Tíminn - 28.07.1972, Blaðsíða 15

Föstudagur. 28. júli 1972
TÍMINN
15
„Ég biö.” bað var ekki laust við, að röddin væri beiskjuþrungin.
Hann steig nokkurskref út imyrkrið, sem sigið hafði yfir. „Ástin er
munaður, sem ekki er á allra færi að veita sér.”
Hann var horfinn áður en ég gat svarað honum. É g var bæði hrygg
og sár. Það var eins og djúp hefði verið staðfest á milli okkar á nýjan
leik. Mér létti stórum, þegar hann kom allt i einu aftur og staðnæmdist
hjá mér.
„Sjáðu,” sagði hann, þótt svartamyrkur væri komið. „Þér finnst vist
ekki mikið til um að fá hvolp i afmælisgjöf? En er samt ekki tómlegra
siðan Hanna fór með loðhundinn sinn? Þú hefur aldrei átt hund siðan
Bonni dó. Tikin min átti sex hvolpa, og ég verð að lóga þeim á morgun.
Þeir eru raunar ekki sérlega fallegir, en ég vel þann álitlegasta úr
hópnum, ef þú vilt þiggja hann af mér.”
„Auðviðaö þigg ég hann, Jói. Og þó að okkur greini á um margt, þá
mun ég ávallt treysta þér til þess að velja handa mér fallegan hvolp. Er
ekki einhver þeirra með langa rófu.?”
„Jú, áreiðanlega. Annars eru þeir hver öðrum líkir, en einn þeirra er
samt lithreinni en hinir. Ég læt þig hafa hann.”
Við hlógum bæði. Ég horfði á eftir honum út i myrkrið. Siðan tók ég
að skyggnast um eftir ljósum bifreiðarinnar, sem ég átti von á að kæmi
senn með Harry til min aftur.
NlUNDl KAPITULI. —
Það er gamlárskvöld 1928. Harrý leit brosandi til min, þegar klukkan
sló tólf og lyfti sérrýglasi sinu. Ég leit ekki af honum meðan klukkurnar
ómuðu og klingdu. Ég þarfnaðist þeirrar uppörvunar, sem augnaráð
hans veitti mér, Liðna árið hafði verið okkur farsælt en ég vonaði að
nýja árið yrði enn farsælla og okkarár i enn rfkara mæli. Hanna stóð hjá
Wallace frænda og Weeks lækni og hocði á okkur með glaðværu um-
burðarlyndi. Hún var i silfurlitum Parisarkjól og liktist mest engli á
jólatré.
„1 allan dag hefur Emilia verið eins og barn að rifja það upp, sem
gerzt hefur á þessu ári, og nú skuluð þið vita, að það hefur ekki fyrr tal-
ið út en þau eru byrjuð að leggja á ráðin fyrir 1929”, sagði hún hlæjandi.
„Mér þykir vænt um það, að hún er eins og barn,” sagði Harrý.
„Barnslund og viðkvæmni eru dyggðir, sem nú fyrnast óðum, og mér
þykir vænt um, að Emilia er gædd þeim. Haltu áfram að rifja upp fyrir
þér það, sem liðið er, og heiðra minningu þess, sem aldrei kemur aftur.
En gleymdu mér bara ekki.”
„Vonandi gerir hún það ekki,” svaraði hann hlæjandi.
Hún hafði komið heim i nóvembermánuði, fegurri og fjörmeiri og
lifsglaðari en nokkru sinni áður. Ég haföi kvikið fyrir heimkomu henn-
ar, þvi að ég óskaði engra breytinga, en Hönnu fylgdu ævinlega sifelld-
ar umbreytingar og nýjungar. En heimkoma hennar hafði fallið mér
léttar heldur en ég hafði gert mér i hugarlund, að gæti orðið. Hanna
öfundaði mig af þeirri breytingu, sem orðin var á högum minum,
og mér þótti gaman að þvi. Ég er viss um, að henni hefur aldrei dottið i
hug, að ég ynni hylli jafn glæsilegs manns, og Harrý var. Hanna hafði
lika lært margt á ferðalagi sinu. Hún hafði sjálf orðið að sjá fótum sin-
um forráð, þvi að nú var Manga Flynn ekki lengur til þess að þjóna
henni, og það hafði maðal annars eflt virðingu hennar fyrir eignarrétti
annarra. Að minnsta kosti lét hún ekki greipar sópa um eigur minar á
sama hátt og áður. Það var aðeins einhver uggur i mér vegna Harrýs.
