Tíminn - 09.11.1972, Blaðsíða 4

4
TÍMINN
Fimmtudagur !). nóvember 1972
1 Ph y ■ Ijó llol im\ turi
l 1 ifft' :: t■■■-
II I : : 1
II 1 tt ftmJ
' ttirnJJJJJJl
„What's hidden there?"
Svanfriður
LP — stereo
Svanfriftur, Svan 1.
Jafnvel þótt ekki væri tekið
tillit, til þess, að um fyrstu plötu
hljómsveitarinnar er að ræða, er
hún svo vel heppnuð, að allir geta
vel við unað, ekki sizt við,
aðdáendur hljómsveitarinnar og
þessarar rokk-tónlistar yfirleitt.
Þeir félagar i Svanfriði lýstu
þvi yfir strax eftir stofnun hljóm-
sveitarinnar, að ekki aetluðu þeir
að grafa sig lengi i bilskúrum við
æfingar, heldur að „spila sig
saman” opinberlega. Og aðeins
viku eftir að ákveðið var af þeim
að stofna hljómsveitina Svanfriði
komu þeir fyrst fram. Siðan hafa
þeir haft nóg að gera — og vel það
— og eru nú ein bezta hljómsveit
af þessari tegund, sem við
tslendingar höfum áttt. Þrátt
fyrir vandlætandi höfuð-
hristingar ýmissa manna — þará
meðal min — , sem héldu fram i
upphafi að ekki væri gerlegt fyrir
hljómsveit að „spila sig saman”
opinberlega, hefur Svanfriði
tekizt það eftirminnilega.
Þegar ég heyrði þessa plötu
fyrst fyrir rúmum tveimur
mánuðum hafði ég ekki hug-
mynd um hvaða hljómsveit þetta
var en ég vissi aftur á móti, að
mér þótti platan harla góð. Siðan
hafa sem sé liðið tveir mánuðir og
þegar ég hef verið að hlusta á
plötuna undanfarna daga, hef ég
orðið æ hrifnari. Galla, sem
skipta umtalsverðu máli, hef ég
ekki fundið — en að sjálfsögðu
ræður smekkur þar að mestu um.
Á plötunni ergeysilegur kraftur
og liísgleði, það, sem hefur svo
oft vantað á islenzkar hljóm-
plötur, eft i rm i n n i 1ega
„Mandala”. Og að aðeins hafi
verið notaðir rúmir 40 timar til
upptökunnar er hérumbil
kraftaverk. Ástæðan fyrir þvi er
aftur á móti sú, að Svanfriður hélt
ekki utan fyrr en eftir nokkurra
vikna strangar æfingar, þannig
að þeir vissu nákvæmlega
hvernig þeir ætluðu að gera þessa
plötu. Auk þess er Pétur
Kristjánsson, söngvari hljóm-
sveitarinnar, þeim hæfileikum
gæddur, að geta unnið mjög auð-
veldlega i stúdiói: Gunnar Jökull
sagði mér eftir að hafa tekið upp
þá margfrægu plötu
„Wonderland of Eden” (lag
Einars Vilberg) i London um
árið, að hann hefði aldrei unnið
með manni i stúdiói sem hefði
verið jafn öruggur og einmitt
Pétur. Það sannast enn á þessari
plötu
Frómtfrá sagt hefur mér aldrei
þótt Pétur verulega skemmti-
legur söngvari en hér kemur hann
mjög vel út. Röddinni beitir hann
svo vel, að hún verður eiginlega
hljóðfæri i sjálfu sér — og það er
einmitt það, sem Mick Jagger
hefur orðið frægastur fyrir.
Beztur er Pétur (eins og oft áður)
i kraftmiklum lögum eins og til
dæmis fyrsta lagi plötunnar — og
kannski þvi bezta — „The Woman
Of Our Day”, eftir gitarleikar-
ann, Birgi Hrafnsson.
Birgir sjálfur, sem til skamms
tima þótti ekki nema i meðallagi
góður gitarleikari, hefur haldið
áfram að taka jafn stórstigum
framförum og hann sýndi fyrst i
fyrrasumar og viða á plötunni
sýnir hann gifurlega skemmtileg
tilþrif. Bæði lög hans, áðurnefnt
og „What Now You People
standing By?” eru mjög
skemmtilegog vekja hjá manni
grunsemdir um, að Birgir fitli
við ýmislegt á siðkvöldum
annað en að hlutsta á plötur.
Frumraun bassaleikarans,
Gunnars Hermannssonar, i tó-
smiðum heitir „The Mug” og er
allmikið betra en margir aðrir
hafa látið frá sér fara i fyrsta
skipti. Auk þess er Gunnar með
betri bassaleikurum, sem maður
heyrir i. Á plötunni er frammi-
staða hans með fádæma ágætum.
