Tíminn - 11.11.1972, Blaðsíða 14
14
TÍMINN
Laugardagur 11. nóvember 1972
aði á nýútsprungnum blómunum. Venjulega snerist talið um Evrópu-
mennina, sem bjuggu i bænum, um Burma eða um Búddismann. Hann
hafði næstum snúizt til Búddatrúar vegna þessara morgunsamræðna
þeirra, og hefði hann ekki við það misst stöðu sina i klúbbnum, væri
hann áreiðanlega búinn að skipta um trú.
Majórinn var í þungu skapi, þar sem hann hjólaði i myrkrinu eftir
veginum til Paterons. Bóluefnið var búið á sjúkrahúsinu, það þurfti
hann að segja Paterson. Caldwell hafði skyndilega dáiö af blóðtappa.
Hvorki Fielding né ungfrú Ross ætluðu að fara úr bænum. Ungfrú Ali-
son unga hálfenska, hálfburmanska hjúkrunarkonan, sem frú McNairn
hafði kallað „telpuna hans doktor Fieldings” — hún gat ekki ákveðið
sig. Austrið og vestrið háðu harða baráttu i huga hennar. Ráðvillt og
vansæl hafði hún gersamlega misst stjórn á sér inni á skrifstofu
Fieldings um daginn. Niðurstaðan varð sú, að majórinn og Paterson
áttu að gefa þvi gætur, þegar þeir færu fram hjá sjúkrahúsinu út úr
bænum, hvort hún biði þeirra.
t einu vetfangi, þegar majórinn var rúman kilómetra frá húsi Pater-
sons, sprakk rismyllan i loft upp. Hávaðinn var yfirþyrmandi og öflug-
ur þrýstingur feykti majórnum af hjólinu.
Hann reis skjögrandi á fætur, hriöskjálfandi eftir áfallið og righélt
sér i stýrið á hjólinu til áð halda jafnvæginu. Svo virtist sem allar ljós-
týrurnar i myrkrinu bak við hann heföu slokknað, slik var birtan af
sprengingunni og eldinum, sem á eftir fylgdi. A andartaki blossuðu eld-
tungurnar hátt upp, og húsið hans Patersons bar greinilega við eldhaf-
iö. Reykjarbólstrarnir, svartari en sjálft náttmyrkrið, stigu til himins
og birgðu stjörnurnar hverja á fætur annarri.
A þessari stundu fann majórinn, að veru hans i Burma var lokið. Ein-
hvers staðar úti i myrkrinu milli pálmanna og lágreistu kofanna i
bæjarhluta þeirra innfæddu, kvað við margraddað hræðsluóp, og
majórinn heyrði hlaupandi fótatak, sem fjarlægöist.
Já, hlaupa burt, hugsaði hann vansæll og bitur. Hlaupa burt frá öllu
saman, það er það eina, sem ég get gert. Hlaupa burt —.
Það sem eftir var leiðarinnar hjólaði hann ekki, heldur leiddi hjólið
við hlið sér, meðan hann nálgaðist eldhafið i myllunni og reykskýið,
sem hafði byrgt stjörnurnar fyrir honum.
Þegar Paterson kom auga á Brain majór koma þarna með hjólið
dröslandi með sér, brauzt gremjan fram i honum. Góðvild sú, sem
hann hafði fundið til gagnvart öllum fyrir áhrif frá kampavininu fyrr
um daginn, var nú með öllu horfin. Aftur fann hann einungis til and-
styggðar og viðbjóðs á hinum Evrópumönnunum.
Svo sá hann majórinn koma, fölan og þreytulegan, leiðandi reiöhjólið
sitt yfir flötina. Hann kom tveim timum of seint, en samt hjólaði hann
ekki, heldur leiddi hjólið við hlið sér i rólegheitum!
„Brain, hvar i fjáranum hafið þér haldið yður allan þennan tima?”
„Ég hef verið á sjúkrahúsinu þar til nú...það er ekki meira bóluefni
til þar”, svaraði majórinn.
„Skitt með bóluefnið! Hvar er farangurinn yðar?”
„Hér.” Majórinn hafði litinn hermannabakpoka á bakinu og dátapela
i hendinni. „Þetta og svo hjólið”.
„Hvað segið þér: reiðhjólið?”
„Er ekki rúm fyrir það eða hvað?”
