Tíminn - 12.10.1972, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Fimmtudagur 12. október 1972
„Hugsaðu ekki um það....Segöu mér heldur eitthvað um Emiliu
Blair”. Hann rýndi á mig hvössum, stingandi augum. „Þú hefur oröið
að striða við margt, ein og yfirgefin. Ég finn, aö ég hefði átt að koma
fyrr. Mig grunar, aö þér heföi ekki veitt af návist minni”.
„Ó! Allt i lagi með mig”, svaraði ég hikandi.
„Jæja”, svaraði hann brosandi og hélt áfram að mæla mig og vega
með augunum. „Ég sé lika, að þú ert sælleg: alveg eins og þú hafir
legið úti i rigningu heila nótt i janúar. Hvernig er heyrnin? Skýrari?
Stöðugri en áður?”
Hann stóð upp og gekk að pianóinu og sló fáeina tóna og leit ekki af
mér.
„Ófullgeröa hljómkviðan!” Ég þekkti tónana undir eins, og hann
kinkaði kolli og lét hendurnar siga i kjöltu sina. „Ekki vissi ég, að þú
kynnir að leika á pianó”.
„Ég kann það ekki heldur, þvi miður. Ég fæddist ekki i söngleika-
húsi. En ég fékk stundum ókeypis aðgöngumiöa á hljómleika, þegar ég
var i skóla. Við fórum, ég og systir min, i Carnegie-höliina i vikunni
sem leiö, og hlustuðum á Sokkna musterið eftir Debussy. bá varö mér
hugsað til þin”.
„Til min...? Hvers vegna?”
„Tónlistin minnti mig á þig. Ekkert, sem sýnilegt var, en undir hjúpi
leiks og tóna fann ég stundum æðaslátt þinn — bak við bjölluhljóminn i
seytlandi tónunum.”
„Þannig hef ég lika skynjað”.
Ég ætlaði ekki að svara honum. Ég vissi ekki fyrr en ég var búin aö
segja þetta.
Hann leit á armbandsúr sitt og hélt þvi þannig, að ég gat séð á þaö.
Klukkuna vantaði fimmtán minútur i tólf.
„Ég hef um margt að tala við þig”, hélt hann áfram’ „en það er orðiö
stutt til miðnættis, og ég þarf margar klukkustundir til þess að skýra
fyrir þér það, sem læknarnir segja um þig. Þeir eru enn að athuga
skýrslur minar og sjúkdómslýsingar, og við munum njóta aðstoðar
þeirra framvegis. Viö geröum margar tilraunir. Það er búið að koma á
laggirnar serstakri stofnun, sem annast rannsóknir og tilraunir á þessu
sviði. Ég var hafður með i ráðum um skipulag hennar, og tveir læknar,
sem ég þekki, hafa tekiö að sér stjórn hennar. Ekkert hefur verið látið
uppi um árangurinn af lækningaaðferð okkar ennþá, en viö erum sann-
færðir um, að við séum i þann veginn að gera stórkostlega uppgötvun.
Og hún verður sennilega ekki bundin við eyrun eingöngu. Ef hægt er að
lifga vissar taugar með aöferð minni, er þá ekki hægt aö beita sömu
ráðum til aö lifga og græða fleiri liffæri? Skilurðu hvilikir möguleikar á
sviöi læknislistarinnar kunna aö skapast við þetta?”
„Mig furðar á þvi, að þeirskyldu leyfa þér að fara hingað til Blairs-
borgar aftur”.
„bað var með ölium ráðum reynt að halda mér kyrrum, en ég vildi
ekki verða við óskum þeirra — ekki strax. Enn er langt þangað til ég
tel timabært, aö þeir prófi heyrn þína. Það verður ekki fyrr en þú ert
komin af þvi stigi að þurfa á daglegum dælingum að halda. A morgun
dæli ég i þig stærri skammti en áður og held svo áfram að auka styrk-
leikann smátt og smátt”.
„Biddu við”, sagði ég snögglega. „Ég þarf að segja þér dálitið”.
Hann mun hafa grunað, hvað mér bjó i brjósti, þvi að ákefð hans
dvinaði á svipstundu, og þjáning og kviði speglaðist i augum hans. Ég
gat ekki horft framan i hann meðan ég sagði það, sem ég hafði ætl-
aö að segja. „Ég er hætt”, mælti ég. „Ég kem ekki oftar til þin sem
sjúklingur”. Ég dirfðist að lita frman i hann aftur, þegar ég hafði
stunið þessu upp. Það var kominn á hann harðneskjusvipur éins og
hann hef,ði skyndilega stirðnað i sæti sinu.
