Tíminn - 02.09.1972, Qupperneq 12
TÍMINN
Laugardagur 2. september 1972
ft
Þú getur ekki gert þér i hugarlund, hvílik vítisvist það er að hima i
skrifstofunurr|J>jðan verksmiðjunum var lokað og sjá einlægt verkfalls-
veröi á hverjujtrái”.
^„Það er núTSista ömurlegt hér heima lika”, svaraði ég. „Ég vildi
gjarna fara mg ykkur til Bostanar. Ég myndu sennilega sjá meira af
þér þar heldurBi ég hef áttkost á hér nú i seinni tið”.
^Hann brostif^n hristi höfuðið ákaft um leið.
„Þetta er viðskiptaferð”, sagði hann, „og þér er hollara að venja þig
viðaðbiða róleg heima. Ég er ekki að gera að gamni minu”, hélt hann
áfram. „Það eru alvarleg erindi, sem við höfum að rækja. Peningarnir
eru ávallt undirstaðan, og við verðum að sannfæra lánardrottnana um
það, að íjárreiðurnar séu i lagi og óhætt að fá okkur fé i hendur”.
„En Friöarpipuverksmiðjurnar hafa ekki verið reknar með lánsfé
frá bönkunum”.
„Það er rétt”, sagði hann. „En viss hluti varasjóðanna hefur alltaf
verið i vörzlum bankanna, og nú þurfum við á þessu fé að halda til þess
að fleyta okkur yfir þetta stöðvunartimabil. Jafnvel þótt vinna hæfist
að nýju i janúar- það virðast samt ekki miklar likur til þess — , væri
ekki unnt að komast af án meira veltufjár. Þú þarft samt ekki að verða
svona áhyggjuíull, þvi að hrun er þóekki fyrir dyrum
Það var þýðingarlausl að spyrja hann fleiri spurninga. Honum
gramdisl að þurfa að útskýra fyrir mér mál, sem hann taldi, að ég
myndi aldrei geta skilið. Mér var áþekkt innan ril'ja og barni, sem
klappað hefur verið á kollinn og sagt að vera vænu — ekki að rella,
anginn minn —, en enga áheyrn hel'ur hlotið. Það var ekki óþolinmæði
hans, sem særði mig. Ég var þvi vön, að þolinmæði fólks væri enda-
slepp, einnig Harrýs. Það særði mig mest, að hann virtist hlakka yfir
þvi að komast brott og láta mig biða heimkomunnar með óþreyju. Ég
settist hjá honum á legubekkinn. Hann lagði handlegginn utan um mig,
en samt færði hann sig ekki nær mér.
Ilvað er þetta'.' hugsaði ég. Hvað hefur komizt upp á milli okkar?
Ilonum er orðið sama um mig.
Ilann hlýtur að hafa orðið þess var, að ég skalf, þvi að hann klappaði
á öxlina á mér og spurði:
,,Er þér kall?" Hann bærði varirnar hægl, svo að hann þyrfti ekki að
endurtaka orðin.
Ég hristi höfuðið.
„Nei. Ég lield, að þú sért að yfirgefa mig, ástin min”.
„Ég verð komin al'tur áður en þú verður þess vör, að ég sé larinn”.
llvernig átti ég að segja honum, hvað olli hrolli minum? Ég þráði
hann heitt, allt ol' heitt. Aðrar stúlkur, aðrar konur unnu öðrum
miinnum, og þær höiðu ekki þurft að biða eins og ég, biða mánuðum og
árum saman. Astin er bráðlát, og hún er eins og beizlað fljót, er ekki
fær eðlilega Iramrás, nema einhver komi og dragi lokur frá flóð-
gátlunum að ulan.Þunginn inni fyrir var að verða meiri en ég l'ékk
alborið. Hvers vegna gat ég ekki blátt áfram spurt: „Harrý! Þykirþér
enn væntum mig? Þér veröur að þykja jafn vænt um mig og áður fyrr,
þvi að mérerallt einskis virði nema þú”. Ég vissi, hvers vegna ég gat
ekki sagt þetta. Ég var hrædd - hrædd um að missa allt, ef ég bæði um
meira en mér var boðið.
Hann færði sig til og teygði sig í sæti sinu.
