Tíminn - 10.11.1972, Blaðsíða 15

Föstudagur 10. nóvember 1972
TÍMINN
15
inu. Brjóstin komu greinilega i ljós undir silkiskálunum. Hún andvarp-
aði þunglega.
„Æ, þessi eilifu hlaup á sjúkrahúsið! Kemur Fielding með eftir allt
saman?”
„Nei.”
„Kemur hún þarna hjúkrunarkona með, hvað hún nú heitir —
Alison?”
„Hún getur ekki ákveðið sig.”
„Það er vegna þess, að hún er snarvitlaus i Fielding”
„Það hef ég ekki hugmynd um.”
,,0-jú, þessar blendingsstelpur, þannig eru þær!”
Vindhviða feykti til blöðunum á nokkrum pálmum, sem stóðu i einu
horninu, og hljóðið var þvi likt sem Burmakonan kæmi hlaupandi á
bastskónum sinum. Frú Portman reis upp við dogg, þegar hún heyrði
það, en varð einskis vör og var á ný gagntekin af eyðileikanum, sem
hvildi yfir mannlausum staðnum. Afur fór hún að hugsa um kvöldin,
notalega anganina i myrkrinu undir trjánum, snertinguna af snöggs-
legnu grasinu, hlýju eftir sólskin dagsins, ilminn af rauðu jasminblóm-
unum, og eiminn af reyknum frá bæjarhluta heimafólksins. Hún varð
allt i einu gagntekin af heimþrá og sagði:
„Mér þykir svo leiðinlegt að þurfa að fara héðan! Að þurfa að vera án
alls þessa hér.... Það er allt öðru visi i Indlandi.”
Með snöggri hreyfingu settist hún upp og við það ólöguðust baðfötin á
henni, svo að neðsti hlutinn af hvitum, kringlóttum brjóstunum kom i
ljós — það sem Betteson hafði svo oft laumast til að horfa á. Hún var
sannfærð um, að Paterson væri að horfa á það, en sat þannig hreyfing-
arlaus.
„Nú megum við til með að leggja af stað,” sagði hann.
„Endilega strax? Langar yður alls ekkert i bað?”
Hann hristi höfuðið og lauk úr bollanum. Hún hlustaði vel til að full-
vissa sig um, að konan væri hvergi nærri, lagðist siðan afturábak i
grasið aftur, teygði sig makindalega og leit á hann með hálfopinn
munninn. Loks sagði hún:
„Æ, fimm minútur i viðbót, verið svo vænn. Þetta er þó i siðasta
skiptið, sem ég kem hér. Hér hef ég átt margar unaðsstundir, en nú er
þvi öllu lokið.”
Hann þagði.
„Má ekki bjóða yður annan tebolla?” spurði hún. „Eða eitthvað að
drekka? Eitthvað til að drekka kveðjuskál?”
„Já, kveðja er þetta að minnsta kosti,” sagði hann.
Hannstóðupp ogendurtók: „Ég bið yðari úti i bilnum,” lagði siðan
a'f stað upp tröppurnar i átt til dyranna.
Litlu seinna gekk hún eftir sólheitri stéttinni milli grasins og ertu-
blómanna, og einhverra hluta vegna fannst henni hún ekki vera sá sigr-
aði i viðureign þeirra, það hefði henni þó áreiðanlega fundizt, hefði við
einhvern annan verið að etja. t þetta sinn tók hún ófarirnar ekki nærri
sér. Hægt og rólega fór hún úr baðfötunum og stóð nakin á gólfinu, eins
og þegar hún kom. Hún bar baðpúðurá allan likamann, nuddaði þvi um
með höndunum,þar til húðin varð mjúk og slétt. Hjartað hamaðist i
brjósti hennar, meðan hún klæddi sig. Þetta hefði gengið miklu betur,
ef þau hefðu verið þarna saman i myrkrinu. Hlýja þétta myrkrið og
rennislétt vatnið i lauginni hefðu orðið vitni að tilfinningum og athöfn-
um, sem ekki þyldu dagsljósið. Hún gat aldrei gleymt snertingum
ókunns karlmannslikama i röku myrkrinu hér.
Þegar hún yfirgaf klúbbinn, fann hún til eftirvæntingar, og i annað
skipti þennan dag sagði hún við sjálfa sig, að þegar til kæmi gæti ferða-
lagið, sem framundan var orðið henni til hinnar mestu ánægju.
Þegar þau voru komin hálfa leið til bústaðar Patersons, mundi hún
allt i einu að hún hafði gleymt baðfötunum. Af gömlum vana hafði hún
skilið þau eftir i búningsherberginu.