„Sound” hans er hreint og fallegt
og ákaflega skýrt.
Ekki er laust við að Sigurður
Karlsson, trommuleikari, hafi
stillzt eitthvað eftir að hann fór i
Svanfriði. Enn er hann villtur —
en ekki trylltur, eins og hann var
svo gjarnan með Ævintýri. En
enn gerir Sigurður mikið.
Munurinn er sá, að hann gerir það
smekklegar og jafnar en áður og
á plötunni spilarhann virkilega á
trommurnar notar þær fyrir
annað og meira en rythmahljóð-
færi. Fyrsta og eina lagið, sem
hann hefur samið, „Give Me
Some Gas”, er skemmtilegt og
hafa ýmsir hér i kringum mig
spáð að það verði vinsælt.
1 heild er Svanfriður ákaflega
hrá hljómsveit, kannski öllu
meira á sviði en á þessari plötu.
Vafalaust má skrifa Sigurð
Rúnar Jónsson, tónlistarmann
virtuoso, fyrir þeirri fin-
pússningu, en auk þess að hafa
aðstoðað þá félaga riflega við út-
setningar og æfingar, leikur hann
á nokkur hljóðfæri á plötunni og
hefur vafalaust gefið ýmis góð
ráð i sambandi við upptökuna. í
ofanálag eru tvö lög plötunnar
eftir hann: annað er spilað á
pianó og sög (það er samt ekki
nógu skemmtilegt, til að standa
uppúr: ég er nokkuð viss um, að
hægt hafi verið að sveigja sagar-
skrattann töluvert meira) og hitt
á fiðlu. Bæði þau lög eru
..instrumental”, eingöngu leikin,
„Did You Find It?” og „Finido”.
Það siðarnefnda er leikið aðeins
einu sinni á eina fiðlu, en með
bergmálstækni kemur það út sem
að minnsta kosti tvær slikar, frá-
bærlega vel samstilltar — eða
ósamstilltar. Annars hef ég oft-
sinnis heyrt Sigurð Rúnar (Didda
fiðlulgera skemmtilegri hluti en
hann spilar á þesssari plötu.
Textarnir eru allir á ensku og
raunar er nafn hljómsveitarinnar
eina islenzka orðið, sem fyrir-
kemur á plötunni og umslaginu.
Eins og i fyrri tilfellum slikum er
það gert i þvi augnamiði að koma
plötunni á erlendan markað — og
er óskandi að af sliku verði ein-
hverntima. Róbert Arni heitir
skáldið og á myndinni i opnu
umslagsins er hann með höfgi i
augum eins og kúbanskur
byltingarmaður, löngu dauður.
Það er dálitið athyglisvert, að
textarnir þurfa ekki nauðsynlega
að vera auðkennani fyrir
skoðanir meðlima hljómsveitar-
innar og þykir mér það dálítill
galli. En i þeirri trú, að fjór-
menningarnir skiljiraunverulega
þankagang Róbert Árna og
meiningar hans, skal horft
framhjá þessu atriði i bili.
Róbert Árni fjallar um baráttu
mannsins við sitt innra sjálf
endurskoðun á gömlu og úreltu
verðmætamati, löngun eftir sjálf-
stæðara lifi, sem á stundum
virðist ekki vera svo langt undan
fjármagnskúgun, meðvitaða og
ómeðvitaða og sitthvað fleira á
þessari linu. 1 titillaginu segir
hann: „It’s easy to get hurt when
you’re human/ You just have to
search your own heart...” Orkar
það ekki tvimalis að hafa þetta
„just” þarna með? Málið hlýtur
að vera flóknara en svo aðhægtsé
að afreiða það með þvi að segja
að það eina.sem þurfi að gera, sé
að grannndskoða sitt eigið
hjarta. En i „My Dummy” segir
hann: ...I’m about to flee up to
the highest tree/ There I am safe/
And it will be my cave/ There I’ll
always be free of my dummy....”
Einhvern veginn hef ég á tilfinn-
ingunni, að þessar linur séu i
hópandi mótsögn við það, sem
Róbert segir i fyrri tilvitnuninni.
En hann viðurkennir einnig, að
hann sé óttasleginn, án þess að
vita fyllilega hvers vegna: „It’s
without a soul/ Listening to rock
’n’ roll/ Whata shame but I’m not
to blame/ It respects no law/
Still, I’m full of awe..”
