Fréttablaðið - 09.03.2004, Blaðsíða 15

15ÞRIÐJUDAGUR 9. mars 2004
Varðandi andsvar Guðfinnu Guð-mundsdóttur, lögfræðings hunda-
ræktunarinnar Dalsmynni ehf., birt
25. febrúar síðastliðinn við grein
Magneu Hilmarsdóttur sem birt var
16. febrúar langar mig að benda á að
Guðfinna fer hvorki með rökstutt né
rétt mál þegar hún talar um rakalaus-
an þvætting og vankunnáttu Magneu.
Magnea hefur kynnt sér skýrslur frá
fagfólki varðandi aðbúnað hundanna
á umræddu hundabúi ásamt því að
hafa komið að Dalsmynni. Einnig hef-
ur hún átt mörg viðtöl við ósátta
hvolpakaupendur og hefur undir
höndum fjölda pappíra varðandi
þessi mál. Það sem Magnea vitnar í er
heimsókn fólks að Dalsmynni nú á
dögunum, þetta fólk er (eins og fram
kom í grein hennar) ekki tilbúið að
láta nafns síns getið í fjölmiðlum, af
ótta við hefndaraðgerðir af hálfu
Dalsmynnishjóna, en hefur þrátt fyr-
ir það staðfest þennan framburð.
Stór orð
Það er leitt að vita til þess að sið-
menntað fólk skuli leggjast svo lágt
sem raun ber vitni. Og á ég þá við
lýsingar í grein Guðfinnu á skrifum
Magneu þar sem hún talar um
„rakalausan þvætting, rangfærsl-
ur“ og fleira í þeim dúr, þetta eru
stór orð að mínu mati. Í sömu grein
lætur Guðfinna frá sér þá fjarstæðu
að dýrin séu óhrædd, glaðleg og vel
hirt. Það kann að vera að þau hafi
fengið aukabað nú á dögunum
vegna þessara „leiðinda“ í almenn-
ingi út í Dalsmynni, sem eiga að
vera sprottin af einskærri öfund í
garð þeirra ágætu hjóna. Það er þá
hið besta mál ef að dýrin græða eitt-
hvað á þessari umfjöllun. Ég hef
margoft komið að Dalsmynni og ég
get ekki sagt að þau dýr sem ég
hafði kynni af þar hafi verið hrein
eða glaðleg. Öðru nær. Þarna sá ég
litlar pomeranian-tíkur, rakaðar á
afturendanum með óklipptar illa
farnar klær. Chihuahua-tík sem átti
að vera sýningartík, var svo mann-
fælin að það var ekki hægt að lokka
hana til sín á nokkurn hátt, heldur
húkti hún undir borði. Þessari tík
fylgdist ég með eftir að hún fékk
heimili og það var mikil og erfið
vinna að fá hana til að treysta fólki.
Óánægðir hundar
Það má vel vera að hámenntaður
lögfræðingur sem ekki getur skrif-
að heiti hundategunda rétt, telji í
góðu lagi að geyma þessar „skepn-
ur“ í búri án þess að þær fái
nokkurn tíma að njóta sín á eðlileg-
an hátt en ég spyr: hvers vegna þarf
allan þennan fjölda af hundum á eitt
hundabú?
Dýrin geta ekki haft það gott
miðað við þessar aðstæður sem þau
búa við; að nokkur skuli láta frá sér
þvílíka fjarstæðu.
Það ber öllum saman um að hund-
arnir séu of margir, samt er ekkert
gert í því og starfsfólkinu fer fækk-
andi en hundunum fjölgandi.
Reglulega hafa verið fjöldasvæf-
ingar á hundum frá Dalsmynni en
það hefur ekki tekið marga mánuði
að fara upp í sama fjölda aftur.
Ég hef ekki komið þarna nýlega
og ætla ekki að tjá mig um það hvort
búið er að fjárfesta í bælum handa
hundunum eða hvort þeir hafi feng-
ið bað eða skúrað hafi verið í
kringum þá. Tel það reyndar líklegt
vegna eftirlits dýralækna, sem voru
kvaddir til, en mín reynsla af hund-
unum þaðan er ekki sú að þeir séu
ánægðir, glaðir og óhræddir. ■
Höfum við réttinn?
Við erum heppnir, við Íslending-ar, það fer ekkert á milli mála.
Á hverjum degi er ég minntur að
einhverju leyti á hversu góður um-
búnaður er fyrir mannréttindi á
Vesturlöndum. Við getum lagt rækt
við málefni sem flest önnur lönd
geta ekki einu sinni leyft sér. Hér er
í hávegum höfð sú regla að allir
megi haga gjörðum sínum eftir eig-
in höfði, svo fremi sem enginn beri
skaða af. Eða því sem næst.
