Tíminn - 16.10.1972, Blaðsíða 10

10
TÍMINN
Þriðjudagur. 17. október 1972.
Listinunauppboð hafa
ávallt þótt nokkrum tíð-
iiidum sæta hérlendis,
e.t.v. í og með vegna
þess, að þar mættust
Marnmon og menningin.
Fjöldi manns hefur
drifið að til að sjá faðm-
lög þeirra skötuhjúa og
gera þau sér hliðholl
annað hvort eða bæði.
Sumir hafa sloppið ,,litt
sárir en ákaflega
móðir”frá hildar-
leiknum, en hinir munu
þó fleiri, sem Mammon
liefur borið ofurliði. Þvi
var það siðastliðinn
þriðjudag, að tiðinda-
maður blaðsins brá sér
á vettvang upp á Hótel
Texti: Erlingur
Myndir: Róbert
Þessi Þingvallamynd Kjarvals seldist ekki, enda fylgdi henni 75.000
króna lágmarksverð.
Sögu, en þar fór þá fram
málverkauppboð á
vegum Listmunaupp-
boðs Sigurðar Bene-
diktssonar h.f. Hafði
hann ljósmyndara sér
við hlið, og voru þeir
hinir vigalegustu, er
þeir gengu i Súlnasalinn
laust fyrir kl. 5 þennan
dag. Ekki var þó ætlun
þeirra að hlanda sér i
baráttuna né heldur að
bera klæði á vopnin, þótt
einhverjir særðust,
heldur skyldi nú fylgzt
með orustunni og fyllsta
hlutleysis gætt.
Er „njósnararnir” gengu i
salinn var þar fyrir allstór hópur
fólks. Það, sem mesta athygli
vakti, var fjölbreytnin i mann-
Mammon og
menningargyðjan
í faðma
Hér heldur Hilmar á Þjóðsögu Muggs, áritaðri á baki meö
„kunstforcdrag” listamannsins eins og hann komst að orði
Tlmamyndir - Róbert.
vali staðarins. t stað þess að sjá
þarna nær eingöngu virðulega og
hægláta eldri borgara, var að
finna fólk á öllum aldri, og fjöl-
breytnin i klæðaburði svaraði til
allra aldursskeiða. (Þósáfrétta-
maður engin korn börn, en e.t.v.
móta fyrir nokkrum). Stöðugt
fjölgaði i hópnum, en ekki fylltist
þó salurinn alveg, enda rúmar
hann „fleiri hundruð og fimmtiu
manns”, eins og kerlingin sagði.
Hilmar Foss, sem veitir upp-
boðinu forstöðu tók mér ákaflega
ástuðlega, fékk mér i hendur
uppboðsskrá og benti á þær
myndir, sem hann taldi athyglis-
veröastar og mesti bardaginn
myndi standa um. Sæti fékk ég
fyrir miðjum sal, reiðubúinn að
snúa mér til allra átta eftir þvi,
sem boðin streymdu,að, en ljós-
myndarinn læddist ut á meðal
uppboðsgesta, tilbúinn að gripa
hin minnstu svipbrigði og festa á
filmu. Gestirnir sátu hinir
rólegustu við borð sin, dreyptu á
kaffi sinu eða pilsner og röbbuðu
saman um góða veðrið, sem var
þennan dag. Enga heyrði ég ræða
um myndirnar og væntanlegt
verð þeirra. Aldrei var að vita,
hvar andstæðingarnir leyndust,
og þvi bezt að tala ekki af sér. Þvi
betur settu menn á sig andlit og
verustaði hættulegustu mótfram-
bjóðendanna til að eiga hægara
með að henda á lofti boð þeirra
og senda til baka af margföldum
krafti.
Nú leið að settum tima. Þögn
sló á hópinn, menn sneru stólum
sinum i rétta átt og biðu hinnar
stóru stundar með svipaðri ákefð
og börn biða aðfangadagskvölds
jóla, enda allt i óvissu með, hvað
þeir hrepptu, engu siður en börn-
unum er innihald jólabögglanna
hulið, unz þau fá þáihendur.
Kl. stundvislega 5 gekk Hilmar
fram, bauð gesti velkomna og
setti leikinn. Siðan kynnti hann
uppboðsskilmála, sem voru fáir
og skýrir.
Eitthvað hafa þessar mæðgur dregið I búið. Einbeitnin leynir sér ekki i
svip þeirrar litlu.