Tíminn - 24.08.1972, Síða 1
ríGNIS
FRYSTIKISTUR
RAFIÐJAN SIMI: 19294
kæli-
skápar
RAFTÆKJADEILD
Hafnarstræti 23
Símar 18395 & 86500
-
r
Einar Agústsson utanrikisráðherra:
VINSAMLEG ORDSEND-
ING BERST FRÁ DÖNUM
Surningin um alþjóðiegt sam-
komulag varðandi fiskveiðar er
nú til umræðu i þeirri nefnd Sam-
einuðu þjóðanna, sem vinnur að
þvi að undirbúa alþjóðiega ráð-
stefnu um réttarreglur á hafinu.
Það er skoðun rikisstjórnarinnar,
eins og fyrri rikisstjórna, að fisk-
veiðivandamáiin á Norður-At-
lantshafssvæðinu beri einnig aö
Frh. á bls. 6
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
Alþjóða- ;
reglur j
virtar að j
vettugi j
Bretar cru teknir tii að ■
höggva nöfn og skráningar- Jj
númerin af togurum þeim, ■
sem þeir ætla að senda á "
islandsmið, af ótta viö, að ■
islendingar geti ella vottfest JJ
hrot þcirra innan islen/.ku ■
fiskvciðimarkanna eftir 1. JJ
scptembcr. ■
Þetta athæfi er bæði brot á JJ
alþjóðasamningi og sér- ■
stökum samningi, sem JJ
Bretar sjálfir eru aðilar að. ■
Heiti skipa skulu jafnan vera JJ
vel sýnileg á skipum, sem og ■
einkennisstafir, og sliku má J
ekki breyta, afmá það, hylja ■
né dylja. Það vila brezkir J
útgerðarmenn þó ekki fyrir ■
sér að gera, og ekki hafa J
fregnir borizt af þvi, að ■
brezk yfirvöld hafi tekið i JJ
taumana og stöðvað þetta ■
athæfi. Z
Harma ekki útfærslu landhelginnar, lýsa yfir skilningi á sérstöðu Islands
KJ—Reykjavik
1 dag gaf danska stjórnin út
orðsendingu i Kaupmannahöfn
um landhelgismáliö, þar sem lýst
er yfir skilningi á afstöðu tsiands
i landhelgismálinu og útfærsla
fiskveiðiiögsögunnar i 50 milur 1.
september er ekki hörmuð.
Danska stjórnin hafði látið í það
skina, að afstaða hennar myndi
mótast að nokkru ieyti af þeim
samningaviðræðtim, sem islend-
ingar og Færeyingar áttu i
Keykjavik i siðustu viku og kem-
ur það i ljós i þessari orðsend-
ingu.
Einar Agústsson utanrikisráð-
herra sagði i stuttu viðtali við
Timann i kvöld, að þetta væri vin-
samleg orðsending, sem danski
sendiherrann Birger Kronmann
hefði afhent sér i dag. Lögð væri
áherzla á sérstöðu okkar i land-
helgismálinu, en jafnframt sagt,
að leysa yrði mál sem þessi á al-
þjóðlegum grundvelli.
Orðsendingin, sem sendiherr-
ann afhenti Einari Agústssyni i
gær, fer hér á eftir i heild:
„Rikisstjórn Danmerkur viður-
kennir þörf þá, sem fslenzka
rikisstjórnin telur vera á þvi, að
fiskveiðar við strendur landsins
verði háðar vissum reglum og
friðunarráðstöfunum, er miði að
þvi að tryggja, að fiskistofnunum
sé ekki stofnað i hættu vegna of-
veiði og hagnýting þeirra verði
með hagkvæmum hætti. Af hálfu
Dana hefur, svo sem islenzku rik-
isstjórninni er kunnugt, við
margvisleg tækifæri verið lýst
rikum skilningi á sérstöðu ís-
lands, sem að mati danskra
stjórnvalda getur gert það nauð-
synlegt að tryggja tslendingum
forréttindaaðstöðu til nýtingar
fiskistofna á nærliggjandi haf-
svæðum.
ÞÝZKUR GALDRAMAÐUR AÐ VERKI A GRUND
Fyrir mörgum árum gekkst
Gisli Sigurbjörnsson, forstjóri
elliheimiiisins Grundar, fyrir þvi
að fá hingað til lands þekktan
gerviaugnasmið til þess að hjálpa
fólki, sem misst hafði auga, um
gerviauga af réttri stærð og lit.
Þessi maður hefur siðan komið
hingað á tveggja ára fresti, þar
til nú, að bróðir hans, Hans
Miiller-Uri, kom i hans stað.
Handbragð hans er lundravert,
og aðsókn svo mikil, að hann
hefur orðið að frtmlengja
dvalartima sinum hér. Til hans
leitar bæði fólk, sem er að fá skipt
um gerviaugu, sem orðin eru full
rúm i augnatóftinni, sem og
aðrir, en nú eru fá gerviaugu,
sem fullkomlega eru við þeirra
hæfi i fyrsta skipti.
Hér á myndinni sést, þegar
verið að skipta um gerviauga i
fimmtán ára gömlum pilti, Olafi
Kristjánssyni frá Þingeyri, er
fékk ör i augað sex ára gamall.
Hann er enn á vaxtarskeiði, og þá
er enn meiri þörf en ella að skipta.
j TVÆR MILLJÓNIR FERÐAMANNA 1995?
■
„Guð hjálpi okkur þá
j - hvar verður blettur handa okkur sjálfum”
Menn ráku kannski ekki
beinlinis upp stór augu, þvi að
ekki er neitt að sjá, þegar setið
er við útvarp. Nær væri að
geta sér þess til, að það hafi
tognað úreyrunum á einhverj-
um, þegar þeir heyrðu það af
munni dr. Vilhjálms Lúðvíks-
sonar efnaverkfræðings i út-
varpserindi á þriðjudags-
kvöldiö, að innan fárra ára-
tuga myndú flykkjast hingað
ár hvert milljónir útiendra
feröamanna, ef aukningin yrði
hlutfallslega hin sama og und-
anfarin ár.
1 stuttu máli sagt voru
ummæli Vilhjálms Lúðvfks-
sonar um þetta atriði á þá leið
að siðast liðin fimm ár hefði
tvöfaldazt tala útlendra ferða-
manna, sem gista landið, og
yrði framvindan hin sama
fram til ársins 1995, tvöföldun
á hverjum fimm árum, yrðu
það tvær milljónir manna,
sem sæktu okkur heim það ár.
— Guð hjálpi okkur! sagði
maður, sem á þetta hlýddi, og
þó ekki vanur að leggja nafn
guðs við neinn hégóma. Hon-
um mun þó ekki fyrst og
fremst hafa orðið hugsað til
þess, hvað verður um sumar-
leyfin okkar, né hvaða dugn-
aði við þurfum að beita við
mannfjölgun til þess að þjóna
þessum aðvifandi farfuglum
nýs tima.gerist þeir svona að-
sæknir, heldur skaut fyrst af
öllu upp þeirri spurningu,
hvar yrði skot eða afdrep handa
okkur, þessum hræðum sem
þykjumst eiga landið, ef inn i
það flykkjast á sjötta þúsund
ferðamenn að meðaltali hvern
einasta dag ársins, talsvert af
þeim auðvitað til nokkurra
vikna eða mánaða dvalar.
Dr. Vilhjálmur