Tíminn - 20.09.1972, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Miðvikudagur 20. september 1972
Mér varð litið á sjálfa mig, þegar ég gekk framhjá stórum vegg-
spegli. Ég var með fangið fullt, alveg eins og allir aðrir. Enginn hefði
séð það á mér, hvernig mér var innan rifja. Það var ekki orðið fram-
orðið, en samt var tekið að rökkva i borginni og búið að tendra ljós f
skreyttum gluggum búðanna. Ég lét mig berast með fólksstraumnum í
áttina að Kopleytorgi. Ég átti ekkert erindi heim til Eníku fyrr en leið
að kvöldverðartima, og ég kaus þvi að reika um og búa mig undir að
svara spurningunum, sem hún myndi láta dynja yfir mig. Mér var
sama hvert ég fór. Alls staðar blöstu gamalkunnir staðir við augum
minum. Þessar götur hafði ég gengið á ferðum minum til læknanna.
Þarna við hornið var blómabúðin, þar sem ilmrikustu fjölurnar fengust
þarna stóð blindi maðurinn i skýli sinu og seldi blöð og timarit, þarna
var hundaverzlunin, þar sem ávallt voru á boðstólum kjölturakkar við
allra hæfi, hýreygir og styrknir seppar. Ég staðnæmdist ekki við glugg-
ana til þess að horfa á kvikindin, eins og aðrir vegfarendur gerðu. Táta
beið min heima i Blairsborg og saknaði min — hvað sem aðrir kunnu að
gera.
Mér virtist bera meira á betlurum og götusölum heldur en venjulega.
Þeirstóðu skjálfandi yfir glingri sinu. Ég forðaðist að lita á þá. Á einu
götuhorninu voru hlaðar af grenigreinum, sem ramma angan lagði af.
Hinum megin viö götuna Stóðu blaðsölustrákarnir og veifuðu nýjum
blöðum með stórum fyrirsögnum: „Fjármálunum er stefnt i öngþveiti.
Bankahrun yfirvofandi.” — „Nýtt verðfall ógnar framleiðendum.” —
„Næststærstu ullarverksmiðju Massachuettsriki lokaö”. Ég hefði ekki
lesið þessar fyrirsagnir, ef Harrý hefði verið með mér. Og þótt ég hefði
lesið þær, hefði ekki sett að mér kaldan hroll, þrátt fyrir hlýja sel-
skinnskápuna.
Ég vil forða mér burt frá þessum blöðum og þessu fólki, sem vill selja
mér varning, sem ég vil ekki kaupa, hugsaði ég og ætlað að hraða mér
yfir götuna.
Venjulega var ég mjög varfærin á götum úti, enda veitti heyrnar-
lausri stúlku ekki af þvi. Ég þóttist einnig hafa skyggnzt vel um i þetta
skipti, en þó hlýt ég að hafa farið mér helzt til óðslega. Þegar ég var
komin fáein skref út á götuna, nam ég allt i einu staðar. Ég skalf frá
hvirfli til ilja. Ég hafði heyrt hljóð, og i þetta skipti var ekki um að vill-
ast. Bifreiðalúður var þeyttur, og það iskraði i hemlum. Heljarstór
vöruvagn staðnæmdist svo nærri mér, að ég fann ylinn frá aflvélinni.
Ég stóð grafkyrr og brosti aulalega fram i skelfdan og reiðan öku-
manninn. Ég sé hann enn fyrir mér, er hann starði á mig yfir stýrið,
þar sem ég stóð á miðri götunni og brosti til hans, eins og hann hefði
bjargað lifi minu i stað þess að hafa verið nærri búinn að kála mér. Það
var sjálísagt gott, að ég heyrði ekki það, sem hann kallaði til min, þvi
að það hefur vist verið heldur ófagurt. En látæði hans og svipur vakti
mig loks af leiðslunni.
Ég veit ekki, hvernig ég komst yfir götuna. Ég veit það eitt, að ég var
enn brosandi, er ég hafði forðað mér þangað, sem ég var óhult. Fæturn-
ir ollu mér vart, og hendur minar skulfu svo mikið, að ég átti fullt i
fangi að varðveita böggla mina. Loks kom ég auga á auðan bekk, og á
hann settist ég.
Ég hlaut aö vekja athygli vegfarendanna, þarna sem ég sat á bekkn-
um með pinklana allt i kringum mig, þvi að tárin flóðu niður kinnar
minar. En ég skeytti þvi engu. Ég hafði heyrt bifreiðalúður hvina og
gat ekki lengur neitað þvi, að kraftaverkið hafði gerzt. Ég get enga
grein gert mér fyrir þvi, hve lengi ég húkti grátandi á bekknum, öllum
þeim, sem leið áttu hjá, til undrunar. Hin óvænta von lét mig gleyma
öllu, sem fram fór umhverfis mig.
