Tíminn - 01.09.1972, Blaðsíða 27

Föstudagur 1. september 1!)72
TÍMINN
27
STOFNAÐ
TIL SL YSA
Haustið 1958 leið i aldanna
skaut. og atburðir þess færðust
fjær. Vetur gekk i garð. Gamalt
ár kvaddi og nýtt heilsaði. En
þorskastriðinu létti ekki. enda
hefði það verið ólikt brezkum
þráa að gefast upp eftir ekki
lengri tima.
A vordögum 1959 eru islenzku
blöðin farin að segja.að ..dólgsleg
áreitni herskipanna við islenzk
varðskip og brot á siglingareglum
færist sifellt i aukana '.
Svo rann upp föstudagurinn 22.
mai. t>á gerðist. klukkan fimm-
tán minútur yfir átta um morgun-
inn, einhver allra glæpsamlegasti
atburður þessa annálsverða
timabils. Þá sigli brezkt herskip á
varðskipið Óðinn, laskaði hann
verulega. — og var i rauninni
ekkert annað en mildi og lán, að
ekki skyldi verða stórslys.
Fréttatilkynning landhelgisgæzl-
unnar um þetta mál er svohljóð-
andi:
..1 morgun, er varðskipið Óðinn
var að sigla að brezka togaranum
St. Just, sem var að ólöglegum
veiðum úti fyrir Vestfjörðum,
sigldi brezka herskipið Chaplet,
Óðin uppi og fór þétt fram með
bakborðshlið hans. Skipin sigldu
samsiða nokkra stund. en allt i
einu sveigði herskipið nær Oðni
og skulluskipin saman, þannig að
Óðinn lenti undir kinnung her-
skipsins. Við höggið brotnaði
björgunarbátur varðskipsins. og
nokkrar skemmdir urðu á báta-
uglum og borðstokk. en meiðsl
urðu engin á mönnum."
Óðinn stanzaði þegar i stað og
rann aftur með herskipinu. Sigldi
siðan inn á Fatreksfjörð. begar
áreksturinn — eða öllu heldur á-
siglingin — varð,var þetta herskip
búið að fylgja Óðni lengi eftir, en
óðinn var á þessum tima að fylgj-
ast með fjórum landhelgisbrjót-
um fyrir innan linuna, en auk
þess voru nokkrir togarar að
veiðum rétt fyrir utan mörkin.
En hafi hinum brezka herdreka
fundizt það eðlilegur liður i
þorskastriðinu að reyna að sigla
niður varðskip þessarar litlu
þjóðar. þá var brezkur togari ekki
siður fundvis á verkefni við sitt
hæfi. nokkrum dögum siðar.
Aðfaranótt föstudagsins þriðja
júli var opinn vélbátur, Nonni, frá
Patreksfirði, að veiðum á svo-
kallaðri Eyrarhlið, út af Patreks-
Kjörgunai'bátur óðiiuf skentmdist við ásiglingu IIMK C'liplet
firði. A að gizka tvö hundruð
faðma frá honum var brezku tog-
ari. Togaði hann frá landi. Allt i
einu þverbeygði togarinn frá
stefnu sinni, stefndi beint á trill-
una og jók ferðina um leið. For-
maðurinn á trillubátnum dró
strax inn færi sitt, þegar hann sá
hvað að fór, setti vél bátsins i
gang og tókst með naumindum að
koma i veg fyrir árekstur. Svo
litlu munaði, að háseti hans, sem
ekki hafði dregið inn færi sitt,
missti það i vira togarans um leið
og hann rann framhjá. Þegar tog-
arinn öslaði hvarf báturinn inn
undir hvalbak hans. og má af þvi
marka. hve hurð hefur þar skollið
x na>rri hælum. Ekki tókst báts-
verjum að lesa nafn togarans, en
hins vegar sáu þeir, að hann hafði
cinkennisstafina G. Y. 205.
Eins og gefur að skilja. urðu at-
burðir af þessu tagi ekki til þess
að bæta sambúð islendinga og
Breta. Utanrikisráðuneytið bar
fram harðorð mótma'li við sendi-
fulllrúa Bretlands i Iteykjavik
vegna tilræðisins við óðin, og á-
skildi sér allan rétt af hálfu rikis-
stjórnarinnar i þvi sambandi.
Jafnframt voru itrekaðar fyrri
kriifur um, að brezku herskipin
færu héðan án frekari tafar.
En Bretar voru á allt öðru máli.
Siigðu þeir. að það, sem út af hefði
borið (t.d. áreksturinn við Óðin),
væri eingöngu þvi að kenna, hve
lélegir sjóménn Islendingar
væru, og að það væri ..þvaður að
tala um árás" i þessu sambandi.
