Tíminn - 19.11.1972, Page 14

14
TÍMINN
Sunnudagur 19. nóvember 1972
„Mig langar svo að vera hjá þér”, hvislaði hún, „þess vegna kom
ég”.
„Það var gott þú komst”, svaraði hann.
„Getum við veriðsaman á hverri nóttu?” spurði hún.
„Já, á hverri nóttu”.
„Hversu lengi?”
„Lengi,” svaraði hann. „Lengi”.
Þá sagði hún ekki fleira. Hann strauk brjóst hennar og lyfti höfði og
hlustaði út i myrkrið. Sjakalarnir vældu, og raddir þeirra liktust
óneitanlega röddum þeirra, sem höfðu verið að rifast fyrr um kvöldið.
8. kafli.
Loks á þriðja degi ferðarinnar var hægt að merkja, að komið væri
nær fjöllunum. Þau gnæfðu risavaxin og grá i sindrandi hitamóðunni
við enda sléttunnar. Loftiö yfir sléttunni gekk i bylgjum og virtist allt á
hreyfingu. Landslagiðhafði breytt um svip. Bambusskógurinn beggja
vegna vegarins var nú svo þéttur, að hann var ófær yfirferðar og aðeins
með löngu millibili höfðu verið höggvin skörð eða rjóður i skóginn.
Klettar voru farnir að koma i ljós undir jarðveginum, og vegurinn var
alveg eins slæmur og fyrr, en ennþá krókóttari.
Um miðjan dag fór Paterson að veröa áhyggjufullur yfir ganginum i
vélinni, hann sat álútur og hlustaði. Oðru hvoru hóstaði vélin og tók
ekki við inngjöfinni, Sprengingarnar i útblástursrörinu hljómuðu eins
og skammbyssuskot.
Þegar Paterson haloi með miklum erfiðsmunum komið bilnum upp
bratta brekku, ók Portman upp að hlið hans. Portman skrúfaði niður
rúðuna og hrópaði til hans:
„Er eitthvað að, eða hvað? Aégaðdraga þig dálitinn spotta?”
„Ég held, að sé óhreinka i bensininu. Við getum eins stanzað og
borðað strax”.
Portman hemlaði og sneri kveikjulyklinum.. Honum þóttu slæmar
fréttir, að eitthvað væri að bilnum hjá Paterson. Lengi hafði þetta
gengið svo ljómandi vel. Þau voru löngu laus við þessa felmtri slegnu
lest af hjólkerrum, hjólbörum og reiðhjólum og þau voru komin fram
úr fornlegu vögnunum og bilunum, sem voru frá héruðum sunnan
Shwebo. Einum bilnum var ekið af Hollendingi og þegar þau fóru fram
úr honum, hrópaði hann til þeirra, að Japanir væru komnir til
Yamethin....
Portman fór út úr bilnum og teygði úr sér. Frú Portman sagði:
„Mér finnst algerlega útilokað að fara að stanza klukkan þrjú. Hinir
bilarnir gætu dregið okkur uppi”.
„O, þetta verður varla löng töf”, svaraði Portman.
„Já, en ég fæ ekki séð, hvers vegna við þurfum endilega að stanza,
þótt hann geri það”.
Hún hafði eftir þvi sem dagarnir liðu fengið það á tilfinninguna, að
þessir tveir bilar ættu ekkert sameiginlegt, að þeir stefndu sinn að
hvoru markmiðinu. Nú fannst henni það eins konar sigur að vera á
undan Patersons bil. Paterson hafði allan timann ákveðið leiðina, hrað
ann og matmálstimana, eins og þau hin væru bara samsafn af óvita-
börnum, sem hann gæti ráðskazt með eftir hentugleikum. Þessi eigin-
leiki Patersons var töluvert rikjandi i þeirri mynd, sem hún hafði gert
sér af honum. Henni fannst þetta bæði aðlaðandi og fráhrindandi i senn,
rétt eins og framkoma hans i klúbbnum. Hugmyndir hennar um
Paterson þrúguðu hana, og lögðust á hana með sama þunga og sið-
degishitinn og ryk vegarins. Hann ergði hana á sama hátt og vegurinn,
slæmur og holóttur, sem átti sök á þvi, að hún var svo lurkum lamin og
uppgefin, að hún gat ekki sofið um nætur.
