Tíminn - 13.08.1972, Blaðsíða 11

Sunnudagur 13. ágúst 1972
TÍMINN
11
lla jafna. Myndin til hægri sýnir linurit þegar áhrifa sólgoss gætir. Báðar
SEGULSVIÐ
ÍG OG ÞIG
i þvi sambandi. Stefnu segulsviðs
má lesa út úr berglögum, og má
t.d. sjá, að hún hefur ekki alltaf
verið sú sama, ef gaumgæfð eru
hraunlög frá mismunandi tima.
Alls konar hugmyndir eru uppi
um áhrif sólgosa á jarðarbúa, en
áður en við minnumst á þau, er
ekki úr vegi að drepa á eina kenn-
ingu, sem stöku spekúlant aðhyll-
ist. Hún er eitthvað á þá leið, að
flestir mikilvægir áfangar jarð-
lifsins hefjist með arfgengum
stökkbreytingum á milljón ára
fresti. Orsökina telja þeir aö vera
að finna i segulsviðinu. Það
standi á núlli á milljón ára fresti
og geislavirkar agnir bylji þá á
jarðarbúum, drepi suma og
Framhald á bls. 19
• Hin germanska
sál
1 næstsiðustu viku fór ég i
ferðalag noröur i land — þar sem
sólskinið var eins og allir vita —
fór viöa og kom siöan aftur suður
yfir Sprengisand. 1 för með mér
voru nokkrir erlendir kunningjar
og við áðum á Laugarvatni.
Raunar er það ekki i frásögu
færandi, þótt áð sé að Laugar-
vatni. Fáir eöa engir staðir á
landinu hafa upp á jafn mörg
hótelherbergi að bjóða — og þar
að auki er bar i einu þeirra — sem
við heimsóttum að sjálfsögöu.
Þar var margt um manninn en
fátt um erlenda ferðamenn. Og
svo mikið um þá kenningu, aö
allir útlendingar, sem hingað
koma, heimti bari hvar sem þeir
eru staddir. Flestir gestanna voru
islenzkir — bjuggu ýmist i nýju
glæsilega húsmæðraskóla-
hótelinu ellegar i hjólhýsum og
tjöldum þarna skammt frá. Allt
gekk fyrir sig eins og vera ber —
menn fjölguðu ferðum sinum að
barborðinu eftir þvi sem á kvöidið
leið — stifheitin fóru að láta á sjá
—-ókunnugt fólk tók að gefa sig á
tal hvert viö annað.
Viö borð i einu horninu var
hópur ungs fólks — og kvenfólk
raunar i meirihluta. Stúlkurnar
voru raunar á þeim aldri, að þær
gátu verið nýútskrifaðar úr hús-
mæðraskóla — þetta var friskur
hópur og glæsilegur. Allir voru i
sólskinsskapi og bráttkom aö þvi,
að söngur bærist úr horninu.
Það er bezt að taka fram strax,
að þetta var enginn leiðinda fylli-
rissönglist — heldur framúr-
skarandi vönduð og skemmtileg
rútusönglist. Það var sungið
margraddað — gamalkunnir
slagarar blönduðust við nýjustu
dægurlögin — textar ýmist á
islenzku eöa ensku. Aðrir gestir
kunnu söngnum vel — miðaldra
frúr tóku aö dilla sér eftir hljóð-
fallinu — einstak miðaldra eigin-
maður að slá taktinn.
En einn gestur var samt öðrum
hugfangnari af sönglistinni. Þetta
var ungur maöur, hár og herðar-
breiður, sólbrenndur og karl-
mannlegur. Hann geislaði af
ánægju — og bauö öllum hópnum
upp á drykk — og lét sig ekki
muna um það. Söngfólkið vissi
ekki fyrsti staö hverju þetta sætti
— það gerist ekki á hverjum degi
að ókunnugur maöur bjóöi 10
manns upp á drykk — eins verð-
lagið er orðið á áfenginu — en
allir sögðu takk.
„Sing, Sing”, hrópaöi nú ungi
maðurinn, syngið, syngið — and-
litið var eldrautt af ákafa — en
framburður essanna leyndi ekki
þjóðerninu — þetta var Þjóöverji.
Og söngurinn hélt áfram af enn
meira krafti en áður. Þjóðverjinn
varð sifellt hamingjusamari —
sló taktinn — svitinn bogaði af
honum — sing, sing, en skyndi-
lega hóf hann að ræða viö
sessunaut sinn — talaði hátt og
þýzki hreimurinn á enskunni varð
enn sterkari en áður.
„Hvað er það eiginlega sem
Islendingar hafa á móti okkur
Þjóðverjum?” spurði hann.
Ég heyrði ekki hverju félagi
hans svaraði — sennilega þvi að
við hefðum ekkert á móti Þjóð-
verjum öörum fremur — en sá
þýzki var nú hættur að hlusta.
„Af hverju hafa allir horn i siðu
okkar? Það eru allir á móti okk-
ur.”
Og nú tók hann skyndilega eftir
þvi, að söngurinn hafði dáiö út.
„Sing, Sing”, hrópaði hann —
og söngkórinn hlýddi — slikt var
ekki nema sjálfsagt i þakkar-
skyni fyrir veitingarnar.
„Það er ekki okkur að kenna,
að við erum Þjóðverjar” —
kveinaði sá þýzki. Við erum alveg
eins og annað fólk — af hverju eru
allir á móti okkur?”
„Vesalings maðurinn — er eitt-
hvað aö honum” spurði ein söng-
konan — en félagar hennar slógu
hring um vesalings óhamingju-
sama Þjóðverjann, og allir sungu
— sá þýzki lika — hin söngvisa
germanska sál örvuð af vodka og
viski, rommi og sénever — og
Þjóðverjinn gleymdi hörmum
sinum — i bili.
Páll Heiðar Jónsson.
msp? ffSB \ IH-' l BKÍ- jHMtVi yK::{
i U m
9R1MH
Æpi * TfmP-
$É£/jíI 1* Æfj
m * ■ PH S > 1 W
llHrfl Ir «WCII 1 llMl
mKB&l .|JHH
Samband ísl. samvinnufélaga -]
INNFLUTNINGSDEILD
Gefjtm Austurstræti, DomUS Laugavegi
og kaupfélögin um land allt