Tíminn - 10.09.1972, Blaðsíða 14

14
„Hann sagði, að þú hefðir hjálpað til við aðgerðina, eins og þú værir
þaulvön hjúkrunarkona”.
„Samt var ég hrædd, hræddari en ég hef nokkru sinni áður verið.
Vitaskuld gat ég ekki mikið hjálpað honum. Eg gerði ekkert nema að
halda á ljósinu. — Hann er alvég undraverður maður, Emma. Ef barn-
ið lifir þetta af, þá er það eingöngu honum að þakka. En sjálfur leit
hann á þetta eins og ofur sjálfsagðan hlut”.
„Og þvi ætti hann svo sem ekki að gera það? Þetta er hversdagslegur
viðburður fyrir lækni. En mér þykir vænt um, að hann skuli meta þina
aðstoð. Og ég er þakklát fyrir, að það var ekki nein næm sótt, sem að
barninu gekk”.
Ég brosti og hellti kaffi i bollann minn. Emma frænka var ekki
hleypidómalaus meö öllu, og að sumu leyti var hún eins og barn. Ég
fann, að Merek Vance hafði hagað orðum sinum eins og bezt átti við.
„Frændi þinn er farinn til Bostonar”, sagði hún eftir dálitla þögn.
„Hann og Harrý og Parker fóru með morgunlestinni. Mér þótti nú lak-
ara, að þeir skyldu fara allir i einu, ef eitthvert uppþot skyldi verða við
verksmiðjurnar. — Jói gamli liggur i rúminu. Ég lét hann hátta aítur,
þegar hann var búinn að kveikja upp i miðstöðinni. Ég veit ekki, hvern-
ig við förum að hér i vetur, ef við missum bæði hann og miðstöðvarhit-
ann”.
Dyrnar á herbergi Hönnu stóðu i hálfa gátt hálftima siðar, er mér
varð gengið framhjá þeim. Sjálf sat hún á miðju gólfi, og allt i kringum
hana, á stólum, rúmi og legubekk, lágu hrúgur af kjólum — allir
kjólarnir, sem hún átti sjálf, að nokkrum minna viðbættum.
„lfvað er á seiði?” spurði ég og nam staðar við dyrnar. Hún hrökk
við og horfði háðslega á mig um stund, áður en hún svaraði.
„Ég ætla að fara i laugardagsboð hjá May Lowell i Waltham”, svar-
aði hún. „Florence Eaton skrifaði mér og sagði, að ég mætti koma, og
mér finnst sjálfsagt að þiggja það, fremur en að hirast hér heima um
helgina”.
„Náttúrlega”. Mér stóð á sama um ráðagerðir hennar, en föt min
vildi ég ekki vita i hennar vörzlum, þótt hún hefði bersýnilega hugsað
sér að taka eitthvað af þeim traustataki. En ég ætla hvorki að lána þér
Borgundarkjólinn minn né græna silkikjólinn. Þeir fara beina leið inn i
fataskápinn minn, þar sem þeir voru”. Ég tók þá umsvifalaust úr kjóla
dyngjunni. „Og þú skalt ekki heldur gera ráðfyrir að hitta Harrý. Hann
heíur ærið að sýsla”.
„Hver var að tala um Harrý?” Hún spratt á fætur og tór að rifa til i
skáphólfi sinu. „Ég ællaöi ekki að betla út úr þér þessa kjóla”, sagði
hún og vatt sér að mér aftur. „Þeir mega mygla á snögunum i skápnum
þinum fyrir mér. Og þú þarft ekki að stökkva upp á nef þér, Emilia, út
af hvaða smáræði, sem er. — Fólk, sem þveitist með ókunnugum lækn-
um út um allar jarðir og kemur ekki heim fyrr en á morgnana, ætti lika
að spara sér umvandanirnar”.
Augnabrýrnar sigu, og ég sá, að hún var þreytuleg og æst i skapi. Ég
sá, að hendur hennar titruðu, er hún tók bláan hatt, sem hún átti, og lét
hann niður i hatteski. Svo kastaði hún ljósum lokkum sinum frá enninu
og leit á mig aftur.
