Tíminn - 16.12.1972, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Laugardagur 16. dcsember 1972
Senn liður að hátið
einni mikilli, jólahátið.
Fram til þessa hefur hún
verið mest allra hátiða
hér á landi. Hvað verður
eftir þjóðhátiðarárið
1974, er hins vegar vand-
sagt um.
Allir kannast við hið
gamla orðatiltæki, sem
reyndar er við lýði enn i
dag, að ekki megi menn
klæða jólaköttinn.
Margir segja, að fötin
skapi manninn, en
gieyma að taka tillit til
eins mesta og vandmeð-
farnasta prýði manns-
ins, hársins.
Okkur þótti þvi ekki úr
vegi að spjalla ögn við
einn rakara eða svo og
ieita álits hans á ,,hára-
fari” landans og hár-
tizkunni, tregðu manna
við að fara til rakarans
og fleiru. F'yrir valinu
varð Fáll Sigurðsson
hárskerameistari, for-
maður Sambands hár-
greiðslu- og hárskera-
meistara íslands, en
hann rekur rakarastofu i
Eimskipafélagshúsinu
að Fósthússtræti 2.
— Aður en við höldum lengra
Páll, er ef til vill ekki svo galið, að
þú vikir nokkrum orðum að þeirri
heljar rakara- og hárgreiðslu-
meistara-sýningu, sem fór hér
fram i ágúst i sumar.
— Já. Það var i fyrsta skipti,
sem haldinn var aðalfundur
Norðurlandasambands hár-
greiðslu- og hárskerameistara
hér á landi. Var hann haldinn i
Reykjavik dagana 19. og 20. ágúst
siðastliðið sumar. Og i sambandi
við þann fund var haldið nám-
skeið, þar sem fjórir færustu hár-
skerameistarar í heiminum i dag
komu fram, fyrir hárgreiðslufólk
og hárskera, sem endaði með
mikilli sýningu á Hótel Sögu.
Mætti þar aðallega fagfólk til að
sjá, hvað er bezt gert á sviði hár-
skurðar og hársnyrtingar i
heiminum nú. F'undurinn þótti
takast mjög vel, og dagblöðin á
Norðurlöndum hafa getið hans
með mikilli ánægju og þess
gagns, er af honum hefur hlotizt.
— Það má þvi með sanni segja,
að þið fylgist með þeirri hártízku,
sem við lýði er i heiminum á
hverjum tima.
— Hjá okkur hárskerum er
þetta i sjötta skiptið, sem við fá-
um beztu fagmenn, bæði frá
Norðurlöndum og annars staðar
að úr heiminum, til að endurhæfa
okkur. Þetta hefur haft mjög
mikið að segja fyrir okkur, vegna
þess að gjörbylting er orðin i
ídippingu, einkum ungs fólks, i
hinum vestræna heimi. An þess
að fá slik tækifæri, værum við
mikið lengur að tileinka okkur
hina nýju tizku.
,,Rakaragrýlan”
— Eigum við þá ekki bara að
snúa okkur beint að efninu og
reyna að kryfja hársnyrtingar-
málin hér á landi nokkuð? Væri
þá ekki úr vegi að minnast fyrst á
það fyrirbæri, sem ef til vill mætti
kalla „rakaragrýluna”, tregðu og
jafnvel ótta landans yfirleitt við
að fara til hárskera.
Krakklandi
— Það er alveg tilvalið og full
nauðsyn á þvi. Við höfum oft orðið
varir við, að unga fólkið hræðist
hárskerann. Það heldur statt og
stöðugt, að ef það fari á rakara-
stofu, þá verði ekki um neitt
nema „snoðun’; eins og þau kalla
það, að ræða. Þetta er mesti mis-
skilningur. Ungum manni er
nauðsyn að koma til hárskera til
klippingar. Það þarf ekki að taka
nema mjög litið af hárinu, það fer
eingöngu eftir ósk hvers einstak-
lings. En það þarf að klippa hár-
endana á öllu hárinu, fara sem sé
i gegnum það og klippa það i
„greip” eins og við segjum. Það
þarf nauðsynlega að klippa úr þvi
allt slit, svo að hárið verði ekki
dautt eins og sina jafnvel. Þetta
getur hver og einn séð með þvi að
lita i spegil. Ef hann hefur ekki
látið klippa hárendana eða snyrta
þá i lengri tima, þá deyja þeir og
hárið visnar upp, verður þurrt og
liflaust.
