Tíminn - 07.09.1972, Page 9

8
TÍMINN
Kimmtudagur 7. scptember 1972
Fimmtudagur 7. september 1972
TÍMINN
9
t>jóbverjarnir voru mjög hrifnir af islen/.ku fossunum. Iljálp var
sá fyrsti, sem þeir hrifust af.
Kjarni og Alli hlaba ..trússbilinn".
Kagnar bætir brotnu rúöuna.
Á ferð með Farfuglum
GRJÓTBERA ÞURFTI
TJÖLDIN
Undanfarin ár hefur Bandalag
islenzkra farfugla gengizt fyrir
miöhálendisferö á sumri hverju,
og er þessi ferö ávallt lengsta ferð
Karfugla hvert sumar, en annars
eru ferðir Farfugla ótölulega
margar á hverju ári, flestar eru
þó eins dags eða helgarferöir.
Miöhálendisferðirnar hafa átt si-
vaxandi vinsældum aö fagna,
ekki sizt af hálfu útlendinga. —
Kyrir stuttu lauk miöhálendisferð
Farfugla i sumar og voru þátt-
takendur i henni alls 72, að með-
töldum bilstjórunum. en segja má
aö þeir taki ekki siöur þátt i ferð-
um Farfuglanna en samferðafólk
þeirra. Blaöamanni Timans var
boöiö að vera meö i þessari ferð
og i þessu blaði birtist fyrsta
greinin af þrem um þessa miðhá-
lendisferð Farfuglanna.
Við fórum frá Iteykjavik i þessa
öræfaferð okkar að morgni 12. ág.
s.l., og brottfararstaðurinn var
frá Farfuglaheimilinu við Lauf-
ásveg. Þegar mætt var þar, var
þar fyrir fólk á öllum aldri, og i
ljós kom, að flestir voru Þjóð-
verjar, eða alls 56. Voru þeir á
aldrinum frá IHára tilsjötugs, og
allt þar á milli. Þarna gat lika að
finna eina svissneska stúlku, sem
kom til tslands fyrir áeggjan vin-
konu sinnar, sem var hér á sið-
asta ári. Einnig voru i þessari
ferð tvær irskar stúlkur, ekki frá
Belfast heldur frá Dublin. Aö auki
vorum við svo 13 íslendingar að
meðtöldum bilstjórunum fjórum.
Ilaldið i Veiðivötn.
Þar sem ég hafði varla haft
tima til að kynna mér ferðaáætl-
unina, þá fannst mér ég mega til
með að spyrja fararstjórann
okkar um fyrsta áfangann.
Fararstjórinn var Ragnar Guð-
mundsson imesti Farfugl á ls-
landi. og sennilega þekkja fáir
sitt föðurland betur en Uagnar).
Ragnar upplýsti strax að haldiö
yrði i Veiðivötn og tjaldað þar
fyrstu nóttina.
Nú var tekið til við að hlaða
..trússbilinn" af fullum krafti, en
..trússbillinn" er vöruflutninga-
bill hjá Farfuglum. Honum ók
Alfreð Júliusson, en billinn
sjálfur er gamall og ódrepandi
Mercedes Benz, sem er eign hins
kunna háfjallabilstjóra Bjarna
Guðmundssonar i Túni. Bjarni
sjálfur var með i þessari ferð og
ók hann Bedford háfjallatrukkn-
um sinum. Þessi Bedford Bjarna
virðist vera ódrepandi, þvi að
elzti hluti hans er frá 1939, en
siðan hefur ýmislegt verið endur-
nýjað i honum. Tveir bilar að auki
voru hafðir undir ferðalangana,
stór og mikill Reo frá Hjalteyri,
sem Július Larsen ók og Weapon
úr Rangárvallasýslunni, en bil-
stjóri hans var ögmundur Ólafs-
son.
Texti og myndir:
ÞORLEIFUR
ÓLAFSSON
sssss sssss sssss sssss sssss sssss sssss sssss sssss SSSSS S!
:•!!!!!:l:!!
Þegar búið var að hlaða bilana,
var fólkið látið koma sér
fyrir i bilunum, og var undirritað-
ur settur i Weaponinn ásamt 3
löndum, irsku stúlkunum, þeirri
svissnesku, og 3 þýzkum stúlkum.
