Tíminn - 26.11.1972, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Kunnudagur 2«. nóveniber 1972
Hún brosti. ,,Á þessu hlálega atviki, sem ég átti sök á i kvöld.”
,,Ég á við þetta með frú Betteson. Það var allt min sök, og ég bið yður
að fyrirgefa mér, að þetta skyldi koma fyrir.”
,,Það er engin þörf á að biðjast afsökunar á þvi,” sagði hann.
’,Ó, þetta var svo heimskulegt og niðurlægjandi! Hvert einasta
skipti, sem ég og þú komum i námunda hvort við annað, hefur það
rifrildi i för með sér.”
„Ekki hef ég tekið eftir þvi.”
,,Jú,” sagði hún áköf. „munið þér ekki eftir deginum við sundlaugina
i klúbbnum. Þá átti ég lika sökina, jafnvel þótt þér höguðuð ykkur ekki
alltof vel. Við vorum farin að munnhöggvast, og ég gleymdi sundfötun-
um minum.”
Hann hafði verið að vinna við bilinn, einnig eftir kvöldmatinn, og nú
hallaði hann sér upp að bilnum úrvinda af þreytu og lét höfuðið siga
niður i bringu. Hann svaraði henni engu, og eftir andartaks þögn færði
hún sig nær honum, meðan hún hélt áfram að leika sér að losaralegum
hnútnum á bandinu.
„Ég bókstaflega varð að koma hingað út til að biðjast afsökunar”,
sagði hún. Hún kippti óróleg i bandið, svo að það strengdist um
mjaðmir hennar, og fótunum þrýsti hún upp að bilnum, svo að þunn
náttfötin afhjúpuðu fagran likamsvöxt hennar.
„Þér hefðuð ekki þurft að gera yður þetta ómak”, svaraði hann að
lokum.
„Ég hegðaði mér svo kjánalega”, sagði hún aftur. „Sjálfsagt kannist
þér við það, að sé maður óánægður með eitthvað smáræði, fer svo fyrr
en varir, að smáatriðin vaxa manni yfir höfuðog skyggja á allt annað”.
„Já, það þekki ég vel”, svaraði hann.
,,Ég hafði ekki nokkra löngun til að taka þátt i þessum umræðum, en
svo fannst mér, að mér sem eiginkonu bæri að styðja málstað
mannsins mins, þess vegna varð þetta svona”.
Aftur varð hann þögull. Hún fitlaði ennþá óróleg við bandið, og það
léll úr höndum hennar, en hún flýtti sér að binda það og strengdi það
meira en venjulega.
„Vilduð þér nú ekki segja mér eitthvað um þann hluta ferðarinnar,
sem framundan er”, spurði hún svo.
„Ég held ég geti ekkert sagt frekar”.
Hann tók handklæðið, sem hann hafði fleygt frá sér á aurbrettið og
fór ósjáifrátt að þurrka hendur sinar á ný. Hann horfði þreytulega á
tjöldin, sem i daufu skininu frá bálinu voru eins og appelsinugulir
skuggar og bar við myrkan skóginn. Henni flaug i hug, að hann væri að
hugsa um manninn hennar. Hún færði sig alveg til hans og sleppti
bandinu, svo að hnúturinn raknaði upp og endarnir héngu niður. Siðan
sagði hún:
„Alec er ákveðinn i að halda áfram i bitið á morgun, en hann er
soddan vindhani, að ég get auðveldlega talið hann af þvi, ef þér viljið
leggja mér lið viðað sannfæra hann”.'.
„Ekki var það nú ætlunin...allir verða að hafa frelsi til að gera það,
sem þeir álita réttasl”.
iiún hló út i myrkrið og svaraði: „Já, en þegar ég vil nú heldur gera
það, sem yður finnst réttast?”
Hún lét hendurnar renna niður til að halda náttfötunum saman, þau
virtust ætla að opnast þá og þegar. Henni mistókst og náttfötin
opnuðust, en aðeins andartak, þá tók hún þau að sér aftur. Með fingur-
gómum annarrar handar hélt hún þeim að sér að framan.
„Ég verð vist að koma mér inn aftur. Mérer kalt — ég er berfætt”.
í skimunni sá hún, að hann skotraði augunum á fætur hennar,og
þegar hann renndi augunum upp aftur, tók hún eftir, að hann horfði um
stund á bandið, íraman á náttfötunum. Hún fékk allt i einu hugdettu: ég
þarf ekki annað en að fjarlægja höndina, þá horfir allt öðru visi við!
