Tíminn - 24.12.1972, Blaðsíða 16

16
TÍMINN
Laugardagur 21!. desember 1972
arnef! Kæmist ungfrú Alison að raun um, að Connie hefði hita, settist
Paterson ef til vill um kyrrt og neitaði að halda lengra, fyrr en hún yrði’
hitalaus. Gat hún brotið hitamælinn? Nei, ungfrú Alison hefði vafalaust
fleiri en einn hitamæli meðferðis. bað gæti ekki veriðlangt til Indlands.
Connie imyndaði sér, að Indland væri skammt handan fjallahringsins,
sem alla leiðina hafði byrgt þeim sýn til norðurs.
Meðan Connie lét hugann reika. leið henni sifellt verr. I fyrstu hafði
hún setið keik og reynt að vinna á móti hristingnum og hossinu i biln-
um, en nú var hún uppgefin á þvi og slettist til i aftursætinu eftir hreyf-
ingum bilsins algerlega viljalaus. öðru hvoru lenti hún á öxlinni á
hjúkrunarkonunni, en i næstu beygju settist hún upp aftur. Hún var al-
veg uppgefin.
Ekki var aðsjá, að ungfrú Alison veitti Connie mikla athygli. Hún var
orðin þreytt á móöursýkislátunum á ensku stúlkunni. Eins og hún hafði
látið, þegar átti að sprauta hana! Trúlega væri hún vis til aö bita hita-
mælinn i tvennt, ef henni hentaöi ekki aö láta mæla sig.
Ungfrú Alison beindi athygli sinni að þvi, sem fram fór utan við bfl-
rúðurnar. Það olli henni áhyggjum og kviða. Hvert sinn, sem eyða
myndaðist i halarófuna á vegbrúninni, hallaöi ungfrú Alison sér út um
gluggann eða opnaði dyrnar til að aðgæta hvað ylli. Stundum hafði ein-
hver fjölskyldan staðnæmzt og tjaldað utan vegarins. Karlmenn, konur
og börn, Burmabúar, Indverjar eöa Kinverjarsátu og lágu kringum lit-
iðreykjandi bál. Andlit og hár var þakið ryki og skit. Þau horfðu á eftir
bilnum án þess að hætta að tyggja. Svo hurfu þau i rykfjúkið, sem bill-
inn og þúsundir fóta skildu eftir sig.
Annars staöar stafaöi eyðan i röðina af uppþoti. Allir stóðu i hring og
gláptu á eitthvað, sem var inni i miðjum hringnum. A einum stað var
skarð i hringinn og ungfrú Alison sá Indverja, sem sparkaði æðislega út
i loftið. Umhverfis hann stóðu nálægt tuttugu Burmabúar og gátu ekki
fengið sig til að yfirgefa staðinn, fyrr en þeir sæu Indverjann deyja,
þangað til var þó von til þess að Búdda miskunnaði sig yfir Indverja
lika.
Ungfrú Alison sá ekkert af Indverjanum nema iljarnar, ljósrauðar,
sléttar og mjúkar eins og húð nýfædds barns. Iljarnar á honum voru al-
veg eins og lófarnir á henni á litinn.
Hún gat ekkert fyrir þetta þjáða fólk meöfram veginum gert. Þau
gátu ekki numiðstaðar, þvi aö þau bárust áfram með straumnum. Bill-
inn varekki annaðen einn hlekkur i keðju. Það var vonlaust að ætla sér
að komast út úr röðinni, fyrr en vegurinn breikkaði aftur. Hún átti ekki
annars úrkosta en að sitja aðgerðarlaus og horfa á hina hlekkina i keðj-
unni. Hún taldi likin, sem þau fóru fram hjá þennan dag, um hádegið
var hún komin upp i tuttugu og þrjá og þá hætti hún að telja.
Um eittleytið fann Paterson stað, þar sem hann gat lagt bflnum, án
þess hann truflaði aðra umferð. Þar var farvegur eftir iæk, sem rann á
regntimanum og hafði skilið eftir sandhrúgu við veginn. Þegar Pater-
son bakkaði út af veginum, fann hann, hvernig hjólin sukku i sandinn.
Honum var samt nauðugur einn kostur, þetta var eini staöurinn á
fimmtán kilómetra kafla, sem möguleiki var að leggja bilnum.
