Fréttablaðið - 17.06.2004, Blaðsíða 39

Það yrði orðum aukið að kalla
nýjustu breiðskífu Beastie Boys
meistaraverk, en það má nú
samt svo sannarlega hafa gam-
an af henni.
Tónlistin undir rappið er
frekar berstrípuð. Yfirleitt
mjög einfaldar melódíur með
hörðum töktum sem hljóma eins
og þeir hafi verið gerðir á mjög
gamla trommuheila. Gítararnir
eru nánast horfnir, sömplin
mjög gróflega klippt og ekkert
gert til þess að reyna fela lúbb-
urnar. Þannig væri alveg hægt
að ljúga að manni að þessi plata
hefði verið gerð um svipað leyti
og fyrstu tvær breiðskífur
Beastie. Minnir mjög á þá tón-
list sem kom frá strætum New
York á break-tímabilinu, um
upphaf níunda áratugarins.
Þetta er því blygðunarlaust
afturhvarf í gamla starfshætti.
Þessi gamli hljómur er yfir allri
plötunni, þannig að fyrir vikið
virkar hún góð sem heild.
Textarnir taka þó á atburðum
líðandi stundar. Þannig takast
textar laganna „Right, Right,
Now, Now“, „It Takes Time to
Build“ og besta lag plötunnar
„Open Letter to NYC“ á lífinu í
Bandaríkjunum eftir atburði 11.
september 2001. Beastie Boys
eru greinilega ekki bara að
berjast fyrir réttindunum til
þess að halda partí lengur.
Með aldrinum eru þeir líka
orðnir svo svakalega pólitískt
réttþenkjandi að þeir blóta varla á
allri plötunni, benda nánast aldrei
ásakandi fingrum sínum í áttina
að öðrum og boða frekar sam-
vinnu en að búa til óvini. Hér er
friðarboðskapurinn hátt á lofti.
Beastie Boys fá svo stórt prik
fyrir það að prenta alla texta
sína í plötuumslagið, þó að þeir
séu nú ekkert tímamótaverk
gefur það aukið gildi að lesa
textana með um leið og maður
hlustar. Þetta er þó frekar erfið
plata þegar allt kemur til alls, og
krefjandi.
Birgir Örn Steinarsson
FIMMTUDAGUR 17. júní 2004 30 31
Beastie Boys breika
Róbert Aron Magnússon,
doktor í rappfræðum
„Ég hef hlustað mikið á nýjan disk með
Promoe úr sænsku hiphopsveitinni Loop
Troop. Þetta er önnur sólóplatan hans og hún
er undir áhrifum frá reggae. Hún heitir The
Long Distance Runner, hann fór til Jamaíka til
þess að taka upp þessa plötu og þetta bland-
ast svona skemmtilega saman. Þetta er allt á
ensku, og hann er mjög vanmetin rappari að
mínu mati.“
Á HVAÐ ERU GRÚSKARARNIR AÐ HLUSTA?
Ólafur Páll Gunnarsson, Rás 2
„Ég hef mest verið að hlusta á Unearthed
kassann með Johnny Cash. Fimm diska
safn með öllum upptökunum sem Cash
gerði með Rick Rubin upptökustjóra.
Aðalfjársjóðurinn er útgáfa af laginu
Heart of Gold eftir Neil Young sem
Johnny Cash flytur ásamt Red Hot Chili
Peppers. Þetta er æðislegur pakki, vel
uppsettur og góður.“
Sigvaldi Kaldalóns, FM957
„Síðasta plata sem ég setti í var
frumraun Joss Stone. Hún er al-
gjört æði. Þetta er mjög fönkí og
flott plata. Svo hef ég verið að
renna FM Djamm í 15 ár í gegn,
hún er alveg frábær. Minnir mig
mjög mikið á grunnskólaárin
mín.“[ TÓNLIST ]
UMFJÖLLUN
BEASTIE BOYS:
TO THE 5 BOROUGHS
Mike Pollock: World Citizen
„Pollock hittir mun betur í mark með kassagítarinn í
hendi. Þar eru bestu lög Great Spirit, Lost & Found og
Dreaming. Ekki má heldur gleyma enskri útgáfu hans
á gamla Megasarlaginu Lóa Lóa þar sem saxófónninn
fær að njóta sín á skemmtilegan hátt. Rolling Stones
lagið No Expectations kemur einnig vel út í flutningi
Pollocks. Plötunni lýkur síðan með kórsöng á trúarlegu
nótunum, sem er fínn endahnykkur á ágætis plötu.“
FB
Sufjan Stevens: Seven Swans
„Ef það er heitt úti, logn, fuglarnir að syngja og
ekkert annað hægt að gera en að liggja í sólinni
og vera latur... þá er þetta hárrétt plata til þess að
henda í gin geislaspilarans. Svo sá ég tvo svani
elskast á tjörninni um daginn... þó að það hafi
bara tekið þá um 20 sekúndur að njóta hvers ann-
ars, þá var það falleg sjón. Við hæfi hefði verið að
hafa þessa tónlist í eyrunum þá.“
BÖS
Morrissey: You Are the Quarry
„Það er ótrúlega ljúft að heyra rödd Morrissey aftur
og yndislegt að hann skuli skila af sér góðri plötu.