Stjórnarskrárviðauki sem
bannar hjónabönd
Ráðagerðir eru uppi í Hvíta hús-
inu um að semja stjórnarskrárvið-
auka sem bannar hjónabönd sam-
kynhneigðra. Þetta er gert til að
sporna við þróun sem borgarstjóri
San Francisco hratt af stað þegar
hann heimilaði borgaralegar hjóna-
vígslur fólks af sama kyni. Ef mið
er tekið af þeim ákvörðunum sem
George W. Bush hefur tekið í for-
setatíð sinni og þeirri afturhalds-
semi sem hann stendur fyrir á þetta
ekki að koma neinum á óvart. Lík-
urnar á því að hann komi þessum
viðauka í gegn eru þó óverulegar og
er ég feginn því. Það væri nánast
fordæmalaust afturhvarf sem ég tel
ekki boðlegt nútímasamfélaginu
sem við viljum teljast hluti af.
Hingað til hef ég talið að megin-
þorri Íslendinga væri mér sammála.
Umræða og uppfræðsla um samkyn-
hneigð og samkynhneigða hefur á
undanförnum árum verið með því
móti að margir vilja tala um bylt-
ingu. Ekki alls fyrir löngu voru
menn nánast gerðir útlægir fyrir að
koma út úr skápnum, nú er talað í
fullri alvöru um að veita hinum
sömu rétt til að ættleiða börn. Hlutir
sem þessir minna mig á hversu gott
er að búa hér, að mestu leyti.
Vitlaus spurning
Þann 1. mars síðastliðinn sá ég
niðurstöðu úr skoðanakönnun
Fréttablaðsins sem tekin hafði
verið sólahringinn áður á Netinu.
Spurning dagsins var: „Á að leyfa
hjónabönd samkynhneigðra?“
Samkvæmt henni virtist þjóðin
klofin í tvennt í afstöðu sinni.
Þessi könnun vakti ugg hjá mér,
þó ekki af þeirri ástæðu sem ætla
mætti. Ég tek niðurstöður kann-
ana á Netinu sjaldnast alvarlega,
og sama gildir um þessa. Persónu-
lega efa ég að meirihluti Íslend-
inga séu á þeirri skoðun að meina
ætti fólki af sama kyni að gangast
undir borgaralega vígslu. Munur-
inn var innan skekkjumarka og
auðvelt er að kjósa oftar en einu
sinni í svona könnunum. Það sem
angraði mig var spurningin sjálf:
„Á að leyfa hjónabönd samkyn-
hneigðra?“
Höfum ekki rétt til að
banna hjónaband
Spurningin sem átti að spyrja
var: „Höfum við rétt til þess að
banna samkynhneigðum að gift-
ast?“ Ég ætla mér ekki að svara
fyrir hönd trúfélaga sem eiga að
fá að byggja siði sína og athafnir á
því sem þau telja réttast. Þó ríki
og kirkja séu ekki enn aðskilin
viljum við engu að síður telja
samfélag okkar trúfrjálst, þar
sem kennisetningar aldagamalla
rita ganga í engu á rétt fólks af
mismunandi kyni, kynhneigð eða
kynstofni. Því miður er það ekki
svo. Staðfest sambúð, hin hýra út-
gáfa hjónabands, gefur ekki öll
réttindin sem við hin getum búist
við. Það er með öllu óverjandi að
taka sér rétt til að meina náunga
okkar að ganga að eiga þann sem
hann elskar.
Staðreyndin er einfaldlega sú
að þetta kemur okkur ekkert við.
Það er tímabært að allir geri sér
grein fyrir því. Teljirðu að þetta
stríði gegn trú þinni eða siðferðis-
kennd áttu allan rétt á þeirri skoð-
un en engan rétt til að þröngva
henni upp á aðra, síst af öllu með
lagabeitingum. Abraham Lincoln
sagði eitt sinn að hver sá sem
meinaði öðrum um frelsi ætti
sjálfur engan rétt á því. Meira en
öld er liðin frá því þessi orð voru
sögð og þau verða æ sannari. Við
verðum öll að beita okkur fyrir
því að þau séu í heiðri höfð og
spyrja okkur út frá því hvort við
höfum virkilega rétt til að banna
samkynhneigðum að giftast? ■
HJÖRTUR
HARALDSSON
■ skrifar um
hjónabönd sam-
kynhneigðra.
Umræðan
Andsvar
JÓN GUÐJÓNSSON
■ skrifar um aðbúnað hunda í
Dalsmynni.
Aðbúnaður í Dalsmynni