Alþýðublaðið - 23.06.1922, Síða 4

4
i
ALÞYÐUBLAÐIÐ
fiskivtfisumrsðsr
I neðri deild brezka þingsins.
Ríiziu steeyti frá Lradúnum
hertnir, að á fuudi neðri deiidar
bre ka þiitgsins hafí landbúnaðar
og fiikiimlaráðherrann skýrt Irá
því, að árið 1913 taefðu 16500
tonn af fiski ve>ið flutt á Iand í
brezkum böfaum af dönskum rfkts
borgurum, ea áiið 1921 heiði sú
t-ia taseKkað upp í 32000 toan
Ráðtaerrann bættí við: „Ég á sem
stendur umræður við utanrfkis
ráðuneytið um erfiðieika þá, er
brezk sk>p, sem fiskveiðar stunda
við ís'and, verða fyrir *
Fyrirspurn um það, taverjar
ráðstitanir stjórnin hefði hugsað
sér að gera til varnar brezkum
togurvm, sem veiða víð ísland,
af tilefni binna nýju fiskveiðaiaga
ísiendirsga, svaraði Harmtwofth á
þá lcið, að bann myndi ráðgast
við iandbúnaðar< og fiskimáiaráð
herra, ef þ>ð kæmi í Ijós, að iög
þessi kæmu í bág við iögmæta
fiskveiðahagsmuni Stóra Bretlands,
Ofanritað er tekið úr tiikyoa-
ingum sendiherra Dana 19 þ m.
Það er aýœilegt, að fsienzkir auð
valds stjórnmálamena mega fara
að hugieiða, tavaða sksekil af iög
gjafanétti íslands þeir geti selt
Bretum.
Árstillögum
til verkamannafélagsins Dagsbtúa
er veitt móttaka á iaugardögum
ki. 5—7 e m. í húsUm ar 3 víð
Tryggvagötu. — Fjármálaritari
Dagsbrúnar. — JÓH JÓHSSOD*
UDdÍnltaðu? hreíasar
vaska og saierni og gerir við
vatnskrana.
Guðm. Sœmundsson,
Bérgst.strí 8
Alþbl. er blað allrar a þýðu.
|"X A-a íslþýðuflokksiKenn,
St* VI 1 sem fara bmt úr
bæuíita í vor eða sumar, hvort
taeldur er usa lengri eða skemri
tfma, eru víasamíegast beðnir að*
ízi. við slgreiðsiutisaiíö Aiþýða
blaðsias áður
Rdðhjól gijábrenð og
viðgerð í Falkacum.
Skyi», liafF&gpautury
eskyiíliFæBS'isagiuir,
mjólk,
fæst allm daginn í
Litk kðfflhúsinu
L"ugav 6 Eagir drykkjupeniog&r.
Alt ev nikkelerað
og koparhúðsð i Fiikanum.
Ritstjóri og ábyrgð»rmaður:
Ólafur Friðriksson.
PieBtsœiðjíB GutenlÖerg
Edgmr Rict Burroughs. Tarzan.
„Þetta er herra Tarzan, faðir Constantine" sagði
d’Arnot, og þegar klerkurinn rétti Tarzan höndina,
bætti hann við: „Og eg er Paul d’Arnot", liðsforingi í
franska flotapum.
Þeir tókust allir 1 hendur. Þannig komst Tarzan apa-
bróðir til fyrstu útvarða siðmenningarinnar.
Þeir dvöidu parna í vikutíma. Tarzan lærði marga
siði hvítra manna á meðan svartar konur saumuðu
hvita alklæðnaði handá þeim, svo þeir gætu haldið för-
inni áfram sæmilega fataðir.
XXV. KAFLI.
Hámark menningarinnar.
Eftir einn mánuð komust þeir til lítils þorps við ósa
breiðrar ár. Þar sá Tarzan marga báta og fyltist þá
sama óttanum og auðkendi hann sem villimann.