Jú, jú, hún hljómar á köflum svolítið útrunnin tón-
listarlega en fínar lagasmíðar, einlæg tjáning og
fyrsta flokks textasmíðar bæta upp fyrir það.“
BÖS
Earth Affair: Chapter One
„Chapter One er fyrst og fremst þægileg plata sem
líður ljúft í gegn. Mismunandi áhrifum er blandað
vel saman þannig að úr verður fín heild. Þeim sem
vilja mikið stuð og jafnvel frumleika gæti fundist
hún átakalítil og óspennandi en fyrir þá sem vilja
vandaða og margslungna plötu sem gælir við
eyrun er hún fyrirtaks gripur.“
FB
Gomez: Split the Difference
„Ég þori að fullyrða að þeir sem hafa heillast af
fyrri plötum Gomez, sérstaklega þeirri fyrstu, eiga
eftir að falla kylliflatir fyrir þessari, enda hljómar
hún eiginlega nákvæmlega eins. Ég hins vegar
fékk þessa sömu tilfinningu og þegar maður sér
sæmilegt upphitunarband fyrir stórsveit sem
maður er búinn að bíða spenntur eftir að sjá í
áraraðir. Kannski er það bara málið, þetta er „bara
sæmileg“ tónlist og ekkert meira en það? Ekki
áhugavert né eftirminnilegt.“
BÖS
Snow Patrol: Final Straw
„Þetta er plata sem heillar við fyrstu hlustun, en
svo rennur ljóminn örlítið af henni við ítrekaða
hlustun, því miður, og vil ég kenna einsleitum
lagasmíðum um. Þetta verður að teljast mjög góð
frumraun og Snow Patrol sýnir alla burði í það að
vera hið athyglisverðasta band.“
BÖS
Faultline: Your Love Means
Everything
„Önnur plata Faultline er ekki bara fín, heldur
mjög fín. Kjörin plata til þess að setja á fóninn rétt
áður en maður leggst upp í rúm svo tónlistin geti
leitt mann í draumaheiminn með bros á vör.“
BÖS
Avril Lavigne: Under My Skin
„Á annarri plötu sinni tekur Avril enga sénsa. Lög á
borð við My Happy Ending, Nobody’s Home og
Forgotten eru nægilega góð til þess að tryggja
áframhaldandi vinsældir hennar. Að mínu mati
gefur platan þó of svipaða mynd af hæfileikum
stúlkunnar til þess að vera áhugaverð. Hefði viljað
heyra hana prófa sig eitthvað lengra áfram. En
henni liggur nú svo sem ekkert á, er bara 19 ára
og á eflaust eftir að svamla um á megin-
straumnum um ókomin ár.“
BÖS
Daysleeper: Daysleeper
„Það sem vantar hjá Daysleeper er að hljómsveitin
finni sinn eigin hljóm og hætti að flakka á milli
ólíkra stíla. Það fer samt ekki á milli mála að sveit-
in getur samið góð lög og Sverrir á fína spretti sem
söngvari þó að stundum virki hann dálítið vælu-
gjarn. Vonandi er Daysleeper á réttri leið en næsta
plata mun skera úr um hvort eitthvað meira verði
úr. Hún hefur alla burði til þess að eflast enn
frekar en þarf fyrst að finna fjölina sína betur.“
FB
Killswitch Engage: The End of
Heartache
„Mér nánast sveið undan gæsahúðinni sem ég
fékk af lögum eins og titillaginu þar sem samein-
ing melódíu og eiturþétts spilerís er svo vel útfærð
að maður stendur orðlaus yfir herlegheitunum. Ég
fullyrði að Killswitch Engage er eitt skæðasta rokk-
band heims í dag og ef þessi plata verður toppuð í
ár, þá verða rokkarar ekki á flæðiskeri staddir.