Nú eru gamlingjarnir
loðnastir allra
— Var það ykkur hárskurðar-
mönnum ekki þungt högg, er
,,siða hártizkan” komst i hápunkt
hér heima?
... og Þýzkalandi.
— Vissulega var það svo. Urðu
margir rakarar að hætta af þeim
sökum, vegna þess að þeir höfðu
ekki það upp úr starfinu, sem þeir
gætu ekki með auðveldu móti haft
annarsstaðar.við önnur störf. Þó
virtist þetta ætla að lagast, unz
fyrir rúmu einu ári, að nokkuð
annað kom til sögunnar. Þá tók
nefnilega eldra fólkið upp á þvi að
hafa sitt hár. Þar er alveg sömu
sögu að segja. Mörgum fullorðn-
um mönnum getur farið vel að
hafa hárið loðið. En þeir verða að
forðast það að hafa það eins sitt
og ungu mennirnir, vegna
þess.að með aldrinum þynnist
hárið og kemur jafnvel skalli,
sem veldur þvi, að óskaplega
ósmekklegt er að safna um leið
hári niður á bak. Hins vegar þarf
ekki endilega að klippa með vél i
kring og snöggklippa þá. Það er
hægt að hafa þetta snyrtilegt.
— Einhvern veginn hefur
manni alltaf fundizt, að menn
færu yfirleitt aðeins á rakara-
stofu „til að losna við hárlufsurn-
ar frá eyrum, enni og hálsi.”
Hvað viltu nú segja mér um þetta
sjónarmið.
— Þarna hittirðu naglann á höf-
uðið. Menn koma til hárskerans
mestmegnis til að losna við eitt-
Það nýjasta i kventizkunni i
Ameriku.
hvað af hárinu, en ekki til að
snyrta það og forma eins og við
köllum það. Aðalatriðið er ekki,
hversu langt hárið er, það er
smekksatriði, heldur að það sé
form á þvi. Hár á karlmanni má
ekki vera eins og á trippi, sem
kemur af fjalli að hausti. Það
virðist vera svo hér á Islandi, að
hárið sé látið vaxa og vaxa, og
svo er bara látið taka þetta og
þetta af þvi.
Við hárskerarnir erum með
myndir með nýjustu hártizku og
reynum á annan hátt að vera við-
skiptavininum til allrar hugsan-
legrar aðstoðar. Við viljum fyrst
og fremst fá að forma hárið, eins
og ég hef þegar sagt. Það er engin
ástæða fyrir menn að vera
hræddir við að fara á rakara-
stofu, vegna þess að þeir fá þá
klippingu, sem þeir biðja um
sjálfir og enga aðra.
— Eins og eðlilegt er sezt mikið
af óhreinindum og fitu i hárið, ef
þvi er miður sinnt, og þá ekki
hvað sizt sitt hár. Er ekki erfitt
um vik fyrir ykkur, þegar menn
koma með hár sitt i sliku ásig-
komulagi til ykkar og vilja fá
klippingu eða hársnyrtingu?
— Jú, það getur orðið það. Og
við leggjum mikla áherzlu á það,
að sitt hár er útilokað að klippa
öðru visi en tandurhreint. Er þá
annað hvort hægt að fá það þfcgið
hjá hárskeranum, eða vera búinn
að þvi, áður en komið er til hans.
