Tíminn - 17.12.1972, Síða 13

Sunnudagur 17. desember 1972
TÍMINN
...af miðilsfundinum. (sambandsfundinum ). Annar miöillinn, sem hér er i leiöslu, er konan á iniöri mynd, Sigriður Ouömundsdóttir
að framlifið er á öðrum hnöttum,
þó ólikt öflugra og betra en á jörð-
inni, þar sem verið er á framfara-
leið. Ég vil gjarna geta sannfært
mina þjóð um, að Helgi Pjeturss
skildi, að visindi hans eru um eðli
lifsins. En erfitt er að ná sterku
sambandi nú til að ræða þetta
nánar.
En að lokum. Vill einhver nefna
við mig sjúklinga?
V.: — (Nefna nokkra menn og
biðja um hjálp þeim til handa)
M.: (Dungal) — Reyna munum
við að styrkja þá.
V.: — Hvernig likamnaðist þú
Dungal?
M.: ... það er mikið og merki-
legt að segja frá... en sambandið
er veikt ....ég hef mikinn hug á að
segja, hvernig ég kom fram og
likamnaðist á öðrum hnetti...
M.: — .... ég vona, að fleiri og
fleiri verði til að athuga það, hvað
snertir visindauppgötvanir Helga
Pjeturss og láti sér skiljast sann-
leiksgildi þeirra. Munu þeir þann-
ig fyrr fá skýringu á lifinu og eðli
þess.
M.: — Indriði miðill hér — sæl
V.: — Sæll Indriði
M.: — ...tilhlökkun rikir meöal
okkar.Von okkar er, að skilningur
aukistá sambandi okkar. Til þess
þarf aukið áræði, vinir.
V.: — Er það satt, að þú hafir
farið hamförum og flogið i lifanda
lifi, Indriði?
Nokkur þögn.
M.: — Þessi spurning er rang-
lega upp byggð og þvi erfitt að
svara henni, en ég skil þó, hvað
þú átt við. Að nokkru leyti er það
réthermt, en betur hefði verið, að
sá kraftur, sem þar var að verki,
hefði oröið meira til góðs...
Þessi samtalabrot frá miðils-
fundinum verða ekki rakin frekar
hér, en samræður urðu miklu
lengri og fleiri létu i sér heyra.
Um tólf-leytið voru miðlarnir
vaktir og virtust þeir þá mjög
ringlaðir, en þó hressir og endur-
nærðir. Eftir á sagði Kjartan, að
fundur þessi hefði verið fremur
þyngri, en vant væri. Enda var
sambandið oft á tiðum mjög
veikt.
Við Kjartan áttum langt tal
saman, daginn eftir fundinn^um
kenningar dr. Helga Pjeturss,
félagsskapinn sjálfan, trúar-
bragða- og visindasögu heimsins i
nútið, fortið og framtið með tilliti
til kenninga dr. Helga og fleira og
fleira.
Það, sem hér fer á eftir, er
byggt á þeim samtölum, eða öllu
heldur hluta þeirra.
,/Veriö hreinskilin."
Nánar um eöli drauma
— Hugsun mannsins sjálfs er
fram komin vegna ýmissa áhrifa,
sem hann hefur orðið fyrir i lifs-
hlaupi sinu, og hún kemur siðan
fram i draumum mannsins i ein-
hverri afbakaðri mynd, með
duldum þýðingum. Eitthvað á
þessa leið er kenning Freuds,
ekki satt? Viðþetta er hinsvegar
allnokkuð að athuga. Þegar þú
horfir á einhvern hlut, t.d. þennan
eldspýtnastokk, hefur þú i vöku
möguleika á þvi að rannsaka
hann náið og athuga það, sem þú
hefur e.t.v. ekki áður gefið gaum
að.
