Tíminn - 07.11.1972, Blaðsíða 14

Tíminn - 07.11.1972, Blaðsíða 14
14 TÍMINN Þriðjudagur 7. nóvember 1972 „Er það satt, sem ég heyri að engillinn eigi að fara með? En hvað ég er fegin. Portman færði sig út að glugganum, sem hann stóð við fyrir matinn, og litlu séinna kom konan hans til hans. „Þetta er dálaglegt, það verð ég að segja”. „Já, en hvað er hægt að taka til bragðs gagnvart svona fólki?” Frú Portman var i vafa um, hvort hún ætti að segja manni sinum, að Burmastúlkan ætti von á sér, en varð sjálfri sér gröm fyrir að hafa áhuga á jafn ómerkilegu máli. Hún var farin að hugsa um sina eigin þrá eftir börnum, þegar Tuesday kom brosandi inn með kaffibollana. Hann hvarf hljóðlega inn i eldhúsið, þegar allir höfðu fengið bolla. „Getur þú imyndað þér fáránlegri klæðaburð?” Hún lét athugasemdinni ósvarað, hún var að hugsa um, hve oft Paterson væri með Burmastelpunni. Þá sagði Portman: „Ég get alls ekki sætt mig við, að þau fari með”. „Ég þarf að tala viðungfrú McNairn”, sagði frú Portman, en hún var varla lögð af stað, þegar Paterson sagði: „Ef þið eruðöll búin að fá kaffi, gerið þá svo vel að setjast”. Það var andartaks þögn. Hún fann að hann hafði gripið hana glóð- volga, og ekki bætti úr skák, að hann beið þess brosandi, að hún settist, svo að hann gæti sjálfur sezt. „Má ég spyrja einnar spurningar?” spurði Betteson. „Ég á við, get ég verið hreinskilinn, eða á ég að tala rósamál?” Paterson hélt sykurmola i kaffinu, og beið þar til hann var orðinn brúnn, þá lét hann hann detta. Portmann sá, að hann kinkaði kolli við spurningu Bettesons og hugsaði: Hana nú, þar kemur það. Það lá viö, að Portman fyndi til óblandinnar samúðar með Betteson. Vist var hann óheflaður, krufsíegur og lágstéttalegur en þegar á þurfti að halda, hafði hann hjartað á réttum stað, það varð hann að viðurkenna. „Um hvað snýst það svo?” spurði Paterson. „Finnst yður rétt, að taka þessa tvo aukafarþega?” „Já, það finnst mér”. „Hm. Það finnst mér ekki”. „Jæja, þá er ekki nema ein lausn á þvi,” sagði Paterson og gaf fylli- lega til kynna, að frá hans bæjardyrum séð væri málið útrætt. „Ég ætlaði einmitt að fara að segja það”, greip Portman fram i. Af- dráttarlaus spurning Bettesons hafði stappað stálinu i Portman, svo að hann öðlaðist kjark til að láta til skarar skriða. „Ég sé enga frambæri- iega ástæðu til að við verðum endilega samferða, ef einhver hefur á móti þvi.” „Okkur er hagur i þvi að hafa samflotá tveim bilum, ef eitthvað kæmi fyrir. Ef i harðbakkann slær, getum við skilið annan bilinn eftir og haldið öll áfram i hinum”. „Nú eruð þér aftur óþarflega svartsýnn”. „Ég fæ ekki séð, að þaðsem þér segið, réttlæti á nokkurn hátt að taka þessa tvo innfæddu yðar með, alveg öfugt hefði ég haldið. „Þau eiga að búa til mat og þess háttar.” „Hvað það snertir, þá...” „Gerið þér yður ekki grein fyrir þvi maður, að við gætum orðið allt að þrjár vikur á leiðinni, og ekki er verra að fá sæmilegan mat. Drengurinn býr til góðan mat og systir hans lika. Auk þess er hann mjög kunnugur landinu”. „Það sögðuð þér ekkert um áður”. „Jæja, fyrst það er þess vegna, horfir málið öðru visi við,” sagði frú Portman. Hún horfði brosandi i augu Patersons. „t hverju eigum við að sofa?” spurði ungfrú McNairn. Svo virtist