„Heyriðþér, við bókstaflega verðum að snúa við og sækja þau! Þetta
eru einu sómasamlegu baðfötin min, og þau voru anzi dýr. Hvernig á ég
að komast af án þeirra? Þér verðiðað snúa við, heyrið þér það! ”
„Ég sendi Tuesday eftir þeim,” svaraði hann.
Hún opnaði munninn til mótmæla, en margar öflugar sprengingar
heyrðust hinum megin við fljótið og bundu enda á allar slikar tilraunir.
Sprengingarnar voru ekki þagnaðar rétt fyrir miönættið, þegar
majór Brain kom hjólandi út til Patersons. Bærinn var lýstur upp með
hundruðum litilla lukta, sem vörpuðu gulum flöktandi bjarma á pálm-
ana, og liktust þeir helzt leikhúspálum i þessari birtu. Hátt yfir myrkri
jarðarinnar héngu luktir himinsins, ótölulegur grúi stjarna, þær voru
eins og óendanleg margföldun á gulu flöktandi týrunum.
Það er bæði synd og skömm að yfirgefa Burma á svona fagurri nóttu,
hugsaði majórinn. Hann var þreyttur og einmana eftir erfiðan dag á
sjúkrahúsinu, þar sem hann hjólaði ljóslaus eftir hálfauðum götunum.
Hann hafði haft umsjón með karladeildinni i dag. Það var að minnsta
kosti gott, hugsaði hann, að vera ekki eins mikill efnishyggjumaður og
Portman og Paterson, sem þeystu áfram i bilum og höfðu engan tima
til að gefa náttúrunni gaum. Majórinn bar ennþá merki hermennsk-
unnar þótt hann væri löngu hættur þjónust. Hann lifði af smávægileg
um eftirlaunum, sem leyfðu ekki, að hann ferðaðist með neinum glæsi-
brag. Þetta var mjög venjulegur maður, en hann hafði aldrei kvænzt —
ekki vegna þess, að hann hefði ekki haft efni á þvi, heldur einfaldlega
vegna þess. að hann haföi ekki áhuga fyrir hinu kyninu. Stundum furð-
aði hann sig á þvi, hvers vegna hann endaði sem ritari i enska klúbbn-
um, þar sem hann hafði ekkert annað en kvenfólk i kringum sig frá
morgni til kvölds. Þessar evrópsku konur látu i sólbaði úti við laugina,
þar til þær voru orðnar dekkri á hörund en innfæddu- og blendingskon-
urnar, sem þær þóttust fyrirlita svo mjög.
Þó var ein kona, sem majórinn bar virðingu fyrir, en það var ungfrú
Ross. Hún hafði boðið doktor Fielding þjónustu sina án þess að vilja
þiggja laun fyrir vinnuna, af þvi aðhún vissi, að það vantaði vinnukraft
á sjúkrahúsið. Doktor Fielding var mikilhæfur og duglegur maður, sem
hvarvetna naut virðingar. En hvorki hann né majórinn höfðu megnað
að sannfæra ungfrú Ross um, að réttast væri fyrir hana að fara úr bæn-
um ásamt hinum Evrópumönnunum. Hún hafði tekið óhagganlega
ákvörðun.
Majórinn var farinn að lita á kjólinn hennar ungfrú Ross sem ótvi-
rætt tákn um lifsskoðun hennar, hreina, flekklausa og hvita. Af þeim
konum, sem majórinn hafði kynnzt i Burma, var hún sú eina, sem tek-
izt hafði að varðveita hreinleika sinn, ekki likamlega eða kynferðislega
eða i umgengni sinni við annað fólk, heldur hafði henni tekizt á óskilj-
anlegan hátt að varðveita heilbrigðan hugsunarhátt og hreint hjarta. t
sál hennar var ekki nokkur saurugur afkimi. Það var ekki hin kristna
trú, sem hafði haft þessi góðu áhrif á hana, eins og maður gæti vænzt og
vonað, heldur búddisminn. Takmarkalaus skilningur og umburðar-
lyndi gagnvart mannfólkinu gengu eins og rauður þráður i gegnum lif
hennar. Hún var ætið reiðubúin, þegar mest lá við. Ahrif hennar á
majórinn voru djúp og varanleg.
Ungfrú Ross var i enska klúbbnum, eins og hinir Evrópumennirnir,
og hún var vön að fá sér bað snemma á morgnana, venjulega fyrir
klukkan sex áður en vatnið var orðið gruggugt, eins og hún orðaði það.
