Tíminn - 19.09.1972, Page 14
14
TÍMINN
Priðjudagur 19. september 1972
Ég lét bollann á undirskálina og stóð upp, án þess að biða eftir svari
hennar.
Ég var svo óþreyjufull, að ég kom nær þvi klukkustund of snemma á
brautarstöðina. En i þetta skipti fann ég ekki til þess, að biðsalurinn
væri ömurlegur né leiðar þær minningar, sem við hann voru tengdar.
Þótt veðrið væri drungalegt og suddi i lofti, andaði ég með velþóknun
að mér þef af óunnu timbri og hálfbrunnum kolum og gufu af blautum
ullarfrökkum og skóhlifum. Mér hafði verið óvenjulega létt i skapi er
leigubifreiðin flutti mig til brautarstöðvarinnar. Umferðin á götunum
var mikil og tafsamt, þar sem þröngar götur mættust. Krap var á
gangstéttunum, og blaut drifan settist i flygsum á regnhlifar fólksins,
sem beið þess að komast yfir gangbrautir gatnanna. En þetta orkaði
ekki á hug minn þennan skuggalega desembermorgun. Ég var hress og
endurnærð, þrátt fyrir litinn nætursvefn, og öli skynfæri min voru
óvenjulega vökul. Það var engu likara en fólk fyndi, hve létt var yfir
mér og hrifist af þvi. Bifreiðarstjórinn brosti til min um leið og hann
hjálpaði mér út úr vagni sinum. Burðarkarlinn þreif undir eins pjönkur
minar, maðurinn, sem seldi farseðlana, gaf sér hæfilegan tima til þess
að afgreiða mig, þrátt fyrir jólaannrikið, og fólkið, sem beið á bekkjun-
um, horfði ekki á mig með jafn fjarrænum svip og það tiðast gerði. Ég
hafði ekki lil'að svona dag siðan sumarið, er ég trúlofaðist og hamingj-
an brosti til min frá hverju strái við götu mina.
„Það sést sjaldan sældarsvipur á fólki nú á dögum”, hafði Manga eitt
sinn sagt. ,,Það er bókstaílega óvænt hnoss að sjá mann, sem ekki er
seyrður og sútarlegur”.
Manga myndi undir eins sjá breytinguna, sem á mér var orðin og
geta sér til um ástæðuna. Þau voru skörp, gráu augun hennar. Hún
myndi einskis þurl'a að spyrja. Já, Manga og Táta voru gæddar ein-
hverjum hæfileikum til þess að lesa i hug minn, og ég gat treyst þvi, að
hvorug þeirra brygðist mér. Ég settist á einn bekkinn og beið. Ósjálf-
rátl datt mér Merek Vance i hug. Nú fyrst varð mér hugsað um það, að
honum kynni að hal'a gramizt, að ég fór á brott, án þess að segja honum
frá þvi. Að sönnu halði aðeins einn dagur fallið úr, en orðsending min til
hans hal'ði verið snubbótt. Hann hlaut að hafa fundið tómlætið, sem
fólgið var bak við orðin sjáll'. Ég óskaði þess, að ég gæti hlaupið inn i
einhvern simaklefann og talað við hann úr fjarlægðinni. En það var
mér ekki l'ært, svo að ég fór að hugsa um, á hvern hátt ég gæti gert
dálitla yfirbót, áður en ég kæmi til Blairsborgar. Ég varð að búa hann
undiraðheyra tiðindin,sem éghafðiaðsegja. Égsprattuppog gekk að
ritsimaaígreiðslunni og tók eyðublað af borðinu. Mér gekk erfiðlega að
orða skeytið. Ég varð lika að vera varkár i orðavali, þvi að starfsfólk
simans er stunum helzt til gjarnt til að þýða á sina tungu skeyti, sem
það sendir eða veitir móttöku.
Ég svipaðist um i ráðaleysi, og augu min höfnuðu við bréfspjöld á
borðinu og langa runu af margtuggnum málsháttum og tilvitnunum og
heillaóskum. Ég fann ekkert, sem hentaði mér, en > ég notfærði mér
hugmyndina og byrjaði að skrifa á gulan pappirinn:
MEREK VANCE
Ráðhústorgi, Balirsborg. Mass.
Ó, komið þér, trúfastir, syngjandi, sigrandi.
Kem tal'arlaust. E. Blair.
