Tíminn - 14.11.1972, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
þvi, aö þaö var ekki hann, sem hét Brain og neyddist til að sitja við
hliðina á þessum snöktandi kvenmanni. Bettesonhjónin sátu i aftursæli
á Patersons bil, og þar yrði einnig rúm fyrir ungfrú Alison, ef hún kæmi
með. Nadla og Tuesday sátu i framsætinu hjá Paterson. Nadia hélt fast
utan um teppið sitt. Drengurinn haföi útvarpstækið á hnjánum, og hann
brosti ánægðari en nokkru sinni fyrr, þar sem hann hallaði sér áfram
og rýndi út i náttmyrkrið til aö sjá veginn i glampanum frá billjós-
unum.
Bilarnir tveir óku upp að garðinum fyrir framan sjúkrahúsið og
stönzuðu þar. Þau voru komin að norðurjaðri bæjarins, en höfðu oröið
að aka hægt vegna þess, hve margt fólk var á veginum. Endalaus röð af
fólki á norðurleið, fótgangandi fólk, hjólandi eða leiðandi hjólin við hlið
sér, uxakerrur, sem hlaðnar voru til hins ýtrasta af fólki og farangri.
Ekið var á miðjum veginum i djúpum hjólförunum .og ekið var utan
vegar. Þarna voru hjólkerrur hoppandi og skoppandi á ójöfnunum,
fólksbilar, vörubflar og almenningsvagnar.
Utan við sjúkrahúsið fór Brain majór út úr bilnum og gekk heim að
húsinu til að huga að hjúkrunarkonunni. Drjúg stund leið áður en hann
kom til baka með hana. Paterson sá hana birtast i manngrúanum eins
og bjartan fuglsunga. Hún hafði háa granna fætur, eins og blendings-
konur hafa oft, Ibilið milli augnanna langt og dökkir baugar undir þeim.
Hún var i senn litil fyrir mann að sjá og þó virtist hún svo undarlega
stolt.
„Hún á að fara aft. I til Bettesonshjónanna”, sagði Paterson. „Gott,
þér komið með okkur”.
Hún brosti dauft og sljólega til hans, settist siðan inn i bilinn og Brain
lokaði hurðinni.
„Það er svei mér heppilegt, að þér eruð ekki mjög fyrirferðarmikil”,
sagði Betteson og færði sig út aö glugganum til þess að hún kæmist
fyrir á milli þeirra. Eins og til áre'ttingar,sagði frú Betteson enn einu
sinni: „Já, en engillinn gæti sem bezt setið i keltu minni! Það gerði ekki
nokkurn hlut til”.
Þegar ungfrú Alison hafði komiö sér fyrir,og billinn var farinn að
þumlungast gegnum flóttamannastrauminn, sem likt og blóm lýtur
undan vindi, sneru sér við og horfðu á bilinn um leiö
og hann fór framhjá, tók Betteson eitthvað upp úr þeim jakkavasa,
sem að ungfrú Alison sneri og laumaði þvi yfir i hinn vasann, þar sem
hann fór lengi bliölega höndum um það.
Þetta var bronsbúddann sem Paterson hafði i reiði sinni kastað út á
flötina um leið og hann öskraði eitthvað um, að þannig þarflaust drasl
o.s.frv. Betteson gat ekki að þvi gerbað honum fannst hann aldrei hafa
haft meiri þörf fyrir það en einmitt nú. Sannleikurinn var sá, að þetta
var gæfustytta.
6. Kafli.
Tuesday vaknaði snemma næsta morgun og reyndi strax að átta sig á
þvi, hvar þau væru stödd. Það eina, sem hann gat miðað við voru fjöll-
in, þau vissi hann, að voru i norðurátt. Þau litu út eins og óreglulegir
stálkubbar, sem tóku á sig bláan blæ undir himninum, sem ennþá bar
geislandi glampa morgunroðans. Bilunum hafði verið ekið út af vegin-
um og lagt á sviðnum risakri. Þau höfðu ekki tjaldað, vegna þess að
komið hafði verið langt fram á nótt.