„Nei biðið nú hægur!” öskraöi Paterson. „Hendið þvi inn i húsiö og
látið okkur ekki sjá þaö aftur”.
„Já, en ég vil taka það með”. Majórinn lét sig ekki.
„Hvað er það, sem þér viljið?”
„Taka það með”.
„Ætlið þér að hjóla á þvi?”
„Nei, en það hlýtur að vera hægt að koma þvi fyrir aftan á öörum
hvorum bilnum”.
Paterson var orðinn orðlaus af reiði. Tengivagnarnir tveir, sem
verkamennirnir i myllunni höfðu útbúið, voru hlaönir af benzini og
vatni, farangursrúm bilanna voru troðfull af vistum, og inni i bilunum
þurftu þau aðgeyma persónulegar eigur sinar.fjöldann allan af töskum
og kössum. Bilarnir voru nú þegar of hlaðnir.
Og svo kom bjálfinn hann Brain með reiðhjóiið sitt. Ekki myndavél
eða sjónauka eða stórt og mikið Búddalikneski úr bronsi, eins og
Betteson hafði dregið með sér, og Paterson hafði veriö fljótur að losa
sig við, heldur reiðhjól! Það allra heimskulegasta og ónauðsynlegasta
sem hugsazt gat undir þessum kringumstæðum. Auk þess var ákaflega
óþægilegt að koma þvi fyrir.
„Það fer ekki svo mikið fyrir þvi”, sagði majórinn.
„Nei, næstum ekki neitt!”
„Ég er ekki með neinn farangur og get setið hvar sem er”.
„Það er mér andskotans sama um”, svaraði Paterson. „Hentu
skrapatólinu inn i húsið”.
Majórinn hikaði andartak. Honum fannst hann eygja lausn á innri
baráttu sinni við þetta árgreiningsefni. Hann velti þvi fyrir sér, hvort
vafi hans um, hvort hann ætti að fara með, væri nú loks á enda. Ef til
vill kæmist hann nú að réttri niðurstöðu. Ákvörðun doktors Fieldings og
ungrú Ross var aðalorsök vafa hans og ráðleysis.
„Fari hjólið ekki með, fer ég ekki heldur”.
Aftur kom Paterson ekki upp nokkru orði. 011 áttu þau fyrir höndum
ferð, sem byggðist á vistum, vatni.benzini og dálitilli heppni-,og svo
stóð Brain þarna og barmaði sér yfir hjóíi.
„Það gæti verið, aö við hefðum not fyrir það á leiðinni”, hélt Brain
áfram.
„Uppi i fjöllunum?” Haldið þér það! Það er ekki rúm fyrir það!
Þegar ungfrú Ross og ungfrú Alison eru komnar, þá-”
„Ungfrú Ross verður kyrr”.
Sumir verða kyrrir, aðrir fara með og einn vill taka hjólið sitt með.
Paterson stóð ráðþrota gagnvart þessari takmarkalausu heimsku i
fólkinu.
„Fer ungfrú Alison þá með?”
„Það er ekki öruggt. En ef hún fer, stendur hún tilbúin fyrir utan
sjúkrahúsið, þegar við förum framhjá”.
„En hvað hún er tillitssöm!”
I sama mund féll bárujárnsþakið á myllunni með ærandi hávaða.
Neistaflugið lýsti upp flötina og húsið. Paterson leit á majórinn, hann
hélt dauðahaldi i hjólið og starði áhyggjufullum angistaraugum á
rústirnar af myllunni. Hin höfðu öll sams konar svip, þau liktust ráð-
villtu og hröktu flóttafólki, sem gert er ódauðlegt á einni ljósmynd með
hjálp skerandi birtunnar frá flasslampanum.
Skyndilega fann Paterson, að þrátt fyrir allt skildi hann majórinn
fullkomlega. Hann haföi aftur fundið snert af góðvildinni frá þvi
um hádegið.
„Nú, jæja þá, bittu þá hjóliðuppá tengivagninn meðbenzininu”.
Majórinn steingleymdi vafanum og ráðleysinu og fór að leiða hjólið
að bilnum. Óþolandi seinlæti hans var meira en nóg fyrir Paterson.
„En flýtiðyður, fjandakornið! Við hin erum tilbúin að leggja af stað,
við biðum aðeins eftir yður”.