Connie brölti með erfiðismunum út úr bflnum og settist i forsælu i
skógarjaðrinum, semsrna var spölkorn frá veginum. Hún þurfti á öll-
um sinum viljastyrk að halda til að sýnast eðlileg. Hún fann trjábol,
sem hún gat hallað sér upp að, og fór að lesa i bók, sem frú Portman
hafði lánað henni i upphafi ferðarinnar. Henni leið hörmulega og bók- j
stafirnir dönsuðu fyrir augunum á henni, en hún gat látið sem hún læsi
og hvilt sig um leið. Þegar ungfrú Alison kæmi með mælinn sinn, gæti
hún látið sem hún væri niðursokkin i lesturinn. Gröm yfir trufluninni ■
ætlaði hún að lita á ungfrú Alison og þakka henni fyrir hugulsemina, en
segja, að hún hefði það svo ljómandi gott og engin þörf væri á þvi að
mæla hitann.
Paterson hafði sagt, að þau héldu áfram að klukkustund liðinni. Um
sólarlag yrðu þau áreiðanlega fimmtiu eða sextiu kilómetrum nær
landamærum Indlands. Þegar þau loksins kæmust til Indlands, skyldi
hún svo sannarlega sjá til þess, að þau Paterson eyddu timanum sam-
an. Paterson fyndist það vafalaust skylda sin að annast hana, vegna
þess að nú stóð hún alein uppi. „Vinir” hennar i Indlandi voru aðeins
kunningjar, og hún hafði enga löngun til að leita þá uppi.
Sandurinn i farvegi fjallalækjarins var skjannahvitur. Hana sveit I
augun, þar sem hún sat og hallaöi sér upp að trjábolnum og lét sem hún
læsi. Hún lagði frá sér bókina ög opnaði töskuna sína til að finna varalit
og spegil. Fingurnir voru máttlausir og þurrir og hún var svo skjálf-
hent, að hún smurði varalitnum út fyrir varirnar.
Hún leit i spegilinn og komst að raun um, að henni hafði ekki tekizt
sem bezt. Þá tók hún upp vasaklút og þurrkaði það, sem farið hafði
utan hjá og notaði klútinn á eftir til að roða kinnarnar ofurlitið. Hún leit
mun betur út, þegar hún var búin að púðra sig. Púðrið hennar var
fremur dökkt og leyndi þvi prýðilega, hversu föl hún var.
Siðan hallaði hún sér aftur að trénu, tók bókina og beið komu ungfrú
Alisons. Það var tilgangslaust að reyna að lesa. Þess i stað horfði hún
yfir bókina á flóttamannahóp, sem áð hafði þar skammt frá. Það hafði
kveikt bál og var að borða, sumir látu sofandi við bálið. Stækjan af ný-
skitnum kúadellum var óþolandi sterk i logninu. Tibráin gerði það að
verkum, að menn og skepnur virtust svifa að minnsta kosti þrjátiu
sentimetra ofan við jörðu, jafnvel yfirhlaðnar kerrur svifu um i loftinu.
Fólkið, sem var á ferðinni i farveginum, hreyfði sig einkennilega
óraunverulega. Það leiö áfram án þess að hægt væri að merkja, að það
notaði fæturna. Connie gægðist i áttina til Patersons og ungfrú Alisons,
þau voru vist að aðstoða Tuesday við uppkveikjuna. Hún sá frú Bette-
son og Nadiu koma frá bilnum berandi vatnsbrúsa á milli sin. Frú
Betteson var ekki i neinum kjól, en hún virtist ekki taka nærri sér að
vera hálfnakin. Báðar voru þær berfættar.
Lengi sat Connie við tréð, án þess nokkur tæki eftir henni.
Að lokum lagðist hún. Allt i einu fann hún, hve lasin og máttfarin hún
var. Sólskinið helltist yfir höfuðið á henni, hún gat næstum fundið af þvi
bragðið á vörunum á sér.
Hún lá með aftur augun. Höndunum hélt hún frá sér og leit helzt út
fyrir.aðhitinnhefðikrossfesthana þarna. Skyndilega fylltist hún löng-
un eftir, aö Paterson kæmi til hennar, eða ungfrú Alison, já, jafnvel
þótt það yrði aðeins Nadia, sem kæmi, gleddi það hana. Connie fannst
það vera sjálfur lifskrafturinn, sem streymdi út um svitaholurnar.
Hugsunin um dauðann fyllti hana skelfingu, en hún hafði ekki þrótt til
að sporna móti henni. Hún var allt i einu sannfærð um, að hún ætti að
deyja þarna, steinsnar frá hinum, sem snæddu, sáfu og hlógu — enginn
kom henni til hjálpar, enginn hughreysti hana.
Hún settist strax upp, þegar hún heyrði fótatak nálgast. Hún hélt það
væri Paterson eða ungfrú Alison.
En það var þá bara frú Betteson að færa henni tebolla.
