Tíminn - 29.11.1972, Blaðsíða 2
2
TÍMINN
Miðvikudagur 29. nóvember 1972
ÁRMÚLA 7 SÍMI 30501 REYKJAVÍK,
Sífellt bætist við
VETRAR
FLtKLTRNAR
þótt úrvalið sé þegar það stærsta í bænum.
Hér eru tvær þær nýjustu:
ALLIR VEGIR
FÆRIR Á
Yokohama
SNJÓBÖRÐUM
VÉLSMIÐJA
HÚNVETNINGA
BLÖNDUÓSI
Bréf frá
lesendum
Hér kemur bréf frá verka-
manni, sem telur að þrátt fyrir
langa skólagöngu skorti mikið á
að almenn þekking sé fyrir hendi
hjá ungum menntamönnum i dag
og þeir sjái einatt þau efni, sem
þeir fjalla um úr heldur þröngu
sjónarhorni. Bréfritari hefur
vafalaust mikið til sins máls. Vel
má vera, að hin fastmótaða
námsskrá skólanna hafi þau
áhrif, að menn leiti ekki fanga ut-
an skyldunámsins og þá verða
gjarna útundan efni, sem fróð-
leiksfúst fólk sækir fróðleik og
skemmtun til. Hins vegar álitur
Landfari, að menntamenn séu
ekki einir um þetta. Þvi fer f jarri,
að fjölmiðlar á Islandi leggi
höfuðáherzlu á fræðandi efni,
þvert á móti situr þar ýmis konar
afþreyingarefni einatt i fyrir-
rúmi. Könnun sem gerð var á
vegum myndlistarskólans fyrir
nokkru meðal umsækjenda um
skólavist þar benti i það minnsta
ekki til að þar stæði almenn þekk-
ing á háu stigi og ekki var þar um
langskólagengið fólk að ræða þótt
auðvitað hefði það liklega setið
meira og minna á skólabekk. En
þjóðfélagið hefur þörf fyrir sér-
hæfingu segja menn og skólarnir
bera þess merki. Og ætli það sé
ekki almennt viðhorf, að skólarn-
brunni, að okkar ungu, menntuðu
og vel gerðu menn, sem margir
eiga að baki glæsilegan náms-
feril, virðast hafa lifað og hrærzt i
allt of þröngum heimi skólalær-
dóms sins og ekki vita nóg i kring
um sig að öðru leyti til þess, að
sjóndeildarhringurinn sé jafnvið-
ur og æskilegt er.
Ég tek það fram, að ég er ekki á
neinn hátt að veitast að þessum
mönnum, sem hér eiga i hlut,
heldur fyrst og fremst að vekja
athygli á þvi, að skólakerfi okkar
virðist ekki vikka mjög sjón-
deildarhring manna, þótt gott
kunni að vera að vissu marki —
jafnvel öllu fremur iþyngja
mönnum með svo ströngum kröf-
um á afmörkuðum sviðum, að
þeim veitist ekki stund né næði til
þess að hyggja að mörgu, sem þó
er óneitanlega hluti almennrar
menntunar islenzkrar.
Bið svo afsökunar á skrafinu.
Verkamaður.
ir eigi fyrst og fremst að þjóna at-
vinnulifinu.
OK ÞRÖNGUR SJÓN-
DEILDARHRINGUR
Má ég biðja Landfara fyrir ör-
fáar linur — heiti þvi að vera ekki
langorður? Tilefnið: Tveir út-
varpsþættir um helgina.
