Fréttablaðið - 10.06.2004, Blaðsíða 24

Þegar ferðast er til ókunnra landa er mikilvægt að nálgast
upplýsingar um matarvenjur hvers lands fyrir sig. Þegar
komið er á staðinn og matur og drykkur líta illa út þá er góð
regla að forðast vatnsdrykkju beint úr krananum, hráan eða
upphitaðan mat, fisk, ís og salöt.




















 










 

! 






 



 


"
 

 #







#$

 


%





& 

'


  

( 

)



%*+)

#
! 


"




 ,

   
'"
- -#

.
" . 

/

"

.
 ,

/

"

" . 

0$1!2




3 

34



%
-

 
5  4 

+
,



/6


 
 
5


6
5

 
 




 

    „Minn allra mesti uppáhaldsstaður á Ís-
landi er Krossar í Staðarsveit á Snæfells-
nesi, þar sem mamma, amma og langam-
ma eru fæddar og uppaldar,“ segir Björk
Vilhelmsdóttir borgarfulltrúi. Á Kross-
um segir hún alla afkomendur ömmu
sinnar eiga sumarhús. „Það er gamla
íbúðarhúsið. Því hefur verið vel við hald-
ið og þarna eru ræturnar,“ segir hún og
heldur áfram. „Húsið er á sjávarkambi,
sandurinn er gullinn og útsýni til jökuls-
ins óheft. Straumarnir eru svo sterkir
þarna hvort sem þeir eru frá sjónum eða
jöklinum að því verður ekki lýst.“
Björk á marga fleiri uppáhaldsstaði á
landinu og nefnir nokkra. „Í Barða-
strandarsýslunni finnst mér Rauðisand-
ur vera toppurinn. Vigur í Ísafjarðar-
djúpi er undursamleg eyja. Dóttir mín
stingur upp á Paradísarlundi og fyrir
austan Kirkjubæjarklaustur er dásam-
legur staður rétt vestan við Orrustuhól
með ótrúlegum vatnsuppsprettum. Alger
perla í náttúrunni. Uppáhaldið á hálendinu er svo
Víti við Öskju.“ Þetta er þeir staðir sem fyrst koma
upp í huga Bjarkar. En hvar skyldi Paradísarlund að
finna?
„Rétt fyrir sunnan Bifröst er hægt að keyra niður
að Norðurá að Glanna og Paradísarlundi. Gljúfurá er
ekki síðri. Hún er í Borgarfirði líka. Þá klifrar mað-
ur niður í gil þegar maður er nýkominn yfir brúna
nálægt sjoppunni Baulu og síðan er hægt að ganga
eftir því. Það er yndislegur staður.“ ■
Jón Gauti Jónsson er höfundur
bókarinnar Gengið um óbyggðir,
sem nýlega kom út hjá Almenna
bókafélaginu.
„Bókin er ekki leiðar- og
svæðalýsingar og ekki bara ætluð
vönum fjallageitum heldur á hún
að höfða til allra. Kannski er hún
samt helst ætluð þeim sem alltaf
hefur langað á fjöll en ekki haft
sig af stað. Það er alls ekki eins
erfitt og hættulegt að ganga í
óbyggðum og margir ætla og í
bókinni eru ýmis góð ráð til þeirra
sem eru að stíga fyrstu skrefin.
Bókinni er skipt niður í tólf kafla
þar sem bæði er farið yfir undir-
búning ferðar og svo hvernig á að
bera sig að á fjöllum. Ég vildi
samt forðast að skrifa beina
kennslubók í stikkorðastíl heldur
leyfa tilfinnngu minni og reynslu
af upplifun á náttúrunni að skína í
gegn. Ég er sjálfur í björgunar-
sveit og hef verið fjallaleiðsögu-
maður í átta ár svo hér miðla ég af
reynslu minni og samferðamanna
minna.“
Hvað er svona stórkostlegt við
að ganga á fjöll?
„Það sem dregur mig á fjöll er
ferðalagið sjálft, því að í hverri
ferð læri ég betur og betur að
tengjast náttúrunni og sjálfum
mér um leið. Þessi tenging við
náttúruna er náin og þú færð hana
hvorki á bíl né hestbaki. Að kljást
við allar eigindir náttúrunnar á
tveimur jafnfljótum, veðurfar,
landslag og síðast en ekki síst
sjálfan sig sem hluta af henni, er
ómetanlegt.“ ■
Gengið um óbyggðir:
Fyrir þá sem eru
að stíga fyrstu skrefin
Jón Gauti Jónsson,
höfundur bókarinnar.
Krossar eru uppáhald Bjarkar Vilhelmsdóttur:
Sterkir straumar frá sjó og jökli
Björk Vilhelmsdóttir dvelur á hverju sumri í Staðarsveitinni.
Krossar í Staðarsveit. Óheft útsýni til jökulsins. Sandurinn er gullinn eins og á Spánarströnd.