Tíminn - 03.08.1972, Síða 12

12
TÍMINN
Fimmtudagur 3. ágúst 1972
þegar ég var a6 þvi komin að fara að skrifa skeytiö, datt mér i hug, að
Emma yrði það meiri og óvæntari gleði, ef ég kæmi á afmælisdegi
hennar, án þess að gera boö á undan mer. Ég ráfaði því út á brautar-
pallinn og setti þar frá mér ferðatöskuna og hélt áfram að lesa fyrir-
sagnirnar og gleiðleturstextana undir þeim.
„Vefararnir og verksmiðjufólkið er tekið að gefa út blað, sem á aö
vera málgagn verkafólksins i vinnudeilunni. — Jósef Kellý yngri hefur
ráðizt þar á fyrirhugaöa launalækkun, sem átti aö nema tiu af
hundraöi”.
Jósef Kellý yngri. — Ég las nafnið tvisvar áöur en ég áttaö mig á þvi,
að þetta mundi vera Jói Kellý.; Og gat þetta raunverulega veriö Jói
litli Kellý, sem ávallt haföi verið svo viöfelldinn og skemmtilegur? Var
hugsunarháttur hans orðinn svona rangsnúi’nni og spilltur? Þetta voru
svik, samsæri gegn Friöarpipuverksmiðjunum, gegn okkur...
Allt i einu var formálalaust t ekið um haldlegginn á mér og kippt svo
harkalega i mig, að við sjálft lá, aö ég ylti um koll. En það var haldið
fast i handlegginn á mérog þess vegna datt égekki. Ég vatt mér viö og
hugðist atyrða þann, sem veitzt hafði að mér. En ég sagði aldrei það,
sem mér bjó i brjósti. Hlaðin farangursvagn rann framhjá mér i sömu
andrá og ég leit við.Það iskraði hátt i hjólunum um leið og hann sveigði
af leið,og maðurinn, sem við stýriðsat, hallaði sér út á við á hliðog leit
illilega til min. Það var ekki fyrr en vagninn var kominn framhjá, að
mér varðlitið á þann, sem hafði forðað mér frá slysi og limlestingu.
Hvað? Sá, sem hafði bjargað mér, var enginn annar en maðurinn, er
mest hafði horft á mig við kaffiborðið. Hann fylgdi mér orðiö eins og
skuggi, hver svo sem hann var. í þetta skipti komst ég ekki hjá að
al'saka mig.
„Þakka yður fyrir”, sagði ég. „Ég heyrði ekki til hans. Ég er... ég er
heyrnarlaus. Ég heyri ekkert”.
Ég hiýt að hafa litið á hann þvi að svar hans gat ég ekki ráðið af öðru
en hreyfingu varanna. Ég fann, að ég blóðroðnaði niður á háls við
áreynsluna að segja þetta.
Það var ekki að sjá, að honum yrði hið minnsta hverft við þessi orð-
min. Hann brosti dauflega eins og hann væri að gjalda jáyrði við ein-
hverju, sem hann hefði vitað fyrirfram.
„Ég veit það”, svaraði hann ofur rólega, lyfti hatti sínum og gekk
brott. Hann leit ekki einu sinni við.
Það var ekki fyrr en ég var setzt i klefa minn og lestin var komin út
úr óþrifalegum úthverfum borgarinnar, að mér varð hugsað um það,
hvernig þessi maður gat eiginlega vitað,að ég var heyrnarlaus.
ELLEFTI KAPÍTULI.
Orhellisrigning skall á, er lestin nálgaðist Blairsborg. Stormurinn
gnauðaði við vagngluggana, og haustmyrkrið grúfði sig yfir landið.