Eins er um þá, sem stunda mikið
sund, að útilokað er að klippa hár
þeirra, sérstaklega ef það er sitt,
vegna klórsins i þvi, þess vegna
þarf einnig að þvo það vel, til þess
að einhver mynd verði á klipping-
unni. Þetta þarf fólk að athugá
gaumgæfilega.
Hársnyrtingin ein-
staklingsbundin, en
ekki tizkufyrirbrigði
— Tizkufyrirbrigðin eru jú
óteljandi i heiminum i dag og
hafa ætið verið, sum þó anzi reik-
ul. En hvernig er þvi varið með
hártizkuna. Er hægt að tála um
einhverja ákveðna, timabundna
tizku i heiminum um þessar
mundir til dæmis?
— Nei. Einn hárskerameistar-
anna fjögurra, sem ég minntist á
fyrr, Leo Passage, en hann er tal-
inn ein færasti hárskeri i heimin-
um i dag, sagði við o'kkur, að ekki
væri til nein ákveðin hártizka,
heldur gilti aðeins, hvað klæðir
hvern einstakan mann. Fer það
meðal annars eftir starfi manns-
ins. Popptónlistarmenn og oft
þeir, sem umgangast þá náið, eru
venjulega rrieð sitt hár. tþrótta-
menn hafa öðru visi klippingu. En
um fram allt má hárið ekki lufs-
ast óhirt fyrir augum manna og
standa i allar áttir. 1 sambandi
við iþróttamenn má nefna, að
þeim er nauðsynlegt að klippa og
snyrta hár sitt vel. Ef við horfum
t.d. á ensku knattspyrnuna eða á
myndir frá erlendum eða alþjóð-
legum iþróttamótum, sjáum við
vart menn með hárið slétt og lif-
laust og hangandi niður i augu,
eða þá að bandi sé brugðið um
það. Þetta sjá að sjálfsögðu fleiri
en við hárskerarnir. Og enn vil ég
taka fram, að það er hirða hárs-
ins og form, sem umfram allt
skiptir máli, en ekki siddin.
Svo ég viki aftur að „grýlunni”,
sem við töluðum um áðan, þá held
ég jafnvel, að sumir foreldrar
hafi a.m.k. á timabili sagt við
óþæg börn sin — „ef þú verður
ekki þægur, þá sendum við þig til
hárskerans”. En i gamla daga,
þegar ég var strákur, var aftur á
móti löggan notuð i þessu sam-
bandi. Ástandið er vissulega orðið
slæmt, þegar farið er að lita á
okkur hárskera sem einhverja
refsiaðila. Það situr svo mikið i
ungu fólki á íslandi, að hársker-
inn sé sá maður, sem helzt beri að
forðast sem allra mest.
Nú hefur orðið breyting á hár-
tizku t.d. á Norðurlöndunum, en
reyndin er sú, að hártizkan er oft-
ast eitt til tvö ár að berast hingað
erlendis frá, svo að vænta má, að
þessi tizka komi jafnvel ekki fyrr
en eftir ár hingað til lands. Að
sjálfsögðu er einn og einn búinn
að tileinka sér hina nýju tizku, en
meiri hlutinn er hræddur, vill
ekki láta skerða hár sitt eitt eða
neitt, heldur að hárskerinn muni
taka af sér öll völd.
,,Ætlarðu ekki að
vera í stælnum”
Loöið hár karla —
pinupils kerlinga
— Hvernig er hagur hárskera
yfirleitt i dag og hvaða megin-
þættir hafa haft áhrif á hann?
— Aðsókn ungs fólks virðist
hafa aukizt áberandi á siðustu ár-
um, enda mátti hún svo sem við
þvi. En i staðinn hefur það gerzt
að eldri kynslóðin kemur miklu
sjaldnar. Þannig er afkoma okk-
ar sizt betri en hún var fyrir
,,Ef þú verður ekki
þægur, sendum við
þig til rakarans"
Eru horfur á því, að rakarastéttin
leggist niður í framtíðinni?
— Spjallað við Pál Sigurðsson
hárskerameistara
Ilártizkan í Þýzkalandi I dag