Og nú, þegar ég lit yfir farinn veg, getég ekki annað en velt þvi fyrir
mér, hvernig farið hefði, ef það, sem ég átti i vændum, hefði dregizt
lengur eða jafnvel alls ekki borið að höndum.
Ég hygg, að óttinn við að glata ástinni fylgi henni ávallt eins og
skuggi. Þetta lögmál er yrkisefni hinna elztu skálda og þó ætið jafn
mikilvægt hverjum einstakiingi. Ast og ótti — þær tilfinningar toguðust
meira á i hug minum þetta kvöld heldur en nokkurt annað gamlárs-
kvöld.
„Jæja þá”, heyrði ég Hönnu segja og varpa öndinni. „Þar er þá eitt
árið enn liðið.” Hún sneri sér að Harrý, þegar siðasta skálin hafði veriö
tæmd. „Ég vona að Emilia hafi sagt þér frá öllum þeim ættarskyldum 1
sem sérhver, er tengist Blairsfólkinu, verður að taka á sig?”
„Já, þaðhefur húngert, og ég held,aðmérhafi tekiztaðuppfylla þær
skyldur enn sem komið er.”
Þessu litla hófi var slitiðskömmu eftir miðnætti, þvi að Weeks læknir
varð að vitja sjúklings um nóttina. Harrý ætlaöi að fara heim með hon-
um i bifreiðinni vegna rigningarinnar.
„Enn eitt hamingjusamt árið,” sagði læknirinn meðan hann var að
troða, sér i vetrarfrakkann sinn. „En eftir á að hyggja, hlustiö á mig
unga fólk. Það er sóttarfaraldur i nágrenninu, og pestir gera sér ekki
mannamun. Allmargir eru orðnir veikir hinum megin.”
„Eru þeir i verksmiðju-sjúkrahúsinu?” spurði Emma frænka áköf.
„Bæöi i sjúkrahúsinu og heimahúsum,” svaraði hann. „Og það er
ekki eingöngu innflúensa. Sumir hafa svo mikinn hita, aö ég held um
heilabólgu sé að ræða.
„Þetta eru alvarleg tíðindi,” sagði Emma og leit spurnaraugum á
lækninn. „Alitur þú ef til vill, aö..?”
„Veit betur um þetta á morgun, Emma. En ég er hálfkviðinn. Láttu
systurnar ekki fara i samkvæmi eöa kvikmyndahús. Held lika, að
Emilia ætti að hætta við listiðkanir sinar i Æskulýðshöllinni um
stundarsakir. Segi þetta aöeins i varúöarskyni. Sjúkdómar gera sér
engan mannamun.”
Uggur læknisins hafði við rök að styðjast. Um miðjan janúarmánuð
voru verksmiðju-sjúkrahúsiö og bæjarsjúkrahúsið orðin yfirfull af nýj-
um sjúklingum. Weeks gat sjaldnast blundað heila klukkustund
i e'inu, enda þótt hann hefði fengiö lækni frá Boston sér til
aðstoðar. Einu óþægindin, sem þessi farsótt bakaði mér fyrst i staö,
voru þau, að ég varð að láta þaö á móti mér að fara ekki út að verk-
smiðjunum um fimmleytið, þegar vinnunni var hætt.
Þó fannst mér eins og skuggi hvildi yfir Blairsborg þennan mánuö, af
þvi aö ég gat ekki farið minu fram á öllum sviðum.
„Eins og þú veizt, Emma,” sagöi Harrý við mig kvöld eitt, „er allur
verksmiðjureksturinn miðaður viö það, sem var i fyrra og hitteöfyrra.
ótal gróðamöguleikar eru látnir fara forgörðum. Rafmagnsfyrirtækin
raka saman fé, símafyrirtækin og stáliðjuhöldarnir lika. Hvers vegna
er ekki einnig hægt að stórauögast a vefnaði og baðmullariðju?