Portman gekk til Patersons og i sama bili kvað við röð af spreng-
ingum, sem bergmáluðu i klettavegg fyrir ofan veginn. Frú McNairn
varð mjög hverft við og hrópaði reiðilega:
„Er i raun og veru nauðsynlegt að nota hvert tækifæri til að eyði-
leggja taugar annarra!”
Paterson hafði opnað vélarhúsið og hreyfði flotholt blöndungsins upp
og niður og við það mynduðustu sprengingar i útblástursrörinu. Berg-
málið hljómaði stöðugt milli bambusskógarins og fjallanna. Tuesday
stóð til hliðar tilbúinn með verkfærakassann og brosti hreykinn til,
Patersons.
Eitthvað við bros Tuesdays jók á gremju Portmans, og hann spurði:
„Hvað er að?” en rétt i þvi drundu sprengingarnar aftur, svo að
Paterson heyrði ekki spurninguna. Brennandi hitann frá vélinni lagði
upp i andlit Patersons og var þó ekki á bætandi, þar sem hitinn var
nógur fyrir.
„Hvað er að”? varö Portman að hrópa aftur i þeirri von, að til sin
heyrðist.
Þá fór vélin að ganga tómagang aftur og öskrin i Portman voru til-
gangslaus.
Paterson leit á hann með spyrjandi glotti og bros Tuesdays varð
ennþá breiðara. Honum fannst það alveg óviðjafnanlegt að hafa bæði
Portman og hvellina i útblástursrörinu til að skemmta sér yfir i einu.
Portman langaði mest til að gefa honum utan undir.
„Hvað er að? Er eitthvað bilað?” spurði Portman i venjulegri
tónhæð.
„Eitthvað i blöndungnum. Sennilega þarf að hreinsa ventlana, en það
get ég ekki gert nema taka þetta sundur”.
„Er nauðsynlegt að stanza vegna þess arna?”
„Já, það er það”.
„Já, en ég á við, núna?”
„Það væri heimskulegt að halda áfram með blöndunginn i ólagi. Ég
geröi það ekki, jafnvel þótt ég gæti það”.
„Jæja, þá nær þessi brúni lýður okkar aftur”.
„Heyrið mig nú,” sagði Paterson, „þetta er þó þeirra eigið land, og
þeir eru i sinum fulla rétti til að nota vegina”.
Portman stóð um stund dolfallinn yfir þessum allt of rólega Paterson
og þessum allt of brosandi'Tuesday. Hann fylltist gremju yfir þessu
óhappi. Þá kallaði kona hans frá bflnum:
„Hvað ræðið þið af svo miklum ákafa, væni minn?”
Paterson sagði: „Það er bezt, að þið farið niður i dalverpið þarna,
setjist þar að og tjaldið. Ég ætla að athuga, hvort ég get gert við þetta
og verði ég ekki búinn fyrir kvöldið, getum við alltaf Iátið bilinn renna
niður brekkuna”.
„Já, þá höfum við það þannig”.
Portman gekk til baka að bil sinum og litlu siðar óku Portmanhjónin,
frú McNairn og Connie af stað niður i dalinn. Betteson og majór Brain
buðu Paterson aðstoð sina.
„Við Tuesday önnumst þetta,” svaraði Paterson. „En tjaldið hérna
gætuð þið tekið og borið niður til hinna”.
„Við getum flutt þá á hjólinu”, sagði majór Brain.
En Paterson hafði þegar stungið höfðinu undir vélarhlifina aftur og
heyrði ekki, hvað majórinn sagði og sá hann heldur ekki hjóla niður
brekkuna með tjaldið bundið við stöngina. Betteson var farinn á undan
með hjúkrunarkonunni. Hann hafði klesst sér upp að ungfrú Alison
allan daginn. Hún var berfætt og fætur hennar lfktust fallegum
grönnum bambusgreinum, sem orðnar voru gullinbrúnar i sólskininu.
Mjúkar boglinur hálsins sveigðust niður i hálsmálið á snotrum
einkennisbúningnum, sem huldi litil brjóstin.
