Tíminn - 28.12.1972, Qupperneq 12

12
TÍMINN
Fimmtudagur 28. desember 1972.
,,bér megið til meðað drekka þetta allt,” sagði frú Betteson. „Manni
hitnar bara fyrst af þvi, þaðsvalar á eftir. Tuesday bjó það til.”
,,Var það raunverulega „englabarnið”, sem bjó það til!”
Frú Betteson sagði, án þess að láta sem hún heyrði tilraun Conniar til
að vera fyndin:
,,Ég er hrædd um, að hann sé leiður yfir einhverju... eitthvað sem
hryggir hann. Hann er alveg búinn að missa málið.”
Connie hafði ekki áhuga. Hún dreypti á sjóðheitu teinu.
Frú Betteson settist við hliðina á henni.
„Það er nú bara svalt hérna.”
„Svalt?” sagði Connie. „Finnst yður svalt hérna?”
Frú Betteson leit á Connie. Henni fannst hún ekki hafa útlit fyrir að
vera veik, en ef til vill var það vegna mælikvarðans, sem frú Betteson
hafði á veikindalegt útlit. Frú Portman hafði verið veikindaleg. Telpan
þarna var hvorki eins falleg né eins veik og frú Portman hafði verið.
„Hvar er ungfrú Alison?”
„Hún fór að lita á Burmadreng.”
„Hvers konar Burmadreng?”
„Hann er með taugaveiki.”
„Taugaveiki? Yður getur ekki verið alvara!”
„Jæja, kannske er það bara blóðsótt. bað er ekki svo gott að þekkja
það i sundur. Ungfrú Alison hefur hvorki haft tíma til að hvila sig eða
borða nokkuð að gagni.”
Connie hristi höfuðið vantrúuð og saup á bollanum. Hún hafði alls
ekki i hyggju að verða veik. Væri maður sannfærður um að verða veik-
ur, varð maður það lika, og samkvæmt sama lögmáli hlaut að vera
hægt að komast hjá að verða veikur, ef maður var nógu staðráðinn i að
verða það ekki.
Ilún mundi allt i einu eftir, að hún hafði nokkrar asperintöflur i tösk-
unni sinni. Móðir hennar hafði verið afar veik fyrir asperini. Hún hafði
verið veik l'yrir asperini á sam hátt og aðrar konur voru veikar fyrir
sigarettum eða súkkulaði. Ófrávikjanlega tók móður hennar inn
ákveðinn I jölda asperintafla daglega. bakklætiskennd skaut upp i huga
Conniear til móður hennar, þegar hún var að hrista fjórar asperintöflur
úr glasinu, setti þær upp i sig og skolaði þeim niður með teinu.
Frú Betteson virtist ekkert taka eftir þvi, að Connie var að fá sér
asperin, og hel'ði hún á annað borö veitt þvi athygli, hefði hún litið á það
eins og hún leit á Búddalikneskið hans Bettesons. Trúarlega séð var þó
ekki mikill munur á asperini og Búddalikneski, báðum var ætlað að
vernda fólk á dularfullan hátt frá hinu illa. Ekki hafði Betteson verið
heppinn i vali sinu á heilla-Búdda. En eins og áður segir, tók hún ekki
eltir asperintöflunum hennar Conniear, en sagði i framhaldi af þvi,
sem hún var að lala um:
„Haldi hún þannig áfram, þrælar hún sér út! Ef hún smitast þá ekki
al' einhverju áður.”
„Þannig eru þessar blendings stelpur. bær þræla sér út. Ætli þær séu
ekki l'æddar til þess!”
Frú Betteson sat með greipar spenntar um hnén og horfði gegnum
brotna glerið á nautgriparekstur, sem fór um veginn.
„Mér finnst hún góð stúlka.”
„Ekki hel' ég gefið annað i skyn!”
„Það likar mér vel aö heyra, þvi að mér er fyllsta alvara.”
„bað get ég skilið.”
Frú Betteson heyrði vist ekki siðustu athugasemdina. Hún skipti
áhyggjum sinum með þeim Tuesday, sem ekki hafði opnað munninn
allan morguninn og ungfrú Alison, sem þrælaði sér út við að hjálpa öðr-
um.
Hún stóð upp. „Ég ætla að fara og sjá hvernig gengur. Ef til vill get
ég liðsinnt henni eitthvað.”
„Liðsinna? bvi þá það? Hvað eigum við að vera hér lengi?”
„Það veit ég ekki, mig minnir, að Paterson talaði um klukkustund.
Billinn verður að kólna. Langar yður i eitthvað að borða?”
