Tíminn - 16.08.1972, Side 9
TÍMINN
Miðvikudagur 16. ágúst 1972
Miðvikudagur 16. ágúst 1972
TtMINN
9
Þcir lciðbcina og lita cftir. K.v. Valur Pórarinsson, Guðmundur Magnússon og Gunnsteinn Glslason. A
niyndina vantar Kristján Jónsson.
ÞAR ERU ALLIR
MEISTARAR
— á starfsvellinum við Meistaravelli smíða menn eldflaugar,
kirkju, sögualdarbæ og bara venjuleg hús
Þar er smiðað, málað, mótað,
ofið, byggt, sprangað og hver veit
hvað. Auk þess hafa menn undan-
farið sezt að tafli annað slagið.
Hvertsem verkefnið er, er starfs-
gleðin svo mikil, að varla er litið
upp, þó gesti beri að garði.
Þannig var það, er við heim-
sóttum starfsvöllinn við Meist-
aravelli á dögunum. Um 50 börn
voru önnum kafin og gæzlumenn-
irnir litu eftir að allsstaðar væri
allt i lagi.
Svæðið,sem börnin hafa þarna
til umráða, er 4800 fermetrar og
við fórum i gönguferð. 1 einu
horninu hafa verið reistir háir
staurar og i þeim komið upp
„spröngu” þar sveiflar Ingvar
örn sér af hjartans lyst á lóða-
belg. Þegar hann kemur niður á
jörðina aftur, lýsir hann því yfir,
að þetta sé það skemmtilegasta,
sem hann geri hérna og komi á
hverjum degi.
Guðmundur Magnússon, um-
sjónarmaður vallarins er þarna
að setja upp pall handa „spröng-
urunum” og segir okkur, að það
sem komið sé af leiktækjum
þarna i hornið, eigi eftir að auka
talsvert og endurbæta.
Næst skoðum við kirkjuna.
Þetta er myndarlegasta kirkja,
hvit með rauðu þaki. Innréttingin
er ekki alveg búin, en þó er þar að
minnsta kosti einn bekkur. Guð-
jón Pétur, kallaður Gaui, sagði að
þeir hefðu verið einir 5 eða 6 við
kirkjusmiðina, sem heföi tekið
hálfan mánuð.
— Hafið þið nokkurn prest?
— Neeeei, sagði Gaui. — En
það gerir ekkert til.
Andspænis kirkjunni, er mikið
mannvirki i smiðum. Guðmundur
segir, að þarna séu þeir að smiða
eldflaug uppi á skotpalli. Uppi i
eldflauginni er valdsmannslegur
strákur með gula húfu. Hann
heitir Kári og við köllum til hans.
— Hvenær á að skjóta?
— 1. september ef við verðum
búnir. Hún heitir Apollo og á að
fara til tunglsins! kallar Kári til
baka.
— Ætlarðu með?
— Það er ekki vist! er svarað
og siðan snúið sér að vinnunni aft-
ur.
Bragi og Sigurður eru að byrja
að byggja sér hús á einni af beztu
lóðum Meistaravalla og saga i
ergi og grið. Við hliðina eru
stúlkurnar einnig að byggja og
sýnast okkur handtökin þar ekki
lakari. Það eru Aslaug og syst-
urnar Anna Lisa og Berglind, sem
rétt gefa sér tima til að lita upp og
fullvissa okkur um,að strákar
hafi engan einkarétt á húsasmið-
um.
— Okkur vantar tilfinnanlega
smiðihérna.segir Guðmundur. —
Við höfum nóg af efni, nöglum
ogverkfærum. Gatnageröarmenn
væru lika vel þegnir. Göturnar
hérna eru i hálfgerðum ólestri.
Oti á túni á bak við kirkjuna, er
greinilega verið að reisa sögu-
aldarbæ. Er við leggjum leið okk-
ar þangað, förum við yfir kirkju-
garðinn og rekum þá augun i tvo
litla krossa. Áletranirnar eru á
þessa leið: Naggur (Tigris) og
Lafði Hamilton. Auk þess fæð-
ingaig og dánardægur og þar er
stuttá milli. Spyrjandi augnaráði
okkar er mætt með flaumi út-
skýringa og greinilegt er að hinir
látnu hafa verið i hávegum hafðir
i þorpinu. Þetta voru tveir blindir
kettlingar, sem fundust i einum
kassanum, sem átti að fara að
smiða úr.
Við urðum að láta nægja, að
taka mynd af sögualdarbænum,
þvi smiðirnir földu sig og vildu
enga samvinnu.
Guðmundur fer nú með okkur
inn I vinnuskúrinn og þar er ýmis-
legt að sjá. Teikningar og mál-
verk uppi um alla veggi, vefir og
munir úr pappamassa eru á borð-
um, og á gólfinu situr litið par og
málar nýsmiðuð húsgögn. Uppi
við vegg stendur altaristaflan,
sem fara á i kirkjuna, myndar-
legasti gripur og skrautleg mjög.
— Hérna inni dunda krakkarn-
ir, þegar hann rignir, segir Guð-
mundur. — Hér höfum við allt
mögulegt handa þeim að gera og
það þarf áreiðanlega engum að
leiðast.
— Hvar fáið þið allt þetta efni?
— Við höfum styrk frá borginni
og kaupum mikið af efninu, en
auk þess eru ýmsir góðir menn og
fyrirtæki, sem leggja okkur til
kassa, pappa og hitt og þetta.
— Vill ekki verða ósamkomu-
lag meðal barnanna?
— Nei, nei. Þau eru svo mikið
upp á hvert annað komin með
verkfærin og samvinnuna, að það
borgar sig ekki að byrja að þrasa.
Inni i litilli kampu er setið yfir
heimagerðu tafli. Það er einn af
gæzlumönnum vallarins, sem þar
leiðbeinir, Kristján „Fischer”
Jónsson heitir hann, að sögn
starfsfélaganna. Miðnafnið á
ágætlega við hann, sérstaklega er
hann lýsti þvi yfir, að hann vildi
ekki láta taka neinar myndir af
taflmennskunni.
Börnin, sem koma á Meistara-
velli eru yfirleitt á aldrinum 7—12
ára, en þó er þarna aðstaða fyrir
enn yngri börn i sérkennilegum
sandkössum og sagði Guðmund-
ur, að barnfóstrur legðu oft leið
sina á völlinn með þau. Hæglega
geta 150—160 börn verið á vellin-
um i einu, án þess að þröngt
verði. Völlurinn er opinn frá kl.
9—4 á daginn og eru allir vel-
komnir i leik og starf. 1 haust
verður lokað, en að vori verður
opnað á ný og verður það fjórða
sumarið, sem hinir ungu meistar-
ar fá að veita vinnugleðinni útrás
á Meistaravöllum. SB.
Áslaug, Anna Lisa og Berglind gefa strákunum ekkert eftir við húsasmíöina.
Siguröur og Bragi eru aö hefjast handa á beztu lóðinni I Meistaravallaþorpi.
(Tímamyndir Róbert)
^8®
Ingvar örn sagöi aö „sprangiö” væri þaö
skemmtilegasta á vellinum.
Þarna er veriö aö byggja eldflaug, sem
skjóta á til tunglsins 1. sept
Auðvitaö þarf aö hafa sögualdarbæ líka. Torfiö I þekjuna er rist úti I
mýri og ekið i hjólbörum heim.
Meistaravallakirkja. Smiðin tók 2 vikur og þaö er Gaui, einn smiöanna,
sem sést á myndinni.