Fréttablaðið - 21.06.2004, Blaðsíða 17

Frú Vigdís Finnboga-
dóttir segir að hún
hefði ekki synjað fjölmiðlalög-
unum staðfestingar. Veit hún
þó að þetta mál, aðdragandi
þess og þingleg meðferð olli
djúpstæðasta ágreiningi og
hörðustu átökum á Alþingi,
um áratuga skeið.
Við hvetjum lesendur til að senda okkur
línu og segja skoðun sína á fréttum
blaðsins, viðhorfum sem birtast í blaðinu
eða leggja orð í belg um málefni líðandi
stundar. Bréf skulu vera stutt og gagnorð,
50–200 orð að lengd. Ritstjórn áskilur
sér rétt til að stytta aðsent efni.
Vinsamlega sendið efnið í tölvupósti á
netfangið greinar@frettabladid.is.
Sameiningartákn?
Margt er skrafað um hlutverk for-
setans. Ekki vegna forsetakosn-
inganna sem í hönd fara, heldur
hinnar djörfu ákvörðunar hans að
leggja fjölmiðlalögin í dóm þjóð-
arinnar. Sagt er að forsetinn eigi
að vera sameiningartákn og sitja
á friðarstóli og jafnvel staðhæft
að hann hafi slíkt í hendi sér. Öll-
um má þó vera ljóst að forsetinn
gat ekki forðast að taka umdeilda
ákvörðun. Hvernig gat hann gert
öllum til hæfis í hatrammasta
deilumáli síðari áratuga? Hann
varð annaðhvort að staðfesta lög-
in gegn vilja meirihluta þjóðar-
innar, eða synja staðfestingar
gegn vilja stjórnvalda; aðrir kost-
ir buðust ekki.
Frú Vigdís Finnbogadóttir seg-
ir að hún hefði ekki synjað fjöl-
miðlalögunum staðfestingar. Veit
hún þó að þetta mál, aðdragandi
þess og þingleg meðferð olli djúp-
stæðasta ágreiningi og hörðustu
átökum á Alþingi, um áratuga
skeið. Hún hefði hins vegar, að
eigin sögn, lagt lögin um Kára-
hnjúkavirkjun í dóm þjóðarinnar.
Þetta er undarlegt þegar haft er í
huga að Kárahnjúkamálið var
kosningamál og stjórnin hélt velli
í þingkosningunum; á Alþingi var
klár meirihluti fylgjandi virkjun
og skoðanakannanir sýndu að
meirihluti þjóðarinnar var sama
sinnis. Fjölmiðlafrumvarpið olli
mun harðari deilum en virkjana-
málið. Það var ekki kosningamál
og ljóst er að stjórnarflokkarnir
beittu harðari flokksaga en
tíðkast hefur og höfðu mjög
nauman þingmeirihluta til stuðn-
ings frumvarpinu. Að auki er ljóst
að meirihluta þjóðarinnar ofbauð
hvernig staðið var að lögunum og
er hneykslaður á allri meðferð
málsins. Samt hefði frú Vigdís
staðfest lögin og lagt blessun sína
yfir aðferðir framkvæmdavalds-
ins við að kúga þingið til hlýðni,
gegn þjóðarvilja. Frú Vigdís hefur
nú skipað sér í sveit og snýr baki
við uppskeruhátíð leiklistarinnar
vegna þess að Baugur veitti mál-
efninu fjárstuðning. Hún kveðst
ekki vilja vekja athygli á forseta-
embættinu í þessu samhengi, en
veit þó að forseti Íslands er
verndari hátíðarinnar og kemur
þar fram á áberandi hátt. Þetta er
undarlegt yfirklór, annaðhvort er
frú Vigdísi farið að förlast eða þá
að þjóðin hefur ofmetið hlutleysi
hennar og getu til að vera samein-
ingartákn og boðberi lýðræðis og
sátta.
