Fréttablaðið - 03.07.2004, Blaðsíða 31

LAUGARDAGUR 3. júlí 2004 19
Óperur eiga greiðari leið að
hlustum Úlfs en söngleikir og hef-
ur hann hlustað á þær margar um
ævina. Hann segir sögurnar í sum-
um þeirra lítt merkilegri en gengur
og gerist í söngleikjum,
Notaði slettur og „vonda“
íslensku
Úlfur Eldjárn er sterkur á því flug-
hála svelli sem íslensk tunga er,
hann talar jafnan vandað og gott mál
og á ekki í vandræðum með að ger-
ast kjarnyrtur þegar svo ber undir.
Hinum rándýru vopnum var þó að
mestu haldið til hlés við þýðinguna á
Fame, ekki síst í söngtextunum sem
kölluðu á rím á rím ofan. „Ég reyndi
að láta söngtextana ganga upp sem
einhvers konar millistig af talmáli
og dægurlagaþvaðri, sem uppfyllti
þó lágmarkskröfur um stuðla og
rím. Ég skammast mín hinsvegar lít-
ið fyrir að sletta og nota „vonda“ ís-
lensku þar sem við á. Við vorum jú
að reyna að koma verkinu í tengsl
við nútímann og notuðum því að ein-
hverju leyti það orðfæri sem tíðkast
meðal ungs fólks.“
Þó að Úlfur hafi skemmt sér
ágætlega við þýðinguna er hann
feginn því að verkefnið sé að baki.
„Það er mjög gott. Ég kíkti á eina af
lokaæfingunum fyrir frumsýningu
og leið mjög vel að vera búinn með
mitt. Ég hef áður starfað í leikhúsi,
samdi t.d. tónlistina við leikritið
Vinur minn heimsendir, og þá
mæddi talsvert á mér á lokastigun-
um. Það var hins vegar mjög þægi-
leg tilfinning nú að hafa skilað sínu
og þurfa ekki að taka við milljón at-
hugasemdum á síðustu stundu.“
Úlfur var að sjálfsögðu á frum-
sýningu á fimmtudaginn fyrir
rúmri viku og fannst gaman. „Ég
skemmti mér bara nokkuð vel. Í
hléinu tók fólk til við að horfa á víta-
spyrnukeppni Englendinga og
Portúgala á EM og spennan þar
minnkaði ekki stemninguna, nema
síður væri.“
Apparat hans ær og kýr
Tónlistin er Úlfi kær, hann leikur á
hljómborð af ýmsu tagi og hefur
verið í nokkrum hljómsveitum um
ævina. Kunnastar eru Kósý,
Kanada, Trabant og Apparat Organ
Quartet og stendur sú síðastnefnda
hjarta hans hvað næst. „Á tímabili
var ég í þremur hljómsveitum sam-
tímis en hef markvisst unnið að því
að fækka vígstöðvunum. Kanada er
í óskilgreindu hléi og ég tók mér
launalaust leyfi frá Trabant fyrir
um ári síðan. Það má segja að
Trabant hafi tekið óvæntan
fjörkipp eftir að ég hætti, sveitin
fann sér nýja vídd og vinsældir
hennar jukust og það má að ein-
hverju leyti þakka mér fyrir það,
með því að hafa hætt,“ segir Úlfur
og brosir.
„Apparat er mínar ær og kýr
núna. Þetta er alveg langbesta
hljómsveit sem ég hef verið í og
það má segja að ef ég væri ekki í
henni þá væri þetta sú hljómsveit
sem ég myndi alltaf mæta á tón-
leika með.“
Með Úlfi í Apparat eru Arnar
Geir Ómarsson, Hörður Bragason,
Sighvatur Ómar Kristinsson og Jó-
hann Jóhannsson og er þetta eflaust
eini fimm manna kvartettinn í ver-
öldinni. „Við erum allir mjög ólíkir
en það er eitthvað sem sameinar
okkur í þessu. Í raun er þetta bæði
rokkhljómsveit og áhugamanna-
klúbbur um gömul tæki og tól þan-
nig að þessu fylgir mikil söfnunar-
árátta og metingur innbyrðis.“
Apparat hefur gefist færi á að
spila á mörgum merkilegum og
skemmtilegum stöðum og hefur
sveitin ferðast víða um heim. „Við
höfum haldið hljómleika í Finn-
landi og Rússlandi svo dæmi séu
tekin og einnig spilað á Hró-
arskelduhátíðinni, í Pompidou
listamiðstöðinni í París, Central
Park í New York og á Paradiso
klúbbnum í Amsterdam sem er
mekka pönksins í Evrópu. Þetta er
gömul kirkja sem hefur verið inn-
réttuð sem tónleikastaður og þar
var virkilega gaman að spila.