sem hún hefði fengið áhuga fyrir nytsömum hlutum, þegar Paterson fór að tala um venjulegan mat á leiðinni. „Við höfum þrjú tjöld meðferðis”, sagði Paterson. „Aður en þið komuð,lét ég skrifstofumanninn i myllunni útbúa lista yfir það, sem hver og einn á að taka með sér fyrir utan persónulega muni. Þið skuluð bara halda ykkur við listann, þá kemur þetta af sjálfu sér. Reynið að dragast ekki með allt of mikið af minjagripum og þess háttar drasli”. Byrjar hann aftur, hugsaði Portman. Þrátt fyrir allt var ekki hægt annað en dást að manninum. Hann var ótrúlega smekklaus, en dug- legur. Hann hugsaði fyrir öllu, lika fyrir þau hin. Ef til vill var þetta ekki svo slæm hugmynd, að taka Burmakrakkana með til að láta þau gera verstu verkin. Strákurinn bjó til góðan mat, og varðandi systur hans, þá... Sennilega var þetta ekki svo vitlaust eftir allt saman. „Billinn er tilbúinn úti núna,” sagði Paterson. „Einn af bilstjórunum i myllunni á aðaka ykkur til bæjarins aftur”. „Eigið þér við okkur?” spurði Betteson. „Já, ykkur og frú McNairn og Connie”. „Sama og þegið, en viðerum með hjólkerru”. „Þið ættuð samt sem áður heldur að fara i bilnum. Bilstjórinn hefur skipun um að biða eftir farangrinum ykkar og koma með hann hingað. Ég þarf að ganga endanlega frá dótinu. Skömmu siðar stóðu þau öll úti i hvita og rykuga garðinum hans Patersons. Sólin hellti geislum sinum miskunnarlaust yfir krónu jakarandatrésins. Um leið og þau gengu út, leit frú Portman i siðasta sinn á gluggana, sem þau Portman kæmu aldei til með að hengja skrautleg silkitjöld fyrir. Frú Betteson var orðin þægilega hýr og þess vegna ennþá opinskárri en venjulega. Hún sagði hátt og glaðlega við manninn sinn: „Er það ekki dásamlegt, að engillinn skuli eiga að fara með i ferða- lagið? Finnst þér það ekki, Joe?” Langt i fjarska, hinum megin við viðáttumikla bambusskógana sunnan fljótsins, kvað við skothrið og fallbyssudrunur — loftið titraði af sprengingunum, eins og af fjarlægu þrumuveðri. Hitinn kvaldi frú Portman, og hún þráði að komast i sundlaugina i klúbbnum. Bettesonshjónin, frú McNairn og Connie höfðu komið sér fyrir i bilnum og ætluðu að fara að aka af stað, þegar hún lét undan löngun sinni: „Get ég fengið að vera með? Ég ætla ekki lengra en i klúbbinn. Mig langar að fá mér bað, i siðasta sinn”. 5. kafli. Það var kyrrt og hljótt i klúbbnum, þegar frú Portman kom þangað. Hið eina, sem rauf kyrrðina, var gosbrunnurinn i grynnri enda laugar- innar. Það var enginn i bókasafninu né heldur á flötinni eða I búnings- herberginu, nema innfædda konan.,sem gætti lyklanna. Hún fór strax inn i geymsluna til að sækja sundföt frú Portman. Skóhljóðið berg- málaði i flisalögðum ganginum. Þegar frú Portman hafði afklætt sig, stóð hún nakin dálitla stund og naut þess, hvernig hitatilfinningin og löngunin eftir félagsskap Patersons hurfu. Hún þurrkaði hugsandi af sér svitann og leit niður eftir grönnum sólbrúnum likama sinum. Förin eftir sundfötin voru greinileg, en hana hafði alltaf langað til að verða brún lika þar. Þar sem hún var einsömul i klúbbnum, fyrir utan innfæddu konuna, og þar sem majór Brain kæmi að öllum likindum ekki til baka frá sjúkrahúsinu á næstunni, kom henni til hugar að fara i laugina eins og hún stóð, án sundfatanna. Þá datt henni i hug, hvað manni hennar fyndist um svo heimskulegt tiltæki og hún fann gremju sina vaxa. Á 1252 Lárétt 1) Blóm.