Úrslitin eru undir þessum tveim fingrum komin! En það er ekki alveg
timabært ennþá. Þ& verður loks bundinn endi á allt þetta þvaður um að
halda ál'ram snemma i fyrramálið eða um hádegið, þvi að hin raun-
verulega ástæða til deilunnar verður á bak og burt.
Svo fann hún, að fingur hennar höfðu sleppt takinu á náttfötunum.
Silkið féll til hliðar.og hún fann næturloftið leika um likama sinn, yfir
brjóst sin, maga og fætur,- það var eins og svalt gras strykist við
hörundið. Hún hallaði höfðinu litið eitt aftur á bak til að horfa upp i
næturhimininn, sem hvelfdist yfir þeim stjörnum prýddur. Hörund
hennar virtist brúnt og dökkt í samanburði við náttfötin. Paterson stóö
og horfði til himins.
Um leið og hún tók báðum höndum um mjúkan, brúnann háls sinn,
sagði hún:
„Þetta er yndisleg nótt! Og það er yndilegt að ræða við yður i
bróðerni”.
Hann svaraði engu.
„Ég vil ómögulega, að við förum að halda áfram ein okkar liðs. Ég
vil miklu heldur verða yður samferða, þvi að ég veit, að yðar sjónarmið
er rétt. Það var nú vist aðallega þetta, sem ég kom til að segja yður”.
Hún hafði hallað sér aftur á bak, meðan hún talaði; likami hennar
sveigðist i fallegan boga yfir hlifina á bilnum. Náttfötin huldu nú
einungis axlir hennar, að öðru leyti var likami hennar óvarinn fyrir
náttkulinu. Þannig stóð hún langa stund og beið þess, að Paterson segði
eitthvað. Að lokum reisti hún sig upp.
Þá varðhún þess vör, að hann horfði alls ekki á hana. Hann var aftur
farinn að horfa á tjöldin, og án þess að hugsa út i, að hún væri að koma
upp um sig, sagði hún bliðlega.
„Þér. þurfið ekki að hugsa um það, það kemur enginn að trufla
okkur”.
Hann hallaði sér yfir bilinn og hvildi höfuðið i höndum sér, meðan
hann hvarflaði augunum yfir hálfrokkið tjaldstæðið, eins og hann væri
að leita að einhverju. Hún sneri sér við, þannig að hún stóð fast upp við
hann og hallaði sér yfir bilinn eins og hann. Járnið yfir kælinum var
ennþá aðeins volgt og um leið og hún hallaði sér áfram, fann hún
hlýjuna við brjóst sin. Siðan sagði hún:
„Hér er bíllinn volgur eftir sólina ennþá, finnið þér það? Komið með
höndina og finnið”.
Hún teygði sig eftir hönd hans, og i huga hennar komst ekkert annað
að en að þrýsta hönd hans fast að mjúku sléttu járninu. Hún ætlaði að
segja: „Okkur mun aldrei verða sundurorða framar, haldið þér það
ekki? Þannig þurfum við ekki að vera hvort við annað, það fann ég
strax um daginn við sundlaugina. Mig hefur alltaf langað til að við
gætum orðið vinir”. En henni gafst hvorki timi til að taka i hönd hans
né segja það, sem hana langaði að segja, þvi að i sama bili leit hann
snöggt við og horfði fast út i myrkið i áttina að tjaldinu, sem Connie og
lituðu konurnar tvær sváfu i. Hún fylgdi augnaráði hans og greindi rétt
i svip dökka veru, sem bar við gulan þrihyrning tjaldsins, en hvarf sið-
an strax aftur.
Áhrifin af undursamlegri kyrrð næturinnar og návist Patersons og sú
eftirvænting, sem hún hafði fundið, hurfu nú með öllu, þegar hún gerði
sér ijóst, að Burmastúlkan var á leiðinni til Patersons. Henni varð
skyndilega kalt svo fáklædd sem hún var, og hún sveipaði náttfötunum
að sér i flýti og batt með rembihnút.
Lárétt
1) Ferskar.- 6) Fugl,- 8) Hrós,-
10) Miðdegi.- 12) Borðhald,-
13) Stafur,- 14) Guð.- 16)
Gangur,- 17) Drykki,- 19) Ar-
mynnið,-
Lóðrétt
2) Brún,- 2) Þyngd,- 4) Elska.-
5) Stara.- 7) Kreppt hendi,- 9)
Ýta fram.- 11) Kalli.- 15) Op,-
16) Málmur.- 18) 51.-
Ráðning á gátu No. 1268
Lárétt
1) Þjónn.- 6) Ösa.- 8) Mör.- 10)
Mót,- 12) SS,- 13) La,- 14)
Apa - 16) Hik,- 17) Fró,- 19)
Glápa.