„Ó-já”, byrjaði hún. „Við heyrðum sagt frá likarstörfum þinum við
kaífiborðið i morgun. Það var Ijómandi hugðnæm frásögn, kannske
helzt til falleg til þess að vera tekin trúanleg. Þetta var eins og
óprentaður kapituli úr ævisögu Florence Nightingale”.
„Þú mátt gjarna minnast þess”, sagði ég, „að ég á eins mikið tilkall
til vagnsins og þú, þótt ég noti hann ekki eins oft. — Já, og meðal ann-
arra orða: hvernig stóð á þvi, að þú sást, að hann var horíinn? Ekki
gazt þú séð það héðan heiman frá húsinu”.
Þrjózkusvipur færðist yfir andlit hennar. Augun dökknuðu eins og
þau gerðu ævinlega, þegar hún var barn og einhvern vanda bar að
höndum. Hún tautaði eitthvað, sem ég skildi ekki.
„Hvað segirðu?” spurði ég. „Þú veizt, að ég nem ekki það, sem þú
segir, þegar þú snýrð þér frá mér”.
TÍMINN
„Einmitt það”, sagði hún og vatt sér að mér og bar varirnar til af
óvenjulegri nákvæmni. „Ég fór niður til þess að vita, hvort lyklarnir
væru í bifreiðinni. Mig minnti, að ég hefði skilið þá þar eftir. Þú getur
þér þess nærri, hvort mér brá ekki i brún, þegar bifreiðin var horfin.
Það var að mér komið að sima á lögreglustöðina”.
„Það er nýtt, að þú skulir hafa áhyggjur út af þvi, hvar þú skilur lykl-
ana eftir. Þú veizt, að þú skilur þá hér um bil alltaf eftir i vagninum”.
Hún reigði höfuðið þóttalega, og ljóst hárið bylgjaðist fagurlega um
grannar axlir hennar og gula peysuna, sem fór svo vel við það. En hún
var ólundarleg til munns og augna, þegar hún sneri sér aftur að kjólum
sinum og klæðnaði.
Ég tók regnkápuna mina og hélt út. Manga var að þrifa anddyrið. Ég
sá það undir eins af höfuðburði hennar og axlaburði, er hún bar ryksug-
una milli hornanna, að hún var enn niðursokknari i hugsanir sinar
heldur en hvað hún átti annrikt.
„Jæja, Manga”, sagði ég um leið og hún hliðraði til fyrir mér til að
hleypa mér framhjá. „Þú hefur auðvitað heyrt um ferðir minar i nótt”.
„Já”, svaraði hún. „Ég hef heyrt um þær, og vel sé ykkur báðum”.
Mig furðaði á þvi, að hún skyldi ekki skamma mig. Ég hafði að
minnsta kosti búizt við hörðum snuprum.
„Og þegar þú sérð hann”, hélt hún áfram, „þá skaltu biðja hann að
koma hingað og lita á Jóa gamla. Hann er allur i keng dag, karlinn, og
þar þarf eitthvað meira en þessa béaða sinnepsplástra til þess að rétta
úr honum aftur”.
„Eigum við þá ekki að sima til Weeks?”
„Það erekki Weeks, sem ég var að tala um”. Hún rétti úr sér og hélt
ryksugunni i fanginu. „Nei”, hélt hún áframog horfði á mig athugulum
augum, „það er ungi læknirinn, sem ég vil fá. Nýir vængir sópa bezt”.
Lárétt
1) Leyfi. — 6) Forföður. — 7)
Ilvilt (lesið afturábak) 9)
Hvað?. — 10) Ell. — 11) Eins.