Nú segja menn, að draumar séu
sama eðlis og hugsun, eins og ég
loki augunum og imyndi mér eld-
stokkinn. Jæja, nú lokar þú
augunum og flettir upp i minn-
ingasafni þinu og rifjar upp,
hvernig eldstokkurinn litur út.
Þar kemur, að minning þina þrýt-
ur. Þú getur ekki lýst þessu eða
hinu atriðinu nánar, án þess að
opna augun. Þú getur sem sagt
ekki framkvæmt neina frekari at-
hugun. Þannig fer ekki milli
mála, að hugsun og sýn eru tvær
gjörólikar athafnir, það er undir-
stöðumunur á þeim.Þetta ætti að
vera augljóst.
Nú dreymir þig eldstokkinn, og
þá gerist alveg það sama og við
sýnina. Þú getur velt stokknum
og framkvæmt athugun að vild.
Af þessu leiðir augljóslega, að
draumurinn er sýn, ekki hugsun
cða imyndun, heldur sýn sama
eðlis og að sjá með berum augum.
Einkenni sniiiingsins.
„Veriö hreinskilin"
— Til þessa þarf afar næma at-
hugun, sem Helgi og hafði. Þarna
þarf að koma til eðli snillingsins,
en það er að uppgötva hið aug-
ljósa.Og uppgötvunin er með þvi
marki, að mönnum finnst sam^
stundis og þeir hafa kynnt sér
hana, að þeir hafi hugsað eitthvað
likt áður, vegna þess, að það er
svo augljóst, liggur i augum uppi.
Ef þú lest gegnum vitsögu sög-
unnar, kemstu að þvi, að þetta er
einmitt eðli allra mestu hugsuða
og snillinga mannkynsins.
Og eins og við höfum þegar rætt
um, þá eru draumar manns ávallt
að undirrót vökulif annarra, upp-
lifun annarra, sem i langflestum
tilfellum eru ibúar annarra
hnatta, holdi klæddar verur alveg
eins og við. Þetta er samsálun.
-Mig langar að beina þeirri
áskorun til lesenda, að þeir gerist
heiðarlcgir, og þá sérstaklega
gagnvart sjálfum sér. Ég skora á
þá i fullri vinsemd að rifja upp
glöggan draum og segja hann
eins og þeir ætluðu sér, en athuga
siðan allan misgáning gaumgæfi-
lega, viðurkenna af hreinskilni
þann reginmun, sem er á frásögn
þeirra og staðreynd draumsins.
Hér er stórkostlegt atriði á ferð-
inni.
Líf-lífmagn
Likja má hverjum manni við
rafgeymi. Hann eyðir liforku
þeirri, er hann býr yfir, við störf
og athafnir á daginn. Enda þótt
henn eti, drekki og taki það ró-
lega, þá hvilist hann ekki fyrr en
hann hefur sofið. 1 svefninum, og
þá fyrst og fremst eða jafnvel ein-
göngu, meðan draumur á sér
stað, hleðst maðurinn orku, og er
endurnærður að morgni.
t Ameriku og viðar hefur þetta
vcrið sannað með visindalegum
aðferðum. Við getum t.d. nefnt
dr. Rheine, upphafsmann rann-
sókna parasálfræði við Duke Uni-
versity of North-Carolina. Við at-
huganir kemur i ljós, að hægt er
að merkja, hvenær mann dreym-
ir i svefninum og hvenær ekki. Er
þaö framkvæmt bæði með heila-
linuritum og eins með þvi að at-
huga augnahrejfingar.
Gerð var tilraun á þann veg, að
tilraunamenn voru (sjálfviljugir)
látnir sofa eins og þeir vildu.
Heilalinuriti var tengdur við höf-
uð þeirra og jafnframt voru hafð-
ar gætur á hreyfingum augna-
steinsins. Þegar þá byrjaði að
dreyma, en þar með fóru augna-
steinar af stað og linuritið breytt-
ist, voru þeir umsvifalaust vaktir.