„Jæja, ég verð að fara", sagði hann. „Við förum með l'yrstu morgun-
lest, og ég þarf að ganga frá þvi sem ég ælla að hafa meðferðis. Svo
verðég lika að sækja pliigg, sem ég gleymdi hjá Parker".
,,Þú verður tekinn i spil", sagði ég. „Hanna er þar i kvöld. Mér var
boðið að koma lika. en ég þáði það ekki. Ég vildi ekki vera þeim til
leiðinda við spilaborðið".
„Ég ætla ekki að stanza þar”, sagði hann. „Gott að þú aðvaraðir mig.
Vertu sæl, góða. og sofðu vel. Þú ert svoósköp þreytuleg."
„Er ég ekki eins blómleg og venjulega?” Ég reyndi að hlæja, er ég
horfði á eftir honum út.
Ég vissi, að hann mundi sitja yfir spiium langt fram á kvöld.
Tviburasysturnar myndu sjá fyrir því. Skyndilega iðraði mig þess að
fara ekki líka.
Ég fór aftur inn I setustofuna, ein og yfirgefin. Eldur brann á
arninum og varp bjarma á auða stólana umhverfis. Emma frænka og
Wallace voru farin til herbergja sinna. Við Táta vorum tvö ein á ferli.
Klukkan var ekki nema hálftiu, svo að ég tók sakamálasöguna, sem ég
hafði byrjað að lesa daginn áður. Mér var raunar rétt sama, hver
drepið hafði ævintýrakonuna i næturklítbbnum, en það gerði mig þægi-
lega syfjaða að lesa þennan þvætting við eldinn.
Ég veit ekki, hve lengi ég hafði setið þarna, er Táta reis skyndilega
upp af brekáninu, sem hún hafði legið á, og lagði undir flatt og
hlustaði. Ég vissi ævinlega, að einhver var að koma, þegar hún reisti
eyrun svona og hálsinn á henni kipptist til við snöggt aðvörunargelt,
sem ég gat ekki heyrt. Hún tritlaöi fram i anddyrið, og ég fylgdi henni
eftir. Er ég gægðist gegnum litlu rúðuna á hurðinni, sá ég mann koma
upp dyraþrepin. Ég þekkti undir eins, að þetta var Merek Vance. Úti-
dyraljósið skein beint framan i hann.
„Ég bið afsökunar”, sagði hann. „Ég ætlaði ekki að ónáða ykkur
svona seint, en bifreiðin min bilaði hérna móts við hliðið, og ég kom
vélinni ekki i gang aftur. Ef þér vilduð leyfa mér að sima.”
„Sjálfsagt”. Ég visaði honum inn i skrifstofuna.
Hann var ygldur á svip, er hann kom aftur út. „Mér var ekki anzað i
bifreiöastöðinni”, sagöi hann, „og við gistihúsið var engin bifreið.
Weeks er i sjúkravitjun i sinni bifreið, svo aðekki næ ég til hans. Ég var
á leið til fárveiks barns úti i næstu sveit”.
„Þér gætuð fengiö vagninn okkar”, sagði ég, „ef Hanna hefur ekki
farið i honum til Parkers-systranna”.
„Þakka yður fyrir”. Hann eyddi ekki tima i málamyndarmótbárur
eða langar afsakanir. „Það myndi flýta stórum fyrir mér, og stundum
getur hver minútan verið dýrmæt”.
„Ég skal sýna yður hvar hann er”, sagði ég og fór i kápu mina.
Það var dimmt úti i garðinum, svo að varla mótað fyrir stignum, sem
lá að gamla hesthúsinu. En það kom ekki að sök, þvi að ég þekkti hvert
fótmál. Hann hélt undir handlegginn á mér með þéttu taki, og volgan
andardrátt hans lagði á kinn mina i svölum kvöldbænum.
„Hér”. Mér til léttis sá ég, að litli vagninn okkar var á sinum stað.
„Lyklarnir eru vonandi i honum. Hún er vön að skilja þá þar eftir. —
Jú, sem betur fer hefur hún gert það”.
