Tíminn - 05.12.1972, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Þriftjudagur 5 desember 1972
um steini hægra megin vih veginn. Henni var hrollkalt og hún var al-
tekin máttleysi. Tvær burmanskar konur krupu vih hliðina á henni og
gáfu henni vatn að drekka úr ferkantaðri reyklilri flösku, sem eftir
miðunum að dæma hafði upprunalega innihaldið gin. Vatnið var glöð-
volgt á sóttheitum vörum hennar, og af þvi var keimur ai ryki og vara-
lit. Hún þreifaði um varir sér og fann, að þær voru sprungnar og dofn-
ar, liturinn var i þurrum, hörðum flögum.
Hún varð þess vör, að hún var ennþá með töskuna sina i hendinni. I
örvæntingu sinni hafði hún sýnilega margvafið ólinni utan um úlnlið-
inn. Hún fór að losa ólina i rólegheitum og það var sem þungu fargi
væri af henni létt. Hún var með töskuna, þá var hún lika með varalit-
inn. Paterson gæti ekki verið langt undan. Ekkert annað skipti hana
máli. Hún varð gripin sömu áhrifum og hún hafði lesið úr svip bur-
manska fólksins, sem starað hafði niður brekkuna. Hin voru látin, en
við þvi var ekkert að gera. Móðir hennar var meðal hinna dánu, en
henni stóð alveg á sama um það.
Hugsanir hennar skyrðust, og aftur fór hún að hugsa um Paterson.
Óumræðilegur léttir gagntók hana. Hún fékk sér nokkravæna sopa úr
flöskunni, og þá reis yngri konan upp og fór að uxakerrunni. Hún kom
til baka með ávexti vafða innan i rakt ljósblátt bómullarstykki. Þetta
voru tveir grænir bananar, fimm óþroskaðar appelsinur og litil
melóna. Burmanska konan lagði ávextina i kjöltu Conniear, sem fór að
leita að varalitnum i tösku sinni. Konurnar tóku það svo, að hún ætlaði
að fara að borga fyrir avextina og vatnið, og þær stóðu upp i flýti til að
koma i veg fyrir svo freklega móðgun við burmanska geslrisni. Connie
var i öngum sinum yfir þessum misskilningi og reyndi að gera sig
skil janlega með þeim fáu orðum, sem hún kunni i burmönsku, en það
tókst ekki, og konurnar tvær stóðu og horfðu á hana næstum fjandsam-
legar á svip.
Connie sá ekki annað ráð vænna en að sýna þeim varahtinn. Þá færð-
ist bros yfir andlit kvennanna tveggja. Yngri konan reyndi að koma
henni i skilning um eillhvað með hjálp hálftómrar vatnsflöskunnar, og
Connie kinkaði kolli. Sú eldri sagði eitthvað i fyrirlitningartón og
skyrpti i rykið á veginum — slettan var blóðrauð af betel.
Hétt i sömu svifum fannst Connie hún vera að fá aðsvif. Blóðið
streymdi fram i andlitið á henni. Hún greip dauðataki i töskuna sina af
samskonar afli og sjúklingur á skurðarborði, þegar hann finnur, að
eterinn er farinn að hafa áhrif. Allt rann saman i þoku, unz hún missti
meðvitundina. Henni sortnaði fyrir augum og hugsanirnar fóru á
ringulreið. Hún endurlifði á dularfullan hátt, hvernig henni var þeytt út
úr veltandi bilnum.
Þegar hún rankaði viðsér, lá hún i uxakerru. Blátt og rautt sjal hafði
verið lagt yfir hana og það hal'ði hún ósjálfrátt dregið ylir höfuðið til
varnar gegn sólinni. Hún lauk upp augunum og gægðist út i fjólublám-
ann undir sjalinu. Sólargeislarnir náðu að brjólast gegnum þunnt sjalið
og skinu á sjáöldur hennar og ollu henni stingandi sársauka alveg inn i
heila. Hún lá hreyfingarlaus langan tima og hafði ekki þrótt til að
hra‘ra legg eða lið. Henni komu Patersonog taskan i hug, og aftur var
sem af henni væri létt þungu fargi. Vagninn veltist eins og skip úti á
rúmsjó og stundum lók hann harðan kipp, þegar hann lenti á steini,
sem hulinn var sandi. Sætvæmin lyktin af uxunum var i nösum hennar
og töskuólin fann hún, að var vaíin um úlnliðinn. Sólin skein mis-
kunnarlaust á lokuð augnalok hennar, jafnvel þótt hún hefði sjalið yfir
sér.
