Tíminn - 15.10.1972, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Sunnudagur 15. október 1972
og ygldi sig. ,,Hún sagðist lika ekki geta hætt á það, að l'rænka þin
smitaðist af kvefinu. — Nú kemur það á okkur að pipóla við miðstöð-
ina.’'
Hún kom til min seinna um kvöldið, og ég sá strax, að hún var hálf-
undirfurðuleg á svipinn.
,,Mið grunar, að hann Jói litli Kellý hafi verið niðri i kjallara”, sagði
hún. ,,Mér heyrðist einhver vera að moka kolum i miðstöðina áðan. Nú
eru ofnarnir lika farnir að ylna. Þegar ég fór niður var búið að skara
niður hverju öskukvinti og fylla hana af kolum, svo að við króknum
ekki i kvöld. Og svo hafði verið krotað á gólfið: ,,Kem aftur i fyrramál-
ið. Láttu þér ekki bregða i brún”. fog get ekki imyndað mér, að þetta
hafi verið neinn annar en hann. — Hann helur gott hjartalag, þvi skal
ég alltaf halda fram”.
,,Já”, svaraði ég. ,,Hann finnur það alltaf á sér, ef eitthvað er að hjá
okkur. Élg vona, að hann stofni sér ekki i neina hættu með þessu”.
Svo slitum við talinu. Mér datt i hug varkárni hans, er við stönzuðum
i veitingahúsinu við þjóðveginn. Mér kom lil hugar að skrifa fáein orð á
miða og skilja hann eftir hjá miðstöðinni, en hætti svo við það. Senni-
lega kærði hann sig ekki um, að komum hans væri veitt athygli. Seinna
myndu mér gefast næg tækifæri til þess að þakka honum hugulsemina.
Ilarrý hafði ekki látið sjá sig i nokkra daga, og Hönnu bar sjaldan
íyrir augu min, nema þá á hlaupum i forstofunni eða anddyrinu eða við
stýrið i vagninum okkar, er hún var að koma og fara. Ég þóttist vita, að
samlundir þeirra myndu nú strjálli en áður, þegar verksmiðjurnar
voru lokaðar. Siðan á gamlárskvöld haíði ég aldrei hugsað um, hvað ég
ætti að segja, þegar að þvi kæmi, að ég yrði að tala. A daginn var ég
alltaf önnum kalin. Hað var ekki fyrr en á kvöldin, er ég var komin til
herbergis mins, að ég gat ekki varizt ásókn beiskra hugsana. Þá ólgaði
gremjan upp i hug minum, er ég lá vakandi i rúmi minu i myrkri
nælurinnar. Sérhver vonarneisti var kulnaður. Að minnsta kosti var ég
hætt að reyna að glæða falskar vonir i brjósti minu. En þegar ég hörkk
upp af stundarblundi um nætur, fannst mér oft snöggvast sem draumar
minir væru veruleiki og við Harrý hefðum aldrei orðið aöskila. Ég fór
að óttastsvefninn og óráðsdrauma mina, og svelnleysið tók að þjá mig.
A föstudag var ég svo aðþrengd orðin, aðég gat ekki leynt þvi lengur.
Taugar minar voru eins og þandir strengir, sem komnir voru að þvi að
bresta. Allir drætlir i andliti minu voru stirðnaðir, og augun voru stjörf
af svefnleysi. bótt ég leitaðist við að sýnast glaðleg, sá Emma frænka
breytinguna, sem á mér var orðin, og gekk á mig með það i hvert
skipti, sem ég kom inn til hennar. Jafnvel Wallace tók eftir dökkum
baugum fyrir neðan augun á mér.
,,Taktu þér ekki erliðleikana svona nærri”, sagði hann. „Frænka þin
virðist ætla að ná sér vonum fyrr, og eftir fáa daga verður allt komið i
sama horf og áður i verksmiðjunum. Þetta voru ekki nema smávægi-
legar stypmpingar i gærmorgun, þegar verksmiðjuhliöið var opnað —
aðeins örfáir menn, sem reyndu að torvelda fólkinu að komast inn fyr-
ir. Það geta ekki kallazt óreirðir. Auðvitað höfum við hervörðinn fyrst
um sinn lil vonar og vara, en það er alls engin ástæða til þess fyrir þig
að vera ábyggjufull”. •
Merek Vance einn hefði ekki orð á útliti minu. Hann virtist lita á hin
ytri lorkenni eins og eðlilega afleiðingu innri baráttu. Raunar töluðum
við litið saman, þvi að ég hafði skemmri viðstöðu hjá honum en venju-
lega^ aðeins meðan hann dældi i mig, prófaði heyrnina og skráði at-
hugasemdir sinar. Ilann vissi, hvenær timi var til að tala og hvenær
timi var til að þegja. Élg var þakklát fyrir það og krafðist ekki meira af
honum.
