Tíminn - 17.12.1972, Blaðsíða 16
16
TÍMINN
Sunnudagur 17. desember 1972
Guð hjálpi náunganum, ef hann reyndist ekki duglegur, áleit Pater-
son.
Já, en hann var duglegur. Hann hafði að visu aðeins eitt auga, en það
var heldur ekkert venjulegt auga.
Paterson sagði, að þeir mundu þá leggja af stað með birtunni i fyrra-
málið.
Hann gekk siðan upp þrepin tvö fyrir kofadyrunum og steig inn fyrir.
Á stoðinni i miðjum kofanum hékk oliulampi og undir honum var flet-
ið, sem Connie hafði verið búið. Ungfrú Alison var að þvo hendur sinar
úr blikkfati, hún bar sig greinilega að við það eins og hún var vön að
gera á sjúkrahúsinu. Paterson stóð stundarkorn og virti Connie fyrir
sér.
Aður en hann gat svo mikið sem boðiðgott kvöld, sagði Connie:
,,Ég heyrði allt, sem þér sögðuð úti!”
,,Ég er að búa mig undir að gefa henni sprautu, svo að hún geti sofn-
að,” sagði ungfrú Alison.
„Hvernig liður þér?” spurði hann.
,,Ég heyrði það, sem þér voruð að segja úti....Það getur tekið ykkur
marga daga að komast þarna niður!”
,,Ekki býst ég nú við þvi.”
,,Ég má ekki til þess hugsa, að við þurfum að vera hér lengur!”
„Við leggjum af stað aftur hinn daginn.”
„Hvað verður svo langt, þangað til við komumst til Indlands?”
Það má guð vita, hugsaði hann, og tók eftir þvi sér til huggunar, að
ungfrú Alison var að prófa sprautuna i soðnu vatni, svo að hann kæmist
hjá þvi að svara þessu.
„Þetta er hlægilegt! Ég þarf ekki neitt til að sofna!” sagði Connie
æst.
„Þér þarfnist svefns og hvildar,” svaraði ungfrú Alison.
„Já, en fyrst ég segi, að þetta sé ekki nauðsynlegt! ”
Ljósið frá oliulampanum féll beint niður á hana og augsýnilega voru
sjáöldrin óeðlilega þanin. Augnaráðið var aftur að verða villt og æðis-
legt.
„Það er ekki nauðsynlegt! Ég þarf enga sprautu! Ég vil ekki hafa
þetta!”
Ungfrú Alison færði sig nær rúminu og kraup við hliðina á Connie,
sprautuna faldi hún i annarri höndinni, en i hinni hafði hún bómullar-
hnoðra. Hún gerði sig liklega til að hreinsa húðina á upphandlegg
Conniear með bómullarhnoðranum. Paterson hörfaði litið eitt. Connie
var aðeins i þunnum, ermalausum náttkjól, og hann hafði ekki tekið
eftir þvi áður, hversu grannir og hvitir handleggir hannar voru. Likami
hennar, nakinn undir náttkjólnum, stifnaði við snertingu ungfrú Alison.
„Burt með yður! Ég vil ekki fá sprautu! Snertið mig ekki með þess-
um skitugu krumlum!” æpti Connie.
Hún barðist um hæls og hnakka á milli.
„Viljið þér aðstoða mig herra Paterson!” sagði hjúkrunarkonan.
Hann vissi, aðað þessu kæmi, áður en hún sagði það. Honum var það
þvert um geð, en færði sig þó að rúminu og kraup niður. Hörkuglampa
brá fyrir i augum ungfrú Alison. Paterson greip hendur Conniear og
hélt þeim föstum niður við teppið. Við það strengdist á náttkjólnum og
brjóstin komu greinilega i ljós undir þunnu efninu, hann sá, hvernig
hjartað barðist undir strengdu silkinu. Hún hreyfði sig ekki i höndum
hans. Ungfrú Alison hreinsaði húðina á hægri upphandleggnum, full-
vissaði sig siðan um, að ekki væri loft i sprautunni og stakk nálinni
gætilega á ská i holdið. Connie fór að kjökra lágt, þegar nálin var komin
inn. Svo var nálin dregin út. Paterson sleppti takinu á handleggjunum,
sem i fyrstu höfðu veitt kröftuga mótspyrnu. Hann hafði búizt við, að
hún slægi frá sér, þegar hann sleppti, en ekkert gerðist. Hún lá
hreyfingarlaus. Hann tók teppið, sem hún hafði sparkað niður i fótalag-
ið,og breiddi það ofan á hana. Allt i einu fór hrollur um hana — bæði af
léttinum yfir.að þetta var afstaðið og lika vegna þess.að henni hafði
orðið kalt, meðan hún hafði ekkert ofan á sér.