Hljómsveitin hefur semsagt oft
spilað á mjög skrítnum stöðum og
það hefur aldrei verið neitt sér-
staklega leiðinlegt hjá okkur.“
Annars er helst tíðinda af sveit-
inni að einhvern tímann í óljósri
framtíð er væntanleg plata í betri
hljómplötuverslanir í Bandaríkjun-
um og að auki er unnið að laga-
smíðum fyrir nýja plötu sem vænt-
anlega kemur út á Íslandi og víðar.
Tónlistargáfan frá ömmu
Úlfur er sonur hjónanna Unnar
Ólafsdóttur veðurfræðings og Þór-
arins Eldjárns rithöfundar. Hann
segist aðspurður hafa orðið fyrir
áhrifum frá föður sínum. „Ótví-
ræðum. Þó að pabbi minn búi að
vísu yfir miklum tónlistargáfum
held ég að ég hafi fengið mínar frá
ömmu minni í móðurættina. En ég
held að ég hafi fyrst og fremst orð-
ið fyrir almennum jákvæðum
áhrifum frá foreldrum mínum og
fjölskyldu. Maður býr að einhverri
hefð sem gerir það að verkum að
maður treystir sér til að takast á
við ólíklegustu hluti. Og svo hefur
það auðvitað einhver áhrif að alast
upp hjá manni sem talar nánast í
bundnu máli. Maður getur nú ekki
verið svo heimskur að það síist
ekki eitthvað inn.“
Úlfur segir föður sinn í hópi
sinna uppáhaldsrithöfunda og seg-
ist helst hrífast af því lífsviðhorfi
sem einkennir hann og verk hans.
Að gera mikið úr litlu og lítið úr
miklu, að finnast ómerkilegu hlut-
irnir merkilegir og taka allt grín
svo alvarlega að það jaðrar við
leiðindi.
„Þetta lífsviðhorf birtist t.d. hjá
okkur bræðrunum með þeim hætti
að höfum aldrei vílað fyrir okkur
hluti á borð við að vera í hljóm-
sveitum eða fást við kvikmynda-
gerð eins og yngri bræður mínir
gera. Það hefur aldrei verið nein
fyrirstaða, afstaðan hefur verið sú
að allt sé hægt og almenn skynsemi
fær helst ekki að spilla fyrir fram-
kvæmdagleðinni.
Ætlar að semja óperu
Þó að tónlistin sé snar þáttur í
lífi Úlfs dugar hún honum ekki
til framfæris enda er það að vera
í orgelkvartett ekki ósvipað því
að vera í fornbílaklúbbi. Hann
hefur unnið undanfarin ár á aug-
lýsingastofu og kann því vel.
„Vinnan á auglýsingastofunni
hefur reynst mér mjög vel og
gefið mér mikið. Í henni þjálfast
ég upp í að fylgja eftir hugmynd-
um og koma þeim í fram-
kvæmd.“
Hann starfaði lengi á auglýs-
ingastofunni Fastland sem nýlega
sameinaðist Fíton og vinnur þar
að nokkrum spennandi verkefn-
um sem hann þó er ófáanlegur til
að greina nánar frá en segir von á
allskonar fínu dóti þaðan.
Um framtíðina að öðru leyti
segist Úlfur allt eins eiga von á
að koma aftur að sviðsverki og
hann á sér raunar gamlan draum
hvað það snertir. „Mig hefur
lengi langað til að semja óperu,
svona útfrá mínum forsendum,
enda er ég nú stundum kallaður
Úlli Mozart af þeim sem þekkja
mig. Og ég er viss um að af því
verður einhvern tíma. Það var
því ágætt að fara í gegnum
Fame áður til að læra á formið.“
Ljóst er að Úlfur Eldjárn nær-
ist á sköpun, hvort sem hún lýtur
að tónlist, skriftum eða hug-
myndasmíði. Allt er undir.
Og auðvitar stoðar lítt að vera
latur þegar allt lífið blasir við með
tækifærum á hverjum strái.
„Jájá, ég er nokkuð vinnusamur,“
svarar hann aðspurður, „en það er
ekkert endilega gott því mér
skilst að allir mestu snillingar
mannkynssögunnar hafi verið
bölvaðir letingjar. Þannig að ég
reyni að taka mín letiköst einsog
aðrir.“
bjorn@frettabladid.is
FÆ EKKI FRIÐ (brot úr textanum)
Ég skal segja ykkur frá þeirri sorgar-
stund
er ég felldi mitt fyrsta tár.
Þegar dauðinn mætti heim til mín,
ég man það upp á hár.
Öll ættin saman sorgarklædd
að syrgja langömmu mína.
Hver haldiði birtist svo fögur og fín
nema frænka mín hún Nína?
Með titrandi tár,
ég trúði ekki hvað hún var mögur.
Þetta viðkvæma grey,
orðin gjafvaxta, þrýstin og fögur.
Hún kyssir þau öll
en kemur svo loksins að mér
og hún faðmar mig blítt og kyssir á
kinn.
Þá kíki ég svo enginn sér
á brjóstin tvö stinn,
sem bjóða mér inn.
Og ég fæ, nei ég fæ…
Ég fæ aldrei frið.