Það var kalt i veðri þennan föstudag. Hanna var á flökti i setustof-
unni, þegar ég kom inn, og þandi útvarpið með slikum firinhávaða, að
jafnvel mér glumdi i eyrum. Étg flcygði i skyndi frá mér kápunni og
setti ofan i við hana.
„Hanna!" hrópaði ég. „Dragðu niður i útvarpinu eða lokaðu þvi al-
veg”.
Ég áttaði mig ekki á þvi, hvað ég hafði sagt, fyrr en ég sá sauðarleg-
an undrunarsvipinn, sem kom á hana.
„Hvað?" Hún glápli á mig löngum, fjandsamlegum augum. „Ég
hélt, að þú yrðir siðusti þessu húsi til þess að kvarta undan hávaða, þó
að ég hlusli á lag i úlvarpinu”.
„Það sakar mig ekki, en sjúklingar þurfa aðhafa næði”.
Ilún yppti öxlum og lokaði ta'kinu með tregðu.
„Hafðu það eins og þú vilt, en hættu að góna svona á mig. bú getur
lagt stofuna undir þig. É;g kæri mig ekkert um að vera hér”. „Biddu
við, llanna. Hlustaðu á mig”.
Ósjálfráttgekk ég nokkur skref til hennar. Hún dokaði við með tösku
sina i annarri hendi, en hattinn i hinni, og leit þrjózkulega á mig.
„Hvað gengur eiginlega að þér, Emilia?”-
Kverkarnar urðu skrælþurrar og þungur ómur dundi fyrir eyrum
mér. Ég fann, aðég gat ekki lengur haldið aftur af sjálfri mér.
„Hvernig heldur þú, að ég hafi vitað, hve útvarpið var hávært?”
spurði ég.
„Hef svo sannarlega ekki hugmynd um það”. Og nú yppti hún öxlum.
„Og það skiptir mig lika engu máli.”
„Það skiptir mig miklu máli” svaraði ég og sleppti ekki af henni
augunum. „Ég heyrðiþað, — þess vegna vissi ég það. Þú getur spurt
Vance lækni ef þú trúir mér ekki.”
„Hvað veit hann um það?”
„Hann hefur læknað mig. Að minnsta kosti verður hann braðum
búinn að lækna mig.”
„En...þetta getur ekki verið satt...” Augu hennar þöndust út, og ég sá
snögglega ótta bregða fyrir i þeim.
„Ég meina..við hlytum að hafa tekið eftir þvi.”
„Ég hef leynt þvi. Ég vildi ekki að þið vissuð það. Ég vildi fyrst vita,
hvort ég ætti nokkra batavon. Ég hef svo oft orðið fyrir vonbrigðum, að
ég þorði ekki að vona það, og nú...” — röddin sveik mig, en samt
þröngvaöi ég mér til þess að ljúka viðsetninguna — „og nú er það orðið
og seint.”
Annað hvort skildi hún ekki, hvað ég var að fara eða lét sem hún
skildi það ekki. „Þetta er dásamlegt að heyra, Emelía,” sagði hún.
„Þú hlýtur sannarlega að vera glöð.”
Hún rétti fram báðar hendurnar, en ég hopaði undan.
„Hvernig dirfist þú að standa hér frammi fyrir mér og segja þetta,
eftir...eftír.eftir...”
Ég treysti mér ekki til að segja meira strax. Við horfðumst í augu,
titrandi og búnar til alls.
„Hvað bjóstu við, að ég myndi segja? Ég veit ekki, hvað að þér
gengur, Emelia.”
„bú veizt það ekki. Ég hélt þó, að það væri ekki svo erfitt að ráða i
það, allra sizt fyrir ykkur Harrý. bú hefur kannske haldið að þú þyrftir
ekkert að óttast? Þú hefur kannski haldið, að eg sæi ekki og skildi ekki
og fyndi ekki til.af þvi að ég gat ekki heyrt þaðsem þiðsögðuð?”
Hárið á Hönnu raknaði úr riðlum og hrundi fram yfir ennið. Hún
strauk það aftur með ögrandi handburði áður en hún svaraði.
„Þá þaö sagði hún. „Hvers vegna barstu þig ekki upp undan okkur,
heldur en liggja í leyni og njósna? — Ég hefði ekkert fremur kosið
heldur en segja þér þetta, það veit hamingjan. En Harrý var hræddur
um atvinnuna, og allir gátu imyndað sér hvernig Emma frænka myndi
taka þessu. Svo komst þú heim og lézt eins og þú gætir ekki lifaðán
hans. Hvað gat ég gert? Ég ætlaði ekki að elska hann Emilia og hann
vildi ekki elska mig. Við reyndum að...reyndum það fyrst. betta er
satt, hvort sem þú trúir þvi eða ekki.”