Það var orðið áliðið dagsins, og enginn hafði litið til hennar. Sjálf
halði hún ekki þrólt lil þess að láta á sér bæra. Smám seig á hana mók,
og aðeins einu sinni hreyfði hún sig ofurlitið. Þá sneri hún sér við þann-
ig að andlitið var i skugganum af kerruhliðinni. Að öðru leyti lá hún
grafkyrr og máltlaus og slettist til el'tir hreyfingum kerrunnar. Um-
hugsunin um aðstanda i fyrsta skipti ein uppi i lifi sinu, tók á sig furðu-
legustu myndir i sljóum huga hennar. Eina mannveran, sem möguleik
var á að hún hilti, var Paterson. Obeizluð gleði streymdi upp i huga
hennar. Eyrr eða siðar hlylu þau Paterson að hittast á ný. Og i fyrsta
skipti siðan þau voru saman i Englandi, yrðu þau sjálfra sin og laus við
afskiptasemi móður hennar. Saman héldu þau til Indlands og alein
yrðu þau saman i lengri lima. Hann hefði vafalaust samúð með henni
vegna þess að hún hafði misst móður sina, og honum yrði léttir að þvi,
að móðirin væri horfin af sjónarsviðinu, og þetta tvennt mundi, áður en
langt liði verða þess valdandi, að hann legði ást við hana — annað kom
ekki til greina. Hún var fegin, að móðir hennar var dáin. Hún var fegin,
að Portman og kona hans voru dáin. Brögð og lævisi litla evrópska
bæjarfélagsins og öfundarslúðrið i hverjum krók og kima, höfðu örlög-
in i einu vetfangi þurrkað út að yfirborði jarðar. Af þvi var nú ekkert
annað eftir en sólhlíf, sem lá i brekku mörgum kilómetrum sunnar og
glitraði i sólinni eins og slönguhamur fægður af veðri og vindum — sá
hamur, sem losna varð við, áður en möguleiki var á að hefja nýtt lif.
Komið var undir kvöld, þegar sú yngri af Burmakonunum tveim kom
til að spyrja Connie, hvort hún vildi meira vatn. Connie settist upp, en
sólin blindaði hana, af þvi hún hafði svo lengi legið undir dökka sjal
inu. Hún þreifaði fálmandi eftir flöskunni og bar hana að vörunum.
Liturinn á vörunum var aftur orðinn að þurrum hörðum flögum. Henni
datt i hug, að hún ætti ekki að drekka vatnið, sem henni var boðið, en
sólin helltist miskunnarlaust yfir hana og lyktin af uxunum, sæt og
væmin loddi i nösunum á henni, hún fékk allt i einu ómótstæðilega löng-
un til að drekka. Þorstinn var svo yfirþyrmandi, að hún bókstaflega
varð að fá vatn, sama hvaða sjúkdóma þaðgæti leitt yfir hana.
Hún bað um að mega hafa flöskuna hjá sér, og i þetta skiptið skildi
Burmakonan hana. Þaðsem eftir var dagsins, lá Connieog hélt annarri
hendi um flöskuna.
Það var ekki fyrr jen fólkið hafði fundið sér næturstað, að hugur
Conniear var orðinn það skýr, að hún gat gert sér nokkra grein fyrir
ástæðum sinum. Hún settist upp i kerrunni og horfði mót sólinni, sem
var um það vilaðhverfa bak viðbláabjargbrúnina. Himininn var að
verða grænleitur og stjörnurnar kviknuðu hver af annarri. Reykjarlykt
barst að vitum henni og þegar hún var komin úr kerrunni, sá hún, að
þau voru stödd i þröngri markaðsgötu i burmönsku þorpi. Gildir trjá-
stólpar héldu uppi þökum markaðsskýlanna og milli bygginganna
stóðu hávaxnir pálmar og krónur þeirra mynduðu laufþak yfir allri
markaðsgötunni. Markaðurinn var ennþá opinn, og þar stóðu lágar,
íléttaðar körfur með banönum, appelsinum og melónum, þar var
sykurreyr i haugum og stórar koparfötur með saft i öllum regnbogans
litum, þar voru melónur, holar að innan og fylltar af hökkúðu kjöti,
rauðu og safariku. Milli hlaðanna af ávöxtum var þegar búiðað kveikja
á litlu marglitu lömpunum, og birtu þeirra gætti æ meir i dvinandi
dagsbirtunni. Þetta afskekkta sveitaþorp var ennþá ósnortið af ringul-
reiðinni, sem rikti annars staðar i landinu. Ró hvildi yfir markaðsgöt-
unni i hálfrökkrinu, luktirnar lýstu eins og eldflugur og pálmarnir
teygðu sig kyrrir og hreyfingarlausir upp i myrkriðyfir þorpinu.
