Tíminn - 20.09.1972, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 20. september 1972
SUF — ÞINGIÐ
3
Samþykkt 14. þings SUF um efnahagsmál:
Lausn skammtímavandamála og
mótun nýrrar efnahagsstefnu
14. þing SUF lýsir ánægju sinni með myndun
nýrrar vinstri stjórnar og samþykki sínu við þau
meginmarkmið I cfnahags og atvinnumálum, sem
stefnuyfirlýsing ríkisstjórnarinnar gaf fyrirheit
I
Þing SUF bendir á, að þeir efnahagserfiðleikar ,
sem rikisstjórn Alþýðuflokks og Sjálfstæðisflokks
skildi við, hafa enn ekki verið yfirunnir. Auk þess
hefur aðeins að litlu leyti verið hafizt handa um
mótun islenzks efnahagslifs á grundvelli þeirrar
félags- og skipulagshyggju, sem Framsóknarflokk-
urinn hefur boðað á undanförnum árum.
Þau efnahagsvandamál, sem við er að glima á
liðandi stund og þarfnast skjótrar úrlausnar, eru i
aðalatriðum þessi:
1. Þensla, sem stafar af of mikilli eftirspurn.
Góðæri siðustu missera hefur ekki verið mætt
með nógu einbeittum fjármála- og peningalegum
aðgerðum.
2. Alvariegar horfur i greiðslustöðu iandsins gagn-
vart útlöndum, sem afleiðing af innflutnings-
eftirspurn siðustu missera.
3. Yfirvofandi alda verðhækkana, sem nú er haldið i
skcfjum með timabundinni verðstöðvun. Verði
þeirri öldu hleypt út i verðlagið mun hún koma af
stað vixilhækkunum kaupgjalds og verðlags og
grafa enn frekar undan greiðslugetu atvinnuveg-
anna.
Þingið vekur athygli á, að þessi vandamál eru
ekki ný á nálinni. Reynslan hefur hins vegar sýnt,
að gömul hefðbundin úrræði eru ekki einhlit til
lausnar á þeim. Þvi verður að leita nýrra leiða.
Verði slikt ekki gert, þá er hætta á, að ferill vinstri
stjórnarinnar og viðreisnarstjórnarinnar verði
næsta keimlikir.
Þing SUF leggur áherzlu á, að tekið verði tillit til
eftirfarandi atriða, þegar ákveðnar verða aðgerðir
til lausnar þeim skammtima efnahagslegu vanda-
málum, sem nú blasa við:
1. Verði dregið úr fjárfestingu um ákveðinn tima,
liggi til grundvallar þeirri ákvörðun skýr
forgangsröðun um framkvæmdir. Fjárfestingar-
takmarkanir verði ekki látnar ná til fiskiðnaðar,
skóla eða ibúðarhúsnæðis.
2. Fjárlög ársins 1973 verði afgreidd með greiðslu-
afgangi.
3. Beitt verði stighækkandi óbcinum sköttum á
ýmsar vörur, sem eru umfram daglegar lifs-
nauðsynjar.
4. Útlánastefna bankakerfisins verði samræmd.
Skattaeftirlit verði stóraukið og ótviræð ákvæði
sett inn i skattalög um heimild til eignakönnunar,
svo að fulltryggt sé,að náist til duldra tekna milli-
liða og þeirra, sem vegna eðlis starfs sins hafa ekki
búið við sama aðhald i skattamálum og flestar
stéttir.
Þótt framangreindar ráðstafanir séu nauðsyn-
legar til lausnar núverandi efnahagsvanda, fela
þær ekki i sér þá grundvallar stefnubreytingu, sem
óhjákvæmileg er, eigi islenzkt efnahagslif að ein-
kennast af varanlegum traustleika og samfelldum
framförum. Slik grundvallarbreyting er fólgin i
þeirri skipulagshyggju, sem SUF hefur boðað á
undanförnum árum. Meginatriði hennar er, að
stjórn efnahagslifsins sé byggð á yfirlitsáætlunum
um höfuðþætti þjóðarbúsins og séráætlunum um
þróun einstakra atvinnuvega, opinberar fram-
kvæmdir, fjárfestingu og neyzlu. Rikisvaldið hafði
forystu um gerð slikra áætlana i nánu samstarfi við
samtök launþega og einstakra atvinnuvega, sam-
vinnuhreyfinguna og landshlutasamtökin. Við gerð
áætlananna og framkvæmd þeirra verði sérstök
áherzla lögð á eftirfarandi:
1. Áætlanirnar verði grundvallaðar á ýtarlegum at-
hugunum á ástandi og framtíðarmöguleikum
hinna mörgu þátta þjóðarbúsins og raunhæfum
skoðanaskiptum milli allra þeirra aðila, sem hlut
eiga af áætlanagerðinni. Þannig skapi undir-
búningsstarfið skilyrði fyrir árangursrikri fram-
kvæmd.
