Tíminn - 03.10.1972, Side 10

10
TÍMINN
Þriðjutlagur :i. október 1972.
Fyrrverandi drykkju- og afbrotamenn fn
F •
á samkomu hjd Fíladelfíu
Þa6 er (ólk á öllum aldri á samkomunni og fyllir út úr dyrum
i siöasta skipti, sem ég fékk
nafn mitt i blöftin, þá var þaft fyrir
allt annaft en kristilegt starf, þá
var þaft fyrir glæpaverk. fcg er
stoltur yfir þvi núna, aö fá þó aö
mæla nokkur orft i nafni Jesú
Krists. Þetta eina ár, sem ég hef
verift frelsaftur, hefur verift
dásamlegt. Kg var búinn aft vera
drykkjusjúklingur i mörg ár og
eiturly fjaneytandi, stundafti
fangelsi meft meiru og var ákaf-
lega illa þokkaftur af lögreglu og
iiftrum yfirvöldum. fcg er búinn
aft flækjast þetta milli drykkju-
mannahæla og stofnana og fang-
elsa, þar hefur verift mitt plan
svona. I*ó var alltaf þrá eftir aft
linna eitthvaft, einhvern iifandi
kristindóm. ícg vissi alltaf, aft þaft
hlyti aft vera eitthvaft til, eitthvaft
annaft cn þcssi daufti kristindóm-
ur, scm boftaftur er i kirkjunum.
Svo var það fyrir einu ári að ég
var úti i Málmey og álpaðist þar
inn á samkomu Uvitasunnu-
safnaðarbara til að gera eitthvað.
Ég settist við hliðina á gamalli
konu, sem fór strax að nauða i
mér að láta nú frelsast.
Ég hugsaði sem svo, að ég gæti
eins gert það eins og hverja aðra
vitleysu um ævina, ég hafði feng-
ið nafn mitt ótal sinnum i blöðin
fyrir alls konar vitleysu og þvi þá
ekki að reyna þetta. Ég gæti svo
farið, inn á næstu krá á eftir og
fengið mér ærlega neðan i þvi.
l*að er ekkert nema það, að ég fer
og biðst fyrir.
Eftir guðsþjónustuna finn ég,
að eitthvað hefur gerzt hið innra
með mé, og upp frá þessum degi
fyrir ári siðan úti i Málmey hef ég
verið frelsaöur maður, hef hvorki
snert áfengi né tóbak og hef þjón-
að Jesú af alefli hvern dag siðan.
Ég hef séð konu mina frelsast,
vini og vandamenn, og þetta er
dásamlegt. Vakning er yfir Is-
landi núna og i hverri viku kemur
fjöldinn allur af ungu fólki á sam-
komur okkar i F’iladelfiu. Svona
mikill fjöldi ungs fólks á fslandi,
sem hefur aldrei gefið sig Jesú á
hönd.
Ég er 26 ára og hef verið sjó-
maður mest allt mitt lif. Ég tók
drykkjutúra upp á 6-8 mánuði, og
Bárftur Arni vitnar..
,,hið eina sanna lifandi vatn er
það, sem kemur út og fer inn”
(hvernig. svo sem ber að skilja
það.)
Lokasöngurinn, ,,Halelúja,
halelúja, halelúja.......”, var
sunginn af geysilegum krafti og
innlifun og stóð söfnuðurinn á
meðan með uppréttar hendur og
lokuð augu og sársaukasvip á
andlitinu.
Þar með var komið að lokum
samkomunnar og gekk þá fram
formaður safnaðarins, Einar J.
Gislason, og kallaði út yfir salinn,
hvort einhverjir vildu koma og
láta biðja fyrir sér. Stóðu þá upp
ein fimm ungmenni, gengu fram
að fremsta bekk og köstuðu sér á
kné við hann og grúfðu andlitið i
höndum sér á setunni. Nokkrir
eldri menn gengu fram að baki
þeirra, lögðu hendurnar á herðar
þeirra og struku þeim um höfuð.
Um leið þuldu þeir fyrirbænir
hárri raust með miklum til-
finningahita, en muldrið i
söfnuðinum var orðið að þungum
gný grátklökkra og allt að þvi
ómennskra radda i eyrum þess,
sem hefur áður komið á svona
samkomu: ,,halelúja, Jesú, Jesú,
amen, halelúja, amen.....’
