Fréttablaðið - 04.07.2004, Blaðsíða 27

SUNNUDAGUR 4. júlí 2004 19
TÍMINN STENDUR Í STAÐ Rabbi lést á sunnudagsmorgni. Spessi tók mynd af stól húsbóndans á Norðurbrautinni þar sem hann stóð tómur í eldhúsi fjölskyldunnar aðeins fáum klukkustundum eftir andlátið.
Ummerkin láta engan ósnortinn. Dauðinn hefur komið í heimsókn og tíminn stendur í stað. Í eldhúsinu er bæði merki um líf og dauða. Morgunmatur á borðum, stólar fjölskyldunnar og þetta óaðskiljanlega
hjálpartæki Rabba, sem gerði honum kleift að lifa sem eðlilegustu lífi í fjötrum sjúkdómsins. Tómur hjólastóllinn er merki um sorg og söknuð en líka tákn um frelsi Rabba úr viðjum lúins líkama.
Lj
ó
sm
yn
d
:
S
P
E
S
S
I
hvatning til dáða. Þannig varð-
veita þeir minningu hans best.
Rabbi hafði undirbúið sig og
aðra undir óumflýjanlega stund
sem aldrei er þó hægt að undirbúa
nógu vel. Það lýsir manni sem hef-
ur haft yfir óvenjulegum sálar-
styrk og æðruleysi að ráða.
HARALDUR FREYR GÍSLASON
trommuleikari Botnleðju
Það lýsir Rabba kannski vel
hvernig hann tók á móti mér
þegar ég var að leita að útgef-
enda fyrir barnaplötuna mína
Hallilúja. Ég var frekar til baka,
óframfærinn og feiminn þegar
ég kom til hans því ég vissi ekki
hvernig hann myndi taka í hug-
myndina. Ég var með smá demó
af efninu og spurði hvort hann
hefði áhuga og tíma til að hlusta
á það. Og ef honum litist vel á,
hvort hann væri kannski hugs-
anlega til í að gefa efnið út.
Rabbi tók við spólunni og sagðist
vissulega vera til í að hlusta á
hana en ég bjóst við að hann
kæmi með einhverja afsökun.
Þess í stað spurði hann mig af
sinni sönnu ljúfmennsku: „Eig-
um við ekki bara að kýla á
þetta?“. Það liðu svo ekki nema
þrír dagar þar til talið var í.
Rabbi gaf einnig út þrjár
fyrstu plötur Botnleðju. Hann
var sá fyrsti sem við leituðum til
og við vissum að það væri hægt
að treysta á hann enda kom það á
daginn. Hann var mjög heiðar-
legur maður og við áttum frá-
bært samstarf.
SPESSI
Vestfirðingur og ljósmyndari
Ég átti um daginn fínt spjall við
Rabba þar sem ég spurði hvern-
ig honum liði með þennan raun-
veruleika sem dauðinn er og
beið handan hornsins, og hvort
hann teldi að hans biði líf eftir
dauðann. Hann sagðist ekki al-
veg viss en þótti trúlegra að svo
væri. Svo þegar dánarstundin
nálgaðist og andlátið færðist
yfir sagði mér Dedda, konan
hans Rabba, að hann hefði verið
mjög glaður áður en hann skildi
við; með alveg á hreinu að það
væri í besta lagi að fara yfir
móðuna miklu. Mér fannst það
flott móment og reyndar auðvit-
að dálítið skrýtið að pæla í svona
hlutum við mann sem veit að
dauðinn verður ekki umflúinn.
Mér fannst Rabbi svo æðrulaus
og þegar við spjölluðum var
hann næstum viss, en svo alveg
með það á hreinu, en Dedda
sagði hann ekki hafa verið hið
minnsta stressaðan, heldur sátt-
an og glaðan; búinn að kveðja
alla og tilbúinn til brottfarar.
Við Rabbi erum báðir Ísfirð-
ingar og kynntumst í upphafi
unglingsáranna fyrir vestan.
Með okkur tókst ævilöng vinátta
og ég sá um að vinna fyrir hann
plötuumslög frá upphafi. Rétt
fyrir andlátið vorum við með á
prjónunum að taka mynd fyrir
umslagið á nýju plötunni hans,
en hugmyndin var að taka mynd
af Rabba sitjandi í hjólastólnum
á flugbraut. Þegar til kastanna
kom treysti Rabbi sér ekki al-
veg í það og bað mig að taka
heldur mynd af tómum hjóla-
stólnum úti á flugbrautinni. Mér
fannst það ansi flott hugmynd
en sagði við Rabba að mér þætti
þá eins og hann væri farinn,
sem hann var ekki, þá enn með-
al lifenda. Fannst það konsept
ekki ganga upp og Rabba fannst
það við nánari umhugsun ekki
meika neinn sens heldur. Því
biðum við eftir hlýjum sumar-
degi til verksins, en þegar sá
dagur kom var mjög dregið af
Rabba og hann treysti sér ekki í
myndatökuna. En núna gengur
auðvitað upp að taka mynd af
tómum hjólastólnum, enda
Rabbi farinn. Mér finnst gefa
auga leið að hann eigi nú bjarta
daga, laus úr erfiðum líkama og
loksins frjáls.
••••
26-27 (18-19) RABBI bs 3.7.2004 21:01 Page 3