„Það er tilgangslaust fyrir þig að vera hér min vegna”, hélt ég
áfram. „Þú getur helgað þig rannsóknarstofnun ykkar þess vegna”.
„Þú veizt ekki, hvað þú ert að segja, Emilia. bú ert ekki orðin heil-
brigðennþá. bú ert ekki komin á það stig, að heyrnin haldi áfram að
glæðast án aðgerða. Þú ert einmitt á hættulegasta stiginu, og það væri
hrein og bein fásinna að hætta dælingunum. Ég vil ekki bera ábyrgð á
þvi”.
„Þú átt við að allt muni sækja i sama farið aftur”, sagði ég. „Ég verð
heyrnarlaus aftur”.
Hann kinkaði kolli, og ég he'it áfram ræöu minni:
„Ég get ekki haldið áfram, hvað sem öllum skuldbindingum kann að
liða. bú hefur sannað það, sem þú vildir sanna á mér. En ef ég vil vera
heyrnarlaus áfram, þá er ég einráð um það, hvort sem þú skilur mig
eða ekki”.
„Ég skil þig”. Hann sneri sér frá mér og gekk út að glugganum. bar
staðnæmdist hann og horfði út á milli gluggatjaldanna. Svo kom hann
aftur, og enn einu sinni lagði hann báðar hendurnar á axlir meV og
þröngvaði mér til þess að lita upp og gefa gaum að orðum sinum. „Þú
kýst fremur að láta bugast vegna Harrýs Collins en standa af þér
storminn min vegna. Er það ekki mergurinn málsins?”
Mér duldist ekki fyrirlitningin i skærum, áskakandi augum hans.
Mér fannst ég skreppa saman fyrir augnaráði hans.
„Geturðu ekki látið mig i friði?” Ég reyndi að slita mig lausa. „Ég
hef sagt þér það: ég er hætt. Þú getur þefað upp nóga heyrnarleysingja
til þess að gera tilraunir á”.
„Við erum ekki að tala um neinn nema þig. Látum aðra liggja milli
hluta — Harrý Collins lika. Ég hélt, að þú værir búin að sigrast á þessu
brjálæði, ég hef verið að vegsama þig fyrir heilbrigðan metnað”.
Ég titraði frá hvirfli til ilja. Fingur hans, sem sýndust svo mjúkir og
grannir, voru sterkir eins og stálklær og gæddir einhverjum krafti,
sem ég fékk ekki reist rönd við.
„Metnaðurinn má sin litils andspænis ástinni”, stundi ég loks. „En
ég bjóst við, að þú vissir þetta lika”.
„Nei”. Hann laut að mér, og ég fann heitan andardrátt hans leika
um kinn mina, er hann talaði. „Og ég vona, að ég komist aldrei i mikil
kynni við þess háttar ást. Þú vilt gera ástina að smyrsli til þess að
fægja kaun þin, einhverju eiturbrasi til þess að draga úr sársaukanum,
af þvi aö þú ert ekki nógu hugrökk til þess að viðurkenna sannleikann.
Þú elskar mann. Gott og vel. Ef til vill hefur hann lika elskað þig ein-
hvern tima, en hann gerir það ekki nú og aldrei framar. Hann elskar
aðra. Gott og vel. Ekkert er athugavert viðþað. — En hættu að ljúga að
sjálfri þér og blekkja þig”.
„bað er ósæmilegt af þér að segja annað einsog þetta. Ég.”
„Gerir þú ekki það, sem er ósæmilegt gagnvart sjálfri þér — og
mér?”
„Ég geri það, sem mér sýnist. Það kemur þér ekki vitund við”.
„Vist kemur mér það við — alveg sama þótt þú berir á móti þvi”.