Afgreiðslustúlkan taldi orðin. Hún staðnæmdist spyrjandi með
blýantinn yfir ó-inu, en ég hristi höfuðið við spurn hennar og tillögu um
að fella það niður. Við sjálfa mig sagði ég: Merek Vance mun áreiðan-
lega vita, hvað þetta skeyti þýðir á læknamáli, hvernig svo sem það
kann að brenglast.
Ég leit á klukkuna. Hana vantaði sjö minútur i tiu. Ég reyndi að gera
mér i hugarlund, hve langt yrði þangað til skeyti mitt kæmist i hendur
viðtakanda. 1 huga mér sá ég sendisveininn hjóla yfir torgið i regnkápu
og með gráa, kollháa húfu, hringja dyrabjöllunni læknisins og biða með
kvittunina og blýantinn i hendinni. Ef til vill væri Vance á leið út i bif-
reiðina sina. Þá næmi hann staðar með hattinn á höfðinu og rifi gult
skeytið upp. Svo legði hann það á skrifborðið sitt ofan á önnur blöð og
bréf.
Skyndilega datt mér Harrý i hug. Kverkarnar á mér urðu þurrar, og
ég leitaði ákaft að orðum, sem hæfðu tiðindunum, er ég ætlaði að segja
honum i einrúmi um kvöldið. Biðsalurinn hvarf i móðu fyrir augunum á
mér, er ég hugsaði til þeirrar stundar. ,,Harrý”, ætlaði ég að segja,
,,Harrý! Okkur hefur verið svo margt mótdrægt, elsku vinur minn.
Hugsaðu þér, að þetta breyttist — einhver dásamleg breyting ætti sér
stað! ”
Ég skalf af unaði, er mér varð hugsað til þess, að ég ætti eftir að
heyra rödd hans einu sinni enn. Ef til vill þurfti ég að biða þess i marg-
ar vikur, jafnvel mánuði, en ég gat vel beðið. Allt var að verða eins og
það var áður, jafnvel miklu betra, þúsund sinnum betra. Fálætið, sem
ég hafði orðið að búa við siðan ég kom aftur til Blairsborgar, var úr
sögunni. Ekkert ekki einu sinni verksmiðjudeilurnar — gat framar
varpað skugga á hamingju okkar.
1 snyrtistofu kvenna sá ég gamla bibliu, sem fest var við borðið, sem
hún lá á, og ég tók að fletta henni, eins og ég gerði stundum forðum,
þegar ég var trúræknari en nú. Athygli min beindist að þessu versi i
orðskviðum Salómons: „Langdregin eftirvænting gerir hjartan sjúkt, .
en uppfyllt ósk er lifstré”.
Lifstré.... Voru þaðekki greinar þess, sem nú skutu grænum blöðum i
sál minni? Ég stóö undrandi andspænis sannindum þessara orða. Og
enn er ég full lotningar, er ég skrifa þessi orð á hvita örkina, þvi að
þau voru eins og bergmál frá hjarta minu — bergmál allra hjartna sem
slá og vona, hvar i heimi og á hvaða-ima sem er.
Ég var að koma mér fyrir við glugga járnbrautarvagnsins, þegar
burðarkarl rogaðist eftir ganginum með farangur, sem ég bar kennsl á.
Það var hatteski, sem var merkt mér, ferðataska Hönnu systur minnar
og lítill, grár fótapoki, sem ég hafði gefið henni á siöasta afmæli henn-
ar. Á eftir karlinum kom Hanna sjálf. Ég ætlaði að seilast til hennar um
leið og hún gekk fram hjá mér, en náði ekki til hennar. Athygli hennar
beindist öll að burðarkarlinum, sem var að visa henni á sæti einhvers
staðar aftur i vagninum. Hún var með nýjan, grænan hatt á höfðinu —
ofurlitiö krili, sem lá eins og laufblað ofan á björtu, bylgjuðu hárí henn-
ar. Hún var rjóð i kinnum og dró andann ótt og hafði bersýnilega flýtt
sér mjög. Hanna þurfti ævinlega að flýta sér, og lestin var lika á förum.
Það var ekki að undra, þótt hún vekti athygli fólks. Það var sérstaklega
ekki að undra, þótt karlmennirnir gleymdu umræðuefni sinu, þegar
hún kom blaðskellandi inn i vagninn.