Mér fannst skuggalegri blær á brautarstöðinni og kunnuglegu verk-
smiðjumerkinu heldur en nokkurn tíma áður. Þungan dauninn.sem er
einkenni alira verksmiðjuborga, lagði á móti mér, þegar ég steig út úr
þröngum klefanum. Ferskur andvari frá ánni, sót úr reykháfum verk-
smiðjanna og daufur eimur frá efnasmiðjunum blandaðist saman og
fyllti vit min. Þennan undarlega þef lagði jafnvel af húsunum og runn-
unum og trjánum og götunum, alveg eins og þef af músum og ryki og
fúa leggur af öllu i gömlum geymslum og söfnum, og lykt af bleki og
krit er i hverri skólastofu. Ef til vill fann ég þetta betur en aðrir, vegna
þess aö þefnæmi mitt hafði aukizt stórlega eftir að ég varö heyrnar-
laus.
Annar farþegi til fór úr lestinni i Blairsborg. Hann kom úr næsta
vagni fyrirframan þann, sem ég var i. Þegar hann kom i birtu frá ljós-
kerjunum, þekkti ég að þetta var maðurinn, sem horft hafði á mig við
kaffiborðið og foröað mér frá þvi að verða undir farangursvagninum.
Hann var kominn i regnkápu, og þótt hann hefði dregið hatt sinn niður
aöaugum, þekktiég hann á göngulaginu og breiðum, þreklegum kjálk-
unum. Mér gramdist þaö hálfvegis, að hann skyldi vera kominn hingað
til Blairsborgar og ganga hér um með sams konar fasi og hann þekkti
hér hvern krók og kima. Ennþá gramari varð ég, þegar ég sá að hann
gekk rakleitt að eina leiguvagninum, sem beið við stööina og ég hafði
einmitt hugsað mér að taka til minna þarfa. Þá gat ég komizt hjá að
sima heim og láta Hönnu sækja mig. Auðvitað gat ég beðið stöðvar-
stjórnn um aðra bifreið, en það kostaði samtal og skýringar og afsak-
anir. Ég var ekki i skapi til þess að rýna á varahreyfingar ókunnugra
manna eða geta mér til um svörin viðspurningum minum.
„Mig sakar áreiðanlega ekki, þótt ég gangi þennan spöl heim”, sagði
ég viðsjálfa mig, „og ég hef borið þyngri byrði en þessa tösku”.
Regn er gætt þeim eiginleikum að vekja gamlar hugsanir frá
gieymsku. Það vekur i vitund manns hugsanir, sem sáð hefur verið til
endur fyrir löngu, alveg eins og fræ jarðarinnar vakna til lifsins við
snertingu regndropanna. Kaldir droparnir, sem ýrðust i andlit mitt, er
ég þrammaði brott frá járnbrautarstöðinni, voru i senn hressandi og ó-
þægilegir. Allt var dimmt og lifvana eins og jafnan virðist vera um-
hverfis járnbrautarstöðvar. Það var löng leið heim til min, svo að mér
gafst nægur timi til þess að velta þvi fyrir mér, sem á hugann sótti. Ég
var búin að jafna mig eftir geðbrigði og andstreymi dagsins. Ég var
orðin siiku vön, og það hreif ekki orðið eins á mig og áður. Tvö siðustu
árin höfðu sannarlega verið löng og þreytandi, lengri en öil önnur ár,
sem ég hef lifað til samans. t huga minum skaut upp minningum um
margar þungbærar stundir, og ég minntist þeirra enn greinilegar en
ella vegna rigningarinnar.
Hin mikla dvrk un iþrótta og afburða -
manna i hinum ýmsu greinum, var
mjög gagnrýnd af lærðum mönnum og
skáldum, sem töldu sig eiga rétt á þvi
mikla fjármagni sem veitt var til
iþróttamálanna. Og þessir vitringar
hæddust aö þeim, sem fjölmenntu á
iþróttamót til aö sjá iþróttastjörnurnar
spreyta sig. En ekkert stöövaöi áhuga
manna á Olympiuleikjunum, og
iönaöarmenn unnu dag og nótt við gerö
minjagripa með vinsælum iþrótta-
myndum á.
Og útlendingurinn,
er enn geisla ^
. virkur!
\ 's------------v
yútlendingurinn,
er... það mælirj
I útgeislun!
Hitarannsóknir er
sérgrein min!