Og svo hélt ég heimleiðis meö böggla mina i rökkrinu. Dökka jóla-
sveiga bar við uppljómaða glugga húsanna, sem ég fór fram hjá Kinn-
ar minar voru stamar eftir tárin, sem þar höfðu þornað, og ég fann vart
til fótanna.En ég var ekki lengur einmana og yfirgefin. Mér varð jafn-
vel litið við, eins og byggist hálfvegis við að sjá Merek Vance við hlið
mér. Hann hafði einu sinni biargað mér frá bráðri hættu, sem ég fékk
ekki heyrt að nálgaðist, og nú hafði hann bjargað mér i annað sinn, þótt
hann væri sjálfur i órafjarlægð. Nú sat hann að likindum við borðið i
lækningastofu sinni. Ég vissi það, og þó fannst mér eins og hann hefði
lagt heita og sterka hönd sina á arm minn.
Ég staðnæmdist snöggvast við dyraþrepið á húsi Eniku og hallaði
mér upp að köldu handriðinu og sótti i mig veðrið áður en ég gengi inn.
Hlustir minar voru aftur óstarfhæfar og lifvana. Verið gat, að langir
timar liði áður en ég greindi hljóð aftur. En ég hafði eignazt vonina og
trúna.
TUTTUGASTl OG FJÓRÐI KAPÍTULI
Ég átti furðulega vökunótt i gestaherbergi Eniku. Ég reyndi að lesa
mig i svefn, en rósirnar á veggfóðrinu drógu meir að mér athygli sina
heldur en blöðin, sem ég fletti, og orðin, sem á þau voru letruð. Loks
slökkti ég ljósið og lagðist út af og mændi þöndum augum út i myrkrið.
Ég rifjaði viöburði dagsins hvað eftir annað upp i huga minum.
Morguninn hafði verið grár og óyndislegur eins og luktur brumhnappur
trjánna á vetrardegi, en svipur dagsins hafði breytzt eins og aðfram-
komið blóm, sem látið er i vatnsskál. Eða var ég sjálf ekki öllu heldur
eins og slikt bóm?
Þótt ég hefði einskis hljóðs orðið vör um kvöldið, gat ég ekki verið i
neinum vafa um, að ég hafði heyrt. Ég var þess lfka vör, að einhver
breyting var að eiga sér stað i eyrum minum. Þögn rikti enn i kringum
mig, en samt var nýtt lif að færast i þau. Það var eins og slitinn sima-
þráöur hafði skyndilega verið tengdur saman. Þegar ég skoðaði hug
minn, fannst mér, að ég hefði alltaf alið i hug mér dulda von um lækn-
ingu, hversu oft og afdráttarlaust sem ég hafði neitað þvi. Þrátt fyrir
hina þrálátu afneitun varanna, hafði hún dafnað og þróazt i innstu
fylgsnum hugans og veitt mér styrk, án þess að ég vissi af þvi sjálf. Ég
sofnaði um það leyti, sem föl morgunskima tók að dreifa myrkrinu i
herberginu. Hin óvænta hamingja sveipaði mig enn hlýrri og mýkri og
léttari voðum en beztu æðardúnsængum Eniku Blair.
„Nei, ég get ekki verið lengur”, sagði ég, er við höfðum setzt að
snæðingi morguninn eftir. „Ég verð að fara með næstu lest”.
„Þið eruð alltaf á þveitingi, þetta unga fólk”, sagði Enika og veifaði
silfurgafflinum. „Þið hafið enga eirð né staðfestu. Þess vegna skýzt
ykkur alltaf yfir það, sem getur veitt ykkur kyrrláta hamingju og jafn
vægi hugans. Ég hélt þó, að þú myndir þrá að giftast og eignast heimili
og staðfestu, en i seinni tið ert þú orðin sama fiðrildið og Hanna”.
Hún horfði á mig athugulum augum, eins og hún vænti þess, að áhrif-
in af orðum hennar birtust i svip minum.
„Ég á vist ekki að álasa þér, þótt þig langi heim til Harrýs”, hélt hún
áfram. Þessi langa bið eftir brúðkaupinu hlýtur að vera nógu þreyt-
andi þó að þið séuð ekki lengi fjarvistum lika. Mér kæmi ekki á óvart
Lárétt
1) Gerð samstæð. —■ 6) Virð-
ing. — 7) Svik. — 9) Eins. —
10) Óvinir. — 11) öfugur
tvihlj. — 12) Tónn. — 13) Ana.