Vöruþörfin eykst i sifellu. Ef ég ætti nokkur þúsund dali skyldi ég svei
mér koma undir mig fótunum. Það er ekki laust við, að ég óski þess
stundum að....”
„Vinur minn”, — ég vildi ekki láta hann ljúka þessari setningu —
„óskaðu ekki þess aö þú hefðir aldrei setzt að i Blairsborg. Ég get ekki
hugsað um það, hve allt hefði þá verið tómlegt hér. En þú getur sagt
1166
Lárétt
1) Borg,- 6) Lik,- 7) Bára,- 9)
Ræktað land,- 11) Komast.-
12) Ending.- 13) Sjó.- 15)
Poka,- 16) Tæti.-18) Smárit,-
Lóðrétt
1) Aðrir menn.-2) Fljót,- 3)
Tré.- 4) Samið.- 5) Blið.- 8)
Verkfæri.- 10) Klukka,- 14)
Kyn - 15) 1002,- 17) Fisk,-
Ráðning á gátu No. 1165
Lárétt
1) Mórautt.- 6) Oki,- 7) Sót.-
9) Nái,- 11) LI.- 12) SS.- 13)
Iðu,- 15) Att,- 16) Nes,- 18)
Trukkur,-
Lóðrétt
1) Mislitt.- 2) Rot,- 3) Ak,- 4)
Uin.- 5) Tvistur,- 8) Óið.- 10)
Ást,- 14) Unu - 15) Ask,- 17)
Ek,-
HVELL
■■■

FÖSTUDAGUR
28. júlí
7.00 Morgunútvarp.
12.0Ó Dagskráin. Tónleikar. Til-
kynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir. Til-
kynningar.
13.00 Eftir hádegið. Jón B. Gunn-
laugsson leikur létt lög og
spjallar við hlustendur.
14.30 Siödegissagan :
„Eyrarvatns-Anna” eftir Sig-
urö Helgas. Ingólfur Kristjáns
son les (26)
15.00 Fréttir. Tilkynningar. Lesin
dagskrá næstu viku.
15.30 Miðdegistónleikar: Peter
Pears, Barry Tuckwell og
Sinfóniuhljómsveitin i
Lundúnum leika Serenötu fyrir
tenórrödd, horn og strengja-
sveit op. 31 eftir Benjamin
Britten höf. stj. Kathleen
Ferrier syngur brezk þjóðlög.
16.15 Veðurfregnir. Létt lög-
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.30 Ferðabókarlestur:
„Frekjan” eftir Gisla Jónsson
Hrafn Gunnlaugsson les (8)
18.00 Frcttir á ensku.
18.10 Tónleikar.Tilkynningar,
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 b’réttaspegill
19.45 Bókmenntagetraun.
20.00 Divertimento nr. 7 I D-dúr
fyrir strengjahljómsveit og tvö
horn. (K334) eftir Mozart.
20.30 Tækni og visindi
Guðmundur Eggertsson
prófessor og Páll Theódorsson
eðlisfræðingur sjá um þáttinn.
20.55 „Vorblót", ballettmúsík i
tveim þáttum eftir Igor
Stravinský. Sinfóniuhljómsveit
útvarpsins i Stuttgart leikur.
Michael Gieler stj. (Frá
útvarpinu i Stuttgart)
21.30 Útvarpssagan: „DalaliP'
eftir Guðrúnu frá Lundi
Valdimar Lárusson les þriðja
bindi sögunnar. (3).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Kvöldsagan:
„Sigriður frá Bústöðum" eftir
Einar II. Kvaran. Arnheiður
Sigurðardóttir les sögulok (4)
22.40 Danslög i 300 ár. Jón
Gröndal kynnir.
23.10 Á tólfta timanum. Létt lög
úr ýmsum áttum.
23.55 Fréttir i stuttu máli. Dag-
skrárlok.
CATERPILLAR
Hentug
lóöir og
bílastæði
Æ
Simar:
, 30352
Sveinn' 38876
Husaum
áOuran
vlö
liJlftOiL MMft
rrarraum
UROG SKARTGRIPIR
KCRNELÍUS
JONSSON
SKÚLAVORÐUSTIG 8
BANKASTRÆTI6
rf*»18588-18600