í fyrri þættinum voru fræði-
menn að ræða sin á milli, landslýð
til leiðsögu, um bók Thors Vil-
hjálmssonar, Foldu. Ef til vill var
það yfirlætisleysi og annað ekki,
að einn fræðimaðurinn komst svo
að orði, þegar talið barst að kon-
unni, sem reis upp úr fönninni og
leitarmenn réðust á, þar sem þeir
hugðu hana dauða og aftur-
gengna, að hann „rámaði i”, að
viðlika atburðar væri getið i þjóð-
sögum, og sagðist „loks” hafa
fundið hann þar. Nú er sagan um
Bjarna-Disu ein af hinum kunn-
ustu þjóðsögum og registur þjóð-
sagna Jóns Árnasonar einstak-
lega gott, þökk sé Bjarna Vil-
hjálmssyni, svo að mér finnst hér
heldur mikið gert úr fyrirhöfn,
sem ekki sýnist stórvægiíeg, jafn-
vel fyrir ólærðan alþýðumann.
Hitt var þó öllu verri vitnis-
burður um yfirsýn mannsins á
sviði bóklegra fræða, að hann gat
ekki áttað sig' á þvi, hvaðan
Foldu-nafnið var runnið, en hefði
þó auðheyranlega getað haft sitt-
hvað sér leiðbeiningar. Það er
auðfundið, að kvenmaður sá er
tsfold Runólfsdóttir frá Fagradal,
sem frá er sagt i þjóðsögnum
Jóns Árnasonar — boldangskven-
maður, sem bæði drakk lýsi og
bar lýsiskagga i fangi sér. (Hér
bið ég setjara að gæta þess, að
konan hét Isfold — ekki tsafold).
Svona finnst mér, að þeir menn
eigi að vita, er taka að sér að
skýra og skilgreina bækur i al-
þjóðaráheyrn — þeir mega ekki
gata á þvi, sem mikill fjöldi hlust-
enda i hópi verkamanna og
bænda og fiskimanna er viðbúinn
að svara fyrirvaralaust.
Næsta kvöld á eftir sagði is-
lenzkur fræðimaður i Sviþjóð frá
komu sinni á sýningu i Stokk-
hólmi, þar sem Árnasafn i Höfn
kynnti islenzk handrit. Honum
varð á skemmtilegan og geðþekk-
an hátt starsýnt á handrit með
goðfræðilegum teikningum. Þessi
maður tilgreindi samvizkusam-
lega safnnúmer, sem ég hvorki
veit né man, en gerði þvi skóna i
lokaorðum sinum, að höfundurinn
væri maður, sem búið hefði við
„fáeinar skjátur” á sjávar-
ströndu — einhvers konar ör-
birgðarrómantik, sem mér er
ekki grunlaust um, að sé runnin
frá Nóbelsskáldinu okkar góða.
Höfundurinn er raunar séra
Ólafur Brynjólfsson á Kirkjubæ i
Hróarstungu. Þetta hefur mann-
inum kannski verið é-Iiægt að
kanna, þar sem hann situr i
Gautaborg, en allvel þekkt mun
þetta handrit þó vera, og förlist
mér ekki minni, eru eitthvað sjö,
átta ár siðan um það var allræki-
lega verið skrifað i dagblöð is-
lenzk, gerð grein fyrir höfundi
þess og flestar myndirnar birtar.
En hér ber að þeim sama
PEYTON Sportkuldajakki,vattfóður.
PEYTON Rifflað flauel og loðfóður.
Bifreiðaeigendur
Hafið þið tryggt ykkur númer ykkar í Bílnúmerahappdrætti
Styrktarfélags vangefinna?
4 glæsilegir vinningar:
Hornet SST
Peugeot 304
Datsun 1200
Volkswagen 1300
Forkaupsréttur bifreiðaeigenda rennur út 5. desember n.k.
Hringið í sfma 1-59-41 eða snúið ykkur til næsta
umboðsmanns
Styrktarfélag vangefinna
Sólaóir
hjólbaróar
til sölu á ýmsar stærðir fólksbíla.
Mjög hagstætt verð.
Full óbyrgð tekin ó sólningunni.
Sendum um allt land gegn póstkröfu.
BÆNDUR
Við seljum:
Fólksbila,
Vörubila,
Dráttarvélar,
og állar gerðir
búvéla.
BÍLA, BATA OG
VERDBRÉFASALAN
Við Miklatorg.
Simar 1K675 og IK677.