— 15) Ræfill. —
Lóðrétt
1) Málms. — 2) 2000. — 3)
Bölvaði. — 4) Borðandi. — 5)
Sverari. —■ 8) Veina. — 9) Væl.
— 13) Sturlaður. — 14) Burt. —
Ráðning ágátu NO. 1210
Lárétt
I) Rúmenia. — 6) Ára. — 7)
TF. — 9) Al. — 19) Holland. —
II) ör. — 12) Ný. — 13) Lök. —
15) Gramara. —
Lóörétt
1) Rothögg. — 2) Má. — 3J
Erilsöm. — 4) Na. — 5) All-
dýra. — 8) Aur. — 9) Ann. —
13) La. — 14) Ka. —
itlli l
ílSfflSI!
Miövikudagur
20. september
7.00 Morgunútvarp•
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar
14.30 ..Lifið og ég”, Eggert
Stefánsson söngvari segir
frá Pétur Pétursson les (3)
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15 islenzk tónlist.
16.15 Veðurfregnir. Alþjóða
bankinn, stofnun hans og
starfshættir: Haraldur
Jónsson hagfræðingur
flytur fyrra erindi sitt.
16.35 Lög leikin á flautu.
17.00 Fréttir. Tónleikar
17.30. ...lói norski": Á sleða-
veiðum með Norðmönnum.
18.00 Frcttir á ensku .
18.10 Tónleikar. Til-
kynningar.
18.45. Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Frcttir. Tilkynningar.
19.30 Ilaglcgt mál .
19.35 Álitamál.Stefán Jónsson
stjórnar umræðuþætti,
20.00 Konsert nr. 4 i B-dúr
fyrir fiðlu, klarinettu og
strcngjasvcit eftir Karel
Stamic.Pavel Ackermann
og Jiri Ptácink leika ásamt
strengjasveitinni i Prag.
20.20 Sumarvakaa. Bildur og
blóðkorn Þorsteinn frá
Hamri tekur saman þáttinn
og flytur ásamt Guðrúnu
Svövu Svavarsdóttur. b. í
hendlngum Hersilia Sveins-
dóttir fer með stökur ortar i
göngum og réttum. c. Vopn-
firðingará Fellsrctt'Gunnar
Valdimarsson frá Teigi
flytur fimmta og siðasta
hluta frásagnar Benedikts
Gislasonar frá Hofteigi. d.
Visnalög Æsa Karlsdóttir
syngur sænsk lög; Guðrún
Kristinsdóttir leikur á
pianó.
21.30 Útvarpssagan:
„Dalalif" el'tir Guðrúnu frá
Lundi Valdimar Lárusson
leikari les (25)
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir. Endur-
ininningar Jóngeirs Daviðs-
sonar Eyrbekk, Jónas
Árnason les úr bók sinnj
..Tekið i blökkina” (2)
22.35 Djassþáttur i umsjá
Jóns Múla Árnasonar
23.20 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Mióvikudagur
20. september
20.00 Frcttir
20.25 Veður og auglýsingar
20.30 Stcinaldarmcnnirnir
Þýðandi Guðrún Jörunds-
dóttir.
20.50 Olia á norðurslóðum
Norð-austur i Dumbshafi
liggja Svalbarði og
Bjarnarey, hrjóstrugar
eyjar og illa byggilegar, en
hernaðarlega mikilvægar
og ef til vill auðugar af dýr-
mætum jaröefnum. Eyjar
þessar tilheyra Noregi að
nafninu til, en á undanförn-
um árum hafa ýmsir aðilar
komizt þar yfir landspildur
og námaréttindi. og nú er
Norðmönnum mikill vandi á
höndum þvi talið er vist að
olia finnist brátt i grennd
við eyjarnar. (Nordvision —
Norska sjónvarpið) Þýð-
andi Jóhanna Jóhanns-
dóttir.
21.35 Valdatafl.Brezkur fram-
haldsmy ndaflokkur. 13.
þáttur. Misheppnað ráða-
brugg Sögulok. Efni 12.
þáttar: Wilder kemst að
raun um. að Kenneth Bligh
hefur veitt ihaldsflokknum
fjárhagsaðstoð án vitundar
föður sins. Caswell Bligh
bregzt reiður við. þegar
hann fréttir þetta. en Wilder
bendir Kenneth á nýja leið,
til að fela greiðslur til
flokksins.
22.25 Dagskrárlok.