1256
Lárétt
1) Auðlindir,- 6) Lukka.- 8)
Sunna.- 10) Vond 12) Væl.- 13)
Samtenging,- 14) Muldur,- 16)
Fléttuðu.- 17) Stafur,- 19)
Súlu.-
Lóðrétt
2) Fiskur.- 3) Leyfist,- 4)
L a n d n á m s m a ð u r . - 5)
Ávextir,- 7) Svað.- 9)
Óviðráðanleg,- 11) Hrós.- 15)
Dreg úr,- 16) ólga.- 18) Eins.-
Ráðning á gátu No. 1255
Lárétt
1) Hótun,- 6) Sér.- 8) Lóa,- 10)
Tem,- 12) Ok,- 13) Tá,- 14)
TUV.- 16) Far.- 17) öra,- 19)
Ákall.-
Lóðrétt
. 2) Ósa,- 3) Té.- 4) Urt,- 5)
Flott.- 7) Smári.- 9) Óku.- 11)
Eta,- 15) Vök,- 16) Fal,- 18)
Ra.-
D
R
E
K
I
irnar
Hver,
(yðar hátign
1
il !i
iiiiiilllinll
Biill
Laugardagur
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.) 9.00 og 10.00
Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Óskalög sjúklinga.
14.40 tsienzkt mál.
15.00 Gormánuður. Vetrar-
komuþáttur með blönduðu
efni. Umsjón hefur Jón B.
Gunnlaugsson.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir. Stanz.
Arni Þór Eymundsson og
Pétur Sveinbjarnarson sjá
um þáttinn.
16.45 Siðdegistónleikar.
17.40 Útvarpssaga barnanna:
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Við og fjölmiðlarnir.
Einar Karl Haraldsson
fréttamaður sér um þáttinn.
19.40 Bækur og bókmenntir.
Hjörtur Pálsson dagskrár-
stjóri ræðir við Stéfan Július-
son bókafulltrúa rikisins.
20.00 Hljómplöturabb
Þorsteins Hannessonar.
20.55 Framhaldsleikritið:
„Landsins lukka” eftir
Gunnar M. Magnúss
Leikstjóri: Brynja
Benediktsd'óttir. Fjórði
þáttur: Sýslumannsfrúin i
Skagafirði.
21.45 Gömlu dansarnir.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Danslög.
23.55 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
MMIiilill
LAUGARDAGUR
17.00 Kndurtekið efni. Iljólið.
Bandarisk fræðslumynd um
hjólið i þjónustu mannsins.
Rakin er saga þess frá
fyrstu tið og fjallað um
þýðingu þess i þjóðfélögum
nútimans. Þýðandi og þulur
Óskar Ingimarsson. Áður á
dagskrá 27. september s.l.
17.30 Skákkennsla.
Umsjónarmaður Friðrik
Ólafsson.
18.00 Þingvikan. Þáttur um
störf Alþingis. Umsjónar-
menn Björn Teitsson og
Björn Þorsteinsson.
18.30 iþróttir Umsjónarmaður
Ómar Ragnarsson.
Illé
20.00 Fréttir
20.20 Veður og auglýsingar
20.25 llve glöð er vor æska.
Brezkur gamanmynda-
flokkur. 5.C sjálega uppá-
búinn. Þýðandi Jón Thor
Haraldsson.
20.50 Vaka Dagskrá um bók-
menntir og listir á liðandi
stund. Umsjónarmenn
Björn Th. Björnsson,
Siguröur Sverrir Pálsson
Stefán Baldursson. Vésteinn
Ólason og Þorkell Sigur-
björnsson.
21.30 Ilægláti Ameriku-
maðurinn. (The Quiet
American) Bandarisk bió-
mynd frá árinu 1958, byggð
a samnefndri skáldsögu
eftir Graham Greene. Leik-
stjóri Joseph L.
Mankiewicz. Aðalhlutverk
Audie Murphy, Claude
Dauphin, Michael Redgrave
og Giorgia Moll. Þýðandi
Briet Heðinsdóttir. Myndin
gerist i Saigon i Vietnam
árið 1952. Ungur
Bandarikjamaður er sendur
til Saigon. til þess að stjórna
þar ákveðnum 'hernaðar-
aðgerðum. Hann verður ást-
fanginn af vietnamskri
stúlku. En kvennamálin
draga dilk á eftir sér, þvi
fleiri renna hýru auga til
stúlkunnar en hann ein.
23.30 Dagskrárlok.