„Þá er það búið”, sagði ungfrú Alison.
Hann reis upp. Skyndilega sá hann þetta allt með augum ungfrú Ah-
son, ópersónulegum augum atvinnumannsins. Hvita stúlkan lá i rúm-1
inu með hálflokuð augun. Oðru hvoru titruðu augnalokin örlitið svo sem
eins og eftirstöövar af geðshræringunni, sem hún hafði verið I.
Þá birtist moskitófluga. Hann heyrðisuðið og sá, að hún flaug i átt til
oliulampans. Ungfrú Alison reyndi að hitta hana.en mistókst. Paterson
sagði:
„Hún verður að fá flugnanet. Það er eitt i bilnum”.
„Hafiðþaðheldursjálfur”,svaraðihjúkrunarkonan. „Við höfum eitt
fyrir”.
„Ég nota aldrei net, ætla að kafna við tilhugsunina”.
„Langar yður þá að fá malariu?”
„Eitthvað verður maður að gera til að hjúkrunarkonur verði ekki at-
vinnulausar”. Hann brosti glaðlega til hennar, leit sem snöggvast á
Connie og fór siðan út um dyrnar.
Ungfrú Alison varð honum samferða. Úti var allt kyrrt. Þeim var
dimmt fyrir augum eftir að hafa verið svo lengi i sterkri birtunni frá
oliulampanum.
„Ég ætla með yður til að sækja netið”, sagði hjúkrunarkonan. „Ég
býst við, að hún sofni strax”.
„Hvað gáfuð þér henni?”
„Ekkert”.
„Hvaða áhrif hefur það....Ekkert?”
„Ég hef ekkert meðferðis”.
Hann vissi ekki hvort hann ætti að hlæja eða hvað. „Allt þetta um-
stang og ekkert i sprautunni”, sagði hann.
„Hún heldur, að hún hafi fengið eitthvað, það er fyrir mestu”.
Nú gat hann ekki varizt hlátri. „Ef ég yrði nú veikur, lékuð þér þá
svona á mig lika?”
„Trúlega”.
„Jæja, en ég verð bara aldrei veikur, svo að þér fáið ekkert tæki-
færi”. *
Paterson hló á ný. Honum geðjaðist vel að þvi, hve stillt hún var og
þokkanum, sem yfir henni hvildi, sem, eins og háa og dálitið skræka
röddin hennar, var augsýnilega afleiðing af blandaða blóðinu i æðum
hennar.
„Mér finnst þér ættuð að fá gin með sitrónu, áður en þér fáið að fara
með netið”.
Hann kom ekki auga á Nadiu, en Tuesday sat við bálið skammt frá
tjaldinu. Hann var niðursokkinn i að rannsaka ónýta útvarpstækið.
Paterson vildi ekki ónáða hann og fór þess vegna sjálfur inn i tjaldið
eftir gini og tveim bollum. Hann hellti i þá og rétti ungfrú Alison annan,
sagði siðan „góða ferð” og fékk sér vænan sopa. Upp úr eins manns
hljóði sagði ungfrú Alison,eins og það hefði lengi legið henni á hjarta:
„Mér þótti majórinn hugrakkur að snúa við og fara aftur á
sjúkrahúsið”. Raddblærinn gaf til kynna, að hún öfundaði majórinn
innst inni af að geta tekið þá ákvörðun, sem hún þorði ekki sjálf að
taka.
„Það fannst mér lika”, sagði Paterson.
„Hann gæti nú þegar verið kominn töluvert langt”.
„Það skulum við vona”.