„Hvað er á boðstólum? Nei annars, það skiptir ekki máli, mig langar
ekki i neitt.”
Connie fór ofan i tösku sina og náði i sólgleraugun, þurrkaði af þeim
og setti þau upp. Að þvi loknu sá hún allt greinilegar en áður og kom
auga á striðsdansinn, sem frú Betteson hafði rétt hjá henni. Frú Bette-
son var að fæla upp gamm.
Gammurinn kom svifandi ofan úr skellibjörtu loftinu og hoppaði um
allt i ætisleit. Frú Betteson stormaði til hans og hrakti hann á brott. Þá
fór hann að hringsóla yfir höfði hennar, og i hvert sinn, sem hann
nálgaðist, baðaði hún út höndunum i ákafa. Um leið æpti hún og skrækti
— hásum skerandi skrækjum eins og hún væri alveg búin að tapa sér.
Connie sat ennþá i skugga trjánna og gat ekki varizt hlátri. Henni
svelgdist á munnfylli af tei, svo mikið hló hún að frú Betteson.
F'rú Betteson gafst allt i einu upp við að hrópa og slá að gamminum.
Þess i stað hljóp hún að bilnum og sótti eitthvað, sem var aftan við
aftursætið. Það var riffillinn hans Portmans. Hún hljóp til og tók sér
stöðu i miðju rjóðrinu kringum farveginn. Svo skaut hún beint upp i
loftið. Skothvellurinn rauf kyrrðina og bergmálaði i klettunum. Niðri á
veginum barðist uxi um til að losna, sandurinn þyrlaðist um hann, er
hann i æðislegum ótta reyndi allt hvað af tók að losna við okið. Mökkur
af grænum páfagaukum flaug skrækjandi upp úr næstu trjátoppum, og
Burmabúarnir og allir horuðú Indverjarnir, sem lágu samanhnipraðir
i skikkjudruslunum sinum, hlógu að þessari furðulegu kvenpersónu.
Það glampaði á tennurnar i dökku kringlóttu andlitunum.
Það sem eftir var dagsins, stóð þessi atburður Connie fyrir hugskots-
sjónum. Henni létti heilmikið, þegar henni varð hugsað til hans. Meira
að segja moltnaði úr henni höfuðverkurinn, sem hún hafði haft undan-
farna daga.
Þegar þau bjuggu um sig fyrir nóttina, var allt með likum svip og
þegar þau áðu um hádegið. Þau áttu ekki margra kosta völ vegna þess,
hve vegurinn var mjór og umferðin mikil. Eins og áður stönzuðu þau i
þurrum farvegi en i þetta skipti var skógarrjóðrið ennþá minna. Þau
urðu aö tjalda inni i sjálfum skóginum. Paterson ákvað, að Connie og
ungfrú Alison skyldu sofa i tjaldinu.
Undir eins og Connie heyrði það fór hún inn i tjaldið, bjó um sig og
háttaði. Aftur lagðist hún og beið þess, að Paterson eða Ungfrú Alison
kæmu að lita til hennar. Hún var að fá höfuðverk aftur, og hún hafði
innilokunarkennd i tjaldinu. Skammt frá tjaldinu stóðu uxar og
nauðuðu af hungri út i myrkrið. Fimmtiu metra frá henni sátu fjórir
Indverjar og sungu nistandi dapurlega, hún var að verða vitlaust á að
hlusta á þá endurtaka i sifellu sama fjórtóna stefið.
Þau geta ekki öll hafa gleymt mér, hugsaði hún. Einhver hlýtur að
koma. Henni leið illa i maganum, og öðru hvoru var hún að þvi komin
að kasta upp, hún fékk þessi köst með nokkurra minútna millibili.
Svalur gustur kom inn um tjalddyrnar, og hún heyrði skrjáfa i laufinu
fyrir utan. Hrollur fór um hana.
Að stundu liðinni opnaði hún augun og sá Tuesday i tjalddyrunum.
„Kvöldmatur, ungfrú Con. Paterson bað mig að biðja yður að gera
svo vel.”
„Ég er ekki svöng, þakka þér fyrir, ég ætla að vera hér”.
Lárétt
1) Maður,- 5) Fisks.- 7)
Óhreinindi.- 9) Und - 11) Skst,-
12) 55,- 13) Vond,- 15) Gubbi,-
16) Samið,- 18) Opinberra
gjalda,-
Lóðrétt
1) Þakklæti.- 2) Lærdómur,- 3)
550.- 4) Svei,- 6) Vitlaus,- 8)
Fiskur.- 10) Sund,- 14)
Hlemmur.-15) Kyn.- 17) Guð.-
Ráðning á gátu No. 1295
Lárétt
1) Vargur,- 5) Ars,- 7) Sóp.- 9)
Sól.-11) KN.-12) La.-13) Ana,-
15) Auk. 16) Gil. 18) Ándaða.
