Fréttablaðið - 14.08.2004, Blaðsíða 40

!Ísklifur
Ívar Freyr Finnbogason (28 ára)
!
28 14. ágúst 2004 LAUGARDAGUR
Það getur verið ávanabindandi að finna adrenalínið streyma eftir æðunum þegar verið
er að leggja líf sitt í hættu og það allt í nafni íþróttanna. Sumar íþróttir eru taldar
hættumeiri en aðrar þegar markmiðið er að svífa í frjálsu falli í háloftunum, stökkva
niður af háum byggingum eða sigla niður straumharða á. Fréttablaðið spjallaði við
nokkra íþróttamenn um áhættuíþróttir og í hvað er verið að sækja.
Áhættan kallar
!Fallhlífarstökk
Ísleifur Birgisson (23 ára)
!Motokross
Aníta Hauksdóttir (14 ára)
!Straumvatnskajak
Aðalsteinn Möller (22 ára)
„Ég fæ ennþá kitl í magann þegar ég hugsa um fyrsta
stökkið mitt. Eins og kennarinn sagði við mig þá datt
ég út í tíuþúsund fetum, var stjarfur með opin augun
en svo rankaði ég við mér í sex þúsund fetum, voða-
lega kátur, og opnaði fallhlífina mína. Það kemur svo
mikið adrenalín í blóðið að heilinn ræður ekki við það
og slekkur á sér, sem betur fer var ég með tvo leið-
beinendur með mér. Þetta er samt ekki óalgengt í
fyrsta stökkinu. Það muna allir fallhlífarstökkvarar eftir
fyrsta stökkinu sínu því það er það rosalegasta,“ segir
Ísleifur, sem stokkið hefur meira en hundrað sinnum
síðan hann byrjaði fyrir fjórum árum. „Ég var mjög of-
virkur en hef róast mikið síðan ég byrjaði. Öll orkan
fer í þetta þannig að ég held að ég sé orðinn rólegri
en áður. Það slokknar á manni eftir að hafa stökkið
því maður er búinn að svala allri spennuþörf. Það er
eins og ég sé orðinn rólegri að eðlisfari, margir hafa
sömu sögu að segja þó maður gæti haldið að því ætti
að vera öðruvísi farið.“
„Þetta getur verið bæði róandi og æsandi, maður getur stoppað á
miðri leið og farið að horfa í kringum sig í rólegheitunum og einnig
verið með hjartað í buxunum,“ segir Ívar. „Ísklifur er örugglega ekki
eins og fallhlífarstökk eða einhver álíka íþrótt, fallhlífarstökk tekur
fimmtíu sekúndur, ísklifur kannski tvo tíma. Þetta er allt öðruvísi,
snýst um að hafa mikið úthald, styrk og tækni,“ segir Ívar, sem lent
hefur í nokkrum snjóflóðum síðan hann byrjaði að klifra fyrir tólf
árum en segir jafnframt að íþróttin þurfi ekki að vera hættuleg ef
varinn er hafður á þótt einkennilegir atburðir geti gerst. „Við vorum
að stikla yfir brún á ísi lögðum fossi í gilkjafti. Félaga mínum skrikaði
fótur og datt niður í gegnum gat og rann niður bak við fossinn og
skaut upp í vök sem var fyrir neðan hann,“ segir ísklifrarinn og tekur
það fram að maður þurfi að vera svolítill masókisti til að stunda
ísklifur af einhverju viti þar sem nauðsynlegt er að rífa sig á fætur
snemma morguns um helgar yfir vetrartímann til að æfa sig í við ís-
lenskar vetraraðstæður, sem oft geta verið ansi erfiðar.