Ef ég væri karlmaður, hugsaði ég, myndi ég áreiðanlega lita Hönnu
hýru auga —ekki sjálfa mig. Það var furðulegt, að hún skyldi ekki vera
gift fyrir löngu. Mörg tækifæri höfðu henni boðizt til að.... Verið gat, að
Lárétt Lóðrétt
) Land. — 6) Púka — 7) 1) Pjáturs,- 2) Sá.- 3) Klagaði- 4)
linkstafir. - 9) Nafar. - 10) Al.-5) Amstrið,- 8) Trú.- 9) Ósa,-
and, — 11) Pila. — 12) Fersk — 13) Ær‘ 14) Af-'
3) Abreiður. — 15) Ergilegra. —
Lóðrétt
i Knock out. — 2) Leyfist. — 3)
næðissöm. — 4) Efni. — 5) Tölu-
srtkostnaðarsama. — 8) Aur. —
) Elska 13) Tónn. — 14) Félag.
áðning á gátu No. 1209
Lárétt
Páskana.-6) All,- 7) Át.-9) Ós,-
I) Tregast,- 11) UÚ- 12) Ar,- 13)
ða.- 15) Skrifað.-
HVELL
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
11
11
sllí Jí
Þriöjudagur
19. september
7.00 Morgunútvarp■
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Eftir hádegið. Jón B.
Gunnlaugsson leikur létt lög
og spjallar við hlustendur.
14.30 ,,Lifð og ég”. Eggert
Stcfánsson söngvari segir
frá.Pétur Pétursson les (2).
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15 Miðdegistónleikar.
16.15 Veðurfregnir. Létt lög.
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.30 „Sagan af Sóirúnu” eftir
Dagbjörtu Dagsdóttur. Þór-
unn Magnúsdóttir leikkona
lýkur lestrinum (20).
18.00 Fréttir á ensku
18.10 Tónleikar. Tilkynningar
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Kréttaspcgill
19.45 islenzkt umhverfi.
Steingrimur Hermannsson
framkvæmdastjóri rann
sóknarráðs rikisins talar
um undirbúning og áætlana-
gerð að framkvæmdum,
sem breyta umhverfinu
(Áður útv. 29. ág.).
20.00 Lög unga fólksins.
Ragnheiður Drifa Stein-
þórsdóttir kynnir.
21.00 íþróttir. Jón Ásgeirsson
sér um þáttinn.
21.20 Smásaga: „Syfja” eftir
Anton Tsjekov. Pétur
Sumarliðason þýddi. Ingi-
björg Stephensen les.
21.40 „Leikir”, balletttónlist
cftir Debussy.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Endur-
minningar Jóngeirs Daviðs-
sonar Eyrbekk. Jónas
Arnason byrjar lestur út
bók sinni „Tekið i blökk-
ina”.
22.50 Ilarmonikulög. Sölve
Strand leikur með hljóm-
sveit sinni.
22.55 Á hljóðbergi.
23.20 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
20.00 Fréttir
20.25 Vcður og auglýsingar
20.30 Ashton-fjölskyldan
Brezkur framhaldsmynda-
flokkur. 21. þáttur.. Hetju
fagnað. Þýðandi Jón O.
Edwald. Efni 20. þáttar:
Sheila heimsækir heimili
tengdaforeldra sinna. Hún
hef áhyggjur af Davið sem
ekkert hefur látið frá sér
heyra að undanförnu. Sheft-
on Briggs hefur áhuga á
framleiðslu svinakjöts, en
lendir i ógöngum. Margrét
og Michael eru ákveðin að
hefja sambúð, en Margrét
hefur ekki náð sér eftir loft-
árásina og barn þeirra fæð-
ist andvana.
21.20 iþróttir. Yfirlit um
keppni á Ólympiuleikunum.
Umsjónarmaður ómar
Ragnarsson.
22.20 Séð með eigin augum
Sænsk heimildamynd gerð
að tilhlutan nefndar. sem
starfar á vegum alþjóð-
legrar stofnunar að rann-
sóknum á striðsglæpum
Bandarikjamanna i Indó-
Kina. Nefndina skipa
Bandarikjamaður. Svii,
Norðmaður. Englendingur
og Rússi. 1 myndinni er rætt
við ýmsa aðila Vietnam--
striðsins. brugðið upp
myndum af afleiðingum
loftárása og útskýrður
tæknibúnaður Bandarikja-
hers til sprengju- og eitur-
hernaðar. Þýðandi og þulur
Óskar Ingimarsson. Að
myndinni lokinni hefst i
sjónvarpssal umræðuþáttur
um efni hennar. Umræðum
stýrir Eiður Guðnason. Þess
ber að geta. aö mynd þessi
er alls ekki við barna hæfi.
23.40 Dagskrárlok.