Alþýðublaðið - 23.06.1922, Qupperneq 1
IQ2S Föstudaginn 23. júní. £41 töiubiað
-I. H. rS *Ij 11 llí. 53L er listi Alþýðuflokksins. I’ið, sero úr bænum farið*
munið að kjósa hjá bæjarfógeta áður en þið farið. Skrifstofan opin kl. 1—5.
eg kosRingarnar.
]a|oaSarsie|aaii
Munid eftir
skemtiför verklýðsfélag-
anna á sunnudaginn,
25. júní.
Bragi syngrar.,
Þnð er aú í snaað sian, að
Alþýðuflokkurina setur frí.m ilstat
til landskjö s. í fyrra sinnið, árið
1916, var flokkurícn nýstofnaður
<ög stefaa h»ns því eðlilega Iftt
kunn; ssmt skorti flokkinn ekki
nema fá atkvæði ti! þess að Isotaa
manni icn í þingið.
' Nú er öðru mali að gegna, því
islenzki verkalýðarinn er búinn
að sjá, að Alþýðufiokkurlnn, jafn
áðarmenn, eru þeir cinu, sera treyst
andi er til að bera fram ktöfur
verkamaúna og fá þeim fram-
gengt. Vegna þess er alþýða
manna hér yfirleitt að skipa sér
nndir merki Alþýðuflokksins, sem
er ofureðiilegt, þvf Alþýðuflokk
urinn er einmitt sá flokkur, sem
allir eigá sð fylgja, sem vilja vinna
að heili sinni og annara án þess
að skaða aðra með því. En þetta
er ekki nóg Það á hver tsiend-
ingur að g nga undir merki al
þýðunnar, og það verður ekki
langt að blða þeas.
Hver einasti maður hlýtur að
fylgja jafnaðarmönnum að máium,
þegar hann hefír fengið nægílega
þekkingu á gtundvelli jafnaðar
stefnunnar, svo framarlega sem
eiginhagsmunahvatir hiutaðeiganda
ekki spilla hugsunarhætti hans.
Á meðan menn skortir þekk
ingu á stefnunni, er ekki nema
eðliiegt, að þeir séu efasamir um
ágæti hennar. Þegar þess er og
gætt, að þeir menn, sem nú hafa
vöidin hjá þjóðunum, hafa um
langt skeið dregið múgina á eftir
sér með fögram loforðum um
endurbætur á öllum sviðum, en
slík loforð hafa venjuíega verið
liaiia endasiepp, þá hefir alþýðan
orðið fyrir stöðugura vonbrigð
uúi og undirhyggju, sem e« mjög
óholi a!lri msimiög
Af þessu Íeíðír, að fólk er f
fyrstu efasiimt með að leggja tú
á boðskap jafnaðarmanna; þessa
tortrygui fólksins hafa andstæð-
ingar aiþýðannar lfka óspert not
að sér. Það er ekki svo sjaidan,
að hinir svörnu fjaedmenn aiþýð-
unnsr og hennar hagsmuna láta
sér um munn fara, að það hafi
Iftið að þýðs að styðja jafnaðar
menn tii valda, þvf þeir svfki al
veg eins og „hinír*. Það er.þvl
ekki úr vegi að skýra það dálft
ið, hvers vegna það er engin
hætta á þvf, að foringjar alþýð
unnar svfki, þegar þeir eru komn
ir til valda.
Eins og nú standa sakir ( heim
inum, þá verður það hlutskifti
þeina manna, sem vilja Ieiða þjóð
iraar til sannrar veiliðunar og
menningar, að vera misskiidir, of
sóttlr og yfirleitt svfvirtir svo sem
kostur er, af hálfu þeirra manna
sem berjast á móti réttiátu þjóð-
féiagsfyrirkomulagi. Það hefir jafa-
vei komist svo langt, að verka
mannaieiðtogar hafa bæði verið
gerðir iandrækir og drepnir án
saka. Finst nú mönnum beint
glæsilegt eða arðvsnlegt að verða
fyrir slíkuí
Nei. En alþýðuleiðtogarnir eru
ielðtogar lýðsins sökum þess, að
þeir iifa ( fullvissu um það, að þeir
séu að vinna mannkyninu ómetan
iega farsæld. Vegna þeirrar óbif
andi sannfæringar geta þeir jafn-
vel lagt lífið f sölurnar fyrir hug
sjón sína.
Af þessu leiðir þáð, að ekki er
nein hætta á þvi, að foringjar
jafnaðarmanna svíki loíorð sin.
Nú sem stendur getur sá maður
látið sér Ifða betur, sem er f and-
stöðu við jafnaðarmenn, vegna þess
sð þeira megin er afturhaldið,
pehingaskrillinn, en hinu megin
er 'órtigalýðurinn og hin göfuga
hugsjón um framtfðarskipulagið,
og það hefir lengst werið venjan
f þessu gamla og aflóga þjóðfé-
lagi, að hugijónamönnunum hefír
ekki veiið hampað á baki „gull~
kál/sins“, enda munu þeir ekki
kæra sig svo mjög um þ&ð.
En eftir því sem jafnaðarstefnan
festir betur rætur i þjóðllfl voru,
eftir þvf hreinsast betur hið rotna
og eitraða úr hugum manna. Það
verður farið að meta menn eftir
manngildi, en ekki peningum, eins
og nú á sér stað.
Nú segja eiginhagsmunamenn-
irnir enn fremur, að það sé engfn
sönnun fyrir því, að þjóðféiags-
skipulag það, sem jafnaðarmenn
haldi fram, geti biessast, þegar
það er komið á, enda þótt þeir,
sem nú berjast fyrir jafnaðarstefn-
unni, svíki ekki köllun sfna, þá geti
þeir, sem með völdin fari, þó hugsað
jafnvei eingöngu um sjáifa sig,
sökum þess, að þá sé það ekki
iengur hugsjón, sem fáir menn
berjast fyrir, heidur skipulag, sem
allur almenningur verði að starfa
að og viðhalda.
Það er að nokkru leyti eðliiegt,
að sumir, sem litia þekkingu haía
á jafnaðarstefnunni, hugai svona t
fyrstu. (Frh.)