Tíminn - 21.11.1972, Blaðsíða 5
Þ'riðjudagur 21. hóvember 1972
TÍMINN
5
einum eða tveim stöðum. Þeir
sögðust ekki hafa farið neitt út
fyrir bæinn og þvi siður komið ná
lægt hrauninu undir Selfelli.
Við þessar upplýsingar létti
mönnum þar efra, enda búnir að
tvinna hrópin við hvarf þessara
tveggja pilta. En þrátt fyrir þess-
ar upplýsingar var ekki hætt við
leitina. Afram var haldið að
kemba hraunið þar til fóraðbirta
af degi. Höfðu þá hinir fórnfúsu
skátar gengið um það alla nótt-
ina, en einskis orðið visari.
Að visu höfðu þeir rekizt á fót-
spor i snjónum, en þau voru sett i
samband við rjúpnaveiðimenn,
sem þarna eru mikið á ferð. Létu
sumir sér detta i hug, að hrópin
hefðu staðið i sambandi við veiði-
mann, sem hefði annað hvort
villzt eða legið slasaður i hraun-
inu. En aðrir i sambandi við
brunann á skálanum og ferðir bil-
anna, sem þar hefðu sézt fyrr um
kvöldið.
arnir að rústum skálans, sem
kveikt hafði verið i. Voru verks-
ummerki skoðuð og teknar mynd-
iraf hjólförum bils, sem þar hafði
sýnilega verið á ferð skömmu
áður.
Þegar þeirri ferð var lokið.var
farið aftur að hinum bilunum og
Félagar úr Hjálparsveit skáta leggja upp i leitina aðfaranótt sunnudagsins (Tiinamyndir Róbert)
Klp—Reykjavik.
Seint á sunnudagskvöldið var
hringt til lögreglunnar i Reykja-
vik frá Gunnarshólma. Voru þar
komnir tveir piltar, sem
sögðu sögu, er þegar olli lögregl
unni hinuni mestu áhyggjum.
Þeir sögðust hafa ásamt öðru
fólki þrisvar sinnum heyrt hróp-
að á hjálp úr hrauni skammt frá
Selfelli rétt sunnan Lækjarbotna.
Þar hefðu þeir einnig séð
skömmu áður til ferða bila, sem
er heldur sjaldgæf sjón á þessuni
slóðum, og rétt eftir að þeir
hefðu horfið, hefði skáli, sem
þarna væri, staðið i ljósum log-
um. Var þegar óttazt, aö þarna
hefði orðið slys á fólki, og var
Iljálparsveit skáta i Reykjavik
kölluð út til leilar. Blaðamaður og
Ijósmyndari Timans fengu fregn-
ir af þessu ogslógustiför með leit-
arflokknum og lögregluþjónum,
sem voru sendir á staðinn.
Hjalparsveitin var mætt um
miðnætti við lögreglustöðina i
Arbæ. Þar fengu leitarmenn þær
fréttir að óttazt væri um tvo
drengi, 10 og 11 ára gamla, sem
hefðu haldið að heiman frá sér
um morguninn og væru ekki
komnir heim.
1 snarhasti var ekið á þrem bil-
um ylir vegleysur og snjóskafla
upp að Selfelli og að skála
Farfugla, Heiðarbóli, þar sem
var hópur ungmenna á vegum
Æskulýðsráðs undir stjórn Ketils
Larsen, starfsmanns ráðsins.
Sáu skála brenna og heyröu
hrópað á hjálp
Þar sagði Ketill leitarmönnum,
að hann hefði ásamt unglingunum
hlaupið upp að skála þar rétt hjá,
þegar þau hefðu séð hann standa
allt i einu i ljósum logum.
Skömmu áður hefðu þau orðið vör
við ljós á a.m.k. þrem bilum rétt
við skálann. Þegar þau hefðu
komið þangað, hefðu þau ekki séð
neitt til bilanna, og einnig séð að
þau gætu engu bjargaðúr brunan-
um. Hann hefði þá ásamt fimm
öðrum úr hópnum gengið aðeins
frá staðnum.og þá hefðu þau öll
greinilega heyrt tvivegis kallað á
hjálp úti i hrauninu. Fyrst hefðu
þau haldið.að þetta væri mis-
heyrn, en svona klukkustund sið-
ar hefðu þeir piltar úr hópnum,
sem hefðu gengið út i hraunið,
aftur heyrt hrópað á hjálp og þeir
einnig séð fótspor i snjónum.
Að fengnum þessum upplýsing-
um, fór Hjálparsveitin þegar að
skipuleggja leit i hrauninu. Var
sýnilegt á öllu, að þarna voru
vanir menn og vaskir á ferð. Hver
maður tók sér stórt vasaljós i
hönd og siðan var gengið skipul. i
hraunið, sem er mjög erfitt yfir-
ferðar, hvað þá heldur i myrkri
og nistingskulda eins og var þessa
nótt.
Skipuleg leit hafin i hraun-
inu
Skotið var upp blysi, sem lýsti
upp allt hraunið, og siðan hlustað
hvort einhver hrópaði á hjálp.
Þegar ekkert heyrðist.lagði hver
maður af stað.og var gengiö þvert
yfir hraunið og haft jafnt bil á
milli manna. Þarna var klöngrazt
fram og aftur og lýst inn i hvern
krók og kima. Þegar fyrstu ferð
yfirhraunið, sem er um kilómetri
á breidd, var lokið, snéri hópu”-
inn við og hélt til baka aðeins inn-
ar i hrauninu. Við og við var skot-
ið upp blysum til að lýsa upp
hraunið, en hvorki heyrðist hósti
né stuna. Það eina,sem heyrðist,
var muldur i leitarmönnum,
þegar þeir klöngruðust yfir
hraunnibburnar, en frá leitarbil-
unum sáust aðeins ljós manna,
sem komu og hurfu eftir þvi hvort
sá,sem það bar.var að hverfa
niður i hraungjótu eða koma upp
á hæð. Tilsýndar var þetta að sjá
eins og ljós frá stórum bátaflota,
sem væri við veiðar i miklum
öldugangi.
Léttir, þegar drengirnir
komu fram
Á meðan leitarmennirnir gengu
yfir hraunið, fóru lögregluþjón-
Skatarnir og lögreglan hitta Ketil Larsen og unglinga, sem voru i útilegunni.
Lögregluþjónar mæla stærð sumarbústaðarins, cftir að slökknað hafði i rústunum.
nú beðið aðeins eftir einhverjum
fréttum úr hrauninu. Um klukkan
fjögur um nóttina komu þær frétt-
ir úr bænum að drcngnirnir tveir
sem óttazt hefði verið um, hefðu
verið að koma i leitirnar. Hefðu
þeir verið á flakki um bæinn allan
þennan tima og m.a. brotizt inn á
Uppgefnir eftir erfiða göngu
alla nóttina, héldu skátarnir aftur
i bæinn snemma á sunnudags-
morgun. En eftir hádegi fór einn
þeirra þangað aftur, en nú með
þyrlu Landhelgisgæzlunnar, og
var flogið yfir svæðið fram og
aftur. 1 þeirri ferð kom heldur
ekkert i Ijós, og verður þvi gátan
um það — hver það hafi verið,
sem hrópaði á hjálp úr hrauninu
undir Selfelli þetta laugardags-
kvöld, óráðin — a.m.k.fyrst um
sinn.
Þessa mynd tók Ketill Larsen, þegar sumarbústaðurinn stóð i ljósum Skátar og lögregla skipuleggja leit á svæðinu I kringum bústaðinn.
logum.