— Var nú haldið af stað og ekið
með háfjallabilhraða austur á
Kambabrún, en þar var fyrst
staðnæmzt, enda var skyggni
með afbrigðum gott, og veður til
rnyndatöku ágætt. Ekki vorum
við fyrr komin út úr bilunum, en
að öllum var ljóst að hér voru
margir áhugaljósmyndarar i
hópnum, þvi að sumir mynduðu
sem óðir væru. Eftir hálftima
taldi Ragnar fararstjóri, að óhætt
væri að leggja af stað aftur, en
það var aðeins til Hveragerðis.
Þar var dvalið i dágóða stund i
gróöurhúsinu Eden. Útlending-
arnir virtust aldrei ætla að verða
þreyttir á að skoöa allar dásemd-
irnar i gróðurhúsinu, og eins og
oft gerðist i þessari ferð, þurfti að
biða eftir mörgum þeirra , þar
til bilstjórarnir lögðust á flaut-
urnar.
Frá Hveragerði var haldið i fé-
lagsheimilið Árnes i Gnúpverja-
hreppi, en þar beið á borðum há-
degisverður, sem menn gerðu góð
skil. Frá Árnesi barekkert til tið-
inda fyrr en komið var að Hjálp i
Þjórsárdal, en þar var stoppað og
umhverfi fossins skoðað i hálf-
tima eða svo. Ekki var stoppað
við sjálft orkuverið, enda hafa
Þjóðverjar sjálfsagt séð stærra
orkuver. en þetta stolt okkar Is-
lendinga.
Komið á sandauðnina
Fljótlega eftir að komið var upp
fyrir Búrfell, fór að bera á stórum
sandflákum, þó að þeir séu ekki i
miklum mæli fyrr en komið er
austur fyrir Hrauneyjafoss. 1
fyrstu virtust útlendingarnir
alveg gáttaðir yfir öllum þessum
sandi, en þessi undrun þeirra
varð að engu er á leið ferðina. Nú i;
var haldið rakleiðis inn að Veiði- i
vötnum. og ákveðið hafði verið að
gista við Stóra-Fossvatn. Þegar
við komum þangað var dálitil
súld, en heita mátti að logn væri.
Strax var byrjað á að tjalda, og
gekk það misjafnlega hjá útlend-
ingunum, sumir þeirra voru aub-
sjáanlega vanir að tjalda, en
aftur á móti voru þarna aðrir,
sem vissu bókstaílega ekki hvaö
sneri upp eða niður, aftur eða
fram á tjaldinu. Ragnar farar-
stjóri og aðstoðarfólk hans hafði
þvi nóg að gera þetta fyrsta kvöld
við að koma upp tjöldunum.
Þegar búið var að tjalda fóru
menn að hugsa um matinn, en út-
iendingarnir sáu um sinn mat
sjálfir. Aftur á móti höfðu tslend-
ingarnir stórt eldhústjald og kokk
að nafni Guðjón Guðmundsson,
en hann er mikill Farfugl, þótt
ungur sé að árum. Fyrir utan það,
að þurfa að sjá um allan matinn
handa Islendingunum, þurfti
Guðjón að sjá um að útlending-
arnir fengju heitt kakó og kaffi
kvölds og morgna. Þetta fyrsta
kvöld hjálpuðust allir Islending-
arnir ab við að hjálpa kokkinum
meðan hann var óvanur i starfi.
Matreiðslan gekk ágætlega, en
útlendingunum fannst kakóið og
kaffið koma svolitið seint.
Þegar leið á kvöldið jókst rign-
ingin og um leið byrjaði að vinda,
var þvi litið hægt að vera úti við,
en nokkrir settust inn i rúturnar
og tóku lagið fram undir mið-
nætti, en þá fóru allir að koma sér
i háttinn. Ekki höfðu menn frið til
þess, þar sem frekar hvasst var
orðið. Urðu menn þvi að grjót-
bera himnana á tjöldunum, ef þau
áttu ekki að sviptast frá jörðu.
