Tíminn - 23.08.1972, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Miðvikudagur 23. ágúst 1972
„Enn get ég snúið við”, sagði ég við sjálfa mig og mældi með augun-
um skrefin, sem ég þurfti að stiga yfir gólfið frá borðinu að dyrunum.
Ég gat skotizt út og hlaupið brott frá húsinu, án þess að nokkur yrði min
var, ef ég gripi tækifærið þegar. En þrátt fyrir þessar hugsanir vildi ég
ekki fara, og ég gerði mér það ljóst. Og svo snaraðist hann inn. Hann
hélt á læknisáhöldum, sem ég þekkti orðið mæsta vel.
„Dæla”, sagði ég, ,,ég hef fengiðnóg af þess háttar lækningum.”
„Mig furðar á þvi”, sagði hann og handlék tæki sin, „að þér hafið
aldrei spurt mig, hvort aðferð min valdi sársauka. Ég bjóst viö þeirri
spurningu”.
Nú var það ég sem yppti öxlum.
„Verð ég að gera allt, sem þér búizt við af mér? ” spurði ég.
„Nei, en það er mjög algeng spurning”.
Hann leit enn einu sinni á mig gráöugum rannsóknaraugum.
„Ég vil, að þér heitið mér þvi hátiðlega að hlaupa ekki frá öllu sam-
an”, sagði hann. „Ef til vill verður batinn tregari en okkur bæði órar
fyrir”.
„Treystið þér mér ekki”?
„Ekki til fullnustu”. Ég tók eftir þvi, að honum varð litiö út um
gluggann yfir i verksmiðjuhverfið og upp aö efri brúnni. „Ég komst á
Iegg þarna hinum megin”, hélt hann áfram, „og þar á ég i rauninni
heima. Ég get ekki treyst sjálfum mér, ekki yður, ekki neinum, sem er
hérna megin við ána — nema Weeks lækni”.
„Móðir min var lika upprunnin þarna hinum megin”, sagði ég
ósjálfrátt.
Hann kinkaöi kolli.
„Ég veit það”, sagði hann. „Ég heyrði fólkið tala um það, þegar ég
var litill. Þetta var orðin eins konar helgisögn, sem langþreyttar,
fátækar og einmana stúlkur i verksmiðjuhverfinu sóttu von og hug-
hreystingu i.Aldrei hafði mér dottið i hug, að ég ætti eftir að tala svona
við dótlur þeirrar konu”.
Mér fannst þó miklu undarlegra, að ég skyldi vera þar, sem ég var,
og leyfa honum að gera það, sem ég hafði ákveðið, að aldrei skyldi gert
oítar.
..Er bað ekki nóe að koma hingað”? spuröi ég gremjulega. „Þarf ég
lika að vinna eið að helgri bók — eða ef til vill einhverri lækninga-
skruddunni yðar”?
Hann bar nálina á dælunni i birtuna og rýndi á hana áður en hann
svaraði.
„Jæja þá”, sagði hann. „Við skulum fella þetta tal. Þér eruð hingað
komin, og ég er reiðubúinn að byrja verk mitt”.
Ég seildisteftir bláa kistlinum. Hann horfði brosandi á mig.
„Nú heitiö þér þvi. Hann jafngildir helgri bók”, sagði hann og hóf
starf sitt.
Ég hélt af stað heim um sólarlagsbil. A leiðinni barðist ég við að
gieyma þvi, að ég hafði aftur lagt út á þá hörmungabraut, sem ég hafði
gengið i tvö ár. En ég hafði gengizt undir þetta ok og ég ætlaði ekki að
flýja af hólmi. Ég ákvað að koma ávallt á tilsettum timum til læknisins,
en hitt þurfti hann ekki að láta sér detta i hug, að hann gæti vakið hjá
mér trú á það, að kák hans og kvotl hefði nokkurn lækningamátt.
Ég veitti þvi enga athygli hvert ég gekk. Ég vaknaði sem af draumi,
er ég var komin út á miðja brúna, þar sem ég hafði oft staðnæmzt
þegar ég var barn. Þarna höfðum við móðir min staðið einu sinni endur
fyrir löngu. „Þú getur verið óhrædd”, hafði hún sagt. „Þú er örugg þin
megin árinnar. Þið eruð öll af Blairsættinni”. En ég var ekki af óskiptri
Blairsætt, og ég gat ekki fundið, að ég ætti neins staðar heima. Skyldi
móöur minni einnig hafa verið þannig innan brjósts stundum? Hafði
hugur hennar dvalið við kröpp kjör liðinna ára, æskudrauma hennar og
æskusorgir, er hún stóð á brúnni, þar sem ég var nú? — Svo mun hafa
verið. Og þó stóð hún hérsjaldnast ein. Hún hafði arm eiginmanns við
að styðjast og granna fingur hans að halda i. Eða hafði það aðeins
sundrað sál hennar enn meir en ella, flett henni enn rækilegar i sundur?