Þessi plata er fullkomin.“
SJ
Rúnar Júlíusson: Trúbrotin 13
„Trúbrotin 13 er lagasarpur héðan og þaðan ásamt
nokkrum frumsömdum lögum Rúnars. Eins og titillinn
bendir til finnur Rúnar trú sinni farveg á plötunni og
rifjar upp nokkra sálma sem eru í uppáhaldi. Ó þá
náð að eiga Jesúm og Ástarfaðir himinhæða eru sér-
staklega minnisstæð, virkilega falleg lög bæði tvö
sem njóta sín vel í flutningi Rúnars. Rúnar Júlíusson á
hrós skilið á mörgum vígstöðvum og er þessi plata
engin undantekning. Einlægnin skín í gegn.“
SJ
The Walkmen: Bows and
Arrows
„Miðið á boga Göngumannanna er skakkt og odd-
ur örvanna óbrýndur. Þetta eru auðheyranlega
menn sem geta, en það er eins og þá vanti frum-
legri hugsun til þess að gera plötuna athyglisverða.
Núna hjómar hún bara eins og ágætis ruslrokk-
plata frá New York hljómsveit. Með smá frumleg-
heitum hefði þessi plata geta orðið frábær. Of
mikið rúnk, en engin fullnæging.“
BÖS
The Divine Comedy: Absent
Friends
„Þetta er ein af þessum plötum þar sem allt er
fáránlega vandað og vel gert. Útsetningar stórfeng-
legar og dramatískar. Það virðist bara ekki skipta
neinu máli því lögin hreyfa ekkert við manni. Að
hlusta á Hannon á persónulegu nótunum væri
kannski svipað eins og að hlusta á Sinfóníusveit
Íslands reyna sitt allra besta við að flytja lög The
Clash eða Sex Pistols á jafn einlægan hátt og höf-
undarnir. Það bara gengur ekki upp. Maður bland-
ar ekki saman olíu og vatni. Þessi á ekki eftir að
rata aftur í spilarann minn.“
BÖS
PLATA VIKUNNAR
Sufjan Stevens leikur fallega tónlist,
órafmagnað að mestu í ætt við
Smog og Bonnie Prince Billy.
[ SMS ]
UM NÝJUSTU PLÖTURNAR
Ég býst við því að flestir aðdáend-
ur Blur sakni veru gítarleikarans
Grahams Coxon í sveitinni. Hann
heltist úr lestinni við tökur
síðustu plötu, Think Tank, vegna
innri djöfla og fékk í kjölfarið
reisupassann.
Ég býst líka við því að flestir
vorkenni honum í kjölfarið. Þó svo
að aldrei hafi verið gefið upp ná-
kvæmlega hvað gerðist þá dró ég
a.m.k. þá ályktun að það hafi verið
full harkaleg viðbrögð hjá Damon
að sparka kauða eftir allt það sem
hann hafði gefið af sér til sveitar-
innar í gegnum árin. Damon sá að
sér og bauð honum aftur í sveitina
en Graham afþakkaði og sagðist
ekki hafa minnstu löngun til þess
að starfa með fyrrverandi félög-
um sínum lengur.
Eftir að hafa hlustað á nýju
sólóplötu Grahams, sem er sú
fimmta í röðinni, er ég á því að
þetta hafi bara verið fyrir bestu.
Graham nýtur sín miklu betur
einn, og Blur fær fyrir vikið aukið
frelsi til þess að kanna ókunnug
lönd.
Happiness in Magazines er
óvenju poppuð miðað við fyrri
verk. Hún er þannig líka meira að
mínu skapi og Coxon er meistari í
lagasmíðum. Hér toppar hann
sjálfan sig með hinu Calexico-lega
lagi „Are You Ready?“, Coffee and
TV-lega laginu „Bittersweet
Bundle of Misery“ og hinu angur-
væra lokalagi „Ribbons and Lea-
ves“.
Graham er svo sem ekkert
gæddur neinum látúnsbarka né
vindsængurlungum en brothætt
rödd hans gefur lögunum fallega
mannlegt yfirbragð.
Ég held barasta að við þurfum
ekki að hafa neinar áhyggjur af
gleraugnagláminum honum
Graham. Að minnsta kosti gefa
lokaorð plötunnar það í skyn að
hann hafi það bara fínt. Þar syng-
ur hann af einlægni við fallegt og
einfalt píanóstef og gítarspil;
„Life, I Love You“. Fallegur endir
á góðri plötu.
Birgir Örn Steinarsson
[ TÓNLIST ]
UMFJÖLLUN
GRAHAM COXON:
HAPPINESS IN MAGAZINES
Graham líður vel