Þannig var haldið áfram, unz að
þvi kom^að tilraunamennina fór
að dreyma óslitið, vegna þess að
lifsorka þeirra var uppurin og
þeir þörfnuðust hennar lifs-
nauðsynlega. Þetta sannar óyggj-
andi, að maðurinn fær lifsorku
sina gegnum drauminn, og eftir
okkar kenningu frá verum á öðr-
um hnöttum. Augun hreyfast i
samræmi við augnhreyfingar
draumgjafans,
Ef menn voru vaktir, er þeir
voru rétt komnir i áðurnefnt
'ástand, fengu þeir snert af brjál-
æði. Þá dreymdi vakandi.
Mig langar i þessu sambandi að
vikja örfáum oröum að ná-
skyldu fyrirbæri, einni
tegund geöveiki, eins og t.d.
það sem kallað er hugklofnun, og
sálfræðin rekur umsvifalaust til
undirmeðvitundar, ofskynjana,
hugklofnunar og hvað það nú allt
heitir, er að okkar áliti alveg þaö
sama og hjá tilraunamanninum,
sem við ræddum um. Það er að
segja: „Geðsjúklinginn dreymir
vakandi. Þegar hann heldur
þvifram, að hann sé þessi og þessi
maður, oft þekktur maður, þá
trúir hann þvi statt og stöðugt,
vegna þess, að hann lifir alveg i
heimi draumgjafans. Og það er
hægt að lækna þessa menn á
nokkrum dögum, með þvi aðeins
að slikta sambandið, afstilla þá.
En til lækningar þessum mönnum
er ekki leitað grundvallaror-
sakarinnar, heldur beitt tima-
bundnum aðferðum, sem engin
vandamál leysa. Þannig er
ástandið á flestum sviðum þjóð-
lifsins á vorum dögum. Það er
forðazt að grafast fyrir rót mein-
semdarinnar.
Þennan þátt uppgötvana Helga
Pjeturss, sem hanti gerði upp úr
1910, hefur þvi verið sannaður af
núlima visindum, svo að ekki
verður um villzt. Sem sagt, að
orkuaðstreymi til mannsins á sér
stað gegnum drauma, og það er
jafn nauðsynlegt og súrefnið og
fæðan fyrir okkur, það er lifs-
orkan sjálf.
Áhrifa lifsinsá einum stað í
alheiminum gætir alls stað-
ar.
— Helgi heldur áfram og útfær-
ir kenningu Faradays, sem sagði,
að allir hlutir hafi áhrif á alla
aðra hluti i alheiminum, þannig
að t.d. regndropi, sem fellur i
Faxaflóann, „vibri” gegnum al-
heiminn og hafi áhrif á hverja
efnisögn. Þetta er auðvelt að sýna
fram á og sanna i dag. Ekki er
rúm til að fara út i nákvæma út-
listun, en þó skulu nokkur atriði
nefnd. 1 stjörnuþyrpingunum,
Vetrarbrautunum svokölluðu, eru
I0ll(tiu i ellefta veldi) stjarna að
meðaltali. Ef þú skoðarmyndir af
þessum þyrpingum, sérðu, að þær
hafa lögun, aflfræðilega lögun.
Þetta sannar það, að samband
er á milli allra efnisagna vetrar-
brautanna og þar með allra efni-
sagna alheimsins. Ella væri allt á
fleygiferð og hefði enga lögun.
Þess vegna er það, að allt, sem
skeður á okkar hnetti, hve litið
sem þaðer, hlýtur að „vibra” allt
kerfið, og hverja efniseind al-
heimsins, á svipaðan hátt og þeg-
ar þú ýtir fingri i gel-köku (hlaup-
köku).
Helgi útfærir þessa kenningu og
segir: Lifið er sama cðlis. Lifið
liér hcfur einnig áhrif á lif alls
staðar i alheiniinum.