Einhver sagði einhvern tima,
að það, sem væri ef til vill bezt við
þessa kynslóð, væri að hún virtist
ekki hrædd við að viðurkenna
þann ótta, sem hún finndi með
sér og að mótsagnirnar virtust
ekki valda henni sérstökum
áhyggjum : þær væru hluti af dag-
legu lifi og starfi. Likast til er það
rétt — og þar með er ég allavega
skák. En i heildina þykja mér
textar Róberts Árna góðir,
sérlega „The Woman Of Our
Day”.
Hann kemur vel til skila þvi,
sem maður veltir fyrir sér dags
daglega: barnsleg gleði og bjart-
sýni keppir við ótta, örvæntingu
og svartsýni. Og alternativið,
sem hann bendir á, er grannd-
skoðun hjartans: „What’s Hidden
There?”
Titillagið er eftir Jón Ragnars-
son, sem fyrir mörgum árum
spilaði með þeim Pétri og Birgi i
fyrstu útgáfu hljómsveitarinnar
Pops. Synd og skömm er að ekki
hafi heyrzt meira frá Jóni eftir
það, þvi maðurinn er rikur af
hæfileikum — og utan þess hef ég
heyrt, að hann eigi töluvert af
efni, sem er ekki siður gott en lag
hans hér.
Upptaka var gerð i „Mjaestic
Recording Studios” i London
undir stjórn Svanfriðar og Rogers
Wilkinson, mjög þokkaleg
upptaka, reyndar góð. Pressun er
einnig mjög fullnægjandi og
umslag Baldvins Halldórssonar
er það bezta, sem hann hefur gert
hingað til. Þegar ég hugsa mig
um, man ég að hvert umslag hans
hefur verið „það bezta” og getur
það varla visað á annað en
jákvæðar og stöðugar framfarir.
Teikningin á framhlið virðist
vera úr goðafræðinni, allavega
eru landvættirnir mættir (voru
ekki landvættir á „Mandala”?)
galvaskir og einhversstaðar
þóttir ég hafa séð þjáðan
Útgarða-Loka. Mjög skemmtileg
mynd og vel útfærð.
f opnu umslags eru færðar
sérstakar þakkir til „Ingo”, Ingi-
bergs Þorkelssonar, sem var eins
— konar reddari við undirbúning
plötunnar og undir þær þakkir
leyfi ég mér að taka privat.
Svanfriður eiga þakkir skilið og
heiður fyrir að hafa gefið út þessa
plötu (einhver sagði á kostnað
Verðlistans!) og færi ég þeim,
fyrir hönd vina og vandamanna,
miklar kveðjur. Pétri Kristjáns-
syni og brúði hans sendi ég minar
árnaðaróskir.
ó.vald.
Stór-dansleikur
Veitingahúsinu Lækjarteig 2
í kvöld
Dansað á öllum hæðum frá
kl. 9-1.
Skemmtið ykkur þar sem
í jöldinn og fjörið er!
3
geysivinsælar
hljómsveitir
Trúbrot — Haukar
Kjarnar
BÆNDUR
Við seljum:
Fólksbíla,
Vörubila,
Dráttarvélar,
og allar gerðir
búvéla.
BÍLA, BATA OG
VERÐBRÉFASALAN.
Vift Miklatorg.
Simar IKS75 og 18677.
bankinn cr baklijarl
BÚNAÐARBANKINN
vada
MagnúsE.
Baldvinsson
K. ' laugavegi 12 A
Sími 22804 ..íílj
Austfirðingar
Haustfagnaður verður föstudaginn 10. nóvember kl. 21. í
Miðbævið Háaleitisbraut.
Dagskrá: Félagsvist, Jón Gunnlaugsson skemmtir, dans.
Allir Austfirðingar og gestir velkomnir.
Austfirðingafélagið i Reykjavik.
SOLO-
ELDAVÉL
(minni gerð, ekki
miðstöð) emeleruð,
vel með farin, óskast
til kaups. Simi 19941,
Ásvallagötu 69,
Reykjavik.
Hjálpræðisherinn.
Yfirforingjar Hjálpræðis-
hersins, Kommandör Haa-
kon Dahlström og frú, koma
i heimsókn.
Samkomur föstudag, laugar-
dag og sunnudag.
Allir velkomnir.
I-kar^ur
Lagerstærðir miðað við múrop:
Hæð: 210 sm x breidd: 240 sm
210 - x - 270 sm
Aðrar stærðir smiðaðar eftir beiðni.
GLUGGAS MIDJAN
SiðumJa 12 - Simi 38220
HáUnað
erverk
þá hafið er
sparnaðnr
skapar
verðmsti
Samvinnnbankinn
TRÚLOFUNAR-
HRINGAR —
afgreiddir
samdægurs.
Sendum um allt land.
HALLDÓR
Skólavörðustíg 2
VELJUM ÍSLENZKT