Tíminn - 24.03.1973, Síða 6

6
TÍMINN
Laugardagur 24. marz 1973.
Við
frum-
sýn-
o
ingu í
Grinda-
vík
Sigmundur örn, Halla og Herdls I Furðuverkinu
Þjóftleikhússins)
hér aö leika frumur. (Mynd: Ljósmyndari
Hvers vegna Grindavík
af öllum stöðum? — Vegna
þess. Þessari spurningu
verður ekki svarað nánar
hér, — ekki af minni hálfu.
Eigi að heldur hef ég
fengið viðhlítandi svar við
henni frá aðstandendum
,,Furðuverksins." Hvað um
það, — þetta val Þjóðleik-
hússins skiptir svo sem
engu máli, hvorki fyrir mig
né þig, þar sem á annað
borð var ákveðið að frum-
sýna verkið utan Reykja-
víkur.
Viö lögðum upp frá Þjóðleik-
húsinu um eitt-leytið á laugardag,
Kristin M., Herdis, Halla, Sig-
mundur Orn, Kiddi ljósameistari,
Arni Elfar, Birgir Engilberts og
nokkrir blaöamenn. Til Grinda-
vikur var komið um tvö-leytið
eftir skemmtilega för i leikhús-
bilnum.
Furðuverksmenn höfðu fariö til
Grindavikur daginn áður og
gengiö frá öllum sviðsbúnaði,
ljóskösturum og ööru sliku. Var
þvi litið fyrir leikarana að gera
annað en að fara i búningana og
slaka svolitið á taugunum. A
meöan notuðum við blaða-
mennirnir timann til að skoða hið
stórglæsilega samkomuhús
Grindvikinga, Festi.
Þetta er stórt hús, og á þó enn
eftir að bæta við það, með stór-
borgarsniði frá anddyri til innsta
kima. Aðalsamkomusalurinn er i
stærra lagi, en Þjóöleikhúsmenn
höfðu skipt honum i tvennt og
komið sviðinu fyrir i miöjum
salnum, enda var sýningin frá
upphafi miðuð við ekki of stóran
hóp. Sé áhorfendafjöldinn of
mikill, og gildir það einkum um
barnasýningu, sem þessa, getur
sambandið milli leikara og
áhorfenda brugöið til beggja
vona. „Furðuverkiö” byggist
mjög á lifandi sambandi milli
leikara og áhorfenda(barna),þar
sem rikir skilningur á báða bóga.
Klukkan á eftir stundar-
fjórðung i þrjú. Salurinn er eins
og eitt hviskrandi og iðandi
blómahaf, en blómin eru börnin
sjálf i litrikum sparifötum. Sum
eru i fylgd með mæðrum sinum,
en flest eru eins sins liðs, börn á
aldrinum 4 ára til 12 ára.
Salurinn, eða sá hluti hans, sem
notaður er, er fullur. Miðarnir tvö
hundruö seldust upp á augabragði
á föstudag, en auk þess eru all-
margir boðsgestir. Þegar hafði
verið ákveðið að hafa aðra
sýningu á staðnum daginn eftir á
sunnudaginn.
Já, það er hviskrað og piskrað,
og auðsjáanlega mikil eftir-
vænting rikjandi meðal
barnanna i salnum. Klukkan er
þrjú og tónarnir svifa létt frá
orgeli Arna Elvars. Leikararnir
fjórir koma svifandi inn á sviðið,
léttir eins og orgeltónarnir, og
syngja upphafssönginn.
Leikurinn er hafinn. Og frá þvi
fyrsta til hins siðasta virðist sam-
bandið milli leikaranna og litlu
áhorfendanna svo náið sem
hugsazt getur. Mörg börnin höfðu
eflaust séð leikrit áður, en hér
var eitthvað alveg nýtt, eitthvað
allt öðru visi á ferðinni. Hér fengu
börnin tækifæri til að taka þátt i
sýningunni, — að nokkru leyti. Og
ekki stóð á þvi að þeirra tækifæra
væri neytt.
Ahugi og meðleiksvitund barn-
anna kom greinilega i ljós i
mörgum atriöum leiksins. Má þar
nefna það atriöi, er leikararnir
eru að sýna sköpun stjörnu-
kerfisins og notuð m.a. til þess ein
tiu stjörnulikön. Þeir báðu tiu
börn að koma upp á sviðið til að
halda á líkönunum, en á auga-
bragði fylltist sviðið af kátum og
Fyrsta barnasýning Þjóðleikhússins, sem fer út ó land,
og fyrsta frumsýning þess utan Reykjavíkur