Umhverfis þau var sléttan, eyðileg og hvitgul, nema þar sem kjarr
eða bambuslundur sást á þessu tilbreytingalausa svæði af risökrum,
sem annaðhvort voru skrælnaðir af sólskininu eða höfðu nýlega verið
slegnir. Kringum vatnsbólin uxu pálmar, sem liktust teiknuðum vönd-
um. Viö næsta vatnsból skálmuðu tveir hegrar, þeir voru pervisnir
og þreytulegir. Svo virtist sem þeir hefðu setzt að þarna af ótta við að
vera orðnir villtir.
Þegar Tuesday hafði náð áttunum, var hann fullkomlega öruggur og
rólegur. Hann þekkti landslagið hér eins og handarbakið á sér og hafði
oft farið með Paterson miklu lengra norður. Tuesday leit á þessa ferð
eins og skemmtiferð i likingu við þær, sem hann hafði svo oft farið með
Paterson. Hins vegar var honum vel ljóst, að voveiflegir atburðir voru
að gerast fyrir sunnan, þar sem Japanirnir ruddust fram. Honum hafði
skilizt á Paterson, að striðið hefði tekið mjög alvarlega stefnu — það
hlaut að vera rétt úr þvi að Paterson sagði það. En lif Tuesdays snerist
um Paterson og hann hafði ekkert breytzt. Tuesday leit á það sem sitt
hlutverk að aðstoða, þjóna, hlýða og hlifa Paterson án tillits til þess,
hvað á gekk. Það var ekki minnsti vafi eða hik i huga Tuesdays um
þetta sjónarmið.
Hann hafði sofið undir bilnum nokkra tima og þegar hann skreið út úr
svefnstað sinum, varö hann mjög undrandi að sjá, að frú Betteson var
þegar á fótum. Hún stóð og horfði á sólina, sem var rétt komin upp fyrir
fjallsbrúnina, en þegar hún kom auga á drenginn, baðaði hún út
höndunum.
„O! Ertu þarna! Er ekki yndislegt hér? Þetta er dásamlegur staður.
Rétt eins og við værum i skógarferð!”
Drengurinn kinkaði kolli og brosti. Hann hafði ekki f hyggju að láta
þessa skrýtnu frú Betteson yfirbuga sig. Þegar allt kom til alls var hún
ekkert skrýtnari en hitt hvita fólkið. Þótt hún flissaði alltaf og baðaði út
öllum öngum, var það ekki svo athyglisvert, þannig var heilmargt af
hvita fólkinu.
„Hvað ætlar þú nú að gera?”
„Kveikja bál,” svaraði hann. „Morgunmatur.”
„Prýöileg hugmynd! En get ég ekki hjálpað þér? Getur þú ekki látið
mig gera eitthvað?”
„Jú, ef þér viljið,” svaraði hann.
Litlu seinna var hún á leið út á rykugan akurinn i leit að þurrum ris-
plöntum og bambussprekum, sem höfðu borizt þangað með stormin-
um. Af og til leit hún við til að fylgjast með umferðinni, sem var eins og
jafn straumur i norðurátt, nokkur hundruð metra frá bilunum. Hún
hafði ekki getað sofið vegna hávaðans af umferðinni. Flatir vagnar
með bufflaeyki, háhjólaðar uxakerrur reiðhjól handvagnar og hjólbör
ur og fótgangandi — endalaus, óstöðvandi hersing á leið norður. Konur
með börn á bakinu, skreflangir menn, sem skálmuðu eftir rykugum
sandveginum, berandi stóreflis körfur á höfðinu. Oðru hvoru kom bill,
sem flautaði sig áfram framhjá annarri umferð.
Um siðir, þegar frú Betteson kom til baka, var Tuesday þegar búinn
að kveikja eld og hafði sett ketilinn yfir.
Paterson var kominn á stjá, og þarna kom burmanska telpan rogandi
með einn af nestiskössunum úr farangursrýminu i bilnum hans Pater-
sons.