Samt vandist hann smám saman einkennilegum hljóð-
um og siðum menningarinnar og það svo, að engan
myndi hafa grunað það, að íyrir tveim mánuðum hefði
þessi rösklegi Frakki 1 hreinu hvitu fötunum brotist
'gegnum frumskóga allsnakinn til þess, að steypa sér
Óvörum á bráð, sam hann svo át hráa til að fylla kvið
sinn.
Nú fór Tarzan eins flmlega með hnff og gaffal, sem
hann fyrir mánuði síðan fleygði með viðbjóði, og hinn
mentaði d’Arnot. —
d’Arnot hafði unnið sleitulaust að þvf, að gera reglu-
leet snyrtimenni úr Tarzan apabróður, bæði hvað snertir
málfæri og siði.
„Guð gerði þig að snyrtimenni í fæðingunni vinur
minn", sagði hann, „en við þurfum líka aðstoð hans til
áð fullkomna þig".
Samstundis og þeir komu til hafnarinnar, símaði
d’Arnot til stjórnarinnar að hann væri kóminn heill á
húfi þangað og fékk jafnframt 3 mánaða leyfi. Hann
síroaði einnig til banka síns eftir peningum.
Þeir neyddust til að dvelja mánuð 1 bænum vegna
þess, að þeir gátu ekki fyr leigt sér bát til að sigla
niður með ströndinni til að sækja fjársjóðinn. 2.
Þennan tíma sem þeir dvöldu þar, vakti Tarzan
undrun allra, bæði hvítra manna og svertingja vegna
nokkurra atvika, sem honum virtist nauða lítilfjörleg.
Einu sinni hafði stór blámaður fengið drykkjuæði
og ærslast um alt þorpið, þar til óbamingjustjarna hans
leiddi hann til gistihússins, þar sem svarthærði franski
risinn þrammaði um á svölunum.
Vitfirringurinn hentist upp stigana með blikandi rýt-
ing á lofti og braust inn þar sem fjórir menn sátu og
drukku absinth*), en án þess gátu þeir ekki verið. Þeir
tóku óttaslegnir til fótanna og hurfu, en f sömu and-
ránni kom svertinginn auga á Tarzan.
Með æðistyltu öskri réðist blökkumaðurinn á hann.
Fjöldi andlita teygðu sig út um glugga og dyr til að
sjá viðureignina, sjá fylliraftinn slátra aumingja Frakk-
anum.
Tarzan tók á móti árásinni með brosi því, sem ávalt
kom á varir hans við gleðina yfir bardaga. — í þvl,
að svertinginn flaug á hann, greip hann um úlflið
þeirrar handar, er hélt á hnífnum, hnykti á og í næstu
svipan hékk höndin máttlaus í brotnum handiegg.
Af kvölum og hræðslu hvarf æðið og mannrolan þaut
1 áttina til þess bæjarhluta, er innfæddir menn byggðu,
veinandi ákaft af sársauka,
Eitt sinn, er Tarzan og d’Arnot sátu að miðdegis-
verði með nokkrum öðrum hvítum mönnum, barst talið
að ljónum og ljónaveiðum.
Skoðanir manna voru mjög skiftar um hlreysti dýra-
konungsins — sumir héldu því fram, að hann væri
hreinasta bleyða, en öllum kom þó saman um að það
væri með öryggistilfinningu, að þeir gripu um byssur
sfnar, er þeir heyrðu konung skóganna öskra að næt-
urþeli nálægt bústöðum þeirra.
d’Arnot og Tarzan hafði komið saman um að halda
leyndri fortfð hans, svo enginn annar en d’Arnot vissi
um þekkingu apamannsins á villidýrum sjcóganna.
„Monsieitr Tarzan hefir ekkert lagt til málanna", sagði
einn viðstaddra. ;„Maður sem hefir verið svo lengi í
—:---------------j-----------------------------------■—
*) Frönsk áfeugistegund, græn á lit. Drepur menn á
L skömmum tíma, euda bönnuð í mörgum löndum. Þýd.