Blái kistillinn, sem vigður var annarri konu, hafði glætt hjá mér
skilnine. sem gerði mér kleift að sjá móður mina i nýju ljósi. Það var
langt siðan, að ég komst að raun að ég hafði ruglað henni saman við
mynd af fallegri konu i viðum fellingakjól, sem einhver frægari málari
en faðir minn hafði gert fyrir tuttugu árum. Pensill hans hafði brugðið
yfir hana einhverjum töfrablæ, eins og Vance hafði sagt, að draum-
lyndar verkamannadætur handan árinnar hefðu gert. Mér datt i hug,
að ég, dóttir hennar, hlyti einnig að hafa orðið skáldhneigð almanna-
róms að yrkisefni. Ef til vill var ég öfunduð og hötuð. Mer varð hugsað
til jólatrésskemmtunarinnar i verksmiðjugarðinum forðum, þegar
ókunnur maður hóf upp hnefa sinn og skók hann með formælingum og
bölbænum og hálfstálpaður drengurinn rýndi forvitnislegum augum á
ikorna-handskjólið mitt og festi það sér i minni. Ég varð snögglega
kviðin og hrædd.
„Ég öðlast nýtt jafnvægi, þegar við Harry erum gift, og við giftum
okkur undir eins og þessi viðskiptakreppa er gengin um garð”.
Mér létti talsvert viö þá tilhugsun, enda þótt ég vissi, aðkreppan og
viðskiptaörðugleikarnir voru rétt að byrja. Þaðan, sem ég stóð, sá ég
einmitt fáeinar hræður, sem höfðust við hjá verksmiðjuhliðinu liðlang-
Jafnframt þvi, sem karlmennirnir æfðu sig, tóku
drengirnir þátt i æfingum fyrir minn-Olympiuleika,
þar sem keppt var bæði i hlaupi, stökki, kringlu-
kasti, spjótkasti og ýmsu öðru. Mikill fjöldi áhorf-
enda kom einnig til þess að fylgjast meö keppni
ungu ógiftu stúlknanna. Anippe frá Melos vann i
þetta sinn hlaupið. A meðan á leikunum stóð keppt-
ust kaupmenn og börgir um að bjóða i iþróttamenn-
ina, og iþróttastjörnurnar gengu kaupum og sölum
rriilli manna.
HVELL
I
t fyrsta skipti i lengri tima gleym
Siliko heimþránni og skemmtir sér.
.. r
JíÍARSPORT
OUTDOOR
ART
SHOW
D
R
E
K
I
m
iiiiii
MiÐVIKUDAGUR
23. ágúst.
7.00 Morgunútvarp .
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 Siðdegissagan: „Þrútið
loft'' eftir P.G.Wodehouse
Jón Aðils leikari les (8).
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15 íslenzk tónlist.
16.15 Veðurfregnir. Erindi: úr
sögu islenzkra gróðurrann-
sókna Ingimar Öskarsson
náttúrufræðingur talar.
16.45 l.ög leikin á sembal
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.30 Nýþýtt efni: „Æskuár
min” eftir Christy Brown
Þórunn Jónsdóttir islenzk-
aði. Ragnar Ingi Aðalsteins-
son les (7).
18.00 Fréttir á ensku
18.10 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir . Tilkynningar.
19.30 Daglegt mál . Páll
Bjarnason menntaskóla-
kennari flytur þáttinn.
19.35 Alitamál.Stefán Jónsson
stjórnar umræðuþætti.
20.00 Sónata fyrir selló og
pianó op. 4 eftir Kodály.
Vera Dénes og Endri Petri
leika.
20.20 Sumarvaka a. Vopnfirð-
ingar á Fellsrétt. Gunnar
Valdimarsson les fyrsta
hluta frásögu eftir Benedikt
Gislason frá Hofteigi. b. i
hendingum.Hersilia Sveins-
dóttir fer með stökur eftir
ýmsa höfunda. c. Barn og
lamb ilifshættu — og árnar i
hættulegum ham. Sigriður
Jónsdóttir frá Stöpum segir
frá ferð sinni i læknisvitjun
norður i Þingeyjarsýslu. d.
Kórsöngur, Karlakór Reykja
vikur syngur nokkur lög.
Sigurður Þórðarson stj.
21.30 Útvarpssagan „Dalalif”
eftir Guðrúnu frá Lundi
Valdimar Lárusson les
þriðja bindi sögunnar (13).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Kvöldsag-
an: „Maðurinn sem breytti
um andlit" eftir Marcel
Aymé. Kristinn Reyr les
(13).
22.35 Djassþáttur i umsjá
Jóns Múla Árnasonar.
23.20 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
MIDVIKUDAGUR
23. ágúst 1972.
20.00 Fréttir.
20.25 Vcður og auglýsingar.
20.30 Steinaldarmennirnir.
Aumingja Fred litli. Þýð-
andi Guðrún Jörundsdóttir.
20.55 Ekkert járntjald. Brezk
kvikmynd um dýralif og
náttúruvernd i Sovétrikjun-
um. Þýðandi og þulur Gylfi
Pálsson.
21.20 Valdatafl.9. þáttur. Við-
koma i Róm.Þýðandi Heba
Júliusdóttir. Efni 8. þáttar:
Sir John Wilder kemst að
raun um að Pamela, kona
hans, á vingott við Hagadan
verkfræðing. Þessi vitn-
eskja kemur honum mjög á
óvart og veldur honum
meira hugarangri en honum
þykir einleikið. En hann
finnur brátt ráð, sem dugar
til að halda eljaranum i
hæfilegri fjarlægð.
22.10 Nóvember-stúlkan. 1
þessari mynd segir mynda-
smiðurinn Sam Haskins frá
ljósmyndun sem listgrein og
lýsir viðhorfum sinum
gagnvart henni. Einnig er
sýnt, hvernig hann tekur
myndir. (Nordvision —
Norska sjónvarpið) Þýð-
andi Jón Thor Haraldsson.
22.35 Dagskrárlok.
Auglýsið í Tímanum