Litt munu þau rök hafa hrinið á
íslendingum. og þvi fór hér sem
oftar. að hvorir átu úr sinum
poka.
Dýraf jörðu r
Framhald af
23. siðu.
alltaf systur okkar, var söngkona,
og Passiusálmarnir voru ævin-
lega sungnir. Þar lærði ég sálma-
söng á barnsaldri, og þar læröi ég
að bera virðingu fyrir þvi, sem er
meira og máttugra en við, jarðar-
börnin. Dauðaþögn rikti á meðan
lesturinn var lesinn, og það held
ég. að sé nokkurs virði að geta átt
hljóða stund. Eg segi ekki, að það
hafi alltaf verið hlustað svo sér-
staklega vel, og ekki fullyrði ég
heldur aö ungviðið hafi skilið Pét-
ur biskup skörpum skilningi,né
meistara Jón. En það kom ekki til
mála, að við létum neitt til okkar
heyra, og við létum okkur skilj-
ast, að það var til æðri máttur,
sem við gátum leitað til, þegar á
bjátaði, og allir urðu að beygja
sig fyrir þegar i harðbakkann sló.
Þegar úti var lesturinn, þökkuðu
allir fyrir hann með handabandi,
og það kenndi okkur hógværð og
siösemi.
— Móðir þin hefur verið trúuð.
— Hún brýndi oft fyrir okkur i
uppeldinu, að við mættum ekki
haga okkur illa i trausti þess að
hún sæi ekki til. Við værum undir
augliti guðs, og hann sæi geröir
okkar, æ og ætið. Ég segi ekki.að
við höfum alltaf sniðið breytni
okkar eftir þessu. Samt trúðum
við þessu, og ég er sannfærður
um, að sterk trú kemur að haldi i
erfiðleikum, og bæn er hjálpar-
ráð.
Það var lika annað, sem manna
talaði oft um við okkur. Hún var
fastlynd, og ég er viss um, að hún
hefur aldrei á ævinni litið við öðr-
um karlmanni en föður okkar.
Hún talaði þráfaldlega um það
við okkur, hvað hann hefði viljaö
að yröi úr okkur, og hvernig hann
myndi vilja, að við höguðum okk-
ur. Þó að ég missti föður minn,
þegar ég var á áttunda ári, var
hann fyrir atbeina móður minnar
samt nálægur okkur. Vilji hans
lifði i henni, og hún miðlaöi okkur
honum. En hún náði sér aldrei til
fulls eftir slysið. Hún var hjart-
veik, og hún gat ekki hugsað til
þess að við bræðurnir færum á
sjóinn. Kristján i Meira-Garði var
skipstjóri á þilskipum á sumrin,
og henni leið alltaf svo illa, þegar
veður spilltust, að mér er það
minnisstætt. Annars var hún stillt
kona og bar ekki tilfinningar sin-
ar á torg. Já, hún kunni vel að
stilla sig, gamla konan.
Það var eitt meðal annars, sem
henni var gefíð, að hún var mjög
nærfærin. Ef eitthvað var að
skepnum, var hún oft fengin til
þéss að hjálpa til dæmis kúm við
burð, svo að eitlhvað sé nefnt.
Hún var lika fengin til þess að
kenna krökkum lestur og kver, og
núna nýlega var frændi minn einn
og nafni að segja mér af konu að
vestan, sem hefði verið að rifja
upp, hve þakklát hún væri fyrir
þá kennslu, sem hún hefði notið
hjá‘'henni. Sjálf var móðir min
bókhneigð, en lærði að draga til
stafs i sand eða á snjóskafl i
bernsku suður á Rauðasandi, og
__♦♦♦♦*♦♦♦♦•
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦<
♦WZ» ************ ♦•♦••♦••••••••♦•♦♦♦♦♦♦♦♦♦• *♦♦♦♦•••••••••••♦♦♦♦• •♦♦•••♦♦♦♦••♦♦•il;tltl;ti;T«??««IIZini»»»»»««»»t»<
♦ ♦♦♦♦• M|
■51
varð mjög vel skrifandi.
Svo hafði það lika sitt fyrir okk-
ur að segja, að i Dýrafirði var
gotl félagslif. Samtiik ýms hófust
þar snemma. fyrr en sums staðar
annars staðar. Fyrir aldamót var
þar bindindisfélag og söngfélag
og eltir aldamótin ungmenna-
félag og stúka. Fyrstu ár aldar-
innar var Rögnvaldur ólafsson
byggingameistari heima i Meira-
Garði á sumrin hann var hálf-
bróðir Kristjáns. og hann opn-
aði okkur nýja sýn. Stundum voru
lika samkomur. skammt l'rá
Mýrum. þar sem I jölmennl gleði-
heimili fengsælla Iramfara-
manna. heimsóknir um hátiðir og
olt glatl á hjalla. En það er önnur
saga. og hana adla ég ekki að ril ja
upp Irekar.
