Fréttablaðið - 18.06.2004, Blaðsíða 14

FÉLAGSMÁL Líf átta geðfatlaðra ein-
staklinga hefur tekið nýja stefnu
eftir að þeir fluttu inn í þjónustu-
íbúðir sem Svæðisskrifstofa um
málefni fatlaðra í Reykjavík starf-
rækir á Sléttuvegi. Flestir þeirra
höfðu dvalið á Kleppi í 20-30 ár en
skyndilega eignuðust þeir eigin
heimili, með eigin húsmunum.
Þarna búa sjö karlar og ein kona á
aldrinum 31-67 ára. Þetta er fyrsta
heimili sinnar tegundar á landinu.
„Ég hef fylgst með þessu fólki
öðlast aukin lífsgæði,“ sagði Guð-
rún Einarsdóttir, sem hefur verið
forstöðumaður á Sléttuveginum
frá því að þjónustuíbúðirnar voru
fyrst teknar í
notkun í apríl
2001. „Þessir
einstaklingar
hafa það betra
fjárhagslega og
félagslega. Þeir
eru betur
klæddir en þeir
voru, því þeir
hafa nú meiri
fjárráð. Öryggi
þeirra hefur
vaxið við að vera heima hjá sér og
hafa sína hluti í kringum sig. Þeir
eru hamingjusamari nú en áður.
Þeir tala um það hvað þeir séu
ánægðir. Mér finnst umhverfið,
húsnæðið og lífið um kring hjálpa
þeim á við lyfin, sem eru auðvitað
nauðsynleg áfram. En að þeim
skuli treyst og hjálpað úti í lífinu
gerir kraftaverk.“
Rýmri fjárráð skýrast þannig að
meðan íbúarnir á Sléttuvegi voru á
stofnunum höfðu þeir einungis 18
þúsund krónur í vasapening. Þeir
reyktu allir fyrir um 15 þúsund á
mánuði og þá voru einungis 3 þús-
und eftir til ráðstöfunar, að sögn
Guðrúnar. Nú fá þeir bætur og
húsaleigubætur, þannig að þeir
hafa um 110 þúsund á mánuði. Þeir
greiða í heimilissjóð, sem er fyrir
húsaleigu og mat.
„Tveir íbúanna eru í verndaðri
vinnu, en aðrir gera sér það til
dægrastyttingar að fara í Vin á
Hverfisgötu, sem er athvarf er
Rauði krossinn rekur,“ sagði Guð-
rún. „Þar er unnið mjög gott starf.
Sumir fara í sund einu sinni í viku.
Svo fara þeir stundum í bíó á veg-
um Geðhjálpar. Við höfum farið út
að borða og það gekk mjög vel.“
Að finna hlutverk
Guðrún, sem og aðrir starfs-
menn á Sléttuveginum, hefur í nógu
að snúast. Meðal annars þarf að
finna sumum íbúunum hlutverk í
lífinu svo þeir verði sáttir við sína
stöðu. Þar þarf til dæmis að koma til
starf með stuðningi.
„Hér eru vaktir allan sólarhring-
inn,“ sagði Guðrún. „En ég er farin
að huga að því langtímamarkmiði
að þeim verði hætt. Mér sýnist
þróunin sú að það gæti verið hægt.
Svo er það markmið uppi á borð-
inu að hver og einn eignist þvotta-
vél og þurrkara í sinni íbúð, þannig
að við getum unnið meira með íbú-
unum inni á þeirra eigin heimili. Þá
er æskilegasta fyrirkomulagið með
þeim hætti að hver og einn eldi inni
hjá sér og starfsmaður borði inni
hjá þeim og með þeim. Jafnvel að
þeir geti sjálfir lært að setja mat í
örbylgjuofn og verða meira sjálf-
bjarga. Enn sem komið er borða all-
ir sameiginlega.“
Guðrún sagði áberandi hve mjög
sú tilhneiging hefði aukist hjá íbú-
unum að verða sjálfstæðari. Þeir
vildu gjarnan kaupa kaffi, brauð og
kók og hafa inni hjá sér, í sínum eig-
in skápum. Við komuna hefði fólkið
verið dálítið fast í þeim hugsunar-
hætti að það væri inni á stofnun.
Það hefði talað um „deildina.“ Einn
hefði verið hræddur um að vera
lengi frá í senn, því hann hefði ótt-
ast að einhver annar yrði kominn í
íbúðina hans þegar hann kæmi
heim, svipað og gerðist með til-
færslur milli sjúkrastofa á spítalan-
um.
„En nú hefur þessi maður róast
mjög og margt breyst mikið hjá
honum,“ sagði Guðrún. „Hann á allt
sem er inni hjá honum og stjórnar
þessu sjálfur. En það tekur tíma að
byggja þessa tilfinningu upp.“
Nú dreymir íbúana á Sléttuveg-
inum um að fara í hópferð til
London í haust. Í fyrra fóru þrír
þeirra til Kaupmannahafnar í fylgd
tveggja starfsmanna og tókst vel.