Þetta tæki mun
sýna okkur hvar
Bifreiö! Hun
virðist d
skemmtileg'J
D
R
E
K
I
iilll if flffi

:i
FIMMTUDAGUR
3. ágúst
7.00 Morgunútvarp
Veðurfregnir kl. 7.00, 815. og
10.10 Fréttir kl. 7.30, 8.15,
(og forustugr. dagbl) 9.00 og
10.00 Morgunbæn kl. 7.45
Morgunleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45. Magnea Matthiasdóttir
heldur áfram að lesa sögu
sina um „Babú og bleiku
lestina.” (4) Tilkynningar
kl. 9.30. Létt lög milli liða.
Tónleikar. kl. 10.25. Ronald
Turini og Oxford kvartettinn
leika Kvintett op. 44 fyrir
pianó og strengjahljóðfæri
eftir Schumann. Fréttir kl.
11.00 Öperan „Systir
Angelica” eftir Puccini.
Einsöngvarar, kór og
hljómsveit óperunnar i
Flórenz flytja.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 A frivaktinni Eydis
Eyþórsdóttir kynnir óskalög
sjómanna.
14.30 S iðd e g i s s a g a n :
„Loftvogin fellur” eftir
Richard Hughes. Barður
Jakobsson les (4)
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15 Miðdegistónleikar:
Gömul tónlist.
Kammerhljómsveitin i
Zurich leikur Konsert nr. 1 i
G-dúr fyrir þrjár fiðlur,
viólu, selló og senibal eftir
Pergolesi. Montiverdi-
kórinn i Hamborg syngur
verk eftir Hassler, Senfl,
Heinrich-Isaac o.fl.
Kammerhljómsveit Vinaró-
perunnar leikur Konsert
fyrir sembal og strengja-
sveit i d-moll eftir Bach.
16.15 Veðurfregnir. Létt lög.
17.00 Fréttir. Heimsmeistara-
einvigið i skák.
17.30 Nýþýtt efni. „Æskuár
min” eftir Christy Brown.
Þórunn Jónsdóttir þýddi.
Ragnar Aðalsteinsson les
(2)
18.00 Fréttir á ensku.
18.00 Fréttir á ensku.
18.10 Tónleikar. Tilkynningar.
19.30 „Þá fór allt liðiö i vörn”
Kristján Ingólfsson ræðir
við Sigbjörn Sigurðsson
fyrrum oddvita, Rauðholti i
Hjaltastaðaþinghá.
20.05 Frá listahátið i Reykja-
vik i972.Yehudi Menuhin og
Vladimir Asjkenazy leika
Sónötu i A-dúr op. 47
„Kreutzer”-sónötuna eftir
Beethoven. Hljóðritað á tón-
leikum i Laugardalshöllinni
12. júni s.l.
20.45. „Leigumorðinginn”
gamanleikur fyrir útvarp
eftir Benny Andersen.
Þýðandi Torfey Steinsdóttir.
Leikstjóri: Guörún As-
mundsdóttir. Persónur og
leikendur: Jörgen Holt,
forstjóri — Bessi
Bjarnason, Ellen Holt,
kona hans — Asdls Skúla-
dottir, Robert Riis —
Siguröur Karlsson, Karlsen
— Karl Guðmundsson,
Einkaritari — Kristin A.
Olafsdóttir.
21.45 Tilbrigði eftir Jón Leifs
um stef eftir Beethoven.
Hljómsveit Rikisútvarpsins
leikur, Hans Antolitsch stj.
22.00 Fréttir.
22.15 V e ð u r f r e g n i r .
Kvöldsagan: „Maðurinn, sem
breytti um andlit” eftir
Marcel Aymé. Karl Isfeld
islenzkaði. Kristinn Reyr
les. (2)
22.35 Dægurlög á Noröur-
löndum.Jón Þór Hannesson
kynnir.
23.20 Fréttir I stuttu máli.
Dagskrárlok.
Seljum alla okkar fram-
leiðslu á
VERKSMIÐJUVERÐI
Prjónastofan Hliöarvegi
18 og Skjólbraut 6 — Sími
40087.