Lóðrétt
2) Jór.- 3) Ós.- 4) Nam,- 5)
Ymsar.- 7) Stakk,- 9) ösp.- 11)
Óli,- 15) Afl.-16) Hóp.- 18) Rá,-
Þú getur lokað
fyrir
þrumurnar. /
Allt i lagi við
höfum náð
.takmarkinu^
' Almáttugu guð?
við höfum kastað-'
vopnunum i
\ vatnið.
Eins og þú
skipaðir.^.
Viltu friða
röddina á
himnum
HVELL
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
Hann getur ekki tekið simann’
, get ég tekið
skilaboð
mmmik
SUNNUDAGUR
26. nóvember.
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Fréttaspegill.Tilkynningar.
Tónleikar.
13.15 Halldór I.axness og verk
hans: — fjórða erindi.
14.00 Könnun á bifreiðaþjón-
ustu. Dagskrárþáttur i um-
sjá Páls Heiðars Jónssonar.
Rætt við Jón Bergsson verk-
fræðing, Gunnar Ásgeirsson
stórkaupmann, Brúnó
Hjaltested deildarstjóra,
Kjartan Jóhannsson lækni,
Sigurgest Guðjónsson for-
mann Félags bifvélavirkja,
Bent Jörgensen yfirverk-
stjóra og Friðbjörn
Kristjánsson bifvélavirkja.
15.00 Miðdegistónleikar:
16.55 Veðurfregnir. Fréttir.
17.00 Framhaidsleikritið:
„Landsins iukka” eftir
Gunnar M. Magnúss.
17.45 Sunnudagslögin.
18.30 Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Pistill frá útlönduni
Kristinn Johannesson lektor
talar frá Gautaborg.
19.35 Þunnt er móðureyrað
Guðrún Guðlaugsdóttir tek
ur saman þátt um fæðingu
og meðferð ungbarna fyrr á
timum. Lesari með henni:
Hjalti Rögnvaldsson.
20.00 Jórras Ingimundarson
leikur á pianó i útvarpssal.
20.30 Af palestinskum sjónar
hól.Séra Rögnvaldur Finn-
bogason flytur fyrra erindi
sitt.
21.05 Karlakór Keflavikur
syngur islenzk lög undir
stjórn Jóns Ásgeirssonar.
21.30 Lestur fornrita: Njáls
saga.Dr. Einar Ól. Sveins-
son prófessor les (6)
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Danslög.
Guðbjörg Hlif Pálsdóttir
velur.
23.25 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
MÁNUDAGUR
27. nóvember
7.00 Morguntónleikar.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.15 Heilnæmir lifshættir.
Björn L. Jónsson læknir
svarar spurningunni:
Hvernig fara fjörefni for-
görðum? (endurt.)
14.30 Síðdcgissagan: „Gömui
kynni” eftir Ingunni Jóns-
dóttur.Jónas R. Jónsson á
Melum les. (6).
15.00 Miðdegistónleikar:
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir. Tilkynn-
ingar.
16.25 Popphornið. Magnús Þ.
Þórðarson kynnir.
17.10 Framburðarkennsla i
dönsku, ensku og frönsku.
17.40 Börnin skrifa.
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Daglegt mál. Páll
Bjarnason menntaskóla-
kennari flytur þáttinn.
19.25 Strjálbýli-þéttbýli. Vil-
helm G. Kristinsson frétta-
maður leitar frétta og upp-
lýsinga.
19.40 llm daginn og veginn.
Andrés Kristjánsson rit-
stjóri talar.
20.00 islenzk tónlist:
20.35 „Handan við krossinn
helga!’
21.10 Pianósónata i G-dúr op.
37 eftir Tsjaikovský.
Svjatoslav Rikhter leikur.
21.40 islenzkt mái
22.00 Fréttir,
22.15 Veðurfregnir. útvarps-
sagan: „Útbrunnið skar”
eftir Graham Greene.Jó-
hanna Sveinsdóttir les þýð-
ingu sina (16L
22.45 Illjómplötusafnið
23.40 Fréttir i suttu máli.
Dagskráriok.