Ingimar Jóhannesson stendur
upp. Það er merki þess, að hann
vill ekki, að þessar samræður
verði iillu lengri að sinni. Hann á
lika crindi að rækja annars slaðar
Hann kveður með þétlu handtaki.
Það er traust eins og annað i lari
haris. J.H.
Hugtum
áOurtn
vlö
htndum
V RVMIVI
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
________.♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
. ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦•♦•♦•♦♦
♦♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦•♦♦♦
....♦♦•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦•••♦•♦•♦♦♦
•♦•♦♦♦
•♦♦♦•♦
•♦♦♦♦♦
♦♦♦•♦♦
••♦•♦♦
•♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦
••••••
•♦•♦•♦
♦♦♦♦•♦
♦•♦•♦•
♦♦♦♦♦•
•♦♦♦♦♦
♦♦♦•♦♦
♦♦♦•••
••♦♦•♦
♦•♦••♦
•♦••••
♦••••♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦•
•♦♦•♦•
••♦♦♦♦
••♦•♦♦
••♦♦•♦
♦♦♦♦♦♦
••♦♦♦♦
♦•♦♦♦•
♦♦♦♦♦♦
•♦•♦•♦
••••♦♦
•♦♦•♦•
•♦•♦♦•
••♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
♦♦•••♦
♦••♦♦♦
♦♦•♦•♦
•♦♦♦♦♦
♦•♦♦♦♦
••♦♦•♦
•♦•♦♦♦
•♦♦♦♦•
♦«•♦♦•
♦♦♦♦♦•
♦♦♦♦•♦
♦♦♦♦♦♦
•♦♦♦•♦
••♦•♦♦
♦•••♦•
•♦♦♦♦♦
••♦♦♦♦
••♦♦♦♦
••♦•♦♦
♦♦♦••♦
••♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦
♦♦♦♦•♦
•♦♦•♦♦
••♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
♦•••♦♦
•♦♦♦♦•
•♦♦♦♦*
•♦♦♦•♦
••••♦♦
•♦♦♦♦♦
♦♦♦••♦
•♦•♦♦•
♦•••••
♦••••♦
••♦♦♦♦
••♦♦♦♦
♦♦♦♦»•
• ♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•••♦♦♦
•♦♦♦♦♦
••♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦•♦♦*
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
••♦♦•♦
•♦♦♦♦♦
•♦•••♦
•♦♦♦♦♦
♦••♦••
••♦♦♦♦
::::::
•♦♦♦♦♦
••♦♦♦♦
••♦♦♦♦
••♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
*♦♦♦♦♦
••♦♦♦♦
SIMRAD
*♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
♦••♦♦♦
•♦♦•♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦
♦♦•♦♦♦
••♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
♦♦••♦•
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
••♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦•♦♦•
♦♦♦•♦♦
•♦♦♦♦♦
*♦♦♦♦♦
•••♦♦♦
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦4
•♦♦♦♦♦4
•♦♦♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦♦♦♦♦
•♦•♦♦♦♦♦♦♦
•♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Myndsjá á 12 metra
skala sýnir fisk
4 metra frá botni.
Og SIMRAD er 19 ára á islandi.
SIMRAD-fiskileitartækin hafa á þessu tímabili
átt verulegan þátt i að byggja upp skipastól okkar
eins og hann er i dag.
Og nú hefst nýr sögukafli — fyrsta september,
þegar fiskveiðilögsagan verður færð út i
50 mílur.
Og áfram getum við treyst SIMRAD-tækjunum
við fiskileit.
i tilefni 25 ára tímamóta fyrirtækisins voru
sýndar 12 nýjar gerðir fiskileitartækja frá
SIMRAD á sýningunni i Þrándheimi í ágúst s.l.
Hönnunarkostnaður við þetta tiltak varð
135 milljónir króna, en árangurinn er undra-
veröur, bæði í verði og tæknifullkomnun,
fyrir allar stærðir fiskiskipa.
25ARA
SIMRAD-UMBOÐIÐ
Bræðraborgarstíg 1 —
Friðrik A. Jónsson.
•♦♦♦♦♦
•♦♦♦•♦
♦♦♦♦♦♦
♦••♦♦•
♦•♦♦♦•
•♦♦♦♦•
•♦♦♦♦♦
«♦•♦♦♦
Símar 14135 og 14340
♦♦♦•♦♦
•♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦
•♦♦♦•♦
♦♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦
♦♦♦♦•♦
♦♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦♦♦•••♦♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦___
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
.♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦♦♦■
w: