Tíminn - 29.10.1972, Qupperneq 1

1>Ú — Keykjavik.
Til átaka koin milli varðskips
(>H bre/.ks logara undir Grænu
hlið i isaIjarðardjúpi i fyrrinóU
Uin kl. 12 i fyrrinótt kom eftir-
lilsskipið Otliello iiiii á tsa-
fjarðardjúp og lagðist fyrir
akkeruni uin þriðjung sjómilu
undnn Grænuhlið. Nokkru siðar
kom brezkur togari að hlið eftir-
litsskipsins. Varðskipið Týr var á
þessum slóðum, og setti það út
maniiaðan gúnuníbát finuntung
niilu frá logarunuin. Uin leið og
háturinn koin að lilið togarans
setti logarinn á fulla ferð, en
bátsverjum tóksl að forðast að
liaiin sigldi þá niður. Kftirlits-
skipið sigldi þá i vcg fyrir varð-
skipið, svo að það komst ckki að
togaranum.
Vegna náttmyrkurs og snjó-
komu sást ekki nafn togarans, né
múmer, en varðskipsmenn héldu,
að togarinn væri frá Fleetwood.
Haft var samband við eftirlits-
skipið, sem sagöi varðskipinu, að
um borð i togaranum væri maöur
slasaður á auga, og þyrfti að
flytja hann um borö i eftirlits-
skipið, en það væri ekki hægt, þar
sem varðskipið elti togarann.
Skipverjar varðskipsins til-
kynntu eftirlitsskipinu, að ekki
yrði komið i veg fyrir flutninginn
á manninum, en varðskipsmenn
myndu fara um borð i togarann til
frekari athugunar. Eftirlitsskipiö
og togarinn héldu nú út aftur og
vildu ekki sætta sig við þessi
skilyröi. Veður var norðaustan
niu vindstig.
Samkvæmt beiöni brezka
utanrikisráðuneytisins i gær-
morgun var heimilað sérstaklega
að flytja mætti hinn slasaða mann
yfir i eftirlitsskipið, án afskipta
varðskipsins, þó aö það yrði gert i
landvari. begar leið á nóttina fór
veður versnandi.
Slasaði maðurinn var af brezka
togaranum Arctic Avenger H 118,
en Boston Kestrel FD 256 ætlaði
að flytja hann yfir i eftirlits-
skipið.
FISCHER TIL IS-
LANDS AÐ ÁRI
— segir Sæmundur við heimkomuna
„Hversu fagrir eru fætur þínir i skónum, þú höfðingjadóttir”. — Titnamynd: Gunnar.
Austurlandabros á íslenzkum hestasteini
Hún er langt að rekin, þessi
dökkbrýnda stúlka, komin alla
leið austan úr Persiu, þar sem
Kýros var kóngur i fyrndinni og
Zaraþústra kenndi speki sina, og
hefur tyllt sér á hestasteininn fra-
man við klukknaporlið i Árbæ.
Mörgum hefur þótt gott að hvila
sig eftir styttri ferð, og furða að
ekki skuli vera á henni neinn
þreytusvipur.
Og af Silfrastaðakirkju dettur
hvorki né drýpur, endurreistri og
endurtyrfðri hér suður i þessum
veraldarinnar krika, enda marg-
ur troðið gólf hennar sfðan hún
var flæmd úr Blönduhliðinni að
Elliðaánum, hégómlegri sprænu i
samanburði við vötnin skag-
firzku. bað er meira að segja al-
deilis órætt, hvort hún fellir sig
hótinu betur við þessa stuttu
kjóla, sem jafnvel Austurlanda-
Framhald á bls. 19
bó—Iteykjavik
„Bobby Fischcr keinur til
islands næsta sumar, og þá i
sumarlcyfi”, sagði Sæmundur
Pálsson, lögrcgluþjónii og lif-
vörður Fischcrs, við komuna til
islauds i gærmorgun. Sæmundur
liefur (lvali/t i Bandarikjunum á
aniiaii mánuð i boði Fischers.
1 viðtali við Timann sagði
Sæmundur, að Ragnheiöur, kona
sin, hefði einnig verið vestra i
tvær vikur, en þá fór hún heim.
bann tima, sem hún var vestra,
voru þau mest hjá Fischer og
með honum á ferð, nema hvaö
þau dvöldust i nokkra daga hjá
Gunnari Schram, sendifulltrúa i
New York.
Sæmundur sagði, að Fischer
liði ágætlega og hann dveldist nú i
Pasadena i Kaliforniu.
,,Ég ætlaði að vera kominn fyrr
heim, en Fischer var alltaf að
biðja mig um aö fresta brottför-
inni, og var þetta komið i hálfgert
óefni. betta endaði með þvi, að ég
dreif mig heim til Islands, enda
beiö fjölskyldan heima”, sagði
Sæmundur.
„bað er ekki hægt að neita þvi,
að það var erfitt að skilja við
Fischer eftir allan þennan tima,
Framhald á bls. 19
GOÐI
fyrir
oun in<
ffó
mai
Pa« jffaAKcfaA. A/
RAFTÆKJADEILD
Hafnarslræti 23
Simar 18395 & 86500
kæli-
skápar
!4S. tölublað — Sunnudagur 29, október—56. árgangur
NÆTURÞJARK UND-
IR GRÆNUHLÍÐ
FARALDUR í SAUÐFÉ:
Kýlapest og tannlos gerir stórusla
VS-JII — Reykjavik
Veruleg brögö eru að
ódöngun i sauðfé i sumum
b c r u ð u m I a n d s i n s .
Skepnurnar eru þjáðar af
tamilosi og kýlapest, og fer
þetta viða saman. Páll A.
Pálsson yfirdýralæknir tjáði
blaðinu, að þetta væru eigi að
siður tveir sjúkdómar, og
hvorugur ný bóla. Kýlapestin
væri sýklasjúkdómur, sem
inætti lialda i skefjum og jafn-
vcl lækna með fúkalyfjum, en
allt væri á huldu um orsakir
tannlossins.
Kýlapestarinnar hefur mest
gætt á Austurlandi, allt norðan
úr Norður-bingeyjarsýslu og
suður að Horni, og fyrir all-
löngu kvað talsvert að henni
sums staðar eystra. Nú er hún
mögnuð á nokkrum bæjum hér
syðra, bæði austan og vestan
Mosfellsheiðar.
— bessari veiki er þannig
farið, að það koma igerðir i
eitla, sagði Páll yfirdýra-
læknir, einkum við kjáika, og
færast þaðan niður i háls og
jafnvel brjósthol.
Tannlos er einnig þekkt um
allt Austurland, og það virðist
hafa breiðzt út fjögur til fimm
siðustu árin. Ber nú verulega
á þvi i Grafningi, bingvalla-
sveit, Kjós, Mosfellssveit og
Grimsnesi, og liklegt, að ein-
hver brögð séu að þvi mun
víðar. Sums staðar á Austur-
landi hefur það valdið miklu
tjóni, einkum á Borgarfirði
eystra.
Skæður faraldur i
Borgarfirði eystra
— betta er skæðasti far-
aldur i byggðarlaginu, sagöi
Óli Jóhannsson, stöðvarstjóri
á Borgarfirði. bess eru jafnvel
dæmi, að veturgamait fé hafi
misst tennur, en tiðast er það i
kindum á miðjum aldri. Hér
hefur kýlapest verið samfara
tannlosinu sums staðar, og
hún hefur viljað taka sig upp,
þótt tekizt hafi að lækna hana i
bili með fúkalyfjum.
Frásögn tveggja
sunnlenzkra bænda
Timinn hefur átt tal við tvo
bændur hér i nágrenni
Reykjavikur, Einar Svein-
björnsson á Heiöarbæ i bing-
vallasveit og Guðbrand
Hannesson i Hækingsdal i
Kjós. Einar komst svo að orði:
— Ég varð fyrst var Við
þessa sjúkdóma, igerðir og
tannlos, i fé minu fyrir fjórum
til fimm árum. Sumt af fénu
hefur ekki aðeins misst fram-
tennurnar, heldur hafa
jaxlarnir einnig dottið úr þvi,
og eftir það er þvi alls ekki lift.
Ég hygg, að þessi faraldur sé
kominn á flesta bæi i bing-
vallasveit vestan vatns og
einnig viða i Grafning og Mos-
fellssveit.
Að Hækingsdal eru þessar
pestir svo til nýkomnar, og
þar eru þær afar margnaðar.
Guöbrandur sagði svo frá:
— Við urðum fyrst varir við
igerðir og tannlos i fénu i
fyrravetur. 1 haust skoöuðum
við upp i hverja einustu kind,
sem kom af fjalli, og kom þá i
ljós, aö fjöldi fjár var sýktur.
Við urðum að lóga af þessum
sökum sextiu fullorðnum
kindum af fimm hundruðum,
sem til voru á bænum, þvi að
þær voru annað tveggja búnar
að íella framtennur eða að þvi
komnar að missa þær. Auk
þess voru igerðir i kjálkum og
höfði kindanna. Ég get ekki
annað séð, en þetta sé mjög
sóttnæm veiki, og ég hygg, að
hún sé komin á flesta bæi i
Kjós.
Kannsóknir á eðli og
orsökum
Páll A. Pálsson sagði
Timanum, að tannloss hefði
nokkuð gætt i Skagafirði
austan vatna fyrir fjárskiptin,
en eftir þau heföi ekki borið á
sliku þar. Sjúkdómur þessi er
þekktur i Skotlandi, og hefur
verið þaulrannnsakaður þar,
án þess aö orsakir hans hafi
fundizt.
Hérlendis hefur bórarinn
Sveinsson, ungur búfræði-
kandidat, stundað slikar rann-
sóknir undanfarin ár, og hefur
hann leitazt við að kanna,
hvort tannlosið væri erfða-
galli, hörgulsjúkdómur eða
smitandi veiki.Reyndi hann
meðal annars að rekja það til
kynbótahrúta úr bistilfirði,
þar sem talsvert hefur borið á
tannlosi. En það tókst ekki.
Eins og gefur að skilja,
stendur bændum mikill
stuggur af þessum faraldri,
enda hafa sumir þegar orðið
fyrir miklu tjóni.