Enn bíða um 80 manns sem lokið
hafa meðferð á geðsviði Landspítala
- háskólasjúkrahúss eftir búsetu-
úrræðum. Það mál er í höndum
félagsmálaráðherra, Árna Magnús-
sonar, sem hyggst hrinda af stað
átaki í búsetumálum þessa fólks,
sem þarf að dvelja á stofnunum
vegna skorts á úrræðum.
jss@frettabladid.is
14 18. júní 2004 FÖSTUDAGUR
FÆDDIST Í FLUGVÉL
Richard Branson, forstjóri Virgin-flugfélags-
ins, hitti í gær mæðgurnar Abimbolu
Eduwa og Virginiu en litla stúlkan kom í
heiminn um borð í flugvél frá Virgin sem
var á leið frá Lagos til London í mars
síðastliðnum.
Tveir ánægðir íbúar á Sléttuveginum:
Þetta er alveg lúxusíbúð
FÉLAGSMÁL „Þetta er alveg lúxus-
íbúð og hér er voðalega gott að
vera,“ sögðu þeir félagarnir Jó-
hann Gröndal og Guðmundur K.
Jónsson, sem báðir búa í þjón-
ustuíbúðum á Sléttuveginum.
Þeir deila góðri íbúð, hafa sitt
hvort svefnherbergið og sameig-
inlega stofu. Matsalur er sameig-
inlegum með öðrum íbúum húss-
ins. Það segja þeir Jóhann og
Guðmundur að sé gott mál, því
þar hittist menn og spjalli saman,
sem þeir myndu annars kannski
ekki gera.
Þeir tveir dvöldu báðir á
Kleppi áður en þeir flutti á
Sléttuveginn, þar sem þeir hafa
búið í tvö til þrjú ár, að eigin
sögn.
Jóhann hefur komið sér upp
dágóðu safni af geisladiskum og
litlu bókasafni.
„Ég er alæta á tónlist,“ sagði
hann. „Ég hlusta bæði á kántrí og
klassík og allt sem ég næ í.“
Hann kvaðst vera nýkominn
frá Færeyjum, þar sem hann
hefði tekið þátt í samnorrænu
móti. „Ég var þar í sex daga og
það var mjög gaman. Þar var fólk
frá öllum Norðurlöndunum.“
Þeir félagar vinna báðir hálfan
daginn, Jóhann í Bergiðjunni og
Guðmundur í Ásgarði. Hvoru
tveggja eru verndaðir vinnustaðir.
„Ég sé um kaffið á mínum stað,“
sagði Guðmundur. „Þetta er stór
vinnustaður og þar eru aðallega
trésmíðar.“
Þar með máttu þeir félagar
ekki vera að því að sinna blaða-
manni mikið lengur, því í eldhús-
inu hjá þeim beið hrúga af hrein-
um þvotti sem þurfti að ganga
frá. ■
NÍU MANNA BÍLL
Guðmundur K. Jónsson, íbúi á Sléttuveginum, gerði sér lítið fyrir og keypti sér níu
manna splunkunýjan bíl frá Heklu fyrir fáeinum dögum. Bílinn borgaði hann út í
hönd. Hann býður félögum sínum gjarnan í bíltúr um borgina til að skoða sig um
og fá sér ís. Hann fær þá starfsmann til að keyra fyrir sig, því sjálfur ekur hann ekki. Í
sumar fer hópurinn í sumarbústað, auðvitað á bílnum góða, sem nýtist vel til skoð-
unarferða um nágrennið. Guðmundur var meira en fús til að sýna ljósmyndaranum
bílinn enda að vonum hreykinn af gripnum.
Traust og hjálp gera kraftaverk
Líf átta geðfatlaðra einstaklinga hefur tekið nýja stefnu eftir að þeir fluttu inn í þjónustuíbúðir á
Sléttuvegi. Þrátt fyrir mikil veikindi eru þeir öruggari, hamingjusamari og vilja vera sem mest
sjálfbjarga. Enn bíða um 80 geðfatlaðir einstaklingar inni á stofnunum.
FORSTÖÐU-
MAÐURINN
Guðrún Einarsdóttir.
SKÓLPIÐ LENGRA ÚT Í FJÖRÐ
Sanddæluskip aðstoðar við lagningu
skólpleiðslunnar.
Skólp í Fjarðabyggð:
Út fyrir stór-
streymisfjöru
AUSTURLAND Ekki snúast allar fram-
kvæmdir í Fjarðabyggð um álver.
Daglegur rekstur sveitarfélagsins
hefur heldur aukist við þær fram-
kvæmdir, en daglegt líf gengur sinn
gang og kappkostað er þessa dag-
ana að nota veðurblíðuna til að
framkvæma verk sem hafa beðið.
Það á til dæmis við um lagn-
ingu skólpleiðslu út fyrir stór-
streymisfjöru og er rörið sem sést
á þessi mynd um 200 metra langt
og 50 cm. í þvermál. Því var kom-
ið fyrir neðan við Bakkahverfið
þar sem lengi hefur staðið til að
gera bragarbót á frárennslismál-
um. Skólprörið sem stóð út úr
bakkanum neðan við íbúabyggð-
ina gekk almennt undir nafninu
„fallbyssan“ og var mörgum mik-
ill þyrnir í augum.
Nutu menn aðstoðar sanddælu-
skips sem er á Norðfirði og verð-
ur uppgröftur úr höfninni notaður
til að þekja rörið. ■
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/G
VA
M
YN
D
/A
P
ÞVOTTURINN
Jóhann, önnum kafinn við að ganga frá
hreina þvottinum.
Í EIGIN ÍBÚÐ
Jóhann Gröndal og Guðmundur K. Jóns-
son, tveir íbúar á Sléttuveginum, í vistlegri
íbúð sinni.