Allt i einu var eins og kyrrðin og friðsældin i þropinu fyllti hana
skelfilegri hræðsiu. Henni fannst hún vera fangi i allri þessari kyrrð,
hún kæmist ekki út til að finna Paterson. Þau róandi áhrif sem sveit-
sælan i þorpinu hafði i fyrstu haft á hana, viku brátt fyrir óttanum um,
1) Ráðrik,- 5) Afar,- 7)
Hund,- 9) Sverta.- 11) Eins.-
12) Tónn,- 13) Svei,- 15) Lét
af hendi.- 16) Þjálfa - 18)
tlát.-
Lóðrétt
1) Kirtlarnir,- 2) Lærdómur,-
3) Guð.- 4) Tima.- 6) Hlaða,-
8) Borðhalds,- 10) Strák,- 14)
Hamingjusöm,- 15) Eitur-
loft.- 17) Tónn.-
Ráðning á gátu No. 1277
Lárétt
1) Dálkur - 5) Ell.- 7) Op,- 9)
Lóm,- 11) Kr,- 12) LI,- 13)
Una,- 15) Kið,- 16) Fró.- 18)
Glópur-
1) Dúnkur,- 2) Les.- 3) Kl.- 4)
UIL-6) Smiður,- 8) örn.- 10)
Óli.- 14) Afl.- 15) Kóp.- 17)
Ró,-
HVELLe
G
E
I
Svo lengi sem menn
muna hai'a sjóræningjar
En margt hefur breytzt
með árunum.
lili lilSHl
Þ RIÐJUDAGUR
5. desember
7.00 ,M orgunútvarp
12.00 Dagskráin, Tónleikar.
Tilkynningar
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Eftir hádegið. Jón B.
Gunnlaugsson leikur létt lög
og spjallar við hlustendur.
14.30 Siðdegissagan: „Gömui
kynni” eftir Ingunni Jóns-
dóttur Jónas R. Jónsson á
Melum les (9)
15.00 Miðdegistónleikar:
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir. Til-
kynningar.
16.25 Porpphornið. Þorsteinn
Sivertsen kynnir.
17.10 Framburðarkennsia i
þýzku, spænsku og
esperanto..
17.40 Útvarpssaga barnanna:
„Sagan hans Hjalta litia”
eftir Stefán Jónsson. Gisli
Halldórsson leikari les (19)
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Fréttaspegill.
19.35 Umhverfismál.
19.50 Barnið og samfélagið.
Sigurjón Björnsson prófess-
or talar um misferli ung-
linga
20.00 Lög unga fólksins.Ragn-
heiður Drifa Steinþórsdóttir
kynnir.
20.50 iþróttir Jón Ásgeirsson
sér um þáttinn.
21.10 Á bókamarkaðinum.
Andrés Björnsson útvarps-
stjóri sér um kynningu á
nýjum bókum.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir. Uppruni
lifs á jörðu, ll.Páll Theó-
dórsson eðlisfræðingur og
Guðmundur Eggertsson
prófessor sjá um þáttinn.
22.35 A hljóðbergL,Læknirinn,
sem allt vissi” og fleiri
rússnesk ævintýri. Morris
Carnovský les i enskri þýð-
ingu, sem gert hefur Ama-
bel William — Ellis.
23.35 F'réttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
■
1
I
Þriöjudagur
5. desember 1972
20.00 Fréttir
20.25 Veður og auglýsingar
20.30 Ashton-fjölskyldan
Brezkur framhaldsmynda-
flokkur. 32. þáttur. Hinsta
hvild.Þýðandi Heba Július-
dóttir. Efni 31. þáttar:
Heilsu Jean Ashton fer
stöðugt hrakandi. Hún er
rugluð og minnislaus og lifir
æ meir i endurminningum
liðinna ára. Fjölskyldan
ákveður að halda veizlu á
afmæli Philips, til þess að
hressa hana, en um kvöldið
finnst hún ekki. Shefton
Briggs kemur til veizl-
unnar, og hefur þær fréttir
að færa af systur sinni, að
hún hafi farið til læknis, en
siðan lagt af stað heim á
leið. Davið er enn i Lund-
únum hjá Grace, vinkonu
sinni. F'reda er komin i
kunningsskap við ungan
lækni á sjúkrahúsinu, þar
sem hún vinnur.
21.30 Hvað vildi ég nú sagt
liafa? Umræðuþáttur um
móðurmálskennslu i skól-
um i umsjá Magnúsar
B jarnfreðssonar. Aðrir
þátttakendur: Árni Böðvars
son, menntaskólakennari.
Baldur Jónsson, lektor,
Einar Kristinn Jónsson,
gagnfræðaskólanemi,
Magdalena S.H. Þórisdóttir,
kennaraskólanemi.
22.05 „Örlaga-sinfónian”
Nýja Filharmóniuhljóm-
sveitin i Lundúnum leikur 5.
sinfóniuna eftir Ludwig van
Beethoven. Daniel Baren-
boim stjórnar.
22.40 Dagskrárlok