„Þér fenguð yður vist blund? Hinum þótti ekki rétt að vekja yður.”
Connie sortnaði snöggvast fyrir augum vegna þess, hve snöggt hún
settist upp.
„Ég mókti bara,” sagði hún og fálmaði eftir bollanum, sem frú
Betteson rétti henni.
1293
1) Skass.- 5) Timabils.- 7)
Kúst.- 9) Sunna,- 11). Skáld.-
12) Tónn,- 13) Æða,- 15)
Ennfremur,- 16) Gljúfur,- 18)
Sálaða,-
Lóðrétt
1) Þvær.- 2) Erill.- 3) Þungi.-
4) Svei.-6) Dökka.-8) Ofn,- 10)
Fæddu.- 14) Beita.- 15) Bera.-
17) 499,-
Lóðrétt
1) Undinn.-2) Mer.- 3) Ám.
LMN,- 6) Blandi,- 8) Ýli.
Ári,- 14) Tak.- 15) Val.-
Ká,-
-4)
10)
17)
Ráðning á gátu No.
Lárétt
1292
1) Ummáls,- 5) Emm.- 7)
Dýr,- 9) Nál,- 11) II.- 12) Ra.-
13) Nit,-15) Vin,- 16) Aka,- 18)
Skáldi.-
1
m
* á
II
/?
II
lliill
SUNNUDAGUR
24. desember
Aöfangadagur jóla
8.00 1W orgunandakt.
8.10 Fréttir og veðurfregnir.
8.15 Lctt morgunlög: Jólalög.
9.00 Fréttir.
9.15 Morguntónleikar.
11.00 llratnistuiól
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Jólakveðjur til sjómanna
á hafi úti.
15.00 Jólahringsjá. Steíán
Jónsson simar til fólks
16.00 Fréttir.
16.15 Stund fyrir börnin.
16.55 Veðurfregnir. (Hlé)
18.00 Aftansöngur i Dóm-
kirkjunni.
19.00 Hátiðartónleikar Sin-
fóniuhljómsveitar Islands.
20.00 Organleikur og ein-
söngur i Dómkirkjunni.
20.20 Jólahugleiðing.
20.40 Organleikur og ein-
söngur i Dómkirkjunni. —
21.00 liátið ber að höndum ein.
21.30 Harokk-tónleikar i út-
varpssal.
22.55 Jólasálmaforleikir eftir
Johann Sebastian Bach.
23.20 Guösþjónusta á jólanótt.
Biskup Islands, herra
Sigurbjörn Einarsson,
Dagskrárlok um ' kl. 00.30.
MÁNUDAGUR
25. desember
Jóladagur
10.40 Klukknahringing. Litla
lúðrasveitin leikur jólalög.
11.00 Messa i Hallgrimskirkju.
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tónleikar.
13.00 Jól i Noregi.
13.50 „Messias”, óratória eftir
Handel.
16.00 Við jólatréð? Barnatimi í
útvarpssai.
16.55 Veðurfregnir.
17.30 Miðaftanstónleikar:
Rudolf Serkin leikur
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir.
19.20 Verður flogið i dag?
Jökull Jakobsson talar við
Vestmannaeyinga, ef veður
leyfir.
20.00 Einsöngur: Guðrún A.
Símonar syngur
20.20 i kirkjum Rómaborgar.
Björn Th. Björnsson
21.15 Krechler-kvartettinn
leikur.
21.40 Um Austurvegskonunga.
Dr. Kristján Eldjárn
22.15 Veðurfregnir. Jólalestur.
Haraldur Ólafsson lektor
les.
22.35 „Bernska Krists” eftir
Bcrlioz.
00.10 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
ÞRIÐJUDAGUR
26. desember
Annar dagur jóla
9.00 Fréttir.
9.05 Morguntónleikar.
11.00 Barnaguösþjónusta i
Frikirkjunni.
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
13.00 Eftir hádegið.
14.45 „Brúðkaup Figarós”,
ópera cftir Mozart
16.55 Veðurfregnir.
17.00 Barnatimi: „Karamellu-
kvörnin”,
18.00 Stundarkorn með
drengjakór danska út-
varpsins.
18.25 Tilkynningar. Tónleikar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Undir jólastjórn
Páll Heiðar Jónsson og
Ornólfur Árnason standa aö
skemmtiþætti
20.00 Poppmúsik á islandi 1972
21.20 iþróttir.
21.20 Strauss-tónleikar.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Danslög
02.00 Dagskrárlok.
MIÐVIKUDAGUR
27. desember
7.00 Morgunútvarp.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25. Fréttir og veðurfregnir.