2. Fjárlög hvers árs verði i samræmi við markmið
áætlananna. Opinbcrum framkvæmdum verði
gagngert beitt i þeirra þágu.
3. Framkvæmdir bæja- og sveitafélaga verði á veg-
um heildarsamtaka þeirra samræindar yfirlits-
áætlunum og hinum einstöku séráætlunum.
4. Lánastarfsemin i landinu verði fyrst og fremst
miðuð við að auðvelda framkvæmd áætlananna.
5. Tolla- og skattakerfið verði látið þjóna markmið-
um áætlananna. Tekið verði tillit til þeirra at-
vinnugreina og landshluta, sem ákveðið verður
að hafi forgang.
(>. Rikisstvrkir verði eingöngu veittir til þeirra
þátta þjóðarbúsins, sem standa hölium fæti um
stundarsakir, og til að gera þeim kleift að geta
sjálfstætt náð þeim markmiðum, sem
áætlanirnar hafa sett.
Auk þessara almennu þátta i framkvæmd skipu-
lagshyggjunnar vill þing SUF leggja rikasta
áherzlu á þá tegund séráætlana, sem fjalla um
einstaka landshluta. Jafnframt þvi, að landshluta-
áætlanirnar verði samræmdar yfirlitsáætlunum um
þróun þjóðarbúsins og áætlun um einstaka atvinnu-
vegi, verður að tryggja, að i framkvæmd þeirra sé
tekið tillit til eftirfarandi atriða:
1. Mynduð verði þróunarráð i hverjum landshluta,
skipuð fulltrúum sveitarfélaganna, framleiðenda
og félagssamtaka. Verkefni ráðanna verði að
' samræma hinar ýmsu aðgerðir i þágu markmiða
áætlananna.
2. Framkvæmdir opinberra aðila, félaga og
einstaklinga verði samræmdar I þvi skyni, að
efnahagsþróunin i hinum ýmsu landshlutum
verði sem jöfnust.
3. Sérstökum aðgerðuin verði beitt til að draga úr
ofþenslu á aðal þéttbýlissvæðinu.
4. Framleiðslu- og félagmiðstöðvar verði efldar
innan landshlutanna og stuðlað að þvi, að þær
vcrði nægilega öflugar til að geta sjálfkrafa við-
haldið og eflt þróun landshlutans.
Að lokum vill þing SUF vekja athygli á þvi, aö
Framkvæmdastofnun rikisins hefur enn ekki orðið
sá aflgjafi nýrrar efnahagsstjórnar, sem nauðsyn-
legt er til að tryggja grundvallarstefnubreytingu.
Stofnunin sjálf hefur reynzt atkvæðalitil og ýmsir
opinberir aðilar hafa sniðgengið hana við töku
afdrifarikra ákvarðanna i fjárfestingarmálum.
Eigi sú skipulagshyggja,sem boðuð hefur verið að
verða annað og meira en orðin tóm, verður tafar-
laust að sýna i verki,að Framkvæmdastofnun rikis-
ins sé þess megnug og að henni sé ætlað að hafa for-
göngu um efnahagsstjórn i anda slikrar skipulags-
hýggju.
Sunnlendingar á SUF-þinginu.
Alyktanir um landbúnað og sjávarútveg
A1 y k t u n u m
landbúnaö.
Þing SUF áréttar þá skoðun
samtakanna, að landbúnaður
hefur verið og hlýtur að verða
ein af meginstoðum islenzks
atvinnulifs. Landbúnaður hef-
ur á siðari árum orðið undir-
staða þeirra greina útflutn-
ingsiðnaðarins, sem reynzt
hafa haft hvað mesta vaxtar-
möguleika.
Þing SUF leggur áherzlu á,
að góðærið nýtist landbúnað-
inum til uppbyggingar á
breiðum grundvelli án þess að
um offramleiðslu verði að
ræða.
Þing SUF álitur að nauðsyn-
legt sé að stórefla menntun
bændastéttarinnar.
Búfræðimenntuðum bænd-
um verði veittur forgangur
um öflun lána og aðra upp-
byggingu og rekstur.
Ályktun um sjávarút-
veg.
Um leið og 14. þing SUF
fagnar þvi, hve farsællega
hefur tekizt með útfærslu
landhelginnar, leggur það rika
áherzlu á, að nú þegar verði
hafizt handa um undirbúning
að skynsamlegri nýtingu
hennar.
Þing SUF fagnar þeim stór-
huga áformum um uppbygg-
ingu sjávarútvegsins, sem
rikisstjórnin hefur boðað, en
vill jafnframt minna á nauð-
syn þess að samræmis gæti i
uppbyggingu veiðiflotans og
frystihúsanna.
Þing SUF itrekar fyrri
ályktanir um aukna full-
vinnslu sjávaraflans og nauð-
syn þess að menntun starfs-
fólks i fiskiðnaði verði stór-
aukin. Þvi aðeins að þetta
tvennt fylgi i kjölfar útfærslu
landhelginnar mun hún koma
þjóðinni að verulegum notum.