Hann sleppti snögglega taki sinu og stjakaði mér frá sér. „Ég veit ekki
hvers vegna ég hélt, að þú værir einhvers verð. Ég hefði þó átt að sjá,
að þú ert ein af þeim, sem sifellt þykjast eiga kröfur á hendur tilver-
1230
Lárétt
Lóðrétt
1) Drafli.- 2) GG.- 3) Gæs.- 4)
1) Logann,-5) Sturlaða.-7) Eins.- Urta.- 6) Brasar.- 8) AAÁ,- 10)
9) Númer tvö,- 11) Höfuðfat.- 13) ósára,- 12) Arfa,- 15) Ark,-
Und.- 14) Unglingsár.- 16) Tónn.- 18) Ek.-
17) Ilmað.- 19) Spyrni.-
Lóðrétt
1) Sjálfbjarga.- 2) Lézt,- 3)
Straumkast.- 4) Sverðs,- 6)
Sleikti.- 8) Tangi,-10) Reikar.- 12)
Geð,- 15) Æða,- 18) Einkst.-
X
Ráðning á gátu no. 1229.
Lárétt
1) Duggur,- 5) Gær,- 7) AA,- 9)
Stór,- 11) Fáa,- 13) Asa,- 14)
Lára.- 16) As.- 17) Frera,- 19)
Lakkar,-
ii!l ilHi
■
FIMMTUDAGUR
12. október
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunieikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Pálina Jónsdóttir les
söguna „Kiki er alltaf að
gorta” eftir Paul HÍihnefeld
(4). Tilkynningar kl. 9.30.
9.45: Þingfréttir. Létt lög
milli liða. Popphornið kl.
10.25: The Howlin ’Wolf
Session og Pink Floyd leika
og syngja. Fréttir kl. 11.00.
Hljómplötusafniö (endurt.
þáttur G. G.)
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Á frivaktinni Margrét
Guðmundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna
14.30 „LifiO og ég” — Eggert
Stefánsson söngvari segir
frá. Pétur Pétursson les
(17).
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15 Miðdegistónleikar:
Gömul tónlist. Herman
Prey, Lisa Otto, Theo Ad-
am, Manfrd Schmidt, Karl-
Ernst Mercker og Ursula
Schirrmacher flytja ásamt
Gunther Arndt kórnum og
Filharmóniusveitinni i Ber-
lin 'úrdrátt úr óperunni
„Krösus” eftir Reinhard
Keiser: Wilhelm Briickner-
Ruggeberg stj. Hans-Martin
Linde og strengjasveit
Schola Cantorum Brasili-
ensis flytja Flautukonsert
eftir Jean- Marie Leckair:
August Wenzinger stj. Edu-
ard Melkus og Vera Sch-
warz leika Sónötu nr. 2 I A-
dúr fyrir fiðlu og sembal
eftir Georg Philipp Tele-
mann.
16.15 Veðurfregnir. Létt lög.
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.30 Hrafninn og fleiri fuglar
Minningaþáttur eftir Bene-
dikt Gislason frá Hofteigi.
Arni Benediktsson flytur.
18.00 Fréttir á ensku.
18.10 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Frá listahátið í Reykja-
vik i972.Sænska söngkonan
Birgit Finnila syngur lög
eftir Vivaldi, Schumann,
Brahms,Wolf og Rang-
ström. Dag Achatz leikur á
pianó.
20.35 Leikrit: „Völundarhús
tryggðarinnar” eftir Mikos
GyárfásÞýðandi: Asthildur
Egilson. Leikstjóri: Helgi
Skúlason. Persónur og leik-
endur: Anna : HelgaBach-
mann, Stúdentinn : Borgar
Garðarsson, Maðurinn i
dýragarðinum : Þorsteinn
Gunnarsson. Læknirinn
Gisli Halldórsson. Eigin-
maðurinn : Steindór Hjör-
leifsson. Julius Cæsar : Pét-
ur Einarsson. Sir Lawrence
Olivier : Karl Guömunds-
son. Shakespeare : bor-
steinn O. Stephensen. Rödd-
in i simanum : Jón Sigur-
björnsson. Sænsk stúlka :
Þórunn Sigurðardóttir
21.25 Janine Andrade leikur á
fiðlu lög eftir Fritz Kreisler
og útsett af honum. Alfred
Holecek leikur á pianó.
21.45 i skóginum þýtur. Stein-
gerður Guðmundsdóttir
leikkona les frumort ljóð.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. 1 sjón-
hending Sveinn Sæmunds-
son ræðir við Ottó Magnús-
son og Sigurjón Pálsson um
loftárásirnar á Seyðisfjörð á
striðsárunum.
22.35 Manstu eftir þessu?Tón-
listarþáttur i umsjá Guö-
mundar Jónsonar pianó-
leikara.
23.20 Fréttir I stuttu máli.
Dagskrárlok.