Þegar þvi var lokið gátu menn
stungið sér niður i pokana og látið
sig dreyma um allt annað en rok
og rigningu. Það kom samt i ljós
um morguninn, að öll tjöldin
höfðu ekki verið sem föstust við
móður jörð, þvi að i ljós kom, að
Ragnar hafði verið á fótum i
nokkra tima og hafði hann haft
nóg að gera við að ganga betur
frá tjöldunum.
Kúðan brotnar
Eftir morgunverð voru tjöldin
tekin saman og siðan var haldið
rakleiðis niður að Veiðivötnum.
Veðrið var orðið enn verra. rok og
rigning. Fyrst var stoppað á hæð
einni fyrir ofan Skálavatn, og þar
virtist vindurinn koma úr öllum
áttum. Þvi var það, þegar önnur
irska stúlkan steig út úr bilnum
okkar, að hún missti vald á hurð-
inni. og það skipti engum togum,
hurðarhaldarinn slitnaði, hurðin
fauk á útispegilinn, og við það
brotnaði rúðan og spegillinn.
Rúðan datt ekki öll úr. það kom
smágat á hana og hún sprakk öll.
Þar sem ekki er auðvelt að ná i
nýjar rúður inn á miðjum ör-
æfum, var ekkert annað að gera
en að reyna að gera þannig við
þetta. að þaö héldi til bráða-
birgða. Var þvi náð i pappa, hann
siðan lagður yfir gatið og limt var
yfir með breiðu plastbandi. —
Þegar sú irska missti vald á hurð-
inni horfði hún fyrst skelfdum
augum á ögmund bilstjóra og
bjóst við að hann myndi skamm-
ast eitthvað. En skelfingin breytt-
ist i undrun þegar ögmundur
sagði: ,,Allt i lagi elskan min”,
það er ekkert við þessu að gera”.
Fyrr en varði vorum við farin
frá Veiðivötnum og var nú haldið
norður Sprengisand i átt að
Tungnafellsjökli. Á þeirri leið bar
ekkert til tiðinda fyrr en við vor-
um komin norður fyrir Hámýrar-
kvisl. en þá kallar Júlli á Reónum
til okkar gegnum talstöðina —
hann var siðastur — og segir að
það sé bilað hjá sér. Strax var
snúið við og þegar að var komið,
var Reóinn kominn út af veg-
inum. enda hafði komið i ljós, að
togstöngin hafði brotnað. Nú voru
góð ráð dýr. þar sem útséð var, að
ekki yrði hægt að gera við tog-
stöngina hér inn á miðjum
Sprengisandi. Eftir miklar um-
ræður hjá bilstjórunum, þeim
Júlla, Bjarna og ögmundi varð
það ofan á, að Bjarni og ög-
mundur færu með eins marga
farþega og þeir gætu upp undir
Tungnafellsjökul, en það átti að
gista i Nýjadal um nóttina. Siðan
áttu þeir að koma til baka og
Bjarni að taka það sem eftir var
af fólkinu og flytja það uppeftir,
en ögmundur og Júlli ætluðu sér
siðan á Weaponinum niður i
Þórisós og fá togstöngina við-
gerða þar. Þetta gekk allt merki-
lega fljótt fyrir sig, og 6 timum
seinna voru þeir Júlli og Ög-
mundur komnir i tiýj^dal á báð-
um bilunu»-
Þeg«i við komum að skála
Ferðafélagsins undir Tungna-
fellsjökli. var rokiö svo mikið þar,
að ekki var stætt utan dyra. Var
þvi auðséð, að ekki var hægt að
tjalda þar. Var það þvi tekið til
bragðs. að halda upp i Nýjadal l ;
tjalda þar. Þar var heldur meira
skjól. og var nú tekið til viö að
tjalda i rigningu og roki. Þarna
var jarðvegurinn frekar gljúpur
og var þvi ekki um annað að
ræða. en að nota stóra og mikla
hæla. sem Ragnar hafði með-
ferðis. Þetta hrökk ekki til, og nú
var byrjað að grjótbera tjöldin.
og er vel hugsanlegt að upp undir
eitt tonn af grjóti hafi verið sett
utan á sum tjöldin, enda högg-
uðust þau ekki um nóttina. þrátt
fyrir brjálað veður.
Tjöldin tekin saman.
Ilér er búið að tjalda við Veiðivötn.
Allt klárt til að leggja af stað