Tíminn - 02.12.1972, Blaðsíða 10

TÍMINN
Laugardagur 2. desember 1972
1Q
Skammdegið er að vinna á.
Nóvembermánuður hefur þegar
kvatt okkur, og desember,
mánuður vetrarsólhvarfa og jóla
fer senn að sýna okkur, hvað hann
ber i skauti sinu þetta árið. Við,
sem vinnum innan veggja i súld-
inni hér suður við Faxaflóa, þurf-
um að hafa ljós allan daginn.
Það var á eúium þessára
drungadaga, þegar undirrituðum
þótti helzt tií dauflegt að sitja við
skrifborð, að hann gekk niður i
Hafnarstræti og lagði leið sina af
gömlum og góðum vana inn i
Rammagerðina, þvi að þar hefur
oft verið litið inn siðasta áratug,
einkum þegar jól eða önnur hátið
hefur verið i nánd.
Haukur Gunnarsson,
verzlunarstjóri, var þar að sýna
ungri stúlku fallegan hlut, en þeg-
ar þvi var lokið, kom hann til min
og varð ljúflega við þeirri bón að
spjalla við mig stundarkorn.
— Fyrst langar mig að spyrja
þig, Haukur: Hvenær var
Rammagerðin stofnuð?
— Hún var stofnuð árið 1946, en
reyndar er þetta sama fyrirtækiö
og Stigandi, sem stofnað var árið
1944 og hafði aösetur á Laugavegi
53. Eigandinn er hinn sami, og
Rammagerðin er i raun aðeins
framhald þess, sem komið var á
fót tveim árum áður.
— Upphaflegur tilgangur fyrir-
tækisins hefur verið að smiða
ramma?
— Já. Eins og nafnið bendir til,
þá var meginverkefnið að ramma
i*mws*
GLEÐIN YFIR GÓÐUM HLUT MINNKAR
EKKI, HELDUR VEX HÚN MEÐ ARUNUM
- Litið inn í
inn myndir, og það er stór liður i
starfsemi okkar enn.
— Hefur þetta samt ekki færzt
meira og meira i það horf að yera
verzlun?
— Jú, það er alveg rétt. Reynd-
ar má segja, að sú þróun hafi
strax látið á sér bæra, með sölu á
málverkum, tilbúnum römmum,
og svo siðar gjafavörum. En sú
verzlun hefur stóraukizt á seinni
árum.
— Já, gjafavörurnar. Mynd-
irðu vilja skilgreina þessa búð,
sem minjagripaverzlun?
— Já, það held ég verði að telj-
ast. Við erum farnir að leggja
mikla áherzlu á minjagripa-
verzlunina, en þó flytjum við
mikið inn af ýmsum gjafavörum,
til dæmis danskt postulin — frá
Bing & Gröndal.
— Er ekki mikill hluti við-
skiptavina ykkar útlendingar?
— Jú. Að sumrinu eru þeir
mjög stór hluti. Ja, ég veit ekki,
hvort maður á að nefna neinar
tölur, en ég gæti vel trúað að þeir
væru þá um sextiu til sjötíu af
hundraði allra viðskiptavina.
— Er ekki jólamánuðurinn
aðalvertiðin hjá ykkur?
— Jú, þetta er auðvitað mikill
annatimi. Eins og ég var að enda
við að segja, þá byggjast við-
Þetta er jólasveininn, sem kann
að hnoða leir.
Rammagerðina
skiptin að sumrinu mikið á
erlendum ferðamönnum, en þeg-
ar veturinn gengur i garð, þykir
okkur gott, að fólk byrji sin
innkaup dálitið snemma, helzt i
nóvemberbyrjun. Einkum er
þetta æskilegt með þá, sem eru að
velja jólagjafir handa vinum og
ættingjum erlendis.
— Er þetta ekki lika mikið
notað til tækifærisgjafa manna á
milli hér heima?
— Jú, það er rétt. Það hefur,
sem betur fer stóraukizt, að fólk
komi auga á þá staðreynd, að
okkar islenzku vörur eru vel þess
virði, að kaupa þær, hvort heldur
er handa sjálfum sér eða til gjafa.
Það kann lika einhverju um að
ráða, að fólk finnur, að hér getur
það valið úr nokkuð mörgum
vörutegundum. Það fást hér
islenzkar ullarvörur, silfurmunir
og keramik — við hliðina á
eriendum gjafavörum. Það má
lika gjarna koma fram, fyrst við
erum að tala um vöruúrvalið hér,
að við erum með silfurmuni frá
að minnsta kosti tiu ágætum
silfursmiðum. Úr handaverkum
þeirra getur fólk svo valið eftir
þvi sem smekkur hvers og eins
segir til um.
— Er ekki mjög algengt, að
fólk biðji ykkur að búa um vörur,
sem hér eru keyptar, og sjá um
sendingu á þeim?