Majórinn gerði sér oft ferð niður i klúbbinn á morgnana til að ræða við
hana i ró og næði, meðan loftið var ennþá tært og svalt og döggin glitr-
1255
Lárétt
1) Ógnun,- 6) Litur.- 8) Fugl,-
10) Aga.- 12) Jökull,- 13) Nes,-
14) Röð,- 16) Skip,- 17) Bráð-
lynda.- 19) Bæn.-
Lóðrétt
2) Reykja.- 3) Stafur.- 4)
Planta.- 5) Elegant.- 7) Jurt,-
9) Keyröu ' 11) Borða.-15)
tslaus blettur,- 16) Fól.- 18)
Guð.-
Ráðning á gátu No. 1254
Lárétt
1) Indus.-6) Ern,- 8) Löm.- 10)
Nót,-12) Dr,- 13) Ró,-14) Uni.-
16) Ból.- 17) Nár.- 19) Innúr.-
Lóðrétt
2) Nem,- 3) Dr.- 4) Unn,- 5)
Eldur,- 7) Stóli,- 9) Orn,- 11)
óró,- 15) Inn,- 16) Brú.- 18)
An,-
lili H
■
Föstudagur
10. nóvember
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. dagbl.) 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunieikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45:Liney Jóhannesdóttir
heldur áfram lestri þýðing
ar sinnar á sögunni um
„Húgó og Jósefinu” eftir
Mariu Gripe (12). Tilkynn-
ingar kl. 9.30. Létt lög á
milli liða. Spjallaö við
bændur kl. 10.05. Morgun-
poppkl. 10.25, Hljómsveitin
Marmelade syngur og leik-
ur. Fréttir kl. 11.00.
Tónlistarsaga: Endurt.
þáttur Atla Heimis Sveins-
sonar (3). Kl. 11.35: Suisse
Romande hljómsveitin leik-
ur „Carnival” op. 9 eftir
Schumann: Ernest Anser-
met stj.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
.3.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.15 Við sjóinn. Bergsteinn A.
Bersteinsson fiskmatsstjóri
talar um nánasta umhverfi
manna (endurt.)
14.30 Siðdegissagan:
..Draumur um Ljósaland”
oftir Þórunni Elfu
Magnúsdóttur.Höfundur les
(16).
15.00 Miðdegistónleikar:
Sönglög. Margaret Price
syngur „Þrjár sonettur
Petrarca” eftir Lizst, Jam-
es Lockhart leikur á pianó.
Gottlob Frick syngur ariur
eftir Tsjaikovský, Halévy
og Lortzing.
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku.
.6.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir. Tilkynn-
ingar.
16.25 Popphornið. örn Peter-
sen kynnir.
17.10 Lestur úr nýjum
barnabókum.
17.40 Tónlistartimi barnanna.
Þuriður Pálsdóttir sér um
timann.
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Fréttaspcgill.
19.3 5 Þingsjá. Ingólfur
Kristjánsson sér um þátt-
inn.
20.00 Frá vorhátiöinni i Prag á
þessu ári. Tékkneska
kammersveitin leikur verk
eftir Vivaldi, Mozart,
Dvorák, Carillo og Galindo.
Einleikarar: Henryk
Szeryng og Josef Suk.
Stjórnandi: Josef Vlach.
21.30 Ferðalög og vcður-
hræðsla. Gestur Guðfinns-
son flytur erindi.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. útvarps-
sagan: „útbrunnið skar”
eftir Gráham Greene. Jó
hanna Sveinsdóttir les þýð-
ingu sina (9).
22.45 Lög unga fólksins. Ragn-
heiður Drifa Steinþórsdóttir
kynnir.
23.45 Fréttir i stuttu máli.
FÖSTUDAGUR
10. nóvember
20.00 Fréttir
20.25 Vcður og auglýsingar
20.30 B lá stu rsaðf erðin.
Bandarisk fræðslumynd um
þess lifgunaraðferð. Sýnt er
með teikningum og
likönum, hvernig
aðferðinni er beitt, og leikin
atriði um björgun mannslifa
með þessu móti. Þýðandi og
þulur Gylfi Pálsson.
20.50 Fóstbræður Brezkur
sakamálaflokkur.
Leynivigslan. Þýð.
Vilborg Siguröardóttir.
21.40 Sjónaukinn. Umræðu- og
fréttaskýringaþáttur um
innlend og erlend málefni.
22.40 Dagskrárlok