1287
1287. Krossgáta
Lárétt
1) Vanfæra,- 5) Fugli.- 7)
Bókstafi.-9) Op,-11) Hasar.-
12) Guð,- 13) Bein,- 15)
Skelfing.- 16) Fugl.- 18)
Andaða.-
Lóðrétt
1) Manni,- 2) Hryðju,- 3)
Iteipi,- 4) Tiu.- 6) Vera á
fótum,- 8) Borðhaldi.- 10)
Gröm,- 14) Hallandi,- 15)
Kveða við.- 17) Lindi,-
X
Ráðning á gátu nr. 1286
Lárétt
1) Arfinn. 5) Eði. 7) Lás. 9)
Tvo,- 11) An,- 12) Og,- 13)
Tak. 15) Úra. 16) Voð. 18)
Tikina,-
Lóðrétt
1) Afláts,- 2) Fes,- 3) Ið.- 4)
Nit.- 6) Togara.- 8) Ána.- 10)
Vor,- 14) Kvi,- 15) Úði,- 17)
Ok,-
D
R
E
K
I
m\ li 9sH.fi! I
SUNNUDAGUR 17.des-
ember
8.00 MorgunandaktSéra Pétur
Sigurgeirsson vigslubiskup
flytur ritningarorð og bæn.
8.10 Fréttir og veðurfregnir.
8.15 Létt morgunlög- Lúðra-
sveit kanadiska þjóðvarð-
liðsins leikur.
9.00 Fréttir. Útdráttur úr for-
ustugreinum dagblaðanna.
9.15 Morguntónleikar. (10.10
Veðurfregnir) a. Kvartett i
f-moll op. 55 nr. 2 eftir
Joseph Haydn. Stuyvesant
kvartettinn leikur.
11.00 Messa i Kópavogskirkju.
Prestur: Séra Þorbergur
Kristjánsson. Organleikari:
Guðmundur Gilsson. Auk
kirkjukórsins syngur kór
Tónlistarskólans i Kópavogi
undir stjórn Margrétar
Dannheims.
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.15 Halldór Laxness og verk
lians: — sjöunda erindi.
Helga Kress lektor flytur
erindið, sem nefnist „Okkar
timi — okkar lif” og fjallar
um hugmyndir Halldórs
Laxness um skáldsöguna.
13.55 Hratt flýgur stund i hópi
íslendinga i Kaupmanna-
höfn. Jónsas Jónasson
stjórnar þættinum.
15.00 M iðdegistónleikar:
„Diabelli” — tilbrigði cftir
ýinsa höfunda.Jörg Demus
leikur á pianó. Árni Kristj-
ánsson tónlistarstjóri
kynnir.
16.55 Veðurfregnir. Fréttir.
17.00 Framhaldsleikritiö
„Landsins lukka” eftir
Gunnar M. MagnússJSndur-
flutningur 9. þáttar. Leik-
stjóri: Brynja Benedikts-
dóttir.
17.45 Sunnudagslögin
18.30 Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.35 Úr segulbandasafninu-
Guðni gamli, sjúkrasaga,
sem Ingólfur Gislason lækn-
ir flutti i útvarp 1949.
20.00 Sónata nr. 3 i c-moll op.
45 eftir Edvard Grieg-Fritz
Kreisler og Sergej Rakh-
maninoff leika saman áfiðlu
og pianó.
20.25 Imbrudagur fyrir jól.
Séra Arngrimur Jónsson
tekur saman dagskrána.
21.00 Samsöngur i útvarpssal:
Kennaraskólakórinn syngur
islenzk lög. Pianóleikari:
Karólina Eiriksdóttir.
Stjórnandi Jón Ásgeirsson.
21.30 Lestur fornrita: Njáls
saga.Dr. Einar öl. Sveins-
son prófessor les (9)
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir. Danslög
23.25 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
IMBiiiiili
Sunnudagur
17. desember 1972
17.00 Endurtekið efni Réttui
er settur
17.40. Svart og hvitt Ballett
18.00 Stundin okkar Fjallað
verður um jólaundirbúning.
Glámur og Skrámur láta
ljós sitt skina.
18.50. Enska knattspyrnan
19.40. IIlé
20. 00 Fréttir
20.20. Veður og auglýsingar
20.30. Krossgátan Spurninga-
þáttur með þátttöku þeirra,
sem heima sitja. Kynnir
Róbert Arnfinnsson.
Umsjónarmaður Andrés
Indriðason.
21.15 Þrjár ömmur. Kanadisk
kvikmynd
21.55 Buxnalausi ævintýra-
maðurinn.Framhaldsleikrit
eftir Edward Matz. 3.
þáttur. Sögulok. Þýðandi
Dóra Hafsteinsdóttir.
22.45 Aö kvöldi dags. Sr.
Sigurður Sigurðarson á Sel-
fossi flytur hugvekju.
22.55 Dagskrárlok