Lárétt Lóðrétt
2) Tóm.- 3) Ók,- 4) Lum.- 5)
1) Land,- 6) Lukka,- 8) Glápa,-7) Óskir,-9) Óra,-11)
Reykja,- 10) Svar,- 12) Leit,- Akk,- 15) Nöf,- 16) Æpa,- 18)
13) Útan,-1) Vond,-16) Spýja,- gT -
17) Borði,- 19) Timi,-
Loðrétt
2) Fæða,- 3) Viðurnefni.- 4)
Æða,- 5) Blómið.- 7) Dýr.- 9)
Andi.- 11) verkiaéri - 15) Dreg
úr,- 16) Veinin,- 18) Röð-.-
Ráðning á gátu No. 1257
Lárétt
1) Stóll.- 6) Óku,- 8) Lóm,- 10)
Mas,- 12) Ar,- 13) KK,- 14)
Pan,- 16) Æki,- 17) Osp,- 19)
Oftar,-
HVELL
G
E
I
R
I
Þriðjudagur 14. nóvember 1972
11!(Iilii i
ÞRIDJUDAGUR
14. nóvember
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10
Fréttir kl. 7.30, 8.15( og for-
ustugr.dagbl.) 9.00 og 10.00
Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Ingibjörg Jónsdóttir
heldur áfram að segja sögu
sina „Helgi stendur i
striðu” (2) Tilkynningar kl.
9.30. Þingfréttir kl. 9.45.
Létt lög milli liða. Við sjóinn
kl. 10.25: Jóhann J.E. Kúld
og Ingólfur Stefánsson ræð-
ast við um saltfiskverkun.
Morgunpopp kl. 10.40: The
Guess Who syngja og leika.
Fréttir kl. 11.00. Hljóm-
piiiturabb (endurt. þáttur
Þ.H.)
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Eftir hádegið Jón B.
Gunnlaugsson leikur létt lög
og spjallar við hlustendur.
14.30 Bjallan hringir.
15.00 Miödegistónleikar:
16.00 Fréttir
16.25 Popphornið Þorsteinn
Sivertsen kynnir
17.10 Framburðarkennsla i
þýzku, spænsku og
esperanto.
17.40 Útvarpssaga barnanna:
„Sagan hans Hjalta litla”
eftir Stcfán Jónsson. Gisli
Halldörsson leikari les (10)
18.00 Léttlög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir.Tilkynningar.
19.20 Frcttaspegill.
19.35 Umhverfismál.
19.50 Barnið og samfélagið.
Jón Karlsson sálfræðingur
talar um áhrif óttans á
sálarlif barna.
20.00 Frá tónlistarhátiðinni i
Lourdes á þessu ári
21.40 íþróttir Jón Asgeirsson
sér um þáttinn.
22.00 Fréttir
Rannsoknir og fræði. Jón
Hnefill Aðalsteinsson talar
við Pál Skúlason prófessor i
heimspeki.
22.45 Harmonikulög Harmon-
ikuklúbburinn i Sundsvali
leikur.
23.00 A hljóðbergi Réttarhöld-
in yfir prestunum Daniel og
Philip Berrigan og sjö öðr-
um kaþólskum mótmælend-
um gegn Vietnam-strlðinu
fyrir sakaréttinum i Balti-
more. Meðlimir Centre
Theatre Group flytja efnið,
sem byggt er orðrétt á mál-
skjölum Siðari hluti: Yfir-
heyrslur hinna ákærðu,
ræður sækjenda og verj-
enda, dómur.
23.50 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
20.00 Fréttir
20.25 Veöur og auglýsingar
20.30 Ashton-f jölsky ldan.
Brezkur framhaldsmynda-
flokkur. 29. þáttur. óvæntur
endurfundur. Þýðandi Heba
Júliusdóttir.
21.25 A valdi fiknilyfja.
Umræðuþáttur og kvik-
mynd um vanabindandi lyf
og misnotkun þeirra.
Umræðum stýrir Markús
örn Antonsson, en aðrir
þátttakendur eru Asgeir
Karlsson, læknir, Jón O.
Edwald, lyfjafræðingur og
Kristján Pétursson,
deildarstjóri i tollgæzlunni á
Keflavikurflugvelli. Inn i
umræðurnar verður felld
brezk fræðslumynd um
þetta geigvænlega vanda-
mál.
22.25 Frá Listahátið ’72.
Sinfóniuhljómsveit sænska
útvarpsins leikur „Louis-
ville-konsertinn” eftir Hild-
ing Rosenberg. Stjórnandi
Síxten Ehrling. Einleikari
John Lill.
22.50 Dagskrárlok