Fréttablaðið - 18.04.2004, Side 18

18 18. apríl 2004 SUNNUDAGUR
■ Leitin að Reykjavík
HULDAR BREIÐFJÖRÐ
flakkar um höfuðborgina.
Vor?
Þetta byrjaði þannig að égvaknaði við suðandi randa-
flugu í gluggakistunni. Þegar ég
var búinn að kremja hana og
borða morgunmat og kominn út
í bíl, tók ég fljótlega eftir að það
var nóg að hafa miðstöðina
stillta á tvo. Síðan sá ég að það
var búið að raða gasgrillunum
upp fyrir framan bensínstöðv-
arnar. Síðan ók ég framhjá
skokkara á stuttbuxum. Síðan
var kynnt nýtt lag með Írafári í
útvarpinu. Og það var þá sem
ég spurði mig, bíddu, er komið
vor?
Svörður
Ég hef alltaf verið frekar
óöruggur á hvenær og ekki það
er komið vor hér í borginni.
Aldrei skilið við hvað er miðað.
Hvort það þurfi að nást ákveðin
hitatala. Hvort það þurfi að
vera logn í tvo daga samfleytt.
Eða hvort mæli-
kvarðinn sé bara
sá að vorið sé
komið þegar
maður getur
borðað ís úti á
peysunni. Og yf-
irleitt hefur þessi óvissa endað
þannig að einhver annar hefur
sagt mér að það sé komið vor.
Ég þá farið úr úlpunni og tekið
niður húfuna. Létt.
En við hvað styðjast hinir
þegar þeir ákveða að vorið sé
nákvæmlega komið? Dagatal?
Veðurfréttir? Lóuna? Sam-
kvæmt dagatali er sumardagur-
inn fyrsti í næstu viku en hins-
vegar er ekkert niðurneglt með
vorið. Reyndar kemur fram að
eitthvað sem heitir vorjafndæg-
ur hafi verið 21. mars, en hver
veit hvað jafndægur er? Og eigi
sumarið að byrja í næstu viku
hlýtur eiginlega að vera komið
vor. Eða hvað? Er það ekki sifja-
spell að hafa vorið inni í sjálfu
sumrinu?
Ef einhverjir ættu að kunna
eitthvað í vorinu, eru það veður-
fræðingar. En ég veit það ekki.
Eftir öll átökin um rauðu eða
hvítu jólin þurfum við örugg-
lega að bíða fram í miðjan júlí
eftir því að þeir treysti sér til að
lýsa yfir vori. Þangað til á það
sennilega eftir að vera á „næsta
leyti“, „í loftinu“ eða „handan
við hornið“.
Það er orðið bjartara. Trén
eru farin að bruma. Löggurnar
eru komnar á mótorhjólin. Það
er 18. apríl. En á móti kemur að
það er kalt. Það er rok. Að gras-
ið er gult. Og það er 18. apríl.
Hvort vegur þyngra? Ég veit
það ekki heldur. Að gera sér
grein fyrir hvenær vor tekur
við af vetri í Reykjavík, er eins
og að reyna að finna út hvar ná-
kvæmlega á landinu skilin eru á
milli sunnlenska og norðlenska
hreimsins. Þess vegna hringdi
ég í mömmu.
„Nei, það er ekki komið,“
sagði mamma.
„Af hverju ekki?“
„Svörðurinn er ekki búinn að
opna sig,“ sagði mamma.
„Svörðurinn?“
„Já,“ sagði mamma.
„Hvað er svörðurinn?“
„Jörðin, grasrótin,“ sagði
mamma.
„Hvað, ertu að lesa einhverja
bók?“
„Nei?“ sagði mamma. „Af
hverju heldurðu það?“
„Þú ert ekki vön að tala
svona, svörðurinn.“
„Vertu ekki með þetta,“ sagði
mamma.
„Þú getur þá kannski sagt
mér hvað jafndægur er?“
„Hver veit hvað jafndægur
er?“ sagði mamma líka.
Nákvæmlega.
En svo er það náttúrlega
sjálfur vorboðinn ljúfi, lóan. Er
hún mætt? Eða ekki? Og getur
hún ein og sér verið alger stað-
festing á því að komið sé vor?
Ég veit það ekki. Hvað ef mað-
ur missir af þessari árlegu há-
degisfrétt Ríkisútvarpsins um
að til hennar hafi sést í ná-
grenni við Hornafjörð? Þá er
maður væntanlega dæmdur til
að ganga um áfram í úlpunni og
með húfuna, þar til einhver seg-
ir eitthvað, jafnvel alveg fram í
miðjan júlí.
Eða, hvað er vor?
Afstaða
Vor er að taka naglana undan
bílnum. Vor er segja upp
Fjölvarpinu. Vor er að plana frí-
ið. Vor er að færa partíið inn úr
rigningunni. Vor er að detta í
hug að ganga á Esjuna.
Og á endanum hefur það
sennilega ekkert með veður-
fræðinga, dagatöl og fréttir að
gera, hvenær komið er vor. Í því
samhengi skiptir ekki heldur
máli hvort sé 18. apríl eða 18.
apríl. Í Reykjavík er vorið ekki
eiginleg árstíð. Heldur afstaða
til lífsins.
