Fréttablaðið - 12.03.2004, Blaðsíða 17
Nú hafa sveitamenn blótað sinnþorra, eins og aðrir lands-
menn, með áti á súrmeti alls kon-
ar. Auk þess hafa þeir skemmt sér
alveg rosalega vel með heimatil-
búnum, sprenghlægilegum annál-
um, tískusýningum karla í kven-
mannsfötum og dansað „fram í
fjós“. Síðan hafa þeir sent þessar
árlegu þorrablótsfréttamyndir í
blöðin, af hálfnöktum körlum í fá-
tæklegum konuklæðum, ásamt
myndum af nýheimtu féi af fjöll-
um. Fastir liðir eins og venjulega.
Og þá er tími alvörunnar kominn,
nefnilega að huga að samningum
um áframhaldandi „ríkisstyrki“.
Einskonar heimilisiðnaður
Og Guðni Ágústsson stjórnar
þessu öllu. Það á að hagræða, en
alls ekki of mikið. Það má alls ekki
vera svo auðvelt að sinna fjós-
verkum að það verði „sjálfbær“
atvinnugrein. Enga róbóta og
tölvuvædd fjós takk. Og ekkert að-
keypt vinnuafl. Nei, fjölskyldan
skal áfram púla í svita síns andlits
í fjósinu, handmjólka og moka
sinn flór, annars dettur hún út úr
bótagreiðslufyrirkomulaginu.
Svona eins konar „heimilisiðnað-
ur“. Nógu stór og velrekin fjós
sem jafnvel skila bónda hagnaði,
án styrkja frá ríkinu, eru ekki
„inn“ hjá Guðna. Hann vill áfram-
haldandi óhagkvæmar einingar
sem landsmenn borga með. Að af-
saka þennan gjörning með því að
verið sé að sjá til þess að neytand-
inn fái mjólkurafurðirnar á hag-
stæðara verði er rugl og heila-
þvottur, því með afnámi ríkis-
styrkja, stærri búum og alls konar
nýrri tækni ætti vöruverð að
lækka.
Á sama tíma er Baldvin nokkur
Jónsson búinn að lýsa því yfir í
spjallþætti hjá Gísla Marteini
(21.2.) hvað hann hafi verið dug-
legur í gegnum tíðina við hitt og
þetta, eins og t.d. að selja íslenska
fegurð og íslenskt lambakjöt.
Spilltasta land Evrópu
Það hlýtur að vera skemmtileg
iðja fyrir eldri menn að bjástra í
kringum ungar fegurðardísir, þær
ljúga engu til um fegurðina, hana
sjá allir. En öllu erfiðara er að
koma lambakjötinu út, því þar
verða menn að hagræða sannleik-
anum svo um munar. Að selja
„ÓMENGAÐ LAMBAKJÖT ÚR
ÓSPILLTRI NÁTTÚRU“, er því
miður ekki satt, þar sem íslenska
jörðin er spilltasta land Evrópu og
þótt víðar væri leitað og lömbin
alin á fátæklegum (jafnvel sand-
blásnum eða rykföllnum) háfjalla-
gróðri, sem er á stöðugu undan-
haldi.
Auk þess hefur þessari þjóð
enn ekki tekist að uppræta riðu-
veikina. Skorið niður á nokkrum
bæjum í einu, svona á hálfs árs
fresti. Stöðugt þarf að sprauta við
ormaveiki, kláða og garnaveiki.
Eins gott að þetta fréttist ekki til
útlanda!
Þessi sífelldi áróður um ágæti
þessa kjöts er sami heilaþvottur-
inn og annað sem frá landbúnaðin-
um kemur. Þetta eru trúarbrögð
og ekkert annað. Annað kjöt er
nefnilega líka gott og jafnvel
betra og hollara.
Háfjallagrasabragðið
Útlendingar sem koma til lands-
ins biðja gjarnan um lambakjöt á
veitingahúsum, þetta dásamlega
kjöt sem sé auglýst svo rækilega í
bæklingnum þeirra. Jú, þeir fá sitt
lambakjöt. En hvaða bita? Já,
einmitt. Veitingamenn, á betri
veitingahúsum, eru löngu hættir
að þora að bjóða þeim læri,
kótilettur í raspi, ofnsteiktan
hrygg, saltkjöt, reykt bjúgu eða
súpukjöt, svona eins og við eigum
að venjast. Þeir fá það allt í haus-
inn aftur svo lausnin er; olíulegnir,
fituhreinsaðir (helst með flísa-
töng) hryggvöðvar í hvítlauk, grill-
aðir eða steiktir að hætti hússins.
Og þá, en ekki fyrr, er þetta undar-
lega ullarbragð (sumir nefna það
hrútabragð) horfið og kúnninn far-
inn að skynja „háfjallagrasabragð-
ið“, sem hvítlaukurinn hefur gefið
kjötinu. Namm, namm.
Og þá er búnaðarþing hafið. Og
mikil gleðitíðindi berast þaðan því
nú á að huga að móður jörð, náttúr-
unni! Nýr tónn, og það „grænn“,
kominn í umræðuna. Að vísu ekki
hugmynd Guðna og Ara, heldur
þrýstingur frá útlöndum. En það
skiptir svo sem engu máli hvaðan
góðar hugmyndir koma, bara að
þær komi. Beingreiðslur á útleið (?)
og þessi 75% eyðimörk okkar má
fara að passa sig! Frábært! Nota
peningana og mannskapinn í rækt-
un og landgræðslu. Eitthvað vit í
því, ekki satt? ■
Um daginnog veginn
MARGRÉT
JÓNSDÓTTIR
■
skrifar um landbúnað.
17FÖSTUDAGUR 12. mars 2004
20%afslátturaf öllum Legokubbum
% afslátturaf öllu
á dönskum dögum
20
Loksins
komnir aftur
MAKUTA og
TAKA NUVA
Gildir til 14. mars eða á meðan birgðir endast.
LAMBAKJÖT
Að selja „Ómengað lambakjöt úr óspilltri náttúru“, er því miður ekki satt, þar sem íslenska jörð-
in er spilltasta land Evrópu og þótt víðar væri leitað,“ segir Margrét meðal annars í grein sinni.
Að menningarhátíðum
(þorrablótum) loknum