- 12) Ármynni. — 13)
Ohreinka. — 15) Upptökuat-
höfn. —
Lóðrétt
1) Sönglaði. — 2) Trall. — 3)
Lækkun verðs. — 4) Tónn. —
5) Frá ttaliu. — 8) Fiska. — 9)
Flissaði. — 13) Úttekið. — 14)
Eins. —
Ráðning á gátu No. 1202
Lárétt
1) íslands. — 6) Æla. — 7) LI.
— 9) Af. — 10) Aldanna. -—11)
NM, — 12) In. — 13) Ris. — 15)
Skralti. —
Lóðrétt
1) Irlands. — 2) Læ. — 3)
Albania. — 4) Na. — 5) Sof-
andi. — 8) Ilm. — 9) Ani. -r- 13)
RR. — 14) ST. —
Sunnudagur 10. september 1972
iil!í iS niWH í I!,
MÁNUDAGUR 11.
september
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. landsmálabl.).
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 Siödegissagan. „Þrútið
loft" eftir Þ.G. Wodehouse
Jón Aðils leikari les (21).
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15. Miðdegistónleikar.
16.15 Veðurfregnir. Létt lög.
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.30 „Sagan af Sólrúnu”
18. Fréttir á cnsku
18.10 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar
19.30 Daglcgt mál Páll
Bjarnason menntaskóla-
kennari flytur þáttinn.
19.35 Um daginn og veginn
Jón Baldvin Hannibalsson
skólameistari talar.
19.55 Mánudagslögin
20.30 Erlcndar raddir um
islenzk öryggismál (Áður
útv. 3. júni) Einar Karl
Haraldsson tók saman.
Lesari auk hans: Sigmund-
ur örn Arngrimsson. — Á
eftir stjórnar Tómas Karls-
son ritstjóri umræðum um
öryggismálin og þátt-
takendur i þeim eru: Björn
Bjarnason lögfræðingur og
Ragnar Arnalds alþingis-
maður.
21.30 Útvarpssagan: „Dala-
lif” eftir Guörúnu frá Lundi
Valdimar Lárusson leikari
les (21).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Búnaðar-
þáttur Páll Agnar Pálsson
yfirdýralæknir talar um
meðferð sláturdýra.
22.40 Hljómplötusafniö i um-
sjá Gunnars Guðmundsson-
ar.
23.35 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
11. september
18.00 Frá Ólympiuleikunum
Kynnir Ómar Ttagnarsson.
(Evrovision)
Hlé.
20.00 Fréttir
20.25 Veður og auglýsingar
20.30 Um loftin blá. Brezk
mynd, þar sem rakin er
saga loftbelgja og loftfara
og sagt frá tilraunum
manna, til að fullkomna
þessi farartæki. Þýðandi og
þulur Ellert Sigurbjörnsson.
21.00 Samspil. Hér gerir
sænski „Kultur-kvartett-
inn” undir forystu Jan Bark
tilraun að semja tónlist fyr-
ir sjónvarp, með þá kenn-
ingu að leiðarljósi, að
hljómur og mynd skuli vera
ein órjúfanleg heild. (Nord-
vision — Sænska sjónvarp-
ið)
21.20 Sumarhyski. Verðlauna-
leikrit eftir sænska rithöf-
undinn Lars Molin. Leik-
stjóri Christian Lund. Meðal
leikenda: Ernst Gunther,
Gun Jönsson, Wanja Basel,
Anders Nyström. Britt
Örnehed og Oscar Ljung.
Þýðandi Dóra Hafsteinsd-
óttir. Sumarhyski er nafnið,
sem ibúar smábæja við
sjávarsiðuna i austan- og
sunnanverðri Sviþjóð hafa
valið gestum sinum, stór-
borgarbúum inngn úr landi,
sem koma þegar vorar með
sitt hafurtask, færa með sér
umstang og ólæti — og pen-
inga. 1 þessu leikriti leitast
Lars Molin við áð lýsa sum-
ardvöl baðgestanna, sam-
skiptum þeirra innbyrðis og
við gestgjafana, frá sjónar-
hóli heimamanns. (Nord-
vision — Sænska sjónvarp-
ið)
22.55 Dagskrárlok