Ég tyllti mér á framsætið og sneri straumrofanum. — Hann settist
við stýrið og setti vélina i gang. Um leið og vélin tók við sér, flaug mér
Lárétt
1) Att,- 5) Mjólkurmat.- 7)
Ariur,- 9) Úthal' - 11) Eins.-
12) Friður,- 13) Fæða,- 15)
Töf,- 16) Fugl.- 18) Pláss,-
Lóðrétt
1) Skrauthýsið.- 2) Iða.- 3)
Ofug röð,- 4) öfug röð,- 6)
Flóra,- 8) Heil.- 10) Sturla,-
14) Ködd.- 15) Þvottur - 17)
Blöskra,-
Káðning á gátu Nr. 1195
Lárétt
1) Umslag,- 5) Als,- 7) DDR,-
9) Kál - 11) Rá,- 12) Au,- 13)
Iða,- 15) örn.- 16) Far.- 18)
Liðuga,-
Lóðrétt
1) Undrið,- 2) Sár,- 3) LL,- 4)
Ask,- 6) Blunda,- 8) Dáð - 10)
Aar - 14) Afl.- 15) öru,- 17)
Að.
LAUGARDAGUR
2. september
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15, (og for-
ustugr. dagbl.l, 9,00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.45.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 óskalög' sjúklinga Krist-
in Sveinbjörnsdóttir kynnir.
14.30 i hágir Jökull Jakobsson
sér um þáttinn.
15.00 Fréttir
15.15 „í hljómskála-
garði”. Hljómsveit Tón-
listarskólans i Paris leikur.
15.45 Heimsmeistareinvigið i
skák
16.55 islandsmótið i knatt-
spyrnu: Útvarp frá
Laugardalsvellinum, Lýst
siðari hálfleik milli Vikings
og Akurnesinga.
17.45 Ferðabókarlestur:
Skólaferðeftir séra Ásmund
Gislason. Guðmundur Arn-
finnsson les (2).
18.00 Frcttir á ensku
18.10 Söngvar I léttum dúr
Dusty Springfield syngur.
18.30 Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Frá ólympiuleikunum í
Miinchen , Jón Asgeirsson
segir frá.
19.40 Sólris-Ljóð eftir Rúnar
Hafdal Ralldórsson lesin
og sungin.
20.00 llljómplöturabb.
20.40 Smásaga vikunnar:
„Þokkagyðjurnar” eftir
II.E.Bates, Anna Maria
Þórisdóttir islenzkaði. Rð-
bert Arnfinnsson leikari les.
21.05 Sónata fyrir flautu og
sembal cftir Frantisek
Benda Jean-Pierre Rampal
og Alfred Holecek leika.
21.15 Tvimánuður.Þáttur með
blönduðu efni. Jón B. Gunn-
laugsson sér um þáttinn.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Dansiög
23.55 Fréttir i stuttu máli.
LAUGARDAGUR
2. september 1972.
17.00 Frá Ólympíuleikunum.
Myndir og fréttir frá Ólym-
piuleikunum i Munchen,
teknar saman af ómari
Ragnarssyni. (Evrovision)
18.30 Enska knattspyrnan.
19.20 Hlé.
20.00 Fréttir.
20.20 Veður og auglýsingar.
20.25 Hve glöö er vor æska.
Brezkur
gamanmyndaflokkur.
Kynslóðabilið. Þýð Jón
Thor Haraldsson.
20.50 Bi, bi og blaka.Fræðslu-
mynd frá Time Life um þörf
ungbarna fyrir ástúð og um-
hyggju. Raktar eru tilraun-
ir, sem gerðar hafa verið
með mannabörn og apa-
unga, og sýnt, hvernig at-
ferli móðurinnar hefur áhrif
á þroska barnanna. Þýðandi
Þórhallur Guttormsson.
Þulur Guöbjartur Gunnars-
son.
21.20 Birgitta i Björgvin.
Norska söngkonan Birgitte
Grimstad syngur og leikur á
gitar. Upptakan var gerð á
Tónlistarhátiðinni i Björg-
vin i fyrra. (Nordvision —
Norska sjónvarpið)
21.50 Edison. (Edison The
Man) Bandarisk biómynd
frá árinu 1939, byggð á ævi-
sögu frægasta uppfinninga-
manns allra tima. Leik-
stjóri Clarence Brown. Að-
alhlutverk Spencer Tracy,
Rita Johnson og Charles Co-
burn. Þýðandi Dóra Haf-
steinsdóttir. t myndinni er
rakið hvernig simritarinn
Thomas Alva Edison tekur
að fást við tilraunir og upp-
finningar og öðlast loks
heimsfrægð fyrir störf sin.
23.30 Dagskrárlok.