„Það er mér mikil huggun.” Ég riðaði á fótunum þrátt fyrir átakan-
1233
Lárétt
Lóðrétt
1) Útálátið,- 5) FugL- 7) Norð- 1) Lister,- 2) NS,- 3) Dok,- 4)
vestur,- 9) Letidund - 11) 10.- 13) Osló,- (i) Friður,- 8) TáL- 10)
Skel -14) Kvendýr,-16) Keyr -17) Alasa,- 12) Aska - 15) Auk.- 18)
Fugl,- 19) Sjálfstætt,- ST,-
Lóðrétt
1) Fól,- 2) Umfram,- 3) Guðs.- 4)
Laklega - 6) Barn.- 8) Strengur,-
10) Höfuðbóls.- 12) Ofug röð - 15)
Gyðja.- 18) Fæði -
Ráðning á gátu No. 1232
Lárétt
1) London,- 5) SOS,- 7) ST,- 9)
Klár- 11) Táa.- 13) Óli,- 14)
Elsa,- 16) Að,- 17) Kussu.- 19)
\aktar.-
mmmi
SUNNUDAGUR
15. október.
8.00 Morgunandakt. Biskup ls-
lands flytur ritningarorð og
bæn.
8.10 É'réttir og veðurfregnir.
8.15 Létt morgunlög. Þjóðlög
frá írlandi, Sþáni og Rúss-
landi sungin af þarlendum
listamönnum.
9 oo Fréttir. útdráttur úr for-
ustugreinum dagbiaoanna.
9.15 Morguntónleikar. (10.10
veðurfregnir) a. Verk eftir
Domenico Zipoli, Dietrich
Buxtehude og Louis Couper-
in. Albert de Klerk leikur á
orgel. b. Missa brevis i C-
dúr (K220) eftir Motzart.
Flytjendur: Agnes Giebel,
Marga Höffgen, Josef Trax-
el, Karl Kohn, kór Heiö-
veigarkirkjunnar i Berlin og
Sinfóniuhljómsveit Berlin-
ar. Orgelleikari: Wolfang
Meyer. Stjórnandi: Karl
É'oster. c. Pianósónata op.
40 nr. 2 eftir Muzio Clem-
enti. Arthur Balsam leikur.
d. Symphonie espagnole op.
21 eftir Eldourad Lalo. Al-
fredo Campoli fiðluleikari
og og Filharmóniuhljóm-
sveit Lundúna leika, Edu-
ard van Beinum stjórnar.
11.00 Prestvigslumessa i
Dómkirkjunni. Biskup ís-
lands, herra Sigurbjörn
Éiinarsson, vigir tvo guð-
fræðikandidata, Gunnar
Björnsson, sem settur verð-
ur prestur i Bolungarvik i
Isafjarðarprófastsdæmi, og
Halldór S. Gröndal, sem
hefur verið ráðinn farprest-
ur þjóðkirkjunnar. Vigslu
lýsir dr. Þórir Kr. bórðar-
son prófessor. Vigsluvottar:
Séra Björn Magnússon
prófessor, séra Leó Július-
son prófastur, séra bor-
bergur Kristjánsson og séra
Þórir Stephensen, er þjónar
fyrir altari, en honum til að-
stoðar verður annar hinna
nývigðu presta. séra Gunn-
ar Björnsson. Séra Halldór
S. Gröndal predikar. Organ-
leikari: Gústaf Jóhannes-
son.
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 É'réttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.30 Landslag og leiðir.Pétur
Jónsson i Reynihlið við Mý-
vatn talar um nýja veginn
frá Reykjahlið til Húsavik-
ur.
14.00 Miðdegistónleikar: É'rá
tónleikum É'ilharmóniu-
sveitar Moskvuborgar á
ólympiuleikunum i Munch-
en. Einleikari: David
Oistrach. Stjórnandi: Kyril
Kodraschin. a. „Coriolan' -
forleikur eftir Beethoven. b.
É'iðlukonsert i D-dúr op. 77
eftir Brahms. c. Sinfónia nr.
15 op. 141 eftir Sjosta-
kovitstj.
15.30 Kaffitiminn. Lúðrasveit
lögreglunnar i Bæjaralandi
leikur létt lög.
16.00 É’réttir. Sunnudagslögin
16.55 Veðurfregnir.
17.00 Barnatimi: Olga Guðrún
Arnadóttir stjórnar a. Að
vera i skóla. Rabbað um
hvernig það sé og hvernig
það gæti orðið. b. Kinverskt
ævinlýri, Guðmundur
Magnússon les. c. Japanskt
ævintýri.Olga Guðrún les.
Auk þess svarar hún bréfum
og les úr þeim d. É'ram-
h aId s s a g a barnanna:
„Ilanna Maria" eftir
Magneu frá Kleifum. Heið-
dis Norðrjörð les (12)
18.00 É'réttir á ensku
18.10 Stundarkorn með pianó-
leikaranum Yara Berne-
dette.
18.30 Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins
19.00 É'réttir. Tilkynningar.
19.30 É'ögur er hliðin.Sverrir
Kristjánsson flytur hugieið-
ingu.
20.00 É’rá listahátiö i Reykja-
vik s.l. vor. Danska söng-
Dagskrá útvarps og
sjónvarps
sjá bls. 19