,- 12)
Ofug röð - 13) Einkunn.- 15)
Ofug röð.- 16) Þýfi,- 18) Mál-
æðisbununa-
Lóðrétt
1) Spitali.- 2) Snös.- 3) Eins,-
4) Sár - 5) Smáriki,- 8) Pest.-
10) Box,- 14) Bókstafur - 15)
Efni,- 17) Mynni,-
Ráðning á gátu No. 1162
Lárétt
1) Jóhannes,- 6) Eta,- 7)
Rór - 9) Góm,- 11) Er,- 12)
SA,- 13) Mók,- 15) Tal.- 16)
Óli,- 18) Auranna,-
Lóðrétt
1) Jeremia.-2) Her,- 3) At.-
4) Nag.- 5) Sómalia.- 8) óró.-
10) Ósa.- 14) Kór - 15) Tin.-
17) La -
/

7
//
/S
i
íS
11111111:
ÞRIÐJUDAGUR
25. júli
7.00 Morgunútvarp.
12.00 Dagskráin. Tónleikar. Til-
kynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir. Til-
kynningar.
13.00 Eftir hádegið. Jón B.
Gunnlaugsson leikur létt lög og
spjallar við hlustendur.
14.30 Siðdegissagan :
„Eyrarvatns-Anna” eftir
Sigurð Helgason. Ingólfur
Kristjánsson les (23) .
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15 Miðdegistónleikar. Vladimir
Asjkenazy, Malcolm h'rager,
Amaryllis Flemming, Terence
Weil og Barry Tuckwell leika
Andante og tilbrigði fyrir tvö
pianó, tvær knéfiðlur og horn
eftir Schumann. Clifford
Curzon leikur Pianósónötu i f-
moll op. 5 eftir Brahms.
16.15 Veðurfregnir. Létt lög.
17.00 Fréttir. Ileimsmeistara-
einvigið i skák.
17.30 „Sagan af Sólrúnu” eftir
Dagbjörtu Dagsdóttur. Þórunn
Magnúsdóttir les (4)
18.00 Fréttir á ensku.
18.25 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Frcttir. Tilkynningar.
19.30 Eréttaspegill
19.45 islcnzkt umhverfi. Svend
Áge Malmberg haffræðingur
talar.
20.00 Lög unga fólksins
Ragnheiður Drifa Steinþórs-
dóttir k'ynnir.
21.00 iþróttir. Jón Ásgeirsson sér
um þáttinn.
21.20 Guðrún frá Lundi.
Guðmundur Jósafatsson frá
Brandsstöðum flytur stutt
erindi um höfund núverandi út-
varpssögu „Dalalifs.”
21.45 óbókonsert i d-moll op. 9 nr.
2 eftir Tommas Albinoni.
Pierre Pierlot leikur með
„Antiqua Musica” kammer-
sveitinni, Jacques Roussel
stjórnar.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Kvöldsagan:
„Sigriður frá Bústöðum” e.
- Einar II. Kvaran. Arnheiður
Sigurðardóttir byrjar lestur
sögunnar.
22.40 Harmonikulög Myron
Floren leikur létt lög á
harmoniku með hljómsveit
22.50 A hljóðbergi. Velska skáldið
Dylan Thomas les tvær
smásögur sinar: „Quite Early
One Morning” og
Remeniscences of Childhood.”
23.25 Fréttir i stuttu máli. Dag-
skrárlok.
PAPPIRS
handþurrkur
Á.A.PÁLMASON
Simi 3-46-48.
CATERPILLAR
D-4
Hentug i
ióðir og
bílastæði