:<ross
1263
Lárétt
Lóðrétt
1) Bein.- 6) Dans.- 8)
Bandvefur,- 10) Vökva,- 12)
Eins.-13) Guð.- 14) Fæða.-16)
Bið.-17) Pest,- 19) Fótaveik,-
Lóðrétt
2) Fugl - 3) Svik,- 4) Hár,- 5)
Skaðar,- 7) Yfirhöfn,- 9)
Vond,- 11) Klukku.- 15)
Kraftur,-16) Ósoðin,-18) Spil,-
Ráðning á gátu No. 1262
Lárétt
1) Rósir,- 6) Lán.- 8) Nei,- 10)
Næm,- 12> Et,- 13) Lá,- 14)
Gat,- 16) Man,- 17) ódó,- 19)
Skott,-
2) Óli - 3) Sá,- 4) Inn,- 5)
Hnegg.- 7) Smána.- 9) Eta,-
11) Æla,- 15) Tók,- 16) Mót,-
18) Dó.-
HVELL
G
E
I
R
I
lill illffli!! I
SUNNUDAGUR
19. nóvember
8.00 MorgunandaktSéra Pétur
Sigurgeirsson vigslubiskup
flytur ritningarorð og bæn.
8.10 Fréttir og veðurfregnir.
8.15 Létt morgunlög.Klassisk
lög úr ýmsum áttum.
9.00 Fréttir. Útdráttur úr for-
ustugreinum dagblaðanna.
9.15 Morguntónleikar. (10.10
veðurfregnir)
11.00 Messa i Eiðakirkju
(Hljóðr. 22. f.m.) Prestur:
Séra Einar Þór Þorsteins-
son. Organleikari: Kristján
Gissurarson.
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Fréttaspcgill.Tilkynningar.
Tónleikar.
13.15 Halldór Laxness og verk
hans; — þriðja erindi:
Óskar Halldórsson lektor
talar um ljóðagerð skálds-
ins.
14.00 Ilratt flýgur stund.Jónas
Jónasson stjórnar blönduð-
um þætti i hópi tslendinga i
Gautaborg.
15.35 Miðdegistónleikar: Frá
tónlistarhátið i St. Denis i
Frakklandi á s.l. sumri.
16.55 Veðurfregriir. Fréttir.
17.00 Fra m haldsleikritið:
„Landsins lukka” eftir
Gunnar M. Magnúss.Endur-
fluttur 5. þáttur. Leikstjóri:
Brynja Benediktsdóttir.
17.45 Sunnudagslögin
18.30 Tilkynningar
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Pistill frá útlöndum.
Kristinn Jóhannesson lektor
talar frá Gautaborg.
19.35 Úr segulbandasafninu.
Eggert Stefánsson les úr
dagbókarblöðum sinum frá
Italiu vorið 1949.
20.00 Tónlcikar frá norska út-
varpinu.
20.45 Vindur um nóttDagskrá
um Jóhann Jónsson skáld
með lestri úr ljóðum hans,
saman tekin af Þorsteini frá
Hamri og Hjálmari Ólafs-
syni. Lesari með þeim:
Guðrún Svava Svavarsdótt-
ir. Lög við ljóð eftir skáldið
syngja Jón Sigurbjörnsson
og Kristinn Hallsson.
21.30 Lestur fornrita: Njáls
saga.Dr. Einar Ól. Sveins-
son prófessor les (5)
22.00 Fréttir
22.10 Veðurfregnir. Danslög
Guðbjörg Hlif Pálsdóttir
velur.
23.40 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
MÁNUDAGUR
20. nóvember
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. landsm. bl.), 9.00
og m.00 Morgunbænkl. 7.45:
Séra Arngrimur Jónsson
(a.^Jdv.) Morgunleikfimi
kl. 7p>0: Valdimar Ornólfs-
son bg Magnús Pétursson
pianóleikari (alla virka
daga vikunnar)
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Þorlákur Jónsson
byrjar að lesa þýðingu sina
á sögunni „Þriðji bekkur B”
eftir Evi Bögenes. Tilkynn-
ingar kl. 9.30. Létt lög á
milli liða. Búnaðarþátturkl.
10.25: Sveinn Hallgrimsson
ráðunautur talar um fengi-
eldi. Morgunpopp kl. 10.40:
John Lennon syngur og leik-
ur. Fréttir kl. 11.00.
Morguntónleikar:
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.15 Þáttur um heilbrigðis-
mál: Geðheilsa II. Gisli
Þorsteinsson læknir talar
um meiriháttar geðtruflanir
(endt.)
14.30 Siðdegissagan: „Gömul
kynni’’ eftir Ingunni Jóns-
dóttur.Jónas R. Jónsson á
Melum les (3).
15.00 Miðdegistónleikar: Frá
vorhátið i Prag á þessu ári.