Vor er að þrífa loksins bílinn
og verða svolítið kalt. Vor er að
leita að gönguskónum niðri í
geymslu. Vor er að grilla og
lenda í því að gaskúturinn klár-
ast. Og vor er, spurningin um
hvort maður ætlar að syngja
með nýja Írafár-laginu, eða
ekki. ■
LÓAN
„Er hún mætt? Eða ekki? Og getur hún ein og sér verið alger staðfesting á því að
komið sé vor? Ég veit það ekki.“
Sigurskáldið, ljóðakeppni Eddu og Fréttablaðsins, stendur nú sem hæst.
Fjöldinn allur af ljóðum barst í keppnina eftir um áttatíu skáld, þrjátíu
ára og yngri, en aðeins átta komust áfram eftir niðurskurð dómnefndar.
Átta liða úrslitin hófust á föstudag. Úrslitaslagurinn fer fram næsta
fimmtudag og Sigurskáldið verður krýnt á föstudag, á degi bókarinnar.
Fréttablaðið forvitnaðist um hvaða fólk það er sem berst við að halda lífi
í ljóðinu sem margir telja að sé dautt.
■
„Í Reykjavík er
vorið ekki eig-
inleg árstíð.
Heldur afstaða
til lífsins.“
ATLI BOLLASON
Átján ára nemi í MH.
Yrkir þú mikið?
„Nei, ég geri nú ekkert sérstak-
lega mikið af því. En ég set orð
niður á blað öðru hvoru.“
Yrkisefni?
„Yrkisefnin eru allt sem er að ger-
ast í kringum mig. Hvort sem
það er gott eða slæmt. Það er
eiginlega bara hvað sem er.“
Hvaðan færðu andagift?
„Þegar stórt er spurt er fátt um
svör. Ég held að borgin leggi
mikið af mörkum. Annars veit ég
það ekki. Stundum er eins og
andinn komi yfir mig en ég veit
ekki hvaðan hann kemur.“
Uppáhaldsljóðskáld?
„Ég á mér ekkert uppáhaldsljóð-
skáld og hef ekki lesið mikið af
kveðskap. Annars líkar mér vel
við Matthías Johannessen og
Jónas Hallgrímsson.“
Hvaða íslenska ljóð hefðir þú
viljað hafa ort?
„Ég hefði nú alveg viljað hafa ort
Ferðalok Jónasar Hallgrímssonar.“
Er ljóðið dautt?
„Nei, alls ekki. Ég held að það sé
alveg sprelllifandi og margt sem
er bara hægt að segja í ljóði. Ég
held að það verði þannig um
ókomna tíð.“
HILDUR LILLIENDAHL
23 ára íslenskunemi.
Yrkir þú mikið?
„Já, frekar mikið og hef gert frá
því ég var unglingur.“
Yrkisefni?
„Þau eru aðallega mitt daglega líf
og vafstur.“
Hvaðan færðu andagift?
„Hún kemur úr öllum áttum; úr
bókmenntum, frá fólkinu í lífi
mínu, fjölmiðlum og í raun bara
úti um allt.“
Uppáhaldsljóðskáld?
„Magnús Ásgeirsson.“
Hvaða íslenska ljóð hefðir þú
viljað hafa ort?
„Ég hefði viljað hafa ort Verka-
manninn hans Steins Steinarrs.“
Er ljóðið dautt?
„Ljóðið stendur höllum fæti en
er vonandi á uppleið eins og sjá
má á viðbrögðunum við þessari
keppni.“
KRISTÍN EIRÍKSDÓTTIR
23 ára myndlistarnemi.
Yrkir þú mikið?
„Mér finnst mjög gott að skrifa
og því geri ég það oft.“
Yrkisefni?
„Það er erfitt að segja. Það er
mjög misjafnt, svona eins og
maður sjálfur. Það er gott að
geta búið til svolítinn sér-sinn-
heim og ganga svo út frá hon-
um. Hann er breytilegur.“
Hvaðan færðu andagift?
„Mér finnst andagift vera áhrif.
Orðið „andagift“ er eitthvað svo
hrikalega tuggið og þvælt. Ég
finn áhrif þegar ég sé til dæmis,
les góða bók eða sé myndlistar-
sýningu sem mér finnst segja
mér eitthvað. Mér finnst mikil-
vægt að vera óhrædd við að nýta
mér utanaðkomandi áhrif. Síðan
má hjartað alveg vera einhvers
staðar til staðar líka, helst í fel-
um.“
Uppáhaldsljóðskáld?
„Steinar Bragi er uppáhaldsskáld-
ið mitt.“
Hvaða íslenska ljóð hefðir þú
viljað semja?
„Mér dettur ekkert ljóð í hug, alla
vega ekki sem ég hefði viljað
hafa ort. Ég vil bara fá að yrkja
mín ljóð sjálf.“
Er ljóðið dautt?
„Nei, nei.“
Hvert verður