-6) Svik.-8) Glöð.- 10) Hrós.-12) Nafar.- 13) Röð.- 14) Verk.- 16) Snæddu.- 17) Timabils,- 19) Tapa,- Lóðrétt 2) Hratt,- 3) Nes,- 4) Hár,- 5) Gjald.- 7) A ný,- 9) Fiska.- 11) Mjólkurmat.- 15) Grænmeti.- 16) Kærleikur,- 18) Guð,- Ráðning á gátu No. 1251 Lárétt 1) Kapri.- 6) Sáu.- 8) Lok.- 10) Tál,-12) Ot,-13) Sá,- 14) Mat,- 16) Nam,-17) Ómi,- 19) Klett,- Lóðrétt 2) Ask,- 3) Pá,- 4) Rut,- 5) Glúms.- 7) Gláma.- 9) Ota,- 11) Asa,- 15) Tól,- 16) Nit,- 18) Me,- ilii mm t' Þriöjudagur 7 . nóvember. 7.00 Morgunútvarp. Veður- fregnirkl. 7.00, 8.15 og 10.10. 12.00 Dagskráin. Tónleikar. Tilkynningar. 12.25 Fréttir og veðurfregnir. Tilkynningar. 13.00 Eftir hádegið- Jón B. Gunnlaugsson leikur iétt lög og spjallar við hlustendur. 14.15 Fræðsluþáttur um almannatryggingar Umsjónarmaður: Orn Eiðs- son upplýsingafulltrúi (endurt) 14.30 Bjallan hringir. 15.00 Miðdegistónieikar 16.00 Fréttir. 16.15 Veðurfregnir. Tilkynningar. 16.25 Popphornið . Þorsteinn Sivertssen kynnir. 17.10 Framburðarkennsla i þýzku, spænsku og esperanto. 17.40 Ótvarpssaga barnanna: „Sagan hans Hjalta litla” eftir Stefán Jónsson. Gisli Halldórsson leikari les (7) 18.00 Létt lög. Tilkynningar. 18.45 Veðurfregnir. Dagskra kvöldsins. 19.00 Fréttir. Tilkynningar. 19.20 Fréttaspegill 19.35 Umhverfismál. 19.50 Barnið og samfélagið: í heimsókn á skóladag- heimili. Margrét Margeirs- dóttir félagsráðgjafi sér um þáttinn. 20.00 Frá alþjóðakeppni i pianóleik i Brússei i júni s.l . 20.40 Frimerki og söfnun þeirra • Jón Aðalsteinsson cand.mag. flytur stutt erindi. 20.55 Leontyne Price syngur amerisk trúarljóð með kór og hljómsveit undir stjórn Leonards de Paur. 21.20 „Járnblómið”, kafíi úr nýrri bók eftir Guðmund Danielsson. Höfundur les. 21.40 iþróttir. Jón Asgeirsson sér um þáttinn. 22.00 Fréttir 22.15 Veðurfregnir. Tækni og visindi'- Um veitingu Nóbelsverðlaunanna i ár Umsjónarmenn: Guðm. Eggertsson próf. og Páll Theódórsson eðlisfr. 22.35 Harmonikulög, Horst Wende og félagar leika létt lög. 23.00 Á hljóðbergi. 23.45 Fréttir i stuttu máli. Dagskrárlok. iMBiii Þ RIÐJUDAGUR 7. nóvember 20.00 Fréttir. 20.25 Veður og auglýsingar. 20.30 Ashton-f jöiskyldan. Brezkur framhaldsmynda- flokkur. 28. þáttur. Vegur dyggðarinnar. Þýðandi Heba Júliusdóttir. Efni 27. þáttar: John Porter er illa haldin af langvarandi þreytu og svefnleysi, og Margrét treystist ekki til að segja honum frá sambandi sinu við Michael. Hún heldur uppteknum hætti og heimsækirMichael á kvöldin, og gistir .stundum hjá honum. Eina nótt, þegar svo stendur á, tekur John of stóran skammt svefnlyfja, en er bjargað i tæka tið. Philip Ashton er særður og hefur misst sjónina um stundar sakir. 21.25 Umhverfisvernd. Umræðuþáttur i sjónvarps- sal. Umræðum stýrir Magnús Bjarnfreðsson, en aðrir þátttakendur eru Árni Reynisson. Eyþór Einars- son. Hjörleifur Guttormsson og Vilhjálmur Lúðviksson. 22.00 Appassionata. Þáttur úr brezkum tónlistarflokki, þar sem pianósnillingurinn Daniel Barenboim leikur verk eftir Ludwig van Beethoven eða stjórnar flutningi þeirra. 22.30 Dagskrárlok.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.