— Jú, þetta er mjög algengt, og
i þvi liggur geysimikil vinna. Við
erum alveg með sérstakan mann,
sem annast þessa hluti — ja,
mann og stundum menn, þegar
mest er að gera við sendingarnar.
Já, það er mikil vinna og lika
veruleg ábyrgð, þvi við erum al-
veg ábyrg fyrir sendingunni,
þangað til hún er komin i hendur
viðtakanda.
— Nú er farið að verzla hér við
hliðina á ykkur. Er það ekki lika á
vegum Rammagerðarinnar?
— Jú. Rammagerðin keypti
þessa húseign, Hafnarstræti 19,
núna á siðast liðnu sumri. Þar var
svo verzlað til bráðabirgða i hálf-
an annan mánuð, en siðan var
lokað og unnið að innréttingu
hússins. En svo opnuðum við aft-
ur, núna i nóvember, og höfum
verið að verzla þar siðan, þótt það
sé að visu ekki komið i fullan
gang ennþá.
— Er það ekki hér eins og við-
ast annars staðar, að mesta
annrikið sé alveg siðustu dagana
fyrir jól?
— Jú, þvi miður er það nú svo.
Að visu eru alltaf innan um
nokkrir skynsamir menn, sem
byrja snemma á sinum jólainn-
kaupum, jafnvel snemma i
nóvember, en aðalbylgjan kemur
ekki fyrr en farið er mjög að nálg-
ast jól. Svo eru það nú lika
laugardagarnir, sem búðir eru
lengur opnar — þeir eru alltaf
mikið notaðir.
— Það táknar auðvitað, að þá
vinnið þið nótt og dag?
— Það er alltaf unnið mikið
utan venjulegs vinnutima, jafnvel
um hverja helgi i nóvember.
Eigandi verzlunarinnar,
Jóhannes Bjarnason,er þá oftast
hér alla laugardaga og sunnu-
daga. Og þaðeru fleiri, sem vinna
hér mikið um helgar.
— Þú nefndir þarna áðan Bing
& Gröndal. Eruð þið i sérstöku
sambandi við það ágæta fyrir-
tæki?
— Kona Jóhannesar
Bjarnasonar, Guðriður
Pálsdóttir, annast þennan þátt
viðskiptanna og gerir það af
miklum myndarskap. Fólk kem-
ur til hennar og þiggur góð ráð,
þvi hún hefur mikla kunnáttu á
þessu sviði.
— Er það ekki rétt, að þið séuð
komnir með jólasvein, sem hnoð-
ar leir?
— Jú, rétt er það. Það er að
visu ekki ný bóla, að verzlanir séu
með jólasveina i gluggum, en það
mun ekki hafa tiðkazt fyrr en hér,
að honum hafi verið fengið verk
að vinna. Hingað til hefur hann
aðeins verið hér á sunnudögum á
milli klukkan tvö og fimm. Siðan
fer hann auðvitað til fjalla og er
þar i sinum heimahögum, þangað
til um næstu helgi. Ég held, að
þetta hafi vakið talsverða athygli,
að við skyldum fá höfðingjanum
verkefni, á meðan hann stendur
við i bænum.
— Stendurekki til, að Ramma-
gerðin haldi áfram hér við hlið-
ina, þar sem hún byrjaði i sumar?
— Ju. Húsnæðið er að visu eng-
an veginn fullbúið ennþá, hvað
innréttingu snertir, en hugmynd-
in er að taka þar til óspilltra mál-
anna, strax eftir áramótin.
Hversu langan tima það tekur,
vitum viö auðvitað ekki nú, en ég
geri þó ráð fyrir, að þvi verði lok-
ið i vor, eða að minnsta kosti
snemma á næsta sumri.
— Ég mætti kannski að lokum
spyrja, hvort þið litið ekki björt-
um augum til þeirrar vertiðar,
sem nú er að hefjast?
— Jú, vist gerum við það — og
ég held meira að segja, að okkur
sé það alveg óhætt. Við bjóðum
hér upp á gott úrval jólagjafa,
sem er þess virði að geymast, en
tapar ekki gildi sinu um leið og
jólin eru um garð gengin. Það er
alltof algengt, að fólk kaupi litils
vert skran i stað vandaðrar vöru.
Ánægjan af glingrinu er skamm-
vinn, en ánægjan af góðum hlut
og vönduðum minnkar ekki,
heldur þvert á móti vex hún, eftir
þvi sem timinn liður.
Hér er Haukur Gunnarsson að skrýða fallega konu í fallega kápu, og
Jóhannes Bjarnason, eigandi Rammagerðarinnar horfir á.
Hún er hlýleg, skinnvaran sú arna. Timamyndir GE
Haukur Gunnarsson, verzlunarstjóri Rammagerðarinnar heldur hér á
glæsilegum hlut i keramik.