Forseti Íslands hafði engin af-
skipti af fjölmiðlamálinu fyrr en
ófriður hafði logað vikum saman
og engin sátt var í sjónmáli; þá
fyrst beitti hann áhrifum sínum
og tók að lokum þá ákvörðun sem
þjóðin vænti. Það stenst því ekki
að forsetinn hafi efnt til ófriðar og
sundrungar með þjóðinni. Þvert á
móti steig hann fram og gerði það
eina sem hægt var, til að stuðla að
friðsamlegri og lýðræðislegri nið-
urstöðu. ■
17MÁNUDAGUR 21. júní 2004
Til varnar fréttastofu Útvarps
Það eina sem fréttastofa Útvarps hefur
gert er að segja frá staðreyndum. Hvort
sem sendiherranum líkar það betur eða
verr hefur Ísrael gerst sekt um gróf
mannréttindabrot. Hús hafa verið
eyðilögð, landi hefur verið stolið, tré
hafa verið rifin upp með rótum – og síð-
ast en ekki síst: fólk hefur verið drepið.
Að segja frá þessum glæpum lýsir engri
samúð með hryðjuverkamönnum. Þetta
eru bara staðreyndir og frá þeim ber að
segja – rétt eins og þegar sagt er frá
sjálfsmorðssprengjuárásum í Ísrael, eða
hefur einhver orðið var við að fréttastofa
Útvarps þegi um þær – og það sem væri
enn verra – lofi hryðjuverkamennina?
Þórður Sveinsson skrifar á
www.mir.is um gagnrýni sendiherra
Ísraels á fréttaflutning af glæpum
Ísraela.
Eiga þá allir sama (refsi)rétt?
Reglan um „auga fyrir auga“ hefur hins
vegar ekki verið túlkuð bókstaflega af
lögspekingum gyðinga í nokkur þúsund
ár. Þess í stað hafa hugmyndir þeirra um
refsirétt þróast með svipuðum hætti og
hugmyndir kristinna samfélaga um
sama efni. Til dæmis er langt síðan byrj-
að var að túlka þetta ákvæði innan gyð-
ingdóms svo að greiða mætti bætur í
formi peninga.
Jón Steinsson skrifar á www.deiglan-
.com um hvort lagareglan „auga fyrir
auga og tönn fyrir tönn“ varpi mikil-
vægu ljósi á aðgerðir Ísraelsríkis.
Atvinnu fyrir alla
Atvinnuþjófnaður útlendinga er einhver
mesta og langlífasta þvæla sem fundin
hefur verið upp. Sú ranghugmynd að at-
vinna sé takmörkuð auðlind sem flytjist
á milli manna, kynþátta og landsvæða
hefur oft verið rædd á þessu vefriti og
jörðuð í hvert skipti, enda ekki erfitt
verk. En þrátt fyrir að vera álíka fölsk og
tilgátan um flatneskju jarðar virðist at-
vinnuþjófnaðarkenningin njóta sívax-
andi vinsælda hjá ráðamönnum ýmissa
þjóða. Skemmst ber að minnast um-
ræðunnar um „hjáleið inn á íslenskan
vinnumarkað“ í kringum nýju útlend-
ingalögin og þann ásetning bandarískra
forsetaframbjóðenda að „stöðva flutn-
ing bandarískra starfa til útlanda.“
Nýjasta dæmið um þessa bábilju eru
kröfur Þjóðverja og Frakka um að setja
lágmörk á tekjuskatt fyrirtækja í ESB, til
að koma í veg fyrir að nýju aðildarríkin
„taki til sín“ fjárfestingar með „óeðli-
legri“ skattasamkeppni.
Pawel Bartoszek, www.deiglan.com.
AF NETINU
SIGURÐUR HEIÐAR JÓNSSON
UMRÆÐAN
HLUTVERK
FORSETANS,,
N
O
N
N
I O
G
M
A
N
N
I I Y
D
D
A
•
N
M
1
2
2
9
4
/ sia
.is