Lóðrétt
1) Vaskar.- 2) Ráp,- 3) Gr,- 4)
Uss.- 6) Blakka.- 8) Ónn,- 10)
Ólu.- 14) Agn,- 15) Ala,- 17)
ID,-
lUlilllHi I,
7.00 Morgunútvarp.
Veðurfregnir kl. 7.00, 8.15 og
10.10. Fréttir kl. 7.30, 8,15
(og forustugr. dagbl.), 9.00
Og 10.00 Morgunbæn kl 7.45.
M orgunleikf imi kl. 7.50
Morgunstund barnanna kl
8.45: Herdis Egilsdóttir les
nýja skessusögu frum-
samda. Tilkynningar kl.
9.30 Létt lög á milli liða.
Ilávaði og hcyrnarvernd kl
10.25: Erlingur Þorsteins-
son læknir flytur varnarorð.
Morgunpopp kl. 10.45
Emerson Lake og Palmer
syngja og leika Fréttir kl.
11.00. Tónlcikar: Hans-
Gunther Wauer leikur
Prelúdiu og fúgu um nafnið
BACH eflir
Lizt/Einsöngvarar. kór og
hljómsveit austurr- út-
varpsins flytja Sálmasin-
fóniu eftir Stravinský og Te
Deum eftir Kodaly. Stjórn-
andi: Milan Horvat.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar
13.00A frivaktinni Margrét
Guðmundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna.
14.15 Búnaðarþátlur: Úr
b c i ni a b ö g u m G i s 1 i
Kristjánsson ritstjóri talar
við Friðrik Jónsson bónda á
Þorvaldsstöðum i Skriðdal.
(endurt.)
14.30 Siðdcgissagan: „Siðasta
skip suður” eftir Jökul
Jakobsson.Höfundur les H)
15.00 Miðdegistónlcikar:
Giimul tónlist.Madrigala-
kvartettinn i Madrid syngur
spænska madrigala.
Anthony Newmann leikur á
sembal Forleik i b-moll eftir
Johann Sebastian Bach og
Sónötu nr. 33. eftir Haydn.
16.00 Fréttir
16.15 Veðurfregnir.
Tilkynningar.
16.25 Poppbornið.
17.10 Rarnatimi: Olga Guðrún
Árnadóttir stjórnar a.
I.jósið Frásagnir , kvæði og
tónlist. Lesari með Olgu
Guðrúnu: Agúst Guð-
mundsson. b. Útvarpssaga
harnanna: „Egill á Kakka"
cftir Jobn Lie.Bjarni Jóns-
son isl. Gunnar Valdimars-
son les (4).
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Daglegt mál. Páll
Bjarnason menntaskóla-
kennari flytur þáttinn.
19.25 Glugginn Umsjónar-
menn: Gylfi Gislason,
Guðrún Helgadóttir og
Sigrún Björnsdóttir.
20.05 Jólaleikrit útvarpsins:
„Harpagon eða Hinn
ágjarni” eftir Jean-Baptiste
M o1ié r e . Þý ð a n di :
Þorsteinn ö. Stephensen.
Leikstjóri: Helgi Skúlason
Persónur og leikendur:
Harpagon/Valur Gislason
Cléante, sonur hans/Arnar
Jónsson Elisa, dóttir
hans/Margrét Guðmunds-
dóttir Anselm/Jón Aðils
Valéer, sonur
Anselms/Þorsteinn
Gunnarsson Mariane, dóttir
Anselms/Þórunn
Sigurðardóttir
Frosine/Sigriður Hagalin
Meistari Simon/Karl
Guðmundsson Meistari
Jacíjues, ekill og bryti/Árni
Tryggvason. Þjónar hjá
Harpagon/Kjartan
Ragnarsson og Jón Hjartar-
son Lögreglu-
lulltrúi/Valdemar Helgason
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir 1 sjón-
b e n d i n g : Þe g a r
M o r g u n s t j ö r n u n n i v a r
bjargaö. Sveinn Sæmunds-
son rifjar upp gamalt sam-
tal við Einar Ólafsson stýri-
mann.
22.45 Manstu eltir þessu?
Tónlistarþáttur i umsjá
Guðmundar Jónssonar
pianóleikara.
23.30 Fréttir i stuttu máli
Dagskrálok.