„Þetta er ekki hættulegra en aðrar íþrótta-
greinar ef þú veist hvað þú ert að gera og
ert með hlífðarbúnaðinn í lagi.“ Aníta var
önnur í Íslandsmótinu í Motokross á síðasta
ári og stendur í baráttu fyrir sigri í ár. „Ég hef
aldrei slasast í þessu síðan ég byrjaði fyrir
fjórum árum,“ segir Aníta. „Þetta er adrena-
línkikk, útrás, skemmtun, ég gleymi öllu
öðru þegar ég er að hjóla. Ég hef ekki fundið
neitt annað sem gefur mér það sama og
þetta. Mig langar að prófa fjórhjól líka og svo
er ég geðveikislega mikið fyrir snjóbretti. Svo
langar mig líka að prófa fallhlífarstökk en ég
held að ég sé of ung til þess. Ég er geðveikt
lofthrædd þannig að ég held að ég fengi
rosalegt adrenalínkikk út úr því að svífa í
frjálsu falli.“„Það er gaman að taka áhættu, gera eitthvað „extreme“ sem kallar fram adrenalín.
Þetta er hættulegt en það gaman að maður heldur alltaf áfram. Ef ég væri alltaf að
gera það sama þá myndi ég ekki nenna þessu en ég er alltaf að gera eitthvað erfið-
ara og erfiðara og hærra og hærra,“ segir Sævar Snorrason hjólreiðastrákur, sem
stekkur fram af hinum ýmsu hlutum svo sem byggingum, gámum og hverju sem er
ásamt vinum sínum sem halda úti heimasíðu þar sem hægt er að fylgjast með uppá-
tækjum þeirra, www.go-riding.com. „Maður getur aldrei vitað hvað gerist næst, mun
ég detta af eða ekki, við reynum alltaf að hafa eins mikinn öryggisbúnað og við getum
en oft er það bara ekki nóg,“ segir Snorri.
„Það er mikill hraði í þessu og það er erfitt að reyna að stjórna sér þegar maður er alltaf
á ferð. Þegar maður er á snjóbretti til dæmis getur maður alltaf stoppað. Í þessu verður
maður bara að klára dæmið. Það hefur enginn slasast mjög alvarlega við þetta hér á
landi en úti er alltaf einhver að drepa sig. Ég lenti í því að velta í erfiðum aðstæðum í vor
þegar ég og félagi minn fórum niður Stóru-Laxá. Vatnsmagnið í ánni var þrefalt meira en
það hefði mátt vera. Ég glataði bátnum mínum, sem rak niður ána, og synti í land og
hljóp á eftir honum til að reyna að ná honum, synti svo í áttina að kajaknum þegar ég
taldi mig geta náð honum en ekkert gekk. Á endanum rak bátinn í land og við gátum
klárað leiðina en þurftum svo að ganga tíu kílómetra leið niður í Laxárdalinn. Við vorum
heppnir því þegar við komum þangað þá hýstu okkur jeppakarlar sem voru þar í skála.
Við settum hins vegar orðsendingu á netið þar sem við vöruðum við því að reyna við ána
þegar vatnsmagnið væri þetta mikið.“
!Áhættuhjólreiðar
Sævar Snorrason (16 ára)
FALLHLÍFARST
ÖKK Ísleifur sés
t hér í
frjálsu falli á óþe
kktum stað. Han
n er í
græna gallanum
og á inniskónum
.
ÍSKLIFUR Hér sést Ívar klífa austurvegg-inn á Þverártindsegg fyrstur manna ásamtfélaga sínum.
MOTOKROSS Aníta var ö
nnur á Íslands-
mótinu í motokross í fyrra
. Hana langar
til að prófa fallhlífarstökk e
inn daginn.
FREE-RIDE Sævar Snorrason og félagarhans halda úti heimasíðunni www.go-rid-ing.com þar sem hægt er að sjá þá félagastökkva fram af hverju sem er.
STRAUMVATNSKAJAK A
ðalsteinn
sést hér í flúðinni „Commi
tment“ í
Austari-Jökulsá. „Maður er
skyldug-
ur að komast í gegnum þe
ssa flúð,
annars étur maður skít.“