Hreyfingar (vibrasjónir) i
heilanum hafa þvi áhrif um allt
kerfið. Við sérstakar aðstæður,
sem við höfum þegar rætt um,
þ.e. við svefninn, eða öllu heldur
drauminn, koma áhrif þessi (frá
draumgjafanum) þannig fram á
menn hér á jörðinni, að þeim
finnst þau tilheyra þeirra eigin
lifi. Þá getum við vikið að trúar-
brögðunum, eins og kenriingunni
um hinn Þrieina guð, og þegar
Jesú sagði: „Ég og faðirinn erum
eitt.”
Trúarbrögöin ætiö sam-
eölis að undirrót
— Skoðun okkar Nýalssinna á
þvi, hvernig túlka beri trúar-
bragðasöguna, er byggð á kenn-
ingum Helga Pjeturss. Og eins og
á öðrum sviðum, útvikkar hún
trúarhugmyndirnar og sviptir
hulunni frá þvi, sem áður var hlu-
ið, á einfaldan og augljósan máta.
Jcsú kemst i fast samband við
guðlega veru á öðrum hnetti.
Ilann kallar hann gyðinganafninu
Jalive. Ilann lifir stöðugt i
draumi, bæði i svefni og vöku,
kemsti fast vitundarsamband við
guðlega vcru.
Sambandið milli Jesú og Jahve,
sem var höfðingi mikill á öðrum
hnetti, varð stundum svo náið, aö
Jesú vissi ekki, hvort hann var
hann sjálfur eða guöinn, saman-
ber fullyrðinguna: „Ég og faðir-
inn erum eitt”. öll Jesú-sagan
verður ekki skilin nema út frá
kenningum Helga, og skilst þá, að
Jesú var guðlegur.
Trúarbrögðin eru ætiö sam-
bandseðlis að undirrót. Ef þú lest
t.d. spámanninn JSsekiel i Bibli-
unni, þá getur að lesa á einum
stað: „A þritugasta árinu i fjórða
mánuðinum hinn fimmta dag
mánaðarins, þá var ég meðal
hinna herleiddu við Kebarfljóf .
Opnaðist himininn, og ég sá guð-
legar sjónir.
Ég sá, og sjá: Stormvindar
koma úr norðri og ský mikil og
eldur, sem hnyklaðist saman og
stóð af þvi bjarmi umhverfis, og
út úr honum sást eitthvað, sem
glóði eins og lýsigull. Út úr honum
sáust myndir af fjórum verum og
þetta var útlit þeirra: Manns-
Framhald á 17. siðu.
— Maður, þú sem vissir svo lengi ekki, að þú átt
heima á stjörnu, vittu, að þú átt að eiga heima á
öilum stjörnum. Allur þessi mikli heimur á að verða
heimkynni þitt. Það er verið að skapa heiminn
handa þjer, og þú átt sjálfur að aukast svo að viti og
mætti, að þú getir farið að taka þátt i þessari miklu
smið. Og á öðrum stjörnum eru lengra komnir
frændur þinir, fullir af löngun til að rjetta þjer
hjálparhönd, þó að það geti ekki orðið, fyrr en þú
hefir sjálfur vit til að rétta út höndina á móti
—Niðurlagsorð Nyals
....Viðlikar niðurstöður hafa fengizt um aðrar
nálægar stjörnur, og þetta styður þá almennu
skoðun, að reikistjörnukerfi kunni að vera reglan
en ekki undantekningin. Og hafi reikistjarnan hag-
stæð skilyrði á yfirborði sinu, má gera ráð fyrir, að
lif myndist þar og þróist. Við verðum að gera okkur
grein fyrir, að i heiminum hljóta að vera til mörg
mannkyn, sem taka okkur langt fram bæði tækni-
lega og siðferðilega.
— Úr bókinni „The Atlas of the Universe”, sem út
kom i Bretlandi sumarið 1970 og hefur að geyma
rikjandi skoðanir fremstu stjarnfræðinga vorra
daga.