Tilfinningahitinn óx jafnt og
þétt, svo að mörgum virtist liggja
við yfirliði. Var þvi likast á svip
margra stúlknanna, að þær væru
á barmi ofsalegrar fullnægingar.
Ein stúlka, sem átti 25 ára afmæli
þennan sama dag, kom út eftir
fundinn með rauða hvarma og
glóð i augum. Hún hafði frelsazt.
Eftir fundinn bauð Einar
fréttamanni inn á skrifstofu sina
til viðræðna. Voru þar fyrir ungu
mennirnir, sem vitnað höfðu um
kvöldið, unga stúlkan nýfrelsaða
og tveir eldri menn. '
Einar skýrði i upphafi frá þvi,
að hvitasunnu—söfnuðurinn, sem
i Reykjavik nefnist Filadelfia,
hafi fyrst fest rætur i Vestmanna-
eyjum um 1920. Frumkvöðullinn
var norskur maður, Erik Osbö.
Frá þessum fyrsta söfnuði, sem
kallar sig Betel. breiddist trúar-
Tímamyndir
- Róberi
þegar ég var 17 ára tók ég minn
versta túr, 8 mánuði.
Nú vinn ég i sælgætisverk-
smiðju suður i Hafnarfirði, þar
sem starfsfólkið er allt frelsað,
allt frá forstjóra til pökkunar-
stúlku. Það er undursamlegur
andi, sem þar rikir, við treystum
öll hvert öðru fullkomlega.
Forstjórinn trúir mér óhræddur
fyrir lyklunum að peningaskápn-
um — mér, sem var stórþjófur
fyrir nokkrum árum. Og fyrir
nokkru var ég gerður að gjald-
kera fyrir langferðabil, sem við
erum aö kaupa.
Þetta er gamalt og gróið
fyrirtæki, sælgætisverksmiðjan
Valsa, og þaö er stórkostlegt að
vinna þar i hópi fólks, sem allt er
frelsað.
Þetta voru orð 26 ára fyrrver-
andi afbrotafanga, Georgs Viðars
Björnssonar, er fréttamaður
ræddi við hann eftir samkomu hjá
Filadelfiu s.l. fimmtudagskvöld,
þar sem hann var leiðtogi sam-
komunnar.
X
Það var um hálf-niu um kvöld-
ið, sem fréttamann Timans,
ásamt ljósmyndara, bar að garði
i Hátúni 2. Þar er safnaðarhús
Filadelfiu i Reykjavik. Fjöldi
fólks streymdi að, að meiri hluta
ungt fólk, enda var samkundan
tileinkuð ungu Jesúfólki.
Mun nú reynt að skýra i stuttu
máli frá gangi samkomunnar, en
meðfylgjandi myndir skýra and-
rúmsloftið þarna betur en orð.
Þegar Georg hafði sett sam-
komuna, kom ungur maður upp á
sviðið, flutti prédikun dagsins og
las bréf frá fólki, sem bað um
blessun safnaðarins, bræðra og
systra, til handa veikum og villu-
ráfandi vinum og vandamönnum
eða fyrirbænir handa fjölskyldu,
þar sem ósætti rikti. Undir
lestrinum muldraði söfnuðurinn
„amen, amen” eða.Jesú, ó, Jesú”
og annað keimlikt i annarlegum
tón.
Næst tók við sálmasöngur unga
Jesúfólksins uppi á sviðinu við
undirleik ungra manna, sem spil-
uðu á tvo gitara og pianó. Einnig
þandi roskinn maður harmóniku
sina.
Þá komu tveir ungir menn upp
á sviðið og vitnuðu af miklum eld-
móði og hita um frelsun sina, og
var þvi likast sem þeir ,,töluðu
tungum”, og enn tuldraði
söfnuðurinn amen og halelúja.
Þá vitnuðu tvær stúlkur með
aðstoð túlks, önnur norsk og hin
bandarisk, og töluðu um þá bless-
un, sem'þær hefðu hlotið: ,,Takið
við drottni, áður en það er